Агар одамлар фақат ва фақат рост сўзлаб бошлашса,  барча ақлдан озса керак. Жамиятда яшаб қолиш учун ҳам ёлғон ишлатиш ва фикрни борича айтмаслик лозим ҳисобланади.

Биз этика, одоб, субординация ва юзлаб бошқа қоидалар, рамкаларга амал қилиш керак бўлган жамиятда яшаймиз. Бу қоидалар кўпинча мулоқот жараёнида одамларни чегаралайди. Биз биздан эшитишларини истаган нарсаларни гапирамиз,  ўзимиз ҳақимизда иложи борича ёрқинроқ томонимизни кўрстиб сўзлаймиз.

Бир онг бошқа онг билан суҳатдошига ёқадиган фикрлар занжирини тузган ҳолда мулоқот қилади. Самимият эса йўқолади. Асл "мен" лар ҳеч қачон юзага чиқмаслиги ҳам мумкин. Маскалар ортига беркинганмиз.