Репост из: Muhokama uchun
Men kitobi haqida. Obunachilarimizdan)
Bas qil ey, nafs!
Ichimda bir ovoz bor. Dunyoga kelibmanki, oʻzimniki deb oʻylaganim oʻsha ovoz bor... Xech toʻxtamagan, xar doim shivirlab turgan ovoz... Kimdir uni "ichki ovoz" desa, yana kimdir uni "menlik" deb ataydi, ammo eskilar buni "nafsning ovozi", "nafs" deb atashadi...
Nafs- zahardir, nafs-dushmandir... U xech qachon tin olmaydi. Sizning ichingizda bir ovoz siz bilan gaplashadimi? Siz jim boʻlgan paytingizda ham u gapiraveradi, shundaymi? Quloqlaringizga nimalarnidir pichirlaydimi? Yolgʻiz qolgan paytingizda bu gʻalati ovoz siz bilan soʻzlashadimi?
Har bir insonning ichidan shunday ovozlar keladiki u ovozlar insonni zalolat botqogʻiga botiradi, kibr choʻqqisiga olib chiqadi. Eng yomoni oxiratni unutiradi, bu dunyoni shunday chiroyli qilib koʻrsatadi, Allohni unutiradi. Ayrim insonlar nafsning quli boʻladi, ayrimlar esa nafsini qul qiladi. Bu ikki jumlada katta ma'no bor demakdir.
Biz, Uftoda, Xudoiydek boʻlishimiz uchun qul boʻlishimiz kerakmi yo qul qilishimizmi? Albatta, nafasimizni yengsak, unga quloq solmay, Alloh toʻgʻri deb bilgan yoʻldan yursak oxiratimiz ham bu dunyoyimiz ham goʻzal boʻlur.
Unutmang, zero Alloh uchun qilingan ishingiz oxiri xayrdir, nafs uchun qilinganingiz esa falokatdir!
