- Алия
Бўлажак кундалигимга илк сатрларни ёзаётганимда, Асал опамни бор овозида исмимни айтиб чақириши мени чучитиб йўборди
- Қаердасан ярамас қиз.
-Опа тинчликми? Нега бунча бақирасиз?
Ҳонамдан қандай ўчиб чиққанимни билмай, ошхонада жаҳл билан турган опамга юзландим. Ичимда эса тинмай, Ишқилиб тинчлик бўлсинда, дея такрорлаябман.
- Тинчликмас!
Асал қўлида турган қизил кофтасини менга қарата улоқтирди. Мунжални ҳам зур оладида, тўғри келиб юзимга тегди ўзи ҳам.
Сен атай қилдинг тўғрими? Мени кўролмайсан. Сендай сингилни боридан йўғи яхши.
Бақиргани бир бўлиб, ҳали нима бўлаётганини тушуниб улгурмасимдан бор важоҳати билан келиб сочимга ёпишиб кетди