#Qaytish
*Lenin prospekti
Hamma yer vayronalar va o'liklar bilan to'lgan. Havo esa juda qalin tutun bilan qoplangan. Shahardan shundoqqina o'lim va vayronagarchilikning hidi ufurib turardi. Ko'chaning markazidagi favvora Sovet askarlari bilan to'la edi. Ustma-ust yotgan o'liklar... Ammo hamma-ham o'limga taslim bo'lmagandi. Bir zobit qimirlashga harakat qilardi. Lekin charchoq juda ham kuchli edi. Uning ustiga, zobitning ustida bir jasad ham bor edi. U barcha kuchini yig'di, hamda jasadni olib tashlab, qimirlashga erishdi. Atrofda tutunning qalinligidan hech narsa ko'rinmasdi. O'n metr masofa ham ko'rinar ko'rinmas. Zobit emaklagan holda favvora bo'ylab harakat qildi. Ko'cha nemis askarlari bilan to'la edi. Shu damda bir qimirlagan sharpa ko'rindi. Zobit uning oldiga bordi va shunga ayon bo'ldi-ki, tirik qolgan faqat u emas ekan. Zobit uni darrov tanidi:
- Mayor?! Tuzukmisiz?
- Kimsan?
- Kichik serjant, Meliton Kantariya.
- Qaysi diviziyadansan?
- O'zingizning diviziyangizdan - 150-o'qchi diviziya.
- La'nati, men hammangi qayerdan taniyman, ahmoq.
- Uzr, janob. 756-o'qchi polkidanman.
- Yaxshi askar, qara. Hozir bu yerga Fridrix yetib keladi, - dedi Aleksandr Gorov "Stalingrad Universiteti"ga yo'nalib. Bino shunday vayron bo'lgandiki uni faqat tomi hamda binoni ushlab turgan ustunlari qolgandi xolos, - Men uni uch kundan beri kuzatyapman va bu aynan uni yo'q qilishning ayni payti. Lekin uni o'zimiz o'ldira olmaymiz, chunki agar bu ishni qilsak, katta ehtimol bilan bu yer bizning so'nggi manzilimiz bo'ladi. Privoljskayada bizni qolganlar kutib turishibdi, biz faqat u yerga omon yetib borsak bo'lgani. Paulus bu yerdan chiqib, to'g'ri Volgadagi ahvolni tekshirishga boradi... Mana, mana o'zi ham kelib qoldi.
Shu paytda harbiy mashinadan feldmarshal Fridrix Paulus tushdi, hamda yonidagi komendantiga nimalarnidir tushuntirishni boshladi va shu alpozda binoga kirib ketishdi.
- Xo'sh Meliton, boshladik bo'lmasa...
@makes_sense_2024
*Lenin prospekti
Hamma yer vayronalar va o'liklar bilan to'lgan. Havo esa juda qalin tutun bilan qoplangan. Shahardan shundoqqina o'lim va vayronagarchilikning hidi ufurib turardi. Ko'chaning markazidagi favvora Sovet askarlari bilan to'la edi. Ustma-ust yotgan o'liklar... Ammo hamma-ham o'limga taslim bo'lmagandi. Bir zobit qimirlashga harakat qilardi. Lekin charchoq juda ham kuchli edi. Uning ustiga, zobitning ustida bir jasad ham bor edi. U barcha kuchini yig'di, hamda jasadni olib tashlab, qimirlashga erishdi. Atrofda tutunning qalinligidan hech narsa ko'rinmasdi. O'n metr masofa ham ko'rinar ko'rinmas. Zobit emaklagan holda favvora bo'ylab harakat qildi. Ko'cha nemis askarlari bilan to'la edi. Shu damda bir qimirlagan sharpa ko'rindi. Zobit uning oldiga bordi va shunga ayon bo'ldi-ki, tirik qolgan faqat u emas ekan. Zobit uni darrov tanidi:
- Mayor?! Tuzukmisiz?
- Kimsan?
- Kichik serjant, Meliton Kantariya.
- Qaysi diviziyadansan?
- O'zingizning diviziyangizdan - 150-o'qchi diviziya.
- La'nati, men hammangi qayerdan taniyman, ahmoq.
- Uzr, janob. 756-o'qchi polkidanman.
- Yaxshi askar, qara. Hozir bu yerga Fridrix yetib keladi, - dedi Aleksandr Gorov "Stalingrad Universiteti"ga yo'nalib. Bino shunday vayron bo'lgandiki uni faqat tomi hamda binoni ushlab turgan ustunlari qolgandi xolos, - Men uni uch kundan beri kuzatyapman va bu aynan uni yo'q qilishning ayni payti. Lekin uni o'zimiz o'ldira olmaymiz, chunki agar bu ishni qilsak, katta ehtimol bilan bu yer bizning so'nggi manzilimiz bo'ladi. Privoljskayada bizni qolganlar kutib turishibdi, biz faqat u yerga omon yetib borsak bo'lgani. Paulus bu yerdan chiqib, to'g'ri Volgadagi ahvolni tekshirishga boradi... Mana, mana o'zi ham kelib qoldi.
Shu paytda harbiy mashinadan feldmarshal Fridrix Paulus tushdi, hamda yonidagi komendantiga nimalarnidir tushuntirishni boshladi va shu alpozda binoga kirib ketishdi.
- Xo'sh Meliton, boshladik bo'lmasa...
@makes_sense_2024