Insonning har bir azosi oʻziga hos vazifani amalga oshirish uchun yaratilgan. Oʻsha azo sogʻ boʻlsa, mazkur ishni yaxshilab ado etadi. Agar azo hastalikka uchrasa oʻziga hos ishni bajarishga qiynaladi yoki butunlay bajara olmay qoladi. Qoʻl hastalansa, ushlash qiyinlashadi, koʻz hastalansa koʻrish qiyinlashadi yoki koʻrib boʻlmay qoladi.
Shuningdek, qalb hastalansa, uning ham oʻziga hos ishiga - ilm, hikmat, ma’rifat, Alloh taoloning muhabbati, ibodati va undan hosil boʻladigan lazzatlanishga halal yetadi yoki butunlay mahrum boʻladi.
Yuqorida zikr qilingan ilm, hikmat, ma’rifat, Alloh taoloning muhabbati, ibodati va undan hosil boʻladigan lazzatlanishlar odamni hayvondan ajratib turadigan omillardir. Demak inson hayvondan qalbi ila ajraydi. Qalbning ishi esa ilm,hikmat va ma’rifatdir.
Ma’rifatning alomati muhabbatdir. Alloh taolo haqida ma’rifati bor odam U Zotga muhabbat qoʻyadi. Alloh taologa muhabbati bor qalb sogʻlom, U Zotga muhabbati yoʻq qalb hastadir.
Qalb hastaligi yashirin boʻlib uni bemorning oʻzi ham sezmaydi. Sezganda ham, uni davolashdagi qiyinchiliklariga sabr qila olmaydi. Chunki uni davolash uchun havoyi nafsga hilof ish tutish lozim. Sabr qilsa ham hoziq tabib topish kerak boʻladi. Qalb bemorliklarining tabiblari ulamolardir.

➖Ruhiy tarbiya 1-juz