Репост из: Hayot falsafasi 🍃
🌿 «EY, ALLOHIM JUDAYAM YEGIM KELAYAPTI, O‘ZING BERGIN»
Kechki taomdan so‘ng uy ishlari bilan mashg‘ul bo‘lib o‘tirgan edim. Ishimni tamomlab, qo‘limga kitob oldim-da o‘qimoqlikka kirishdim.
Kitob o‘qishni yoshligimdan yaxshi ko‘raman. Mazza qilib o‘qiyapman-u, lekin xayolimni nimadir o‘ziga torta boshladi.
Kitobni yopdim-da, asta ko‘zimni yumdim. Nimaga bu holat meni chalg‘itmoqda, deb o‘ylardim. Shunda anchadan beri ko‘rishmay yurgan bir akamiz ko‘zim oldiga keldilar. Hozirda ishsiz bo‘lib, tirikchilikda ancha qiynalib qolgan edilar.
Bir borib xabar olsam dedim.
Ko‘zimni ochdim-da, uydagilarga - «qani ketdik ko‘chada aylanib kelamiz» - deb o‘zim ham kiyina boshladim.
Oilaviy yulga chiqdik. Mashinamda ketyapmanu nima olib borish haqida o‘ylardim.
Yaxshisi biror kilo gӯsht, non yana mayda chuyda va atalgan zakotim boridi o‘shani beraman deb uylab qassob oldiga toxtadim.
Qo‘y gӯshti bo‘lib-bo‘lib chiroyli qilib osib qo‘yilgan edi. Qassob har doimgidek qilib beraymi deganidi uni to‘xtatdim. Gӯsht ko‘zimga yoqmayroq ko‘rindi. Mashinamga o‘tirib boshqa qassob oldiga ketdim.
U qassobdagi gӯsht ham yoqmadi. Yana bir tanish qassob bor edi, o‘shandan olaman deya u tomonga yul oldim.
Olib bormoqchi bo‘lgan gӯshtni chiroyli yaxshi joyidan olsam go‘zal ish bular edi-da, deb qassob oldida to‘xtadim.
Qassobga :
-Uka, biror kilo chiroyli qo‘y go‘shtidan tortingchi - dedim.
-Qo‘lidan tortaymi aka juda yumshoq qo‘yda o‘ziyam - dedi qassob.
Birdan, ko‘zim sal nariroqdagi MOMIQ JO‘JA pishirayotganlarga tushdi. Butun qilib pishirilgan jo‘jalar ishtahani ochib mana man deb turardi.
-To‘xtang uka, gӯshtga yanagi safar kelarman, - dedim-da, o‘zim pishirilgan jo‘ja tomon yurdim. Momiqqinasidan bitta sotib oldim. To‘rtta non ham qo‘shib yana u-bu olib yulga tushdim. Yaxshi bo‘ldi jo‘ja olganim derdim, ko‘nglimam joyiga tushgan edi.
Akamiz bizni ko‘rib, judayam xursand bulib ketishdi. Uylariga taklif qilishgan edi, unamadim.
Hovli darvozasi oldida hol ahvol so‘rashib, qo‘limdagi atalgan narsalarni berdim-da ketishga ruxsat suradim. Akamiz eshigim tagidan kirmay qaytyapsiz-a, deb hijolatda xayrlashdilar.
Yo‘lda ketayotgan edim xursand bo‘lib. Chunki akamizdan xabar oldim, hamda farzandlarimga ham ibratli namuna bo‘lgan edi.
Birdan qo‘l telefonim jiringladi. Olsam akamiz:
-Uka, bu qanday holat-ki, til ojiz so‘zlagani -dedilar.
- «Ha aka tinchlikmi o‘zi.
- «MOMIQ JO‘JA ni aytmoqdaman, olib kelganingizni.
- «Aka, sizlarga ilinib olib keldimda.
- «Bugun kennoyiz bilan kichkinam ko‘chaga chiqishgan edilar, yo‘llarida pishirilayotgan momiq jo‘jaga ko‘zlari tushib yegilari kelgan edi.
Uyga qaytib , menga aytishgan edilar, pulim yuq, nasib qilsa olib berarman degandim.
Kichkinam - «Rosayam yegim kelyap-da, dada» - deganida, astoydil Allohdan so‘rasangiz o‘zi yetkazadi deb aytsam, jajji qo‘lchalarini duoga ochib:
- «EY, ALLOHIM JUDAYAM YeGIM KELAYAPTI, DADAMNI PULLARI YO‘Q, O‘ZING BERGIN» - deb so‘ragan edi.
Hozir olib kelgan narsalaringizni dasturxon ustida ochsak pishirilgan jo‘jaga farzandimni ko‘zi tushib:
- «Dadajon, Alloh bor ekan, qarang so‘ragan edim, o‘zi berdi» - dedi suyunib. Uka, rahmat sizga, Alloh rozi bo‘lsin. Qilgan ehsonlaringiz qabul bo‘lsin».
Akamiz gapirardi- yu, o‘zlari yig‘lardi. Meni ham ko‘zlarimdan yosh oqardi.
Alhamdulillah, O‘zinga shukur, derdim. Rosa yig‘lashdik. Bir-birimizga rahmatlar aytib xayrlashdik.
Ushbu holat menga ajoyib his tuyg‘uni tӯhfa qilgan edi. Tariflashga til ojiz haqiqatdan ham.
Qanday ajoyib ish bo‘ldi. Mashinamda o‘tirgan oila ahillarimga ham ibratli voqea bo‘lgan edi!
@falsafasi_hayot 🍃
Kechki taomdan so‘ng uy ishlari bilan mashg‘ul bo‘lib o‘tirgan edim. Ishimni tamomlab, qo‘limga kitob oldim-da o‘qimoqlikka kirishdim.
Kitob o‘qishni yoshligimdan yaxshi ko‘raman. Mazza qilib o‘qiyapman-u, lekin xayolimni nimadir o‘ziga torta boshladi.
Kitobni yopdim-da, asta ko‘zimni yumdim. Nimaga bu holat meni chalg‘itmoqda, deb o‘ylardim. Shunda anchadan beri ko‘rishmay yurgan bir akamiz ko‘zim oldiga keldilar. Hozirda ishsiz bo‘lib, tirikchilikda ancha qiynalib qolgan edilar.
Bir borib xabar olsam dedim.
Ko‘zimni ochdim-da, uydagilarga - «qani ketdik ko‘chada aylanib kelamiz» - deb o‘zim ham kiyina boshladim.
Oilaviy yulga chiqdik. Mashinamda ketyapmanu nima olib borish haqida o‘ylardim.
Yaxshisi biror kilo gӯsht, non yana mayda chuyda va atalgan zakotim boridi o‘shani beraman deb uylab qassob oldiga toxtadim.
Qo‘y gӯshti bo‘lib-bo‘lib chiroyli qilib osib qo‘yilgan edi. Qassob har doimgidek qilib beraymi deganidi uni to‘xtatdim. Gӯsht ko‘zimga yoqmayroq ko‘rindi. Mashinamga o‘tirib boshqa qassob oldiga ketdim.
U qassobdagi gӯsht ham yoqmadi. Yana bir tanish qassob bor edi, o‘shandan olaman deya u tomonga yul oldim.
Olib bormoqchi bo‘lgan gӯshtni chiroyli yaxshi joyidan olsam go‘zal ish bular edi-da, deb qassob oldida to‘xtadim.
Qassobga :
-Uka, biror kilo chiroyli qo‘y go‘shtidan tortingchi - dedim.
-Qo‘lidan tortaymi aka juda yumshoq qo‘yda o‘ziyam - dedi qassob.
Birdan, ko‘zim sal nariroqdagi MOMIQ JO‘JA pishirayotganlarga tushdi. Butun qilib pishirilgan jo‘jalar ishtahani ochib mana man deb turardi.
-To‘xtang uka, gӯshtga yanagi safar kelarman, - dedim-da, o‘zim pishirilgan jo‘ja tomon yurdim. Momiqqinasidan bitta sotib oldim. To‘rtta non ham qo‘shib yana u-bu olib yulga tushdim. Yaxshi bo‘ldi jo‘ja olganim derdim, ko‘nglimam joyiga tushgan edi.
Akamiz bizni ko‘rib, judayam xursand bulib ketishdi. Uylariga taklif qilishgan edi, unamadim.
Hovli darvozasi oldida hol ahvol so‘rashib, qo‘limdagi atalgan narsalarni berdim-da ketishga ruxsat suradim. Akamiz eshigim tagidan kirmay qaytyapsiz-a, deb hijolatda xayrlashdilar.
Yo‘lda ketayotgan edim xursand bo‘lib. Chunki akamizdan xabar oldim, hamda farzandlarimga ham ibratli namuna bo‘lgan edi.
Birdan qo‘l telefonim jiringladi. Olsam akamiz:
-Uka, bu qanday holat-ki, til ojiz so‘zlagani -dedilar.
- «Ha aka tinchlikmi o‘zi.
- «MOMIQ JO‘JA ni aytmoqdaman, olib kelganingizni.
- «Aka, sizlarga ilinib olib keldimda.
- «Bugun kennoyiz bilan kichkinam ko‘chaga chiqishgan edilar, yo‘llarida pishirilayotgan momiq jo‘jaga ko‘zlari tushib yegilari kelgan edi.
Uyga qaytib , menga aytishgan edilar, pulim yuq, nasib qilsa olib berarman degandim.
Kichkinam - «Rosayam yegim kelyap-da, dada» - deganida, astoydil Allohdan so‘rasangiz o‘zi yetkazadi deb aytsam, jajji qo‘lchalarini duoga ochib:
- «EY, ALLOHIM JUDAYAM YeGIM KELAYAPTI, DADAMNI PULLARI YO‘Q, O‘ZING BERGIN» - deb so‘ragan edi.
Hozir olib kelgan narsalaringizni dasturxon ustida ochsak pishirilgan jo‘jaga farzandimni ko‘zi tushib:
- «Dadajon, Alloh bor ekan, qarang so‘ragan edim, o‘zi berdi» - dedi suyunib. Uka, rahmat sizga, Alloh rozi bo‘lsin. Qilgan ehsonlaringiz qabul bo‘lsin».
Akamiz gapirardi- yu, o‘zlari yig‘lardi. Meni ham ko‘zlarimdan yosh oqardi.
Alhamdulillah, O‘zinga shukur, derdim. Rosa yig‘lashdik. Bir-birimizga rahmatlar aytib xayrlashdik.
Ushbu holat menga ajoyib his tuyg‘uni tӯhfa qilgan edi. Tariflashga til ojiz haqiqatdan ham.
Qanday ajoyib ish bo‘ldi. Mashinamda o‘tirgan oila ahillarimga ham ibratli voqea bo‘lgan edi!
@falsafasi_hayot 🍃