Oydin tunlar, F.M.DostoyevskiyDostoyevskiyning "
Oydin tunlar" qissasini men bir necha yillar oldin o‘qigandim. Shundayoq asar menga katta ta’sir ko‘rsatgan bo‘lsa-da, yaqinda uni qayta o‘qib chiqqach, Dostoyevskiyning inson tuyg‘ulari va ichki kechinmalarini bu kichik qissada qanday mahorat bilan tasvirlashi meni lol qoldirdi. Vaqt o‘tishi bilan asarga bo‘lgan qarashim ham o‘zgar(ib)di desam xato bo‘lmaydi.
Asarning asosiy qahramoni – Mechtatel (Xayolparast), hayotdan uzoqlashgan, o‘z o‘ylari, orzulari va xayollari bilan yashaydigan chinakam yolg‘iz inson. Ilgari uning xayolparvarligiga qarab, uning hayotdan qochishiga ko‘proq e’tibor qaratgan bo‘lsam, bu safar uning ichki tuyg‘ulari, muhabbatga, to‘g‘rirog‘i boshqa insonga (muloqotga) bo‘lgan chinakam intilishi mening diqqatimni oldi. Uning Nastenka bilan uchrashuvi va uning do‘stlik va muhabbatga umid bog‘lashi haqiqiy va samimiy tuyg‘ular bilan to‘la. Ammo bu muhabbat yakka tomonlama ekanligini tushunishi va sevgi yo‘lidagi qurbonligi qahramonning yuragidagi og‘riqni yanada chuqurroq his etishga majbur qiladi.
Qayta o‘qib, men Mechtatelning qurbonligini boshqacha qabul qildim. U Nastenkaning baxti uchun o‘z muhabbatidan voz kechadi va bu holat uning shaxsiy yutquzishi emas, balki uning his-tuyg‘ularining chinakam ekanligini ko‘rsatadi. Ilgari bu qurbonlik menga qayg‘uli tuyilgan bo‘lsa, bu safar u menga hayotdagi o‘zaro munosabatlardagi murakkab va tabiiy jarayon sifatida ko‘rindi.
Bundan tashqari qayta o‘qish davomida men Nastenkaning holatini ham yaxshiroq tushunishga harakat qildim. Uning ikkilanishi va qalbidagi qiyin tanlovini ma’lum darajada tushunish mumkin: u o‘z sevganini kutarkan, yolg‘izlik va muhtojlik tuyg‘ulari bilan kurashadi va shuning uchun Mechtatel bilan do‘stona munosabat o‘rnatadi. Ammo, o‘ylab qarasam, Nastenka bu vaziyatda o‘zini hali juda yosh va birozgina aqlsiz tutadi: u o‘z his-tuyg‘ularini yaxshi tushunib yetmay, Mechtatelning qalbiga qanday og‘riq yetkazayotganini anglamay harakat qiladi. Balki u holatning jiddiyligini ham to‘liq his qilmagandir. Uning harakatlarini shunchaki yoshlik va tajribasizlikka yo‘yaqoldim.
Asarni qayta o‘qib, yana bir narsani chuqurroq angladim: biz barchamiz vaqt o‘tishi bilan Dostoyevskiyning "Mechtatel"iga aylanamiz: to‘rt devordan chiqqisi kelmagan, insonlar bilan munosabatlardan qochgan va o‘z o‘ylarida yashashni afzal ko‘rgan xayolparastlar. Hikoya qahramoni kabi yoshlikdagi orzularimiz hayot haqiqatlari bilan to‘qnashganda, biz ham xayol va reallik o‘rtasida arosatda qolamiz. Dostoyevskiyning qahramoni orqali biz o‘z o‘tmish xotiralarimiz, umidlarimiz va ichki kechinmalarimiz bilan yuzma-yuz kelamiz.
Qisqa qilib aytganda, "Oydin tunlar" nafaqat muhabbat haqidagi qissa, balki inson qalbining murakkabligi va orzu bilan hayot o‘rtasidagi kurash haqidagi va, shu bilan birgalikda, inson his-tuyg‘ularini tasvirlashda Dostoyevskiyning mahoratiga teng keladigani yo‘q ekanligini yanada yaxshiroq anglashga yordam beraoladigan chuqur asardir.
Mushtariy Mamadaliyeva
@dostoyevskiydan_qaydlar