Шайх Муҳаммад ибни Абдулваҳҳоб раҳимаҳуАллоҳ дар китоби {дурару ас сания 10\239-240} дар иртибот узр ба ҷаҳл мегуяд: Ҳар гоҳ инсоне, ки ба Аллоҳ ва Расулаш имон дорад анҷом бидиҳад амалеро ки куфр бошад ё еътиқодеро ки куфр бошд бо сабаби ҷаҳл вай ба ончи Аллоҳ ба паёмбараш саллаллоҳу алайҳи вассалам фиристода аст чунин шахс назди мо кофир намебошад. Ва ҳукм ба куфри вай намекунем то вақте ки ҳуҷати паёмбареки касе мухолифат кунад кофир шавад болои иншахс иқома шавад, ҳаргоҳ болояш иқомаи ҳуҷат шуд ва барояш тавзеҳ дода шуд ончи Наби Алайҳисалот ва салом оварда аст ва он шахс исрор карда ба амалаш(давом дод) баъд аз иқомаи ҳуҷат бар вай пас чунин шахс кофир мешавад.