Umidlarning umidida gumon qaynar,
Jonim halak,
Boshim sarak,
Muk tushaman...
Tushun, seni tushunishdek azob qiynar,
Tushunaman!
Tushunaman, yuragingni yeb bitirgan
Ovozi yo‘q hayqirig‘u, sho‘rishlarni.
Manglayingga qismat ishi deb bitilgan
O‘zing kamon
O‘zing nishon
Urushlarni...
Bir boshimga osmon qulab tushdi aka,
So‘qirlashdim yo‘llaringga qarayverib.
O‘z o‘yimdan esu hushim uchdi aka
Parvonani o‘ldirar sham avrayverib.
Ison istam! Tushovlaydi bir tariqat
Bilmay qoldim...
Shimol qayon?
Janub qayon?
Ich-ichimdan zil ketadi bir haqiqat
Bari ayon...
Onamizning qabri tomon borayapman
Qulog‘imda sen o‘qigan Yosin sasi.
Ichimda bir do‘zax borki yonayapman,
Menga havo yetmayapti yo nafasim...
Onamizning yonlariga kulib bordim,
Ha aytgancha, senga qattiq salom aytdi.
Yigirma yil burun uni qo‘ygan edik,
Bugun seni yuragimga ko‘mib qaytdim!
Kuni kecha Toshkent oppoq qorni ko‘rdi,
Va hattoki sochlarimga yuqibdi oq.
Badanimda qordan battar sovuq turdi
Qaltiraydi yoki qo‘lim, yoki taroq...
To‘rtta devor-to‘rtta qibla, qayga o‘tsam
Soyam kabi ergashadi to‘rtta unsur.
Ichim – Olov, ko‘zlarim – Suv, Tufroq – jussam
Erk atalmish Havo degan - nafasimdur.
Men ularga pichirladim qayta-qayta
To tonggacha isming bilan ayta-ayta.
Bomdod.
Boshim joynomozmas, derazada
Suyangancha tush ko‘ribman
Behi...
Maktab...
Xuddi o‘sha! Nafsimiz deb shoxi singan
Chap yuzimga chandiq sovg‘a qilgan behi.
Tusham qursin!
Husham qursin!
Ammo bu gal
Chap ko‘ksimga chandiq sovg‘a qilding behi.
O‘n birinchi oynasining sinig‘idan
Quchog‘iga chorlar edi maktab ichi.
Yuragimning o‘n minginchi sinig‘idan
Tilinadi, qiriladi, qonar ichim...
Esingdami, mehrtalab yuragimiz?
Buvimga deb terlab olma qoqqanimiz
Olmalarni olib qochgan Setorani
Olmadan ham battar qilib qoqqanimiz.
Qizil tutning xivchidan xo‘p kaltak yerdik,
Olmalarni tamshab buvim
- Shirin, derdi.
Og‘riqlar ham esdan chiqar, bola edik,
Bitta maqtov shirindan ham Shirin edi...
Bu hayotning xivchinlari qattiq aka,
Og‘rig‘ini bosolmaydi maqtov, aldov.
Bu hayotning so‘qmoqlari qaltis aka,
Qari buvim tishlaridek alg‘ov-dalg‘ov.
Xotiram past.
Eh, barini eslolmayman,
O‘ylayversam ko‘zlarimdan Jon oqadi.
Men qog‘ozga dil to‘kishni eplolmayman,
Yozay desam, qalamimdan qon oqadi.
Qo‘l siltading aka, qaysi yurak bilan,
Nahot seni ushlolmadi biror tola?
Yetim edi, yesir qolgan yurak bilan
Endi mangu tushunaman, tushun, ona!
Kaftimdagi suratinga sajda qilsam
Sening kabi peshonamdan o‘pmas, aka.
Men adoyi tamom bo‘ldim, endi bilsam
O‘lik odam qayta-qayta o‘lmas aka.
Umidlarning umidida gumon qaynar...
© Durdona Bobomurodova-
@ch_k_t
