...
Ey latif, fusunkor hind oqshomlari,
Ne sehr bor edi zangor qo’yningda?
Tinglovchi va shoir hayajonlari
Bu ulkan qalb bo’lib tepar to’lqinda.
Yangi kuy, yangi o’y olib shoirlar,
Daraga kelardi, kelardi hamon.
Dillarni payvandlar edi satrlar
Do’stlik, qardoshlikning ko‘prigisimon.
Yor-u birodarning mehriga serob.
Yurakday davramiz borar kengayib,
Jafokash qoniga solib oftob,
Ko’zida qalbning oqligi yonib
Afrika farzandi o’qiydi she’r.
Irmoqday quyilar tinchlik so’zlari.
Orom og’ushiga kirgan bo’lar yer,
Yorqinroq chaqnaydi ko’k yulduzlari.
Sen ermak emassan, sen non, sen orom,
Orzu pokiza.
Sen hayot! Hayotni kuyla sen mudom,
Ey, mushoira!
Sen chorla, ovozing eshitsin jahon!
She’rning urib turgan yuragi bo’lib,
Hayotning eng ajib kuyiga to’lib.
Davramizga kirsin ishchi va dehqon,
Hayot san’atkori eng oddiy inson.
Balki u she’r yozib, o’qimagan ham,
Ijodning lazzatli dardi begona.
Kurashi –qalbida qaynagan ilhom,
Kitobi –erkka ishq, orzu va g’oya.
Mayli, o’rin olsin, bu shonli safdan,
Shoirlar kuyiga bo’lsin hamovoz.
Mehnat-la yaratgan saodat, baxtdan
Naql etgan misralar keng qilsin parvoz.
Hayot go’zalligi she’riyatining
Yoniq nafasiga to’lsin bu jahon.
Xavfdan xalos bo’lgan bashariyatning
Qo’shig’in to’qisin ozod, tinch inson.
Davramiz mehrga to’liq bir olam, Do’stlar bari jam,
Buyuk mushoira etadi davom,
Kelingiz, siz ham!
1958
@Zulfiyaxonim_haqida_sherlari
Ey latif, fusunkor hind oqshomlari,
Ne sehr bor edi zangor qo’yningda?
Tinglovchi va shoir hayajonlari
Bu ulkan qalb bo’lib tepar to’lqinda.
Yangi kuy, yangi o’y olib shoirlar,
Daraga kelardi, kelardi hamon.
Dillarni payvandlar edi satrlar
Do’stlik, qardoshlikning ko‘prigisimon.
Yor-u birodarning mehriga serob.
Yurakday davramiz borar kengayib,
Jafokash qoniga solib oftob,
Ko’zida qalbning oqligi yonib
Afrika farzandi o’qiydi she’r.
Irmoqday quyilar tinchlik so’zlari.
Orom og’ushiga kirgan bo’lar yer,
Yorqinroq chaqnaydi ko’k yulduzlari.
Sen ermak emassan, sen non, sen orom,
Orzu pokiza.
Sen hayot! Hayotni kuyla sen mudom,
Ey, mushoira!
Sen chorla, ovozing eshitsin jahon!
She’rning urib turgan yuragi bo’lib,
Hayotning eng ajib kuyiga to’lib.
Davramizga kirsin ishchi va dehqon,
Hayot san’atkori eng oddiy inson.
Balki u she’r yozib, o’qimagan ham,
Ijodning lazzatli dardi begona.
Kurashi –qalbida qaynagan ilhom,
Kitobi –erkka ishq, orzu va g’oya.
Mayli, o’rin olsin, bu shonli safdan,
Shoirlar kuyiga bo’lsin hamovoz.
Mehnat-la yaratgan saodat, baxtdan
Naql etgan misralar keng qilsin parvoz.
Hayot go’zalligi she’riyatining
Yoniq nafasiga to’lsin bu jahon.
Xavfdan xalos bo’lgan bashariyatning
Qo’shig’in to’qisin ozod, tinch inson.
Davramiz mehrga to’liq bir olam, Do’stlar bari jam,
Buyuk mushoira etadi davom,
Kelingiz, siz ham!
1958
@Zulfiyaxonim_haqida_sherlari