Asar haqida.
Jimjitlik 1988-yilda yozib tugatilgan. Nashrdan esa 1989-yilda chiqqan. Bu paytda SSSR hali parchalanmagan edi. Lekin ba'zi ma'lumotlarga qaraganda asarning birinchi nashri va men o'qigan nasgrlar ikki xil. Bu tabiiy hol men o'qigan nashrda SSSR siyosati qattiq tanqid ostiga olinadi. Bir narsani aniq ayta olaman agar bu kitob 10 yil oldin yozilganida umuman chop etilmagan bo'lardi
Syujet
Bir minbarda kattaroq odamni tanqid qilgani uchun chet davlatlariga ishga jo'natilgan Tolibjon yurtiga, qishlog'iga qaytadi. Uning qarindoshi Mirvali esa yurtga mashhur rais bo'lib ketgan bo'ladi. Keyin Tolibjon Mirvalining qilmishlarini birin ketin guvohi bo'la boshlaydi.
Tahlil
(Spoiler bor. Agar asarni o'qimagan bo'lsangiz taqrizni o'qimang)
Asarda 80-yillar odamlarini boricha ko'ramiz. Har bir qahramon real hayotda yashagani aniq. Asqarali, Jayrona, Tolibjon, Mirvali, Shavkat Rahimov, Luqmonov, Erali bularning hammasi biz yoshlikdan eshitib keladigan sho'ro odamlari. Said Ahmad asardagi salbiy personaj Mirvali obrazi orqali o'sha davrdagi boshliqlarni ro'y rost ko'rsatgan. Yuqoridan qaraganda yaxshi ishlar qilayapti. Kalxozi rivojlangan kalxozlardan. Lekin atrofida yursangiz uning jinoyatlarini, qilmishlarini birma bir guvohi bo'lasiz. U davrda ham Tolibjonga, Jayronaga o'xshagan odamlar bo'lgani tabiiy va albatta ularning "tillari kesilib" "surgun qilingan".
Asardagi Isroil o'lgan epizoddagi Mirvalining fikrlari bilan Said Ahmad o'sha davr siyosatini keskin tanqid ostiga oladi. Paxta tergan insonga kafanlik topilmaydi. Ariq ochgan insonning jasadi ariq suvida yuviladi. Kelajak egalari deyilgan yoshlarning qanchasi kasal. Bu fikrlar bilan yozuvchi, qilinayotgan siyosatning qanchali sayoz ekanligini qoralaydi. Go'yoki yo'q kelajak tomon ketmoqdamiz degan fikr ilgari suriladi.
Asarning so'nggi ham ajoyib tugatilgan. Said Ahmad asosiy qahramonlarini o'ldirdi. Mirvalining o'limi "boom" va asar yakunlanadi. Bunday yakunni ko'pchilik kutmasligi aniq. Lekin mana shunday o'ziga hos yakun menga juda yoqdi. Asarga tanlangan epigraf esa shunchaki shedevr. Butun asar 2 og'iz gapda ifodalanadi.
“Bu tog'lar jilvasiga ko'p ham mahliyo bo'laverma. Bu tog'da qashqirlar bor”.
Bodomgul Sedona kabi obrazlarni asarlarda ko'p bora korganmiz va ularga to'xtalishni o'zimga ep ko'rmayman...
Hamma bu asarni o'qishi shart deb bilaman
Asar haqida.
Jimjitlik 1988-yilda yozib tugatilgan. Nashrdan esa 1989-yilda chiqqan. Bu paytda SSSR hali parchalanmagan edi. Lekin ba'zi ma'lumotlarga qaraganda asarning birinchi nashri va men o'qigan nasgrlar ikki xil. Bu tabiiy hol men o'qigan nashrda SSSR siyosati qattiq tanqid ostiga olinadi. Bir narsani aniq ayta olaman agar bu kitob 10 yil oldin yozilganida umuman chop etilmagan bo'lardi
Syujet
Bir minbarda kattaroq odamni tanqid qilgani uchun chet davlatlariga ishga jo'natilgan Tolibjon yurtiga, qishlog'iga qaytadi. Uning qarindoshi Mirvali esa yurtga mashhur rais bo'lib ketgan bo'ladi. Keyin Tolibjon Mirvalining qilmishlarini birin ketin guvohi bo'la boshlaydi.
Tahlil
(Spoiler bor. Agar asarni o'qimagan bo'lsangiz taqrizni o'qimang)
Asarda 80-yillar odamlarini boricha ko'ramiz. Har bir qahramon real hayotda yashagani aniq. Asqarali, Jayrona, Tolibjon, Mirvali, Shavkat Rahimov, Luqmonov, Erali bularning hammasi biz yoshlikdan eshitib keladigan sho'ro odamlari. Said Ahmad asardagi salbiy personaj Mirvali obrazi orqali o'sha davrdagi boshliqlarni ro'y rost ko'rsatgan. Yuqoridan qaraganda yaxshi ishlar qilayapti. Kalxozi rivojlangan kalxozlardan. Lekin atrofida yursangiz uning jinoyatlarini, qilmishlarini birma bir guvohi bo'lasiz. U davrda ham Tolibjonga, Jayronaga o'xshagan odamlar bo'lgani tabiiy va albatta ularning "tillari kesilib" "surgun qilingan".
Asardagi Isroil o'lgan epizoddagi Mirvalining fikrlari bilan Said Ahmad o'sha davr siyosatini keskin tanqid ostiga oladi. Paxta tergan insonga kafanlik topilmaydi. Ariq ochgan insonning jasadi ariq suvida yuviladi. Kelajak egalari deyilgan yoshlarning qanchasi kasal.
https://t.me/Ona_tili_va_adabiyotidan_quizlar
Jimjitlik 1988-yilda yozib tugatilgan. Nashrdan esa 1989-yilda chiqqan. Bu paytda SSSR hali parchalanmagan edi. Lekin ba'zi ma'lumotlarga qaraganda asarning birinchi nashri va men o'qigan nasgrlar ikki xil. Bu tabiiy hol men o'qigan nashrda SSSR siyosati qattiq tanqid ostiga olinadi. Bir narsani aniq ayta olaman agar bu kitob 10 yil oldin yozilganida umuman chop etilmagan bo'lardi
Syujet
Bir minbarda kattaroq odamni tanqid qilgani uchun chet davlatlariga ishga jo'natilgan Tolibjon yurtiga, qishlog'iga qaytadi. Uning qarindoshi Mirvali esa yurtga mashhur rais bo'lib ketgan bo'ladi. Keyin Tolibjon Mirvalining qilmishlarini birin ketin guvohi bo'la boshlaydi.
Tahlil
(Spoiler bor. Agar asarni o'qimagan bo'lsangiz taqrizni o'qimang)
Asarda 80-yillar odamlarini boricha ko'ramiz. Har bir qahramon real hayotda yashagani aniq. Asqarali, Jayrona, Tolibjon, Mirvali, Shavkat Rahimov, Luqmonov, Erali bularning hammasi biz yoshlikdan eshitib keladigan sho'ro odamlari. Said Ahmad asardagi salbiy personaj Mirvali obrazi orqali o'sha davrdagi boshliqlarni ro'y rost ko'rsatgan. Yuqoridan qaraganda yaxshi ishlar qilayapti. Kalxozi rivojlangan kalxozlardan. Lekin atrofida yursangiz uning jinoyatlarini, qilmishlarini birma bir guvohi bo'lasiz. U davrda ham Tolibjonga, Jayronaga o'xshagan odamlar bo'lgani tabiiy va albatta ularning "tillari kesilib" "surgun qilingan".
Asardagi Isroil o'lgan epizoddagi Mirvalining fikrlari bilan Said Ahmad o'sha davr siyosatini keskin tanqid ostiga oladi. Paxta tergan insonga kafanlik topilmaydi. Ariq ochgan insonning jasadi ariq suvida yuviladi. Kelajak egalari deyilgan yoshlarning qanchasi kasal. Bu fikrlar bilan yozuvchi, qilinayotgan siyosatning qanchali sayoz ekanligini qoralaydi. Go'yoki yo'q kelajak tomon ketmoqdamiz degan fikr ilgari suriladi.
Asarning so'nggi ham ajoyib tugatilgan. Said Ahmad asosiy qahramonlarini o'ldirdi. Mirvalining o'limi "boom" va asar yakunlanadi. Bunday yakunni ko'pchilik kutmasligi aniq. Lekin mana shunday o'ziga hos yakun menga juda yoqdi. Asarga tanlangan epigraf esa shunchaki shedevr. Butun asar 2 og'iz gapda ifodalanadi.
“Bu tog'lar jilvasiga ko'p ham mahliyo bo'laverma. Bu tog'da qashqirlar bor”.
Bodomgul Sedona kabi obrazlarni asarlarda ko'p bora korganmiz va ularga to'xtalishni o'zimga ep ko'rmayman...
Hamma bu asarni o'qishi shart deb bilaman
Asar haqida.
Jimjitlik 1988-yilda yozib tugatilgan. Nashrdan esa 1989-yilda chiqqan. Bu paytda SSSR hali parchalanmagan edi. Lekin ba'zi ma'lumotlarga qaraganda asarning birinchi nashri va men o'qigan nasgrlar ikki xil. Bu tabiiy hol men o'qigan nashrda SSSR siyosati qattiq tanqid ostiga olinadi. Bir narsani aniq ayta olaman agar bu kitob 10 yil oldin yozilganida umuman chop etilmagan bo'lardi
Syujet
Bir minbarda kattaroq odamni tanqid qilgani uchun chet davlatlariga ishga jo'natilgan Tolibjon yurtiga, qishlog'iga qaytadi. Uning qarindoshi Mirvali esa yurtga mashhur rais bo'lib ketgan bo'ladi. Keyin Tolibjon Mirvalining qilmishlarini birin ketin guvohi bo'la boshlaydi.
Tahlil
(Spoiler bor. Agar asarni o'qimagan bo'lsangiz taqrizni o'qimang)
Asarda 80-yillar odamlarini boricha ko'ramiz. Har bir qahramon real hayotda yashagani aniq. Asqarali, Jayrona, Tolibjon, Mirvali, Shavkat Rahimov, Luqmonov, Erali bularning hammasi biz yoshlikdan eshitib keladigan sho'ro odamlari. Said Ahmad asardagi salbiy personaj Mirvali obrazi orqali o'sha davrdagi boshliqlarni ro'y rost ko'rsatgan. Yuqoridan qaraganda yaxshi ishlar qilayapti. Kalxozi rivojlangan kalxozlardan. Lekin atrofida yursangiz uning jinoyatlarini, qilmishlarini birma bir guvohi bo'lasiz. U davrda ham Tolibjonga, Jayronaga o'xshagan odamlar bo'lgani tabiiy va albatta ularning "tillari kesilib" "surgun qilingan".
Asardagi Isroil o'lgan epizoddagi Mirvalining fikrlari bilan Said Ahmad o'sha davr siyosatini keskin tanqid ostiga oladi. Paxta tergan insonga kafanlik topilmaydi. Ariq ochgan insonning jasadi ariq suvida yuviladi. Kelajak egalari deyilgan yoshlarning qanchasi kasal.
https://t.me/Ona_tili_va_adabiyotidan_quizlar