Видео недоступно для предпросмотра
Смотреть в Telegram
Sen o‘qisang, men tinglasam…
Sen qo‘lingga kitob olsang, men esa sening ovozingni tinglasam… Har bir so‘z sening lablaringdan ohang bilan to‘kilsa, men esa ularning ma’nosidan mast bo‘lsam. So‘zlar shunchaki harflarning ketma-ketligi emasligini, ularning ortida hislar yashirin ekanligini his qilsam. Sen o‘qisang, men esa yurak bilan tinglasam…
Sen hikoya qilayotgan so‘zlar faqat qog‘ozda emas, yuragingda ham bo‘lsa. O‘qiyotgan paytingda ko‘zlaring yonib tursa, ovozingda sezilar-sezilmas titroq bo‘lsa. Men esa o‘sha titroqni ilg‘asam, so‘zlar bilan emas, yuragim bilan tushunsam…
Sen o‘qisang, men esa jim tinglasam. Har bir ohanging yuragimga tegsa. Har bir gaping ichimda aks sado bersa. Men so‘z emas, sening ovozingni, sening qalbingni, sening kechinmalaringni tinglasam…
Ba’zan harflar ortida yashiringan tuyg‘ular bo‘ladi. Sen o‘qiyotgan so‘zlar ichidan seni izlasam. O‘zingni topib, o‘zingni yo‘qotib, yana o‘zingga qaytsang. Men esa jim. Men faqat tinglayman. Yurak bilan, ko‘z bilan, ich-ichimdan tinglayman.
Sen o‘qisang, men tinglasam… Balki bu jimjitlik ichida ko‘p narsa aytilar. Balki hech narsa aytilmaydi. Ammo yuraklar baribir gaplashadi…