Husni Xulq

🪴Бир замонлар бир қизиққон йигит бўлган экан. У ўз ҳиссиётларини жиловлай олмайдиган, тез жаҳли чиқадиган экан. Бир кун отаси уни ёнига чақириб мих солинган халтачани қўлига тутқазибди-да, бугундан эътиборан ўз жаҳлини жиловлай олмаган пайтда, ёғоч устунга битта мих қоқишни топширибди.

Биринчи кун ёғочга бир қанча мих қоқилибди. Кейинги ҳафтасида йигит ўзини қўлга олишни ўрганиб кун сайин устунга қоқиладиган михлар сони камая бошлабди. У мих қоқишдан кўра ўз қизиққонликни қўлга олиш маъқуллигини тушуна борибди. Ва ниҳоят, кун келиб жаҳлини жиловлаб босиқлик билан уйлаб иш қиладиган шахсга эришгандан сўнг отасига юзланибди. Ота бу сафар шундай топшириқ берибди:
— Энди, ўғлим, ҳар гал ўз жаҳлингни енгиб, ўзингни қўлга олган пайтинг биттадан михни ёғочдан суғириб ол.

Кунлар ўтиб, вақт ўтиб ўғил отаси ёнига келиб ёғочда битта ҳам мих қолмаганини сўзлабди. Шунда ота ўғлини етаклаб ёғоч устун олдига олиб келибди-да:
— Сен топшириғимни яхши бажардинг. Аммо қара михлар ўрнида қанча тешикчалар қолди ёғочда. Инсон қалби ҳам шундай. Унга ёвуз нарсаларни гапирсанг шу тешикчалар каби кўринмас чандиқлар қолади. Қилғиликни қилиб, юз бор узр сўрасанг ҳам у чандиқ кетмайди, — дебди.

©konspektor

@Husni_Xulqim🕊

🌿 Adolat...

Amerikada hammaga mashhur bir sudya bor. Nihoyatda adolatli. O‘sha sudya bir safar o‘n besh yoshli bir bola ustidan hukm qildi. Bola do‘kondan non va pishloq o‘g‘irlagan ekan. Bola qochish asnosida tokchalardan birini ham sindirgan. Hodisa tafsilotini eshitgan sudya boladan so‘radi:
-Sen haqiqatdan ham o‘g‘irlik qildingmi? Non o‘g‘irlab tokchani ham sindirdingmi?
Bola xijolatdan yerga qarab javob berdi:
-Ha!
-Nega o‘g‘irlik qilding?
-Muhtojlikdan!
-O‘g‘irlagandan ko‘ra sotib olsang bo‘lmasmidi?!
-Pulim yo‘q!
-Otang yoki onangdan pul olsang bo‘lar edi-ku!
-Otam yo‘q. Onam borlar. U kishi bemor. Ishlay olmaydilar. U kishi uchun non va pishloq o‘g‘irladim!
-Sen ishlamaysanmi?
-Mashinalarni yuvar edim. Onamga yordamlashish uchun xo‘jayindan bir kun javob so‘radim. Shuning uchun meni ishdan haydashdi!
Savol-javob tugagandan so‘ng sudya hukmni e’lon qildi:
“O‘g‘irlik, xususan non o‘g‘irlash juda ham uyatli ish. Bu o‘g‘irlikda hammamiz sherikmiz. Mana shu zalda o‘tirganlarning bari bu jinoyatda sherik. Ular ichida men ham borman. Bundan barchamiz mas’ulmiz! Bu yerda o‘tirganlarning bariga o‘n dollardan jarima solaman. O‘n dollar bermasdan hech kim zaldan chiqmasin!”.
Birinchi bo‘lib sudyaning o‘zi cho‘ntagidan o‘n dollar chiqarib stolga qo‘ydi va dedi:
“Och qolgan bolani polisiyaga topshirgan do‘kon egasiga ming dollar jarima solaman. Agar do‘kondor pulni bermasa do‘koni yopiladi. Modomiki, kimdir non o‘g‘irlar ekan, bundan barcha fuqarolar uyalishi lozim. Bu ish davlatimizdagi jamiyat a’zolari uchun sharmandalik!”.
Zaldagi barcha ishtirokchilar boladan kechirim so‘rashdi. Hamma yig‘ladi. Sudya ham zaldan ko‘zlarida yosh bilan chiqdi. U rahmat va insoniylik asarini ko‘rsatdi.

©Rumiy_Jaloliddin 🍃

@Husni_Xulqim🕊

Инсоннинг бош қисмидаги миясининг ҳақиқий оғирлиги 1700 гр чиқади (сал кам 2 кг). Лекин шунга қарамасдан нега бу оғирликни сезмаймиз?!

Субҳаналлоҳ...
Чунки у орқа миянинг суюқлигига ботиб туради. Физик қоидада келадики: ҳар қандай жисм сувга ботирилса, оғирлигидан тошиб чиққан сув миқдорича енгиллайди. Шундай қилиб миянинг вазни 50гр бўлиб қолади ва биз унинг оғирлигини сезмаймиз.

Буларнинг барчаси буюк Аллоҳнинг ӯлчовларидир.

Бу суюқлик намоздаги руку ва сажда пайтида пастга ва юқорига ҳаракатланиб бош мияни массаж қилади, натижада инсон намозда роҳатланади.

Субҳаналлоҳ, РОББИМ қандай ҳам меҳрибон, раҳмли Зотсан!

©konspektor

@Husni_Xulqim🕊

Қайнота

Кечаси боласи яхши ухламади. Қайнонаси ҳаммасини билди. Эрталаб ухлаб қолиб, нонушта тайёрлашга улгурмаган келин ўзи ҳам қайнонасининг кўзига балодай кўринишини билади. Юраги титраб, уйқусизликдан қизариб кетган кўзларини ерга тикиб салом берди. Келиннинг бағрида боласи биғиллаб турарди.
—Чойиззи ичинг! — дея гўё марҳамат кўрсатди қайнона, аммо қўлидан болани олай демади.
—Эрингиз соат нечада келди?
—Келмадилар, —айбдордек ерга қаради келин.
—Ҳа, майли, юргандир бир кўчада, келиб қолар! Ман акамникига бориб келаман, адажонингиз уйдалар, тушликка лағмон қилинг!

Келин индамади. "Хўп бўлади!" дегани мажоли йўқ эди. Кечагина у ҳам бировнинг арзандаси эди. Бир йилда ҳам келинга, ҳам онага айланди. Қайнонаси кетди... Худди шу пайт пойлаб тургандек қайнотаси кириб келди. Бир қўлида чақалоқ, бир қўлида чой дамлаётган келинни кўриб шошиб деди:
—Болани менга беринг, қизим! Сиз овқатланиб олинг. Кечаси билан йиғлаб чиқди-я тойчоқ, ҳали бир йигит бўлсин. Сизга қалқон, дўст бўлади—бу.

Ажаб, қайнотаси болани қўлига олиши билан овунди. Ичига иссиқ кириб, сал тетиклашгандек бўлди. Лағмонга хамир қормоқчи эди.

—Керакмас, —деди қайнотаси, мен кўчадан овқат олиб келаман, сиз бирпас ухлаб олинг, болам, мана Сардор ҳам ухлади.

Қайнотаси машинасига ўтириб қаёққадир кетди... Келин қайнотасининг телефонда ким биландир гаплашаётган овозидан  уйғониб кетди. Кун пешинга яқинлашиб қолган, кечаси билан йиғлаб чиққан чақалоқ ҳам тинч ухлаб ётарди. Юз-қўлини ювиб ошхонага кирди. Дастурхонда турган, устига "Миллий таомлар"  деб ёзилган елим халталардан бирини очди.
Бир марталик идишда кабоб бор эди. Ҳовлидан эса ҳамон қайнотасининн овози келарди.
—Ернинг тагида бўлсанг ҳам етиб кел, бошқа гапим йўқ, болангни дўхтирга ўзинг олиб борасан!

Келин барибир лағмонга хамир қорди. Бу сафар чин юракдан! Шу уйда уни ушлаб турган одам— Отаси учун меҳр билан овқат тайёрлагиси келарди. Ташқаридан таниш машинанинг сигнали эшитилди. "Ҳайрият", деди у.

Эҳтимол ишонмассиз, аммо ҳали ҳам ўзбекнинг чин оталари бор..

✍Феруза Салходжаева.
©konspektor

@Husni_Xulqim🕊