2-qism: Sinov
Kunlarning birida qishloq yaqinida noma’lum jangarilar harakati sezildi. Harbiylar maktab atrofida qo‘shimcha xavfsizlik choralari ko‘rishdi. Bolalar o‘qish bilan band, lekin Shahnozaning yuragi tinch emas edi.
Kechga yaqin Jasur maktab hovlisida Shahnozani uchratdi.
— Hammasi yaxshi bo‘ladi, qo‘rqmang, — dedi u.
— Men qo‘rqmayman, — javob berdi qiz. — Faqat bu bolalar zarar ko‘rishini istamayman.
Ular uzoq qarashib turishdi. Biroq to‘satdan portlash yangradi. Harbiylar jangarilarga qarshi kurashga shaylandi. Jasur tezda Shahnozani va bolalarni maktabning xavfsiz joyiga joylashtirdi.
— Siz bilan qolaman! — dedi Shahnoza.
— Yo‘q, siz bu yerda bolalar bilan bo‘lishingiz kerak! — qat’iy javob berdi Jasur. — Mening burchim — himoya qilish!
Shahnoza uning ko‘zlariga tikildi. Bu ko‘zlar unga ishonch bag‘ishlardi. U hech qachon bunday his qilmagandi.
Oradan bir necha soat o‘tdi. Otishmalar to‘xtadi. Nihoyat, Jasur yana maktab hovlisida paydo bo‘ldi. Charchagan, lekin tirik edi. Shahnozaning yuragi tez urardi.
— Siz omon qoldingiz... — pichirladi u.
Jasur kulib qo‘ydi.
— Siz berayotgan bilim bolalarning kelajagini qutqaradi. Men esa bugun ularning hozirini himoya qildim.
Shahnoza hech narsa demay, unga mehr bilan qaradi. Balki taqdir ularni bejiz uchrashtirmagandir…
#Harbiy_sevgim #hikoya
@Harbiy_sevgim ❄️