Ona oʻyga toldi. Oʻgʻlining qaytganiga bir yil boʻldi. Avval ishga joylashib olay deb koʻrsatgan qizlariga qiyo boqmadi, keyin mashina olay dedi, uy olay dedi. Ish topganiga bir yil, mashina olganiga yarim yil, kreditga uy olganiga uch oy boʻldi hamki, onasi koʻrsatgan birorta qizni tanlagani yoʻq. Baʼzida Surayyo opa qoʻrqadi. "Oʼgʻlim chet elda birortasiga uylanib olgan boʻlsachi?" deb xavotirlanadi. Xavotirlarini ichida saqlolmay eriga aytadi. Eri boʻlsa urushib beradi: "Oʻgʻlingga koʻngliga yoqadigan qiz uchramagan boʻlsa, chetda uylangan boʻladimi ahmoq xotin?! Men oʻgʻlimga ishonaman, u yuzimizga oyoq qoʻymaydi. Sen kelin izlayvergin, birortasini yoqtirib qolar" deydi. Surayyo opa sal tinchlangandek boʻladi-yu, biroz vaqt oʻtgach xavotiri yana kuchayadi. Axir sal kam oʻttizga kirdi, oʻgʻlini uylantirish kerak. Undan kichik ukasi ham yigirma beshda, unashtirilganiga ikki yil boʻldi. "Akamdan oldin uylanmayman" deb oyoq tirab turibdi. Katta oʻgʻlining esa parvoyi falak. Ish-ish-ish deb umrini oʻtkazayapdi. Ota-onasini kuydirayotgani bilan zarracha ham ishi yoʻq.
— Bunyodjon bolam, shoshma, choy ichmadingku!
Rasmga termulib oʻtirib oʻgʻli xonasidan chiqqanini koʻrmay qolgan Surayyo opa oshxonaning derazasidan boshini chiqarib qichqirdi. — Ishning ortidan yuguravermay oʻzingni ham oʻylasangchi jonim bolam! Kel, bir piyola choy ich.
— Kech qolayapman aya, ishxonada icharman shu choyni.
Bunyod oyoq kiyimini kiyayotib javob berdi. — Bugun hisobot topshirishim kerak, vaqtim tigʻiz.
— Sen har kuni shunday deysan.
Surayyo opa devordagi soatga qaradi. — Ishing boshlanishiga hali bir yarim soat bor ekanku! Bir piyola choy ich, quvvat boʻladi. Shoshib qayerga ketasan-a uying bugʻdoyga toʻlgur?!
— Uff ayaaaa...
Yigit uflagancha deraza yoniga keldi. — Bering shu choyni. Ichsam ichay, koʻnglingiz tinchisin.
— Derazadan choy uzatilmaydi.
Surayyo opa qovogʻini soldi. — Odamga oʻxshab dasturxonga oʻtirib choy ich.
— Ayaaaaa...
Bunyod norozi qiyofada derazadan uzoqlashdi. Koʻp oʻtmay oshxona eshigi ochilib, yigitning qorasi koʻrindi.
— Mana bu boshqa gap oʻgʻlim. Oʻtir, choyingni ich.
Ona oʻgʻliga choy suzib uzatdi. — Qachon menga ham kelinim choy suzib uzatar ekan-a? Shu kunlarni kutaverib oʻlib ketmasam boʻldi.
— Ayaaa, boshlamang.
Bunyod choyni ichaman deb hoʻpladi, biroq issiqligi uchun xontaxtaga qaytarib qoʻydi. — Shoshilinch emasku uylanish! Hali yosh boʻlsam, karyeram...
— Oʻttizga chiqding, yoshliging qolibdimi? Sen tengi sinfdoshlaringni 2-3tadan bolasi bor! Bu yoqda ukang unashtirilgan, kelin tomon toʻyni tezlatinglar deb oʻtiribdi. U yoqda mening tobim yoʻq. Sen boʻlsa toʻy desam qochganing qochgan. Namuncha paysalga solmasang? Yo Germaniyada birorta sariq sochga uylanib oldingmi?
— Ayaaa... Qanaqa sariq soch yana?
— Boʻlmasa nega uylanishni paysalga solib yuribsan? Bir baloying bordirki, toʻy desam dumingni tugib qochasan.
— Toʻy qilgingiz kelayotgan boʻlsa, ana ukamni uylantirib kelin olavering. Meni tinch qoʻyinglar. Hali ishlamoqchiman.
— Uylanib ham ishlayverasan. Kim senga ishlamaysan deyapdi? Xuddi xotining uyga qamab qoʻyadigandek gapirishingni qara.
— Boʻpti aya, duo qiling, men ketishim kerak.
Bir piyola choyni shoshib ichib olgan Bunyod qoʻlini duoga ochdi. Surayyo opa nailoj duo qildi.
— Qani omin. Ollohim barchamizni panohida asrasin. Bunyodjon bolamga oʻzi insof bersin. Onasini kuydirmay tezroqqina uylansin. Ishga ketayotganida yoʻlda baxtini uchratsin, omin!
— Ayaaa!
Bunyod onasiga ginali qarab, yuziga qoʻlini surtdi. Tapur-tupur yurib chiqib, oyoq kiyimini kiydi. Darvozani ochib, oʻt oldirib qoʻygan mashinasiga mindi-yu, ishiga yoʻl oldi. Surayyo opa oʻgʻlining ortidan "Bunyodjonimning omadini bersin" deya qarab qoldi.
— Bunyodjon bolam, shoshma, choy ichmadingku!
Rasmga termulib oʻtirib oʻgʻli xonasidan chiqqanini koʻrmay qolgan Surayyo opa oshxonaning derazasidan boshini chiqarib qichqirdi. — Ishning ortidan yuguravermay oʻzingni ham oʻylasangchi jonim bolam! Kel, bir piyola choy ich.
— Kech qolayapman aya, ishxonada icharman shu choyni.
Bunyod oyoq kiyimini kiyayotib javob berdi. — Bugun hisobot topshirishim kerak, vaqtim tigʻiz.
— Sen har kuni shunday deysan.
Surayyo opa devordagi soatga qaradi. — Ishing boshlanishiga hali bir yarim soat bor ekanku! Bir piyola choy ich, quvvat boʻladi. Shoshib qayerga ketasan-a uying bugʻdoyga toʻlgur?!
— Uff ayaaaa...
Yigit uflagancha deraza yoniga keldi. — Bering shu choyni. Ichsam ichay, koʻnglingiz tinchisin.
— Derazadan choy uzatilmaydi.
Surayyo opa qovogʻini soldi. — Odamga oʻxshab dasturxonga oʻtirib choy ich.
— Ayaaaaa...
Bunyod norozi qiyofada derazadan uzoqlashdi. Koʻp oʻtmay oshxona eshigi ochilib, yigitning qorasi koʻrindi.
— Mana bu boshqa gap oʻgʻlim. Oʻtir, choyingni ich.
Ona oʻgʻliga choy suzib uzatdi. — Qachon menga ham kelinim choy suzib uzatar ekan-a? Shu kunlarni kutaverib oʻlib ketmasam boʻldi.
— Ayaaa, boshlamang.
Bunyod choyni ichaman deb hoʻpladi, biroq issiqligi uchun xontaxtaga qaytarib qoʻydi. — Shoshilinch emasku uylanish! Hali yosh boʻlsam, karyeram...
— Oʻttizga chiqding, yoshliging qolibdimi? Sen tengi sinfdoshlaringni 2-3tadan bolasi bor! Bu yoqda ukang unashtirilgan, kelin tomon toʻyni tezlatinglar deb oʻtiribdi. U yoqda mening tobim yoʻq. Sen boʻlsa toʻy desam qochganing qochgan. Namuncha paysalga solmasang? Yo Germaniyada birorta sariq sochga uylanib oldingmi?
— Ayaaa... Qanaqa sariq soch yana?
— Boʻlmasa nega uylanishni paysalga solib yuribsan? Bir baloying bordirki, toʻy desam dumingni tugib qochasan.
— Toʻy qilgingiz kelayotgan boʻlsa, ana ukamni uylantirib kelin olavering. Meni tinch qoʻyinglar. Hali ishlamoqchiman.
— Uylanib ham ishlayverasan. Kim senga ishlamaysan deyapdi? Xuddi xotining uyga qamab qoʻyadigandek gapirishingni qara.
— Boʻpti aya, duo qiling, men ketishim kerak.
Bir piyola choyni shoshib ichib olgan Bunyod qoʻlini duoga ochdi. Surayyo opa nailoj duo qildi.
— Qani omin. Ollohim barchamizni panohida asrasin. Bunyodjon bolamga oʻzi insof bersin. Onasini kuydirmay tezroqqina uylansin. Ishga ketayotganida yoʻlda baxtini uchratsin, omin!
— Ayaaa!
Bunyod onasiga ginali qarab, yuziga qoʻlini surtdi. Tapur-tupur yurib chiqib, oyoq kiyimini kiydi. Darvozani ochib, oʻt oldirib qoʻygan mashinasiga mindi-yu, ishiga yoʻl oldi. Surayyo opa oʻgʻlining ortidan "Bunyodjonimning omadini bersin" deya qarab qoldi.