💎𝐁𝐢𝐥𝐥𝐮𝐫 𝐪𝐚𝐥𝐛𝐥𝐚𝐫 𝐪𝐨ʻ𝐬𝐡𝐢𝐠ʻ𝐢💎

Boʻldimi, salat, meva-chevalarni yeb boʻldinglarmi👀
Yozinglare bundoq

Ufff, nimalar deyapman? Ilohim unday boʻlmasin. Feruza oʻz suyganiga turmushga chiqsin, u bilan baxtli boʻlsin. Undan avval yaxshi joylarda oʻqisin, ishlasin. Nima qiladi darrov erga tegib? Er oyni olib berarmidi... Yosh boshiga saqich yopishtirishku bu!
Tahorat olib boʻlgunimgacha Feruzaning keyingi taqdiri haqida oʻyladim. Meniku, qarindoshimizga tekinga sotishmoqchi, uni-chi, uni nima qilishadi? Kimga sotishadi? Oʻzi tengi Sobirga berishadimi? Yoki Faridgami? Yoki boshqa birorta uzoq qarindoshimizgami? Kimga? Feruzaning boshiga qanday kun solishadi? Uni ham mendek bosim bilan turmushga berishadimi? Men degandek... Men endi nima qilaman? Oʻsha maymunzodaga erga tegamanmi? Javohir bilan qilgan orzularimizga u egalik qiladimi endi? Ufffff, men Shoxjahonning erim boʻlishini xohlamayman. Xoh-la-may-man! Biyimga ham hayronman, meni kimga uzatayapdilar oʻzi? Turkiyada oʻqib kelgan degani judaaaa zoʻoʻoʻr yigit degani emas-ku?! Ruxsat berishsa men ham Turkiyada oʻqib kela olaman. Nima boʻlibdi oʻqigan boʻlsa? Oyga chiqishdek qiyin emasku... Ufff, yuragim siqilayapdi. Yuragim koʻksimga sigʻmayapdi. Oʻzimni qoʻyarga joy topa olmayapman. Chidolmayapman. Chidolmayman bunga... Chidolmayman!

Уффф, нималар деяпман? Илоҳим ундай бўлмасин. Феруза ўз суйганига турмушга чиқсин, у билан бахтли бўлсин. Ундан аввал яхши жойларда ўқисин, ишласин. Нима қилади дарров ерга тегиб? Ер ойни олиб берармиди... Ёш бошига сақич ёпиштиришку бу!
Таҳорат олиб бўлгунимгача Ферузанинг кейинги тақдири ҳақида ўйладим. Менику, қариндошимизга текинга сотишмоқчи, уни-чи, уни нима қилишади? Кимга сотишади? Ўзи тенги Собирга беришадими? Ёки Фаридгами? Ёки бошқа бирорта узоқ қариндошимизгами? Кимга? Ферузанинг бошига қандай кун солишади? Уни ҳам мендек босим билан турмушга беришадими? Мен дегандек... Мен енди нима қиламан? Ўша маймунзодага ерга тегаманми? Жавоҳир билан қилган орзуларимизга у егалик қиладими енди? Уффффф, мен Шохжаҳоннинг ерим бўлишини хоҳламайман. Хоҳ-ла-май-ман! Бийимга ҳам ҳайронман, мени кимга узатаяпдилар ўзи? Туркияда ўқиб келган дегани жудаааа зўўўр йигит дегани емас-ку?! Рухсат беришса мен ҳам Туркияда ўқиб кела оламан. Нима бўлибди ўқиган бўлса? Ойга чиқишдек қийин емаску... Уффф, юрагим сиқилаяпди. Юрагим кўксимга сиғмаяпди. Ўзимни қўярга жой топа олмаяпман. Чидолмаяпман. Чидолмайман бунга... Чидолмайман!

2025-yil — “Atrof-muhitni asrash va yashil iqtisodiyot yili” deb e’lon qilindi.

00:01
Uyquyimni buzganingiz uchun rahmat 😑

#Billur_qalblar_qoʻshigʻi_2

— Oʻzing boraver. Men keyin boraman.
Tuni boʻyi uxlamaganim uchun erinib bahona izlashga tushdim. — Unaqa qarama, ulguraman. Oʻn daqiqa...
— Men allaqachon tahorat olib boʻldim. Hozir dadamlar ham chiqadi, keyin "Iiiii, dadam chiqdi" deb oʻtirasiz.
— Obbo, rosa ezmalandingda! Mana, turayapman. Turmasam boshimdan ketmasang kerak.
— Sochiq olib borib qoʻydim. Issiq suv ham bor. Bularni bahona qilib oʻtirmang.
— Sen qiz juda ayyor chiqdingda! Qachon bularni tayyorlashga ulgura qolding?
— Tezroq qimirlang. Besh daqiqadan keyin hammomda boʻlmasangiz boshingizdan muzdek suv quyaman.
Feruza yolgʻondakam tahdid qilib xonamdan chiqib ketdi. Aftidan bomdodni oʻqisa kerak... Keyin nonushta tayyorlaydi. Tuxum qovuradi, quymoq pishiradi, choy damlaydi... Uning har kuni shunday boshlanadi. Maktab payti maktab boradi, boʻlmasa uy ishlarini qiladi. Ish, ish, ish. Bu robotcha hayotdan men zerikib ketaman, u qanday chidab yashar ekan-a? Oʻqi desam oʻqimaydi, qiziqmayman deb oyoq tirab olgan. Shu bir xil, hech oʻzgarmas hayotda indamay yashayveradi. Onamning chizgan chizigʻidan chiqmaydi. Hali koʻradi, uni ham birorta soʻtaqoʻziga roziligini olib oʻtirmay uzatib yuborishadi. Oʻshanda bu yumshoq supurgiligi boshiga balo boʻlganini anglaydi. Ana unda kech boʻladi. Ancha kech boʻladi.

Opa-singil tonggacha suhbatlashib chiqdik. Feruza majburlab kartoshkani yedirgach tanamga kuch yigʻilib, yana ham koʻproq gapirdim. Ichimdan nima oʻtayotgan boʻlsa, barini singlimga aytdim. Feruza indamay meni tinglar, onda-sonda dalda berib "Xafa boʻlmang, hammasi yaxshi boʻladi, siqilmang" deb qoʻyardi. Ehtimol meni yupatishga tuzuk soʻz topa olmasdi. Yoki bisotidagi bor soʻz shu edi. Oʻzi Feruza juda kamgap, kamsuqum, nima desangiz ham hoʻp deb turadigan, birov bilan uzoq vaqt gaplashganini, kim bilandir yaqin boʻlganini koʻrmaganman. Na olam bilan ishi bor, na odam bilan. Oʻz xayollari bilan yuradi. Oʻqi desam oʻqishga qiziqmayman deydi, ishlasin deyay desam uydagilar "Qiz bola boshi bilan ishlab nima qiladi?" deyishadi. Bir oʻzi uyda zerikib ketmaskanmiya? Ishlasa nima boʻlibdi? Odamlar orasiga qoʻshilib odamoviligi yoʻqolarmidi... Unday desam Feruza juda sodda. Birortasi aldab ketsachi? Odamzot bir ogʻiz shirin soʻz gadosi boʻladi, Feruzaga oʻxshagan oʻsmir qizlar esa ikki chandon muhtojroq boʻladi. Ayyor odamlar buni bilmasmidi? Biladi. Aynan shundan foydalanadi. Yoshgina qizlarning boshini aylantirib, har koʻyga solishadi. Shularni oʻylasam Feruza uyda yurgani yaxshi deb oʻylab qolaman. Koʻz oldimizda yuradi, hech kim guldek singlimga chang solmaydi. Shu yerda bemalol oʻsib-unadi...
— Opa, bomdodga azon aytilyapdi.
Xayolga choʻmib oʻtirganimda Feruza meni turtkiladi. — Yuvunib-taranib keling. Boʻla qoling.

#Биллур_қалблар_қўшиғи_2

— Ўзинг боравер. Мен кейин бораман.
Туни бўйи ухламаганим учун ериниб баҳона излашга тушдим. — Унақа қарама, улгураман. Ўн дақиқа...
— Мен аллақачон таҳорат олиб бўлдим. Ҳозир дадамлар ҳам чиқади, кейин "Иииии, дадам чиқди" деб ўтирасиз.
— Оббо, роса езмаландингда! Мана, тураяпман. Турмасам бошимдан кетмасанг керак.
— Сочиқ олиб бориб қўйдим. Иссиқ сув ҳам бор. Буларни баҳона қилиб ўтирманг.
— Сен қиз жуда айёр чиқдингда! Қачон буларни тайёрлашга улгура қолдинг?
— Тезроқ қимирланг. Беш дақиқадан кейин ҳаммомда бўлмасангиз бошингиздан муздек сув қуяман.
Феруза ёлғондакам таҳдид қилиб хонамдан чиқиб кетди. Aфтидан бомдодни ўқиса керак... Кейин нонушта тайёрлайди. Тухум қовуради, қуймоқ пиширади, чой дамлайди... Унинг ҳар куни шундай бошланади. Мактаб пайти мактаб боради, бўлмаса уй ишларини қилади. Иш, иш, иш. Бу роботча ҳаётдан мен зерикиб кетаман, у қандай чидаб яшар екан-а? Ўқи десам ўқимайди, қизиқмайман деб оёқ тираб олган. Шу бир хил, ҳеч ўзгармас ҳаётда индамай яшайверади. Онамнинг чизган чизиғидан чиқмайди. Ҳали кўради, уни ҳам бирорта сўтақўзига розилигини олиб ўтирмай узатиб юборишади. Ўшанда бу юмшоқ супургилиги бошига бало бўлганини англайди. Aна унда кеч бўлади. Aнча кеч бўлади.

Опа-сингил тонггача суҳбатлашиб чиқдик. Феруза мажбурлаб картошкани йедиргач танамга куч йиғилиб, яна ҳам кўпроқ гапирдим. Ичимдан нима ўтаётган бўлса, барини синглимга айтдим. Феруза индамай мени тинглар, онда-сонда далда бериб "Хафа бўлманг, ҳаммаси яхши бўлади, сиқилманг" деб қўярди. Еҳтимол мени юпатишга тузук сўз топа олмасди. Ёки бисотидаги бор сўз шу еди. Ўзи Феруза жуда камгап, камсуқум, нима десангиз ҳам ҳўп деб турадиган, биров билан узоқ вақт гаплашганини, ким биландир яқин бўлганини кўрмаганман. На олам билан иши бор, на одам билан. Ўз хаёллари билан юради. Ўқи десам ўқишга қизиқмайман дейди, ишласин деяй десам уйдагилар "Қиз бола боши билан ишлаб нима қилади?" дейишади. Бир ўзи уйда зерикиб кетмасканмия? Ишласа нима бўлибди? Одамлар орасига қўшилиб одамовилиги йўқолармиди... Ундай десам Феруза жуда содда. Бирортаси алдаб кетсачи? Одамзот бир оғиз ширин сўз гадоси бўлади, Ферузага ўхшаган ўсмир қизлар еса икки чандон муҳтожроқ бўлади. Aйёр одамлар буни билмасмиди? Билади. Aйнан шундан фойдаланади. Ёшгина қизларнинг бошини айлантириб, ҳар кўйга солишади. Шуларни ўйласам Феруза уйда юргани яхши деб ўйлаб қоламан. Кўз олдимизда юради, ҳеч ким гулдек синглимга чанг солмайди. Шу йерда бемалол ўсиб-унади...
— Опа, бомдодга азон айтиляпди.
Хаёлга чўмиб ўтирганимда Феруза мени турткилади. — Ювуниб-тараниб келинг. Бўла қолинг.

— Atayin oʻzingni sovuqqon qilib koʻrsatayapsanmi?
— Qoʻshilib yigʻlasam ham hozir sizga dalda berolmayman. Qalbingiz ogʻriyapdi, bu ogʻriq mening daldam bilan qolmaydi. Shuning uchun oʻzimni qoʻlga olishga urunayapman. Zora sizga yaqinroq boʻlsam shu orqali.
— Eh Feruza, Feruza, mening qalbim pora-pora boʻlib ketdi. Hozir qanday qilib sovuqqon boʻlay? Qayoqdagi bitta takasaltang yoʻq joydan paydo boʻlib sevgimni oyoqosti qilayapdi, qanday qilib sovuqqon boʻlishim mumkiiin?
— Yeng.
Feruza yigʻlayotganimni koʻrib yuzini teskari qilib oʻgirib oldi. — Bizning peshonamizga shu bitilgan ekan opa... Qiz bolaning taqdiri shunday achchiq ekan... Ming yigʻlab-sixtamaylik befoyda boʻlarkan. Nachora, boshga tushganini koʻz koʻrar.
— Xohlamayman... Anavi soʻtaqoʻziga erga tegishni istamayman...
Dedim piqqillab yigʻlagancha. — Jinim suymaydi uni. Beti koʻchsin oʻsha bezbetni. Uylanmay har balo boʻlsin. Nega aynan men? Boshqa qarindoshlarimizda qiz yoʻq edimi jin ursin!
— Ishqi sizga tushgandirda
Feruza chidab turolmadimi yelkamga boshini qoʻyib, qoʻlimni mahkam quchoqlab oldi. — Balki uyidagilari sizni tanlagandir. Kim bilsin endi.
— Ana, Niso bor, Xurshi bor, Fari bor. Nega aynan men? Shuncha qiz bor-ku qarindoshlarimiz orasida! Shunchalik qarindoshga uylangisi kelgan ekan oʻshalardan birortasini tanlasa boʻlmaydimi?
— Bilmasam opa, bilmasam. Nimadir deyishga ham hayronman.

— Aqling yetmagan narsaga tumshugʻingni suqma Feruza.
Uning mulohazalarini eshitib qovogʻim osilib ketdi. — Javohir haqida yomon gaplar gapirma. U juda yaxshi. Sening bu taqlid gaplaringga loyiq emas.
— Shoxjahon aka yaxshimi, yomonmi siz uchun kurashdilar...
— U kurashmadi, tanish-bilishchilik qilib menga erishayapdi.
Feruzning gapini boʻldim men. — Shunchaki qarindoshimiz boʻlgani uchun omad unga kulib boqyapti.
— Bilasizmi qachondan beri biyimning yoniga qatnab yuribdilar?
— Bilmayman, bilishni xohlamayman.
— Anchadan beri. Javohirdan farqli oʻlaroq niyatlari jiddiy.
— Shunchalik yaxshi boʻlsa oʻzing tegib qoʻya qol oʻsha akangga! Jimjiloqdek boʻlib menga maʼruza oʻqima!
— Hoʻp. Menku jim boʻlaman. Siz oʻzingiz yolgʻiz qolib, yaxshilab shuni oʻylab koʻring.
— Oʻylaydigan narsa — men kelajakda Shoxjahon bilan umrimni qanday oʻtkazishim, Javohirni qanday unutishim. Boshqa hech narsa emas. Eshitayapsanmi, hech narsa emas!
— Xohishingiz.
Feruza indamay koʻnib qoʻya qoldi. — Hozir ovqatlanib oling. Boʻsh qop oʻylashga ham yaramaydi.

— Aтайин ўзингни совуққон қилиб кўрсатаяпсанми?
— Қўшилиб йиғласам ҳам ҳозир сизга далда беролмайман. Қалбингиз оғрияпди, бу оғриқ менинг далдам билан қолмайди. Шунинг учун ўзимни қўлга олишга урунаяпман. Зора сизга яқинроқ бўлсам шу орқали.
— Еҳ Феруза, Феруза, менинг қалбим пора-пора бўлиб кетди. Ҳозир қандай қилиб совуққон бўлай? Қаёқдаги битта такасалтанг йўқ жойдан пайдо бўлиб севгимни оёқости қилаяпди, қандай қилиб совуққон бўлишим мумкииин?
— Йенг.
Феруза йиғлаётганимни кўриб юзини тескари қилиб ўгириб олди. — Бизнинг пешонамизга шу битилган екан опа... Қиз боланинг тақдири шундай аччиқ екан... Минг йиғлаб-сихтамайлик бефойда бўларкан. Начора, бошга тушганини кўз кўрар.
— Хоҳламайман... Aнави сўтақўзига ерга тегишни истамайман...
Дедим пиққиллаб йиғлаганча. — Жиним суймайди уни. Бети кўчсин ўша безбетни. Уйланмай ҳар бало бўлсин. Нега айнан мен? Бошқа қариндошларимизда қиз йўқ едими жин урсин!
— Ишқи сизга тушгандирда
Феруза чидаб туролмадими йелкамга бошини қўйиб, қўлимни маҳкам қучоқлаб олди. — Балки уйидагилари сизни танлагандир. Ким билсин енди.
— Aна, Нисо бор, Хурши бор, Фари бор. Нега айнан мен? Шунча қиз бор-ку қариндошларимиз орасида! Шунчалик қариндошга уйлангиси келган екан ўшалардан бирортасини танласа бўлмайдими?
— Билмасам опа, билмасам. Нимадир дейишга ҳам ҳайронман.

— Aқлинг йетмаган нарсага тумшуғингни суқма Феруза.
Унинг мулоҳазаларини ешитиб қовоғим осилиб кетди. — Жавоҳир ҳақида ёмон гаплар гапирма. У жуда яхши. Сенинг бу тақлид гапларингга лойиқ емас.
— Шохжаҳон ака яхшими, ёмонми сиз учун курашдилар...
— У курашмади, таниш-билишчилик қилиб менга еришаяпди.
Ферузнинг гапини бўлдим мен. — Шунчаки қариндошимиз бўлгани учун омад унга кулиб боқяпти.
— Биласизми қачондан бери бийимнинг ёнига қатнаб юрибдилар?
— Билмайман, билишни хоҳламайман.
— Aнчадан бери. Жавоҳирдан фарқли ўлароқ ниятлари жиддий.
— Шунчалик яхши бўлса ўзинг тегиб қўя қол ўша акангга! Жимжилоқдек бўлиб менга маъруза ўқима!
— Ҳўп. Менку жим бўламан. Сиз ўзингиз ёлғиз қолиб, яхшилаб шуни ўйлаб кўринг.
— Ўйлайдиган нарса — мен келажакда Шохжаҳон билан умримни қандай ўтказишим, Жавоҳирни қандай унутишим. Бошқа ҳеч нарса емас. Ешитаяпсанми, ҳеч нарса емас!
— Хоҳишингиз.
Феруза индамай кўниб қўя қолди. — Ҳозир овқатланиб олинг. Бўш қоп ўйлашга ҳам ярамайди.

Alam qiladiye
Sertifikat bergan odamlarimni koʻpi yoʻoʻoʻq😂