Do'stlar haqida ko'pincha yomon gaplar eshitamiz. Xiyonat qilgan, sotgan, og'ir kunida turib berolmagan, vahokazo gaplar eshitsam ensam qotadi. Bolaligimdan hozirgacha bo'lgan hayotimni eslasam bitta ham nomard, pastkash do'stim bo'lmagan. Hech qachon do'stlarimdan yomonlik ko'rmaganman. Kimdir do'stlar og'ir kuningda tashlab ketadi desa, shu so'zlarni miyam qabul qilolmaydi. Chunki hayotimda ko'p og'ir kunlarim bo'ldi, biroq, o'zim do'st hisoblaganlarim, o'zim ishonganlarim har doim yonimda turib bera olishgan. Qiyin paytlarimdayam imkoniyatlari yetganicha qo'llashgan.

Facebookda ham ko'pchilik bilan osh-qattiq bo'lmayman. Do'stlikka qabul qilishda avval sinchiklab o'rganib, ma'qul topsam keyin qo'shaman. G'ayrat Do'stov voqeasidan keyin facebookda ko'plarning asl basharalari ochildi. Ko'plab faollar, dxxga ishlagan, quloqlarni bilmay do'stlikda saqlab yurganlarini, Do'stov ishida ularni haqiqiy yuzini ko'rishgani haqida yozishyapti. Lekin menda yana teskarisi, Facebookdagi do'stlarim orasidan ham bitta ham G'ayrat Do'stovni qoralagan chiqmadi. Hamma uni qo'llab-quvvatladi. Qoralaganlarni esa hech biri do'stlarim safida yo'q edi.

Bularni nega yozyapman. Hozir o'ylab qoldim, balki muammo do'stlarda emas, do'st tanlashni bilmaydigan o'zimizdadir? Yoki man anglamaydigan yana bir nimalar bormikan?

@AsliddinKamol