Тарафкашлик, тортишувлар кўпайиб боргани сари одамлар ўзи мансуб бўлган томоннинг ютуғию камчилигини беихтиёр бирдек ҳимоя қилади, қарши томоннинг ютуғиниям нуқсонини ҳам бирдек қоралай бошлайди. Ҳақиқат масаласи бир чеккага сурилиб, ғалаба қозониш масаласи олд ўринга чиқади.

Бу жуда ёмон тенденция, шунинг учун исталган мавзуда баҳслар бошланганда бирдан қўшилиб кетишдан тийилган маъқул. Шунчаки четдан кузатиш керак. Бироз ўтгач, аста ойдинлаша бошлайди. Томонларни эшита бошлайсиз. Агар аввал бошданоқ қўшилсангиз, ўзингизни рақибга қарши чиққан ўйинчидек ҳис қиласиз, натижада ўз томонингиз ва қарши томондагиларнинг гапларини фақат мақсадингизга мослаб қабул қилишни бошлайсиз. Маълумотлар, аргументлар элакдан ўта бошлайди. Ғалаба учун қоранинг қоралигини, оқнинг оқлигини кўрмай қоласиз, буни атай қилиш шарт эмас, шунчаки ақлимиз шундай ишлайди.

Буларни ўз тажрибамдан келиб чиқиб, кузатишларим асосида айтяпман. Ўзимда ҳам, бошқаларда ҳам кузатганман. Чиқарган хулосам шуки, баҳсга қўшилишга шошилма, кузат. Баҳсга қўшилгач, ҳислар алангалана бошлайди, ақл эса аста орқа томонга ўтиб кетади. Ҳар доим одам ўзига ўзи такрорлаб туриши керак: Мақсадим ҳақиқатни билишми ёки ғалаба қилиш. Ҳақиқат баъзида мағлуб бўлади, ёлғон ғалаба қилади. Ғалаба ва мағлубият ҳақиқатнинг мезони бўлолмайди. Омманинг олқиши эса ҳеч нарсани ифодаламайди, Бруно ёқилаётганда ҳам омма олқишлаган.

@khurshidyuldosh