Uyimizda do'dajonim bo'lganliklari uchun qizlik davrimda ko'p mehmon kutardik. Yilda 2-3 martta kotta yeg'in bo'lardi. Oyijonim hamma taomlarni deyarli o'zlari qilardilar: xaldes, norin, pishiriqlar, salatlar, kamdan kam tayyorini buyurtma qilardik... Va yana uyda ukalarim adamgila ko'proq qo'l mehnati bilan ishlashgani uchun baquvvat baquvvat yeyishardi. Qatiqlarni ham o'zlari ivitardilar, qaymoq qilardilar, sigir soqqan paytlari ham boʻlgan. Lekin o'zlari ko'p yemasdilar. Deyarli 1-2 qoshiq, bo'ldi. Biz esa nima qilsalar yeb ketardik🥹🥹🥹
Men axmoq, usha paytta ~onamni "tablari nozik". Uncha muncha ovqatlarni mensimaydilarde~ derkanman...
Vaqt o'tdi, maniyam uzatishdi, farzandli bo'ldim...

ONA ~ miyyasidagi "ovqatim yaxshi chiqsinde, ishqilib yoqsinde" degan o'yga to'yarkan...

ONA ~ tuni bilan qozon tepasida turib xalades pishirib, tayyorlab, uning xidiga to'yar ekan...

ONA~ bolalarimga, uydagilarga yetsa bo'ldi, yoqsa bo'ldi deb to'yar ekan...

ONA ~ erini uyida, begona muxitda, ota-onasidan uzoqda iymanib to'yar ekan...

ONA ~ ovqat tayyorlab, pishgunigacha charchab to'yar ekan...

ONA ~ bir og'iz shirin so'z eshtarmikinman deb kutib to'yar ekan...

ONA ~ shunchaki uydagilar yeb tugatgan bo'sh tarelkalarga to'yar ekan...

Ehhh Ona Ona... Gapirsam gap juda ko'p, shunchaki shu yerga ko'zimda yosh bilan yozgim keldi🥲😒

Onajonlarimizni umrligi uzoq boʻlsin Ilohim❤️