⚜⚜⚜BEKLAR⚜⚜⚜
1-bob. Qora, yirik it.
Qo'ngiroq chalindi. Kollej yo'laklari o'quvchilar shovqiniga to'ldi. Zinalarda yugur-yugur boshlandi. Kimdir pastga, oshxonaga yugursa, yana kimdir keyingi dars o'tiladigan xonaga yuguryapti. 10 daqiqa ichida kim nima qilmoqchi bo'lsa, ulgurishi kerak. Albatta, 4 qavatdagi 19-10 guruh o'quvchilari ham tanaffus uchun o'z rejalarini tuzib qo'yishgandi. Biroq, kimyo darsida o'quvchilar baholaridan norozi bo'lib ustozga e’tiroz bildirgani uchun tik turishibdi. Tanaffusga chiqishga-ku hech kim umid qilmaydi. O'quvchilar hech bo'lmasa, ustoz 30 daqiqadan beri tik turgan oyoqlariga achinib, o'tirishga ruxsat berarmikan degan o'yda. Hamma jim. Shunda, doimgidek vaziyatni yumshatish uchun Himoyat oradagi sukunatni buzdi:
- Gulzoda opa, bizni kechiring, shunchaki, “jaxl chiqqanda aql ketadi”. Bu hol boshqa takrorlanmasligiga o'zim kafolat beraman. - Himoyat soatiga asabiy qarab qoydi. 8 daqiqada ustozni kondira olmasa, informatikaga ham kech qolishadi. Bu darsga kech qolishni boshqalar hatto tushida ham o'zlariga ravo korishmaydi.
- Himoyat, ularning gapini o'zing eshitding. Sen 5 olganing, o'zlari esa, 3-4 olishgani uchun menga ta’na qilishyapti. 2 qo'ymaganimga rahmat desin, bularing.
“Bularing” emish! Doim shunaqa. Go'yoki, Himoyat ularning enagasi.
- Biz Himoyatning bahosiga qarshi emasmiz. Biz ham 5 bahoga loyiqmiz de...
- Jim bol, Davron! - Himoyatning bu gapidan song guruhda yana sukunat qaror topdi.
Himoyat nima desa ham guruhi doim rozi bolib, uning aytganini qiladi. Chunki ular doimo qizning qandaydir chora, yechim topishini aniq bilishadi.
- Gulzoda opa, men o'zim sizga va’da beraman. Menga ishonasiz-ku to'g'rimi? - Himoyatning kozidagi qat’iyatni ko'rgan odam hech qachon “Yo'q” deya olmaydi. Faqat hozirgina emas, har doim. Uning ko'zlari biram chiroyliki, zangori rangli to'q ko'k ko'zni ko'rgan har qanday odam Himoyatga bir necha soniya tikilib qoladi. Himoyat bo'yi pastgina, oppoq yuzi yorishib turadigan, tim qora sochi yelkasiga tushadigan yoqimtoygina birinchi bosqich o'quvchisi.
- Senga ishonaman. Lekin, kursdoshlaring... Ularning oraliq nazoratini o'zing bir ko'rganingda tushunib yetgan bolarding.
- Men bular bilan gaplashaman. Kerak bo'lsa, past o'zlashtirayotganlariga yordam ham beraman. Ular boshqa e’tiroz bildirishmaydi. Kechira qoling, Gulzoda opa. - ovoziga ozining bor samimiyatini qoshishga urindi qizaloq.
Himoyat aniq biladiki, o'qituvchilar hech qachon o'quvchilar oldida kimningdir, ayniqsa, birorta o'quvchining aytganini qilmaydi. Bo'yin egishni istashmaydi go'yo. Lekin, tan olish kerakki, kollejga kelganiga endigina 2 oy to'lgan bo'lsa ham, hech kim Himoyatni o'quvchi sifatida ko'rmaydi. Unga ko'plab norasmiy imtiyozlar berilgan. Hozir ham Gulzoda opaning ko'zlarida rozilik alomatlari sezilar-sezilmas bilinib qoldi. Eng muhimi, “informatikaga kech qolyapmiz” deb yubormaslik. Boshqa o'qituvchilar haqida eshitishni ham istamaydigan o'qituvchilar bu kollejida talaygina.
- 1 safar ruxsat beraman. Ammo, agar yana bir marta shunday saviyasiz ish topshirsangiz, ustingizdan direktorga arz qilaman. - ko'zlari yarqiragancha ogohlantirdi Gulzoda opa.
- Rahmat, boshqa takrorlanmaydi.
Gulzoda opa xonadan chiqib ketgach, Himoyat kursdoshlariga yuzlanib turdi-da gap boshladi.
- Nega darsda o'qituvchiga e’tiroz qildingiz? Axir sizlarga aytgandim-ku, ustozlar bilan tortishishning foydasi yo'q deb. Keyingi safar nazorat ishlarida mendan yordam so'rang. Boshqa birorta o'qituvchiga baho yoki boshqa mavzu yuzasidan e’tiroz bildirganingizni eshitmay. Muammoni menga ayting. Qo'limdan kelgancha hal qilaman. Guruh rahbarini ham bekorchi ishlaringizga ha deb aralashtirmang! - Himoyat bu gaplarni baqirib emas, aksincha shunday past ovozda aytdi-ki, go'yo pichirlagandek.
Hamma uning gapini diqqat bilan eshitib turganini bilish uchun tik turgan o'quvchilar orasidan bir bor ko'z yugurtirib chiqishning o'zi kifoya.
Davomi 40 ❤ dan keyin 😊
@jinichastatus
1-bob. Qora, yirik it.
Qo'ngiroq chalindi. Kollej yo'laklari o'quvchilar shovqiniga to'ldi. Zinalarda yugur-yugur boshlandi. Kimdir pastga, oshxonaga yugursa, yana kimdir keyingi dars o'tiladigan xonaga yuguryapti. 10 daqiqa ichida kim nima qilmoqchi bo'lsa, ulgurishi kerak. Albatta, 4 qavatdagi 19-10 guruh o'quvchilari ham tanaffus uchun o'z rejalarini tuzib qo'yishgandi. Biroq, kimyo darsida o'quvchilar baholaridan norozi bo'lib ustozga e’tiroz bildirgani uchun tik turishibdi. Tanaffusga chiqishga-ku hech kim umid qilmaydi. O'quvchilar hech bo'lmasa, ustoz 30 daqiqadan beri tik turgan oyoqlariga achinib, o'tirishga ruxsat berarmikan degan o'yda. Hamma jim. Shunda, doimgidek vaziyatni yumshatish uchun Himoyat oradagi sukunatni buzdi:
- Gulzoda opa, bizni kechiring, shunchaki, “jaxl chiqqanda aql ketadi”. Bu hol boshqa takrorlanmasligiga o'zim kafolat beraman. - Himoyat soatiga asabiy qarab qoydi. 8 daqiqada ustozni kondira olmasa, informatikaga ham kech qolishadi. Bu darsga kech qolishni boshqalar hatto tushida ham o'zlariga ravo korishmaydi.
- Himoyat, ularning gapini o'zing eshitding. Sen 5 olganing, o'zlari esa, 3-4 olishgani uchun menga ta’na qilishyapti. 2 qo'ymaganimga rahmat desin, bularing.
“Bularing” emish! Doim shunaqa. Go'yoki, Himoyat ularning enagasi.
- Biz Himoyatning bahosiga qarshi emasmiz. Biz ham 5 bahoga loyiqmiz de...
- Jim bol, Davron! - Himoyatning bu gapidan song guruhda yana sukunat qaror topdi.
Himoyat nima desa ham guruhi doim rozi bolib, uning aytganini qiladi. Chunki ular doimo qizning qandaydir chora, yechim topishini aniq bilishadi.
- Gulzoda opa, men o'zim sizga va’da beraman. Menga ishonasiz-ku to'g'rimi? - Himoyatning kozidagi qat’iyatni ko'rgan odam hech qachon “Yo'q” deya olmaydi. Faqat hozirgina emas, har doim. Uning ko'zlari biram chiroyliki, zangori rangli to'q ko'k ko'zni ko'rgan har qanday odam Himoyatga bir necha soniya tikilib qoladi. Himoyat bo'yi pastgina, oppoq yuzi yorishib turadigan, tim qora sochi yelkasiga tushadigan yoqimtoygina birinchi bosqich o'quvchisi.
- Senga ishonaman. Lekin, kursdoshlaring... Ularning oraliq nazoratini o'zing bir ko'rganingda tushunib yetgan bolarding.
- Men bular bilan gaplashaman. Kerak bo'lsa, past o'zlashtirayotganlariga yordam ham beraman. Ular boshqa e’tiroz bildirishmaydi. Kechira qoling, Gulzoda opa. - ovoziga ozining bor samimiyatini qoshishga urindi qizaloq.
Himoyat aniq biladiki, o'qituvchilar hech qachon o'quvchilar oldida kimningdir, ayniqsa, birorta o'quvchining aytganini qilmaydi. Bo'yin egishni istashmaydi go'yo. Lekin, tan olish kerakki, kollejga kelganiga endigina 2 oy to'lgan bo'lsa ham, hech kim Himoyatni o'quvchi sifatida ko'rmaydi. Unga ko'plab norasmiy imtiyozlar berilgan. Hozir ham Gulzoda opaning ko'zlarida rozilik alomatlari sezilar-sezilmas bilinib qoldi. Eng muhimi, “informatikaga kech qolyapmiz” deb yubormaslik. Boshqa o'qituvchilar haqida eshitishni ham istamaydigan o'qituvchilar bu kollejida talaygina.
- 1 safar ruxsat beraman. Ammo, agar yana bir marta shunday saviyasiz ish topshirsangiz, ustingizdan direktorga arz qilaman. - ko'zlari yarqiragancha ogohlantirdi Gulzoda opa.
- Rahmat, boshqa takrorlanmaydi.
Gulzoda opa xonadan chiqib ketgach, Himoyat kursdoshlariga yuzlanib turdi-da gap boshladi.
- Nega darsda o'qituvchiga e’tiroz qildingiz? Axir sizlarga aytgandim-ku, ustozlar bilan tortishishning foydasi yo'q deb. Keyingi safar nazorat ishlarida mendan yordam so'rang. Boshqa birorta o'qituvchiga baho yoki boshqa mavzu yuzasidan e’tiroz bildirganingizni eshitmay. Muammoni menga ayting. Qo'limdan kelgancha hal qilaman. Guruh rahbarini ham bekorchi ishlaringizga ha deb aralashtirmang! - Himoyat bu gaplarni baqirib emas, aksincha shunday past ovozda aytdi-ki, go'yo pichirlagandek.
Hamma uning gapini diqqat bilan eshitib turganini bilish uchun tik turgan o'quvchilar orasidan bir bor ko'z yugurtirib chiqishning o'zi kifoya.
Davomi 40 ❤ dan keyin 😊
@jinichastatus