Унутиб боряпсан мени, сезяпман,
Чунки юрагимдан кетмаяпти куз.
Чексиз хазонликда чексиз кезяпман,
Ўн саккиз минг олам сориқ – хазон тус.

Эй, сен! Шеърлар ёзган менинг баҳримда!
Эй, сен! Баҳорликни рад этган – кечган!
Эй, сен! Ҳаётини оғир таҳрирда
Дунёга кўрсатган! Заққумлар ичган!

Қайдан боғимизда маъюс фасллар?
Қачон хазон етди? Оловлар ўчди?
Қачон адо бўлди мунгли асрлар –
Дарддан хотирага бетаъсир кўчдим?

Ошиқ юрагимга пинҳон сир ошкор.
Аён ширин сўзнинг аччиқ ташхиси,
Нечун юрагимда кузак бемиқдор?
Унутиб боряпсан мени, азизим…

(с)Усмон Азим