YETTI CHINORUZ

«Аллоҳ» сўзининг ақл бовар қилмас сирлари

Нидерландиялик психолог Вандер Ҳовен Куръон ўқиш ва «Аллоҳ» сўзини такрорлаш бемор ва соғлом инсонларга қандай таъсир қилишини кашф этганини эълон қилди. Профессор уч йилдан бир қанча бемор устида тадқиқотлар олиб бориб, ҳайратланарли хулосаларга эришди. Беморларнинг баъзиларини мусулмон эмаслигини, айримлари мусулмон бўлса-да, араб тилини билмаслигини таъкидлаган Ҳовен касалларига «Аллоҳ» сўзини ўргатганини айтади. Натижа эса ниҳоятда мукаммал бўлганини, айниқса, руҳий зиқлик ва қон босими кўтарилиши (хафақон) билан оғриганларда яхши натижага эришгани маълум бўлади.

Профессор Ховен "Аллоҳ" калимасидаги ҳарфлар беморлар руҳиятига таъсирини шундай изоҳлайди:

«Аллоҳ» сўзининг илк ҳарфи бўлган «Алиф» нафас йўллари тизимидан сирғалиб чиқади ва нафас олишни
изга солади.

"Лом" ҳарфи эса (араб тилидагидек талаффуз қилинганида) тил билинар-билинмас танглайнинг уст қисмига тегади ва жағ бир муддат шу муддатда туриб қолади («лом» ҳарфи ташдидни олгани учун).

Сўнгги ҳарф «ҳ» талаффуз қилинганида жигар ва юрак ўртасида алоқа вужудга келади ва бу жараён сўнггида юрак уриши меъёрига тушади.

Бу изланишни амалга оширган нидерландиялик олим мусулмон эмас, лекин Ислом илмларига қизиққан ва Қуръони Карим сирларини тадқиқ қилган. Бемор тўшагида дард тортаëтган инсоннинг «Аллоҳ!» дея инграганига кўпчилигимиз гувоҳ бўлганмиз. Бирор мусибатга йўлиққан инсоннинг «Аллоҳим!» дея хитоб қилганини эшитмаганлар бўлмаса керак.

• Тутадиган шохи қолмаса, боши берк кўчага кирса, қўл узатадиган инсони қолмаса, банда "Аллоҳ" дея тинчланади. "Аллоҳ" сўзи ҳаётимизнинг асосига айланиб кетганидан, ҳар қандай ҳолатда Аллоҳ деймиз.
• Тўғри йўлни топиш, яхшиликка эришиш, учун «Ё Аллоҳ» деймиз.
• Шайтондан қочиб, Аллоҳдан паноҳ истаганда «Аъузу биллаҳ» деймиз.
• Ҳар ишни «Бисмиллаҳ» дея Унинг номи билан бошлаймиз. Неъматга муносиб кўрса, шукр қиламиз.
• Берганида ҳам, олганида ҳам «Алҳамдулиллаҳ» деймиз.
• Ҳайратланганимизда, «Машааллоҳ» деймиз. Пушаймон бўлганимизда, «Астағфируллоҳ» деймиз.
• Севинганимизда, «Аллоҳу акбар» деймиз. Хафа бўлганимизда, «Инна лиллаҳ...» деймиз.
• Юрагимиз сиқилганида «Субҳаналлоҳ» деймиз. Ғалаба қилганимизда «Насрумминаллоҳ» деймиз.
• Ризқ топганимизда, «Ар-ризқу лиллаҳ» деймиз. Орзу қилганимизда, «Иншааллоҳ» деймиз.
• Бир ишни бажарганимизда, «Биизниллаҳ» деймиз. Машаққат олдида «Ла ҳавла ва ла қуввата илла биллаҳ» деймиз.
• Ваъда берганимизда, «Валлоҳи ва биллаҳ» деймиз. Бу қадар эслатмалар нури қалбни ёритганида, «Э валлоҳ» демаслик мумкинми?..

«Иймон ва ҳузун» китобидан

https://t.me/yettichinoruz

ЎҚИТУВЧИНИНГ МАҲОРАТИ.

Истеъфога чиққан ўқитувчининг ўрнига бошқа бошқа муаллима синфга кирди. Дарсни тушунтиришни бошлади. Талабaларнинг биридан савол сўраганди, бошқа барча талабалар кулиб юборди. Ўқитувчи ҳайрон бўлди.

Талабаларга қараб ўринсиз кулгунинг сирига етди. Сабаб: синфда ҳамма аҳмоқ, ақлан ноқис ҳисоблайдиган талабага савол бергани экан. Дарс тугаб талабалар синфни тарк этадиган маҳал, муаллима ўша талабани чақирди. У билан холи қолиб, қоғозчага ёзилган икки қатор байтни берди ва:
- Буни исмингни ёдлагандек ёдлаб кел, ҳеч кимга айтма, - деди.
Кейинги дарсда муаллима ўша икки қатор шеърни доскага ёзди. Уни маъносини, фасоҳатини тушунтирди. Сўнг уни ўчириб:
- Ким ҳозирги шеърни ёдлаб қололди, - деб сўради. Ҳеч ким чурқ этмади.
Фақат ўша «иккичи» минг ҳаяжон, ийманиш билан қўл кўтарди. Ўқитувчи:
- Қани, жавоб бер, - деди. У шеърни ёдлаб берди. Устоз уни кўп мақтади, бошқалар ўрнак олишини айтди.

Талабалар бу ҳолатда ҳайратга тушар, кимдур кеча кулгани учун хижолат бўлар, кимдур ҳайрат билан қарар эди. Бу ҳол ҳафта давомида давом этди. Ўқитувчи у талабани мақтарди. Натижада ўқувчиларнинг у ҳақидаги тушунчалари ўзгара бошлади. У боланинг ҳам руҳий ҳолати ижобий томонга бурилиш ясади. Ўзига бўлган ишонч уйғонди. Олдинги ўқитувчи ҳисоблагандек ахмоқ эмаслигини англади.

У ўқитувчиси ҳақида ёзаркан: "Инсонлар икки тоифадирлар: Бирлари сизни шижоатлантириб, қўлингиздан тутиб, умид бағишлайди. Бошқалари эса, сиздаги иқтидорни беркитиб, ёмонликларни очади."

https://t.me/yettichinoruz

"ЖАННАТГА ЯҚИНЛАШИНГ ВА ДЎЗАХДАН УЗОҚЛАШИНГ"

Абу Айюб Ансорийдан ривоят қилинади:
«Бир аъробий Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг йўлларини тўсиб чиқиб:
«Менга жаннатга яқинлаштирадиган ва дўзаҳдан узоқлаштирадиган амалнинг хабарини беринг», деди.
«Аллоҳга ибодат қиласан. Унга ҳеч нарсани ширк келтирмайсан. Намозни адо қиласан. Закотни берасан. Силаи раҳм қиласан», дедилар».

Шарҳ: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам йўлда уловларига миниб борар эдилар. Бир киши йўлни тўсиб чиқиб, у зотнинг уловлари жиловидан ушлаб, тўхтатди ва юқоридаги саволни берди.
Бу ғалати иш эди. Одатда кишилар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бундай муомала қилишмас эди. Аммо бу одам ғайриоддий тасарруф қилди.
Бошқа бир ривоятда айтилишича: «Шунда у ердаги қавм: «Унга нима бўлди? Унга нима бўлди?» дейишди».
Унга нима бўлди? Нима учун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг йўлларини тўсиб чиқади?
Унга нима бўлди? Нима учун Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг уловлари жиловидан тутади?
Унга нима бўлди? Нима учун бундай катта саволни сўрайди?
Аммо Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳалиги кишининг қилмишидан ҳам, саволидан ҳам ажабланмадилар. Ўзларини камтарона тутдилар ва сўровчининг саволига бирдан жавоб бердилар.

Ушбу ҳадисдан олинадиган фойдалар:
1. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг камтарликлари. Хоҳлаган аъробий ҳам йўлларини тўсиб, савол беравергани.
2. Жаннатга яқинлаштирадиган ва дўзахдан узоқлаштирадиган нарсалар ҳақида сўраш мумкинлиги.
3. Аллоҳга ибодат қилиш, яъни Унинг буюрганларини адо этиш, қайтарганларидан қайтиш, ҳар бир амалини Аллоҳ таолонинг розилигини ният қилиб бажариш бандани жаннатга яқинлаштирадиган ва дўзахдан узоқлаштирадиган омил экани.
4. Аллоҳ таолога ҳеч нарсани ширк келтирмаслик жаннатга яқинлаштирадиган ва дўзахдан узоқлаштирадиган омил экани.
5. Намозни тўла-тўкис адо қилиш жаннатга яқинлаштирадиган ва дўзахдан узоқлаштирадиган амаллардан экани.
6. Закот бериш жаннатга яқинлаштирадиган ва дўзахдан узоқлаштирадиган амаллардан экани.
7. Силаи раҳм жаннатга яқинлаштирадиган ва дўзахдан узоқлаштирадиган амаллардан экани.

«Одоблар хазинаси, 1-жуз» китобидан.

T.me/yettichinoruz

Шариат уламоларининг вазифалари:

1. Қуръон, набавий ҳадислар ривояти, фиқҳ, сийрат, шамоил ва ахлоқ каби илмларни ўргатиш.

2. Имомгарчилик ва хутба қилиш.

3. Мусулмонлар учун керакли илмларга оид китоблар таълиф қилиш; Қуръон, суннат, фиқҳ ва бошқа Исломга тегишли нарсаларга билдирилган шубҳаларга раддия қилиш.

4. Амри маъруф ва наҳйи мункар қилиш (ўзларига бирор зиён етмаса).

5. Хусуматлашиб қолганларни яраштириб қўйиш, орасини ислоҳ қилиш.

6. Бойларга камбағалларни кўрсатиб қўйиш.

7. Ҳаж ва умрада одамларга ҳамроҳ бўлиш.

8. Эҳтиёжга қараб одамлар билан яқин муносабатда бўлиш – силаи раҳм, меҳмонни икром қилиш, саволларга жавоб бериш, жоҳилга таълим бериш, адашганга насиҳат қилиш, маслаҳат сўраганга маслаҳат бериш, мусибатзадага ҳамдардик билдириш ва ҳоказо.

9. Умматни илм-фан, саноат, ишлаб чиқариш, иқтисод, ҳамжиҳатлик билан ривожланиш ва юксалиш сари йўллаш.

10. Тарафкашлик қилмаслик, тафриқага сабабчи бўлиб қолишдан четланиш.

Муҳаммад Али Муҳаммад Юсуф таржимаси.

👇👇👇👇👇👇
https://t.me/yettichinoruz

Яхши ният (тасирли воқеа)

Қадимда бир подшоҳ ўтган
экан. Бир куни у тунда кўрган
тушидан таъсирланиб узоқ ўй
сурибди ва вазирини чақириб:
— Тайёрлан! Саройдан
ташқарига чиқамиз, — дебди.
Бироздан сўнг икковлон оддий кийиниб, йўлда кетиб
борардилар. Бир қишлоққа
етганларида подшоҳ тушида
кўрган жойни таниб қолди.
Атрофда одам кўп, ҳамма ўз
иши билан банд.
Шундоққина ерда бир
одамнинг жасади ётар, ҳеч ким унга эътибор ҳам бермасди.
Шунда подшоҳ одамлардан
сўради:
— Бу кимнинг жасади,
биродарлар? Нега у бундай
хорликда ётибди?
— Э, сўраманг, меҳмон! Бу
уятсиз бир ароқхўрнинг
жасади, — деб жавоб берди
бир одам. У менинг қирқ
йиллик қўшним эди. Тан олиш
керак, жуда моҳир тақачи
бўлган. Эртадан то қора кечгача тиним билмай ишлар, аммо қаердаки ароқ бўлса, бор-будини бериб бўлса ҳам сотиб оларди. Уйига фоҳишаларни бошлаб келишдан ҳам тоймасди, бугун биттасини, эртасига бошқасини...
Агар ишонмасангиз,
бошқалардан ҳам сўранг,
марҳумни бирор марта жамоат билан ҳеч ким кўрмаган...
Бир фурсатдан кейин одамлар
тарқалиб кетишди.
— Юринг, шоҳим, биз ҳам
кетайлик, — деди вазир.
— Йўқ! — деди подшоҳ. — Мен
кўрган тушимнинг ҳикматини
ҳали тушуна олганим йўқ.
Жасадни олиб кетамиз. Сен ғам ема, уни ювиб, кафанлаб
кўмишни ўзм уддалайман.
Фақат ювиш учун жой топсак,
кифоя...
Икколвон жасадни кўтариб,
нариги қишлоқдаги масжид
сари йўл олдилар. Жасадни
кафанлар экан, марҳум
юзидаги нурни, лабларидаги
маъноли табассумни кўриб
хаёлларидан: «Бу одам
қўшнилари айтганидек ёмон
кимсага ўхшамайди-ку» деган
ўй ўтди. Барча ишлар битгач,
вазир:
— Шоҳим, бу одам тўғрисида
янглиш фикр
эшитмадикмикин? Марҳумнинг яқинлари, бола-чақаларини суриштириш керак шекилли, —
деди.
— Тўғри айтасан, — деди
подшоҳ. — Сен шу ерда тур,
мен унинг уйига бориб
келаман.
Подшоҳ сўраб-суриштириб,
марҳум яшаган уйни топди.
Эшикни очган маъсумагина аёл шоҳнинг сўзларини диққат билан тинглар экан, мусибатни мардона қаршилашга ҳарчанд уринса-да, кўзидан оққан шашқатор ёшларини тия олмади.
— Менинг эрим ўзи бир олам
эди, — деди аёл. Эртадан
кечгача тиним билмай ишлаб,
топган пулига уйга ароқ олиб
келарди. Кейин буларни
ҳамқишлоқларим ичмасин, дея ҳожатхонага тўкарди. Баъзида уйимизга ахлоқи бузуқ аёлларни ҳам етаклаб келарди ва «Мен сизларнинг
вақтингизни сотиб олдим-а?»
деб сўрарди. Улардан тасдиқ
жавобини олгач, «Энди мана бу ерда ўтириб, тингланглар»,
дерди. Мен эса уларга имон-
эътиқод ҳақида Аллоҳ қодир
қилганича ўргатардим. Эрим
қишлоғимиздаги масжидга
бормас, ибодат учун қўшни
қишлоқдаги масжидга
қатнарди.
Сабабини сўрасам, «Шундай
имомнинг ортида туриб ибодат қилгинки, қулоқ қоққагингда қаршингда Каъбани кўргин»,
деган эди… Одамлар эримнинг ишларини нотўғри
тушунишарди. Бу ҳақда унга кўп айтганман. Бир куни:
— Қўшнилар сиз ҳақингизда
ёмон ўйлашяпти, ишқилиб
жанозангиз ўртада қолмаса
эди, — дедим. Шундан кейин
эрим ўзи учун қабр ковлаб
қўйди. Мен яна эътироз
билдирдим:
— Қабр кавлаш билан иш
тугамайди, ахир сизни ким
ювиб, ким кафанлайди, ким
кўмади? — дедим.
— Хўш-хўш, у нима деди? —
шошиб сўради подшоҳ.
— У табассум қилиб, «Ахир Худо бор-ку, хотин. Менинг ўлигим кўчада қолмайди! Одамлар бўлмаса, подшоҳ бор!..» деди...

Хулоса сиздан

https://t.me/yettichinoruz

АЛЛОҲНИНГ СЕВМАГАН ҚУЛЛАРИ

1. Ҳадларидан ошувчилар. Чегарадан чиқиб ҳаддан ошувчилар.
﴿١٩٠﴾ وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ
Маъноси: “Сизга уруш қилаётганларга қарши Аллоҳнинг йўлида уруш қилинг. Ва тажовузкор бўлманг. Албатта, Аллоҳ тажовузкор бўлганларни хуш кўрмас” (Бақара сураси, 190-оят).

﴿٨٧﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحَرِّمُوا طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ
Маъноси: “Эй иймон келтирганлар! Аллоҳ сизга ҳалол қилган пок нарсаларни ҳаром қилмангиз. Ҳаддингиздан ошманг. Албатта, Аллоҳ ҳаддидан ошувчиларни севмас” (Моида сураси, 87-оят).

﴿٥٥﴾ ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ
Маъноси: “Роббингизга тазарруъ ила махфий дуо қилинг. Зотан, У ҳаддан ошувчиларни севмас” (Аъроф сураси, 55-оят).

2. Қилган ишларидан кўп фахрланувчилар.

﴿٧٦﴾ إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَىٰ فَبَغَىٰ عَلَيْهِمْ ۖ وَآتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ
Маъноси: “Албатта, Қорун Мусо қавмидан бўлиб, уларга такаббурлик қилди. Биз унга калитлари бир гуруҳ қувватлиларга ҳам оғирлик қиладиган хазиналарни берган эдик. Ўшанда қавми унга: “Ҳовлиқма, албатта, Аллоҳ ҳовлиққанларни суймас” (Қасос сураси, 76-оят)”.

3. Кибрланувчилар. Кибрлари Ҳақни қабул қилишларига тўсқинлик қилувчи инсонлар.

﴿٢٣﴾ لَا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ
Маъноси: “Шубҳасизки, Аллоҳ нимани сир тутаётганларини ва нимани ошкор қилаётганларини биладир. Албатта, У мутакаббирларни хуш кўрмас” (Наҳл сураси, 23-оят).

“Аллоҳ севгиси” китобидан.

T.me/yettichinoruz

ҚАЧОН САЛАВОТ АЙТИЛАДИ?

– Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам исмлари, сифатлари зикр қилинганда.
– жума куни.
– мажлисдан тураётганда.
– азонга жавоб бераётганда, азондан кейин .
– иқоматга жавоб бераётганда.
– намознинг охирги ташаҳҳудида.
– жаноза намози иккинчи такбиридан кейин .
– Қуръони каримни хатм қилганда.
– дуодан олдин ва кейин.
– дарс бошлаганда, тугатаётганда.
– таҳоратдан сўнг .
– тонгда намозга турганда.
– намоздан кейин.
– уйига кираётганда.
– масжидга кириб-чиқаётганда .
– мўмин биродари билан кўришганда .
– масжид олдидан ўтаётганда .
– Сафо ва Марвада .
– лаббайка айтиб бўлганда.
– ҳажарул асвадни истилом (қўл билан ушлаб ёки узоқдан ишора) қилиб ўпганда.
– одамлар тўпланганда, тарқалганда.
– бозорга ёки бирор жойга борганда.
– кечаси уйқудан уйғонганда.
– ғам-ташвишга ботганда.
– ҳожатманд бўлганда.
– Аллоҳдан мағфират сўралганда.
– аҳамиятли ишни бошлашдан олдин.
– куннинг аввалида, охирида .
– унутган нарсасини эсламоқчи бўлганда .
– қулоқ шанғиллаганда .

Имом Табароний келтирган ривоятда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: “Кимки менга бир бора салавот айтса, Аллоҳ унга ўнта салавот айтади. Кимки менга ўнта салавот айтса, Аллоҳ унга у юзта салавот айтади. Кимки менга юзта салавот айтса, Аллоҳ уни нифоқ ва дўзахдан озод деб ёзиб қўяди ва қиёмат кунида шаҳидлар билан бирга қилади.

Салавотлар👇

Аллоҳумма солли васаллим ва барик ала набиййина Муҳаммад.

Аллоҳумма солли ва саллим ва баарик ала Муҳаммад ва ала алиҳи ва асҳабиҳи ажмаъийн!

Бу маълумотни яқинларингизга улашинг, кўп саловот ва салом айтилишига сабабчи бўлинг.
Эслатиш мўъминларга манфаат берур.


https://t.me/yettichinoruz