Usmonip

​#kundalikdan

Kulgili odam

Meni xo‘mraygan holda ko‘rmaysiz hisobi. Doim jilmayib yuraman. Nuqul og‘zim qulog‘imda. O‘tgan-ketganga kulib gapiraman. Bisyor hazillashaman. Yengilroq, albatta. Me’yorini bilibgina. Suhbatdosh yor-u birodarning kayfiyati ko‘tarilsin deyman. Birovga salbiy taassurot yuqtirgim yo‘q. Odamlar xushchaqchaq va dimog‘i choq yursa ko‘nglim uncha-muncha ko‘tariladi.

Shu sababdan atrofimdagilar meni boqi beg‘am deb o‘ylashadi. Bo‘lsa bordir. Do‘stlarim men bilan gaplashib ruhi ko‘tarilishini aytadi. Ba’zilari esa meni ko‘rganda beixtiyor kulgisi qistashini ta’kidlagan. Qiziq-a? Har gal shunga o‘xshash gapni eshitsam ham xursand, ham hayron bo‘laman. Tavba, nimam kulgili ekan? Yo‘qsa, onam meni hiringlab tug‘magandir, hamma xotinlar qatori dod-voylab tuqqan. Qasamki, bu xil gaplardan biror marta ranjimaganman. Mayli, dunyoga kulgili odamlar ham asqatadi.

Lekin so‘nggi paytlar tirjaygan aft-angorimning salbiy jihatlari birma-bir namoyon bo‘layotir. Deylik, suhbatdoshlar meni jiddiy qabul qilmaydigan, har qaysi gapimni ham yolg‘on-u hazil deb hisoblaydigan odat chiqargan. Birovga yurak yutib gapirsang-u, aytganingni mutoyibaga yo‘yishsa-ya. Ye sadqayi suxan ketgurlar, adolatdanmi shu? Ana endi ko‘rasanlar, dedim ichimda.

Avvaliga iljaygan yuzimga hissiz tus berishga urindim. Yigit kishi vazmin, dag‘al, lablari mudom qimtilgan, qoshlari mardona chimirilgan bo‘lishi lozim, deydi eskilar. Shu eskilar bir nimani bilmasa gapirmas. Afsus, o‘xshamadi. Bu savil basharani har qancha ta’mir etmang, ko‘z o‘lgur sotib qo‘yarkan. Ko‘z kuldimi, lab ham yoyili-i-ib boshlaydi-da, boshqa nima qilsin.

So‘ng aql kirdi. Birovlarning munosabati sabab o‘zimni har ko‘yga solaveramanmi dedim-da, yana avvalgidek shiqshayib yuraverdim. Ammo ba’zi-ba’zida ko‘nglim bir o‘rtanib qo‘yadi. Bo‘ladigan gapni gapirsam ham, “iye, qo‘ysangiz-chi”dan oladiganlar bor. Vey baraka topgur, sizlarga lof aytib kallamda shox chiqarmidi? Yo biror kishi olqishlarmidiki, aldashga buncha ishqiboz bo‘lsam?

Xullas, gapning po‘skallasi shu. Kaminani jiddiy odam o‘rnida ko‘rmaydigan birodarlar, hazilkashlik va jiddiylik bir-biriga zinhor teskari tushunchalar emas. (Axborot o‘rnida: “jiddiy”ning antonimi “bachkana” bo‘ladi!) Men-ku sizni majburlashdan, gapimga ishontirishdan bir chaqirim yiroqman. Muhimi, hayotga qarashim, insonlarga munosabatim, maqsadlarim va tutumimda hazil yo‘q. Biroq ogohlantirib qo‘yganim yaxshi, nazdingizda toabad kuldirgich kimsa bo‘lib qolishni istamayman. Qachondir paymonam to‘ladi. Shunda kim bo‘lsangiz ham ko‘zingizga qarab: “Men sizlarning hayotingizda masxaraboz rolini o‘ynashdan charchadim” deyman-u, shartta sizlarni o‘zimdan itaraman. Zora, nariroqdan boqsangiz jiddiy ko‘rinarman-a?

Hurmat bilan, kulgili Usmonip :)

@usmonosphere