– Фан доктори!
– Ҳа, укам фан дўхтири бўлса, менинг ҳам армоним йўқ! Ўзим чангга ботиб ишласам ҳам у билан ғурурланаман! Келин, мана буни ҳам олиб қўйгин… – У ҳам чўнтагидан бир боғлам пул чиқариб, Зарнигорга узатди. – Абдулла билмасин, кейин янганг ҳам билмасин!
– Раҳмат, ака. Борларингизга шукр. Шу кунларда укангиз харажат устида юрибди. Кеча дадам ҳам келиб озроқ пул бериб кетганди. Насиб бўлса, яхши кунларингизда қайтарайлик.
– Ака-уканики бир-бирида қолиб кетмайди. Мана, Абдулла менинг ўғлимни тайёрлаб ўқишга киритди. Энди бунинг қизи келаман деб юрибди. Шундайда…
– Келин, Абдулла бугун келадими? – сўради ука.
– Аниғини билмайман, ака. Келмаслигиям мумкин. Чунки эрталабгача бўлсаям ишларни тугатишим керак деганди. Қани, дастурхонга қаранглар. Ҳозир овқат сузиб келаман.
– Шошма. – Катта ака келинни тўхтатдида, укасига қаради. – Абдулланинг олдига борамизми? Домласи иккаласини бирор жойга овқатланишга олиб кирамиз.
– Зўр бўларди, – маъқуллади ука. – Телефон қилиб қўяйми?
– Йўқ. Сюрприз қиламиз. – Ака шундай дея Зарнигорга юзланди. – Домланинг уйи ўшами, биз бориб, ваннахонасини ремонт қилиб бергандик.
– Ҳа, ўша уй.
Ака-ука, Абдулланинг устози яшайдиган кўп қаватли уйни топиб боришди. Тўртинчи қаватга чиқиб, эшикни тақиллатишди. Ичкаридан «Домла, сизми? Эшик очиқ», деган жавоб келди. Бу Абдулланинг овози эди. Катта ака секин эшикни очди. Не кўз билан кўрсинки, Абдулла эски, бўёққа ботган кийимда, бошига рўмол боғлаб, устозининг уйини таъмирлаётган, деворларни пардоз қилаётган экан.
– Абдулла? – Укасининг аҳволини кўриб, акалар дами чиққан шардай бўшашиб кетди. – Нима қиляпсан?
Абдулланинг тиззасидан мадор кетди. Бошига боғланган рўмолни ечиб, тоза жойлари билан юз-кўзларини артган бўлди.
– Ассалому алайкум… Келинглар…
Акалар саломга алик олдиларми-йўқми, овозлари чиқмади. Бир қур уйга назар солди. Тўрт хонали уйнинг уч хонаси пардоздан чиққан, ялтираб турибди. Бир хонасида иш қуроллари, бўёқ идишлари, қоплар, чиқиндилар аралашиб ётибди.
– Сени ҳалиги… – кичик ака асабийлашиб, нима дейишни билмай қолди. – Келин сени домласиникида фан дўхтирлиги қиляпти, дедику?!
– Отам раҳматли орзу қилган ишинг шуми, Абдулла? – катта аканинг фиғони фалакка чиқди. – Сени биз катта домла бўляпти, фан доктори бўляпти деб керилиб юрибмизку?!
– Илмий иш ҳам бўляпти… – Абдулла кўзларини олиб қочди.
– Қанақасига? – акаларнинг баттар ҳайрати ошди.
– Домла ёзяптилар…
– Домланг ёзаётган бўлса, сен бу ерда нима қиляпсан? Бу домланинг уйи эмасми?
– Ҳа, домланинг уйлари. Биров билмасин, шундай келишганмиз… – Абдулла яна бошини кўтаролмади. – Мен уйини таъмирлаб бераман, домла илмий ишимни ёзадилар…
– Ўл-э, бу кунингдан!.. – Катта аканинг қўллари мушт бўлиб тугилди. – Яна биров билмасин, дейсан…
– Ака, фан дўхтирликни ҳимоя қилиш шундай бўлса, – кичик ака уларга бир қараб олди, – иккаламиз ҳам бир ҳалиги қилиб кўрсак бўларкан… Бунақа ишларни қийиб юбораманку! Менга бирдан пропессирлик беришса керак…
– Ўчир сен ҳам! Ундан кўра, юр, буларнинг илмий ишларига халал бермайликда, тинчгина уйга кетайлик. Ўзимизнинг ақлимиз етган ишларни қилайлик…
Катта ака шундай дея эшикка қараб юрди. Изидан кичиги эргашди.
– Ака?
Абдулланинг нидоси жавобсиз қолди. Ака-ука зинадан бир-бир қадам босиб тушар экан, гўё жуда пастлашиб, аллақандай тубанлашиб, елкасидан бир юк босиб кетаётгандек туюлди. Ташқарига чиқишгач, қоронғи тунда шаҳар кўчалари чироғининг ёруғида кетиб боришар экан, ака қаттиқ ўксинар, ука эса ҳозир кўрганларидан лолу ҳайрон эди.
– Қаерга борамиз? – сўради акасидан.
– Сен Абдулланинг уйига киргинда, сумкаларни олиб чиқ. Қишлоққа қайтамиз. Лекин ҳозир кўрган нарсангни Зарнигорга асло айта кўрма. Биров билмасин.
– Тушундим… Лекин қишлоққача машина бўлармикин?
– Эй, галварс. Йигирма биринчи асрда яшаяпмиз! Уканг қандай қилиб фан доктори бўлаётганини кўрдингку. Наҳотки, биз ярим кеча битта машина топиб, қишлоққа етиб ололмасак?..
«Ёшлик» журнали, 2019 йил, 4-сон
🌸
@Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
