БИР ОЯТوَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ
Бақара Сураси 45-оятЯъни,
"Сабр ва намоз ила (Аллоҳдан) ёрдам сўранглар. Ва, албатта, у (намоз) хушуълилардан бошқалар учун жуда катта(ваҳимали) ишдир!". Бу дунё экин йиғиштириш эмас, экин экиш дунёсидир.
Бу дунё мукофот ёки жазо олиш дунёси эмас, имтиҳон дунёсидир.
Аллоҳ таоло бандаларига имтиҳон ўлароқ мусибатлар туширади...
Яқинларни йўқотиш мусибатдир...
Молни йўқотиш мусибатдир...
Ёмон қўшни мусибатдир...
Фожир эр мусибатдир...
Золим бошлиқ мусибатдир...
Ким сабрли бўлса имтиҳонда муваффақият қозонади. Ким мусибат учун Аллоҳдан ғазабланса имтиҳондан йиқилади.
Имтиҳон ва мусибатлардан ҳеч ким четда қолмайди. Ҳатто Пайғамбарлар ва авлиёлар ҳам мусибатларнинг энг оғирларига дучор бўлишган.
Тарих уламоларининг ривоят қилишича, Зулқарнайн Бобилга етиб борганида жуда қаттиқ бемор бўлади. Ўлими аниқ бўлганида онаси буни эшитиб унга қаттиқ қайғуради. Онасини юпатиш учун бир йўл тутади. Онасига катта қўчқор юбориб, уни вафот қилганидан сўнг сўйишини, пиширишини, гўштини ейиш учун мусибатга учрамаган, яқинини йўқотмаган, молидан айрилмаган кишиларни топиб едиришини васият қилади. Зурқарнайн вафот қилгач онаси унинг айтганидай қилиб ўшандай кишилар келсин деб жарчи қўяди. Аммо бирорта ҳам инсон келмайди. Чунки мусибат кирмайдиган уйнинг ўзи йўқ эди-да!
Она ўғлининг нима демоқчи эканлигини тушунади ва унинг ҳаққига дуо қилади:
"Аллоҳ сенга раҳм қилсин ўғлим! Тириклигингда ҳам, вафот этганингдан кейин ҳам менга яхшилик қилдинг!".✅ Улашинг |
@MuslimShosh