📗📘📙📔📒📓📕📗📘📖
N O M U S
(hikoya)
Ikkinchi qism
-Ey-y, nimalar deyapsa-a-an Abdul. Nima demoqchisan?
-Sizlar maqtayotgan qizga - it tekgan-ku! -istexzoli kulib - tag'in ósha it, xotinlikga xam oldi. Xa- xa- xa...lekin tan olish kerak kuyoving vijdonli chiqdi. Mardlik qilib qizingga sovchi qóydi, yoqsa-a...
Bir zumda g'ala- g'ovur boshlandi. Usta òrnidan turib tóg'ri Abdul ótirgan stol yoniga borib Abdulni yoqasidan olib zarb bilan yuziga musht tushurdi. Shokir va boshqalar janjalni kórib ularni ajratishga tirishar, lekin usta shundayin vajohatda ediki- uning kózlari qonga tólgan, qóyib berishsa Abdulni óldirishdan xam tap tortmas edi. Qattiq zarbdan garangsib qolgan Abdulning burnidan qon shashqator bòlib oqar, qonni kórib esa Abdulning xam jazavasi tutib òshqirgancha ustaga tashlanmoqchi bólar, lekin ikkalovlarini xam, ularni ajratish bilan ovvora odamlar ushlab turardi.
-Sen atayin shu bòxtonni óylab topgansan. Meni kórarga kòzing yoq chunki, menga xasad qilasan. Gappingni óylab gapir ablax, yóqsa joningdan umidingni uzaver, seni òldiraman - usta bu gaplarni shunday ohangda aytardiki, bunga shubxa bilan qarashning ózi imkonsiz edi.
Xali hamon burnidan qoni toxtamay oqayotgan Abdul endi pinagini xam buzmay, kinoyali kulib
-Nima? Nima? Bóxton? Xa-xa-xa ishonmasang xotiningdan sóra. U xammasidan xabardor-ku. Men xali seni bu gaplardan boxabar debman - endi jiddiylashib - agar gaplarim yolg'on bólsa, ózimni sening qólinga topshiraman, óldirsang xam roziman.
Usta shaxt bilan choyxona eshigini lang ochgancha uyi tomon shoshila boshladi. Shokir esa uni ortidan tinchlantirishga harakat qilib, uni shaxtidan qaytarmoqchi bóldi- yu uddasidan chiqolmadi.
Uyda xali hamon xurasandchilik, Xanifa mehmonlar bilan ovvora edi. Xanifa qólida piyola bilan choy quyib mehmonlarga uzatar ekan, darvozaning vaximali taqqilashi uni esankiratib qóydi. Xanifa darboza tomon shoshilar ekan, u tarafda usta
-Eshikni och Xanifa-a, och eshikni- deya tinmay baqirar, zarb bilan darvozani mushtlardi. Darvoza ochilishi bilan usta ichkari tomon otilib kirdi. Uning kózida xam vajoxat, xam havotir va g'azab kórinib turardi.
-Menga qara onasi. Tóg'risini ayt. Qizing men safardaligimda, xech qanday nojóya ish qilib qóymaganmidi? -bu sózni u xavotir aralash hotirjamlik bilan aytdi. Xanifaning bu gaplardan kózlari ola-tuka bólib keta yozdi. Uzoq jimlikdan keyin
-Senga aytayapman, gapir... -endi usta ovozini balandlatgani uchunmi uydagi mehmonlar ham xovliga otilib chiqa boshladi. Xanifaning kózlari yoshlanib gapirmoqchi bóldi-yu xóngrab yig'lab yubordi...
Usta manashu jimlik va kóz yoshlardan sezdiki choyxonada eshitgan sózlari qanchalik achchiq bólmasin- xaqiqat ekan... Ustaning kózlaridan sizilib chiqqan yosh tomchi-tomchi bólib yerga oqdi-yu birdan yuragini changallagancha xushidan ketib yerga yiqildi...G'ala-g'ovur, dod-faryod kótarildi. Xanifa erining boshini tizzasiga olib "-suv keltiring, suv keltiring"- deb tinmay takrorlar, kóz yoshlari tinmay oqar, lablari esa faqat bir sózni pichirlardi
-Meni kechiring, ishonchingizga xiyonat qildim, kechiring meni dadasi, kechiring...
*
Usta Qodirnikiga tóy bólgan kunining ertasi Jarchi butun qishloqni azaga aytdi.
✍ Muallif: Murod Sobirov
@Mirabror_Mirxalilov
N O M U S
(hikoya)
Ikkinchi qism
-Ey-y, nimalar deyapsa-a-an Abdul. Nima demoqchisan?
-Sizlar maqtayotgan qizga - it tekgan-ku! -istexzoli kulib - tag'in ósha it, xotinlikga xam oldi. Xa- xa- xa...lekin tan olish kerak kuyoving vijdonli chiqdi. Mardlik qilib qizingga sovchi qóydi, yoqsa-a...
Bir zumda g'ala- g'ovur boshlandi. Usta òrnidan turib tóg'ri Abdul ótirgan stol yoniga borib Abdulni yoqasidan olib zarb bilan yuziga musht tushurdi. Shokir va boshqalar janjalni kórib ularni ajratishga tirishar, lekin usta shundayin vajohatda ediki- uning kózlari qonga tólgan, qóyib berishsa Abdulni óldirishdan xam tap tortmas edi. Qattiq zarbdan garangsib qolgan Abdulning burnidan qon shashqator bòlib oqar, qonni kórib esa Abdulning xam jazavasi tutib òshqirgancha ustaga tashlanmoqchi bólar, lekin ikkalovlarini xam, ularni ajratish bilan ovvora odamlar ushlab turardi.
-Sen atayin shu bòxtonni óylab topgansan. Meni kórarga kòzing yoq chunki, menga xasad qilasan. Gappingni óylab gapir ablax, yóqsa joningdan umidingni uzaver, seni òldiraman - usta bu gaplarni shunday ohangda aytardiki, bunga shubxa bilan qarashning ózi imkonsiz edi.
Xali hamon burnidan qoni toxtamay oqayotgan Abdul endi pinagini xam buzmay, kinoyali kulib
-Nima? Nima? Bóxton? Xa-xa-xa ishonmasang xotiningdan sóra. U xammasidan xabardor-ku. Men xali seni bu gaplardan boxabar debman - endi jiddiylashib - agar gaplarim yolg'on bólsa, ózimni sening qólinga topshiraman, óldirsang xam roziman.
Usta shaxt bilan choyxona eshigini lang ochgancha uyi tomon shoshila boshladi. Shokir esa uni ortidan tinchlantirishga harakat qilib, uni shaxtidan qaytarmoqchi bóldi- yu uddasidan chiqolmadi.
Uyda xali hamon xurasandchilik, Xanifa mehmonlar bilan ovvora edi. Xanifa qólida piyola bilan choy quyib mehmonlarga uzatar ekan, darvozaning vaximali taqqilashi uni esankiratib qóydi. Xanifa darboza tomon shoshilar ekan, u tarafda usta
-Eshikni och Xanifa-a, och eshikni- deya tinmay baqirar, zarb bilan darvozani mushtlardi. Darvoza ochilishi bilan usta ichkari tomon otilib kirdi. Uning kózida xam vajoxat, xam havotir va g'azab kórinib turardi.
-Menga qara onasi. Tóg'risini ayt. Qizing men safardaligimda, xech qanday nojóya ish qilib qóymaganmidi? -bu sózni u xavotir aralash hotirjamlik bilan aytdi. Xanifaning bu gaplardan kózlari ola-tuka bólib keta yozdi. Uzoq jimlikdan keyin
-Senga aytayapman, gapir... -endi usta ovozini balandlatgani uchunmi uydagi mehmonlar ham xovliga otilib chiqa boshladi. Xanifaning kózlari yoshlanib gapirmoqchi bóldi-yu xóngrab yig'lab yubordi...
Usta manashu jimlik va kóz yoshlardan sezdiki choyxonada eshitgan sózlari qanchalik achchiq bólmasin- xaqiqat ekan... Ustaning kózlaridan sizilib chiqqan yosh tomchi-tomchi bólib yerga oqdi-yu birdan yuragini changallagancha xushidan ketib yerga yiqildi...G'ala-g'ovur, dod-faryod kótarildi. Xanifa erining boshini tizzasiga olib "-suv keltiring, suv keltiring"- deb tinmay takrorlar, kóz yoshlari tinmay oqar, lablari esa faqat bir sózni pichirlardi
-Meni kechiring, ishonchingizga xiyonat qildim, kechiring meni dadasi, kechiring...
*
Usta Qodirnikiga tóy bólgan kunining ertasi Jarchi butun qishloqni azaga aytdi.
✍ Muallif: Murod Sobirov
@Mirabror_Mirxalilov