MUAMMO MENING JASADIMDA EMAS, QALBIMDA Uzoq soatlar ishlasam jasadim unga sabr qiladi. Agar namoz boshlasam qisqa suralarni o‘qib tezroq tugatish payida bo‘laman. Demak jasadim mukammal namoz o‘qishga qodir, ammo qalbim qodir emas.
Ishimga, bozorimga bormoqchi bo‘lsam barvaqt tura olaman. Ammo namozga barvaqt tura olmayman. Muammoyim barvaqt tura olmasligimda emas, qalbimning Alloh uchun barvaqt turmay tirikchilik uchun barvaqt tura olishidadir.
Ko‘p kitoblar o‘qiyman, darslar qilaman, ammo yarim soat Alloh uchun qur’on o‘qiy olmayman. Illat qalbimda.
Cho‘milishga, suhbatlarga, yeyish- ichishga, o‘yin-kulgiga vaqt topaman. Ammo qalbim toatga emas, hatto u haqida fikr qilishga vaqt topmaydi.
Darslarni yaxshilab o‘qib, yodlab imtihonga tayyorlanaman. Ammo katta imtihon oldida turganim yodimdan chiqadi.
Arzimagan ishlar uchun qancha-qancha kechalarni bedor o‘tkazganman. Kechalari qoim bo‘lishim mumkin edi. Ammo qalbim uyqu bilan band edi.
Xulosa shuki, Alloh bizga toqatimiz yetmaydigan narsani taklif qilmagan. Uning takliflariga kuchimiz yetadi. Ammo hayotga bo‘lgan bog‘liqlik qalbimizni aynitgan, buzgan. Allohim! O‘zing aynigan qalblarimizni isloh qilgin!
Abdulqodir Polvonov@rayiha_uz
