#ТЕЛБА_ИШҚ
#МУАЛЛИФ_АЙДИН
#H_114
-- Зумрад... У довдираб қолди, менимча. Яъни, мен бор-ку, унга... Бундай демаслигим керак эди.
Нима деяётганимни ўзим ҳам тушунмай қолдим. Аммо, бошлаб қўйган туфонимни ўчирмасам, оҳири жуда ёмон бўлиши аниқ.
-- Ҳой, ҳой, ҳой Севинч. Мен ҳозир ақлдан озаман. Нималар деяпсан ўзи? Йўқ. Бир бошидан гапир. У нима қилди ва сен нима дединг а?. Бўла қол, сабримни синама!
Тезда ўрнидан туриб, тепамда гир айланаётган Зумрадга аста қараб қўйиб оғир ютундим. Нега ҳам айтдим ўзи? Нима деб қутуламан энди? Бошим балога қолмаса бўлгани. Қани ўйла Севинч, ўйла. Баҳона топишга устаси фаранг эдингку. Тилларинг бурро эди. -- Алдашни ҳаёлингга ҳам келтирма! Агар, Самир деган ландавур сени ҳафа қилган, ёки тегинмоқчи бўлган бўлса. Жонини ўзим оламан!
-- Веееей, у менга нима ҳам қилардия Қиммат?. Ўзинг айтиб турибсанку ландавур деб. Сен аслида, бориб ундан ҳол сўра ,, Севинч сенга ҳеч нима қилмадими?, деб.
Илҳомим жўшиб тезда гапни илиб кетдим. Ана энди, мени ёлғонимни ҳам, ростимни ҳам ажрата олмай қолади. Сал кам ўзим ҳам ишониб юбораман-у, бунақа пайтларда.
-- Ҳали ҳам айтмадинг.
-- Гапиришга қўйсанг айтаманда Чечак. Ҳар бир гапимни қоқ ярмидан солябсанку.
-- Ҳа, буни қаранг. Айбловларнинг каттаси-ку.
-- Ҳуллас, уни уйига бордик.
Тезда мақсадга ўтганим учун Зумрад дарров жим бўлди. -- Кино кўриб, кечлик қиламиз деб ўйлаган экан. Мен бўлса, эеей ҳаммасига сен айбдорсан. Мийямни заҳарлаб жунатиб юбординг. Қуёнга ўхшаб ундан қанчалик қўрққанимни биласанми?. Менга бир қадам яқинлашса ҳам, жоним бўғзимдан отилиб кетай деди. Яна унга дедимки, ,, Мен бундай муносабатларни тўйдан кейин бўлишини истайман. Эееех ,, Истамай ўлъъ дейдиган одам керак эди-да.
-- Борее.. шуми?
Пешонамга асабий ўрганимда, Зумраднинг кулгу жўш ўриб турган овозини эшитиб, тепа сочим тикка бўлаёзди.
-- Ўстимдан кулябсанми?. Мен шунча гапни кимга гапирдим?
-- Жуда тўғри қилибсан. Чўзиб нима қилади? Севса уйлансин, бўлди тамом. Лекин тўғри, саааал эртароқ бу ҳақида айтибсану, зарар қилмайди. Ҳайрон қолгандира?
Ўзида йўқ ҳонимимиз, елкамга зилдек қўлини ташлаганча мазхара қилишга ўтди, ярамас. -- Севинч сен балосан, бало. Уни қўрқитиб қўйибсанку.
-- Йўғеее, жуда қўрқади-да. Балки шунинг учун ўпиб ҳам олгандира?
-- Нимаааа, ўпиб? Воооооой, буни қаранглар. Биринчи бўсани ҳам олдими?. Писмиқ экан-ку бу.
-- Бббиринчими? Ҳҳааа албатта биринчи... Ббўлди. Бошқа гапирмайман! Уйқум келди. Эртага ишга боришим керак. Ҳайрли тун.
Зумрадни юзига қарашга бетим чидамади. Кўрпа тагига кириб, унга маҳкам ўраниб олдим.
Бир бошласам, нималарни гапириб ташламаймана, биринчимуш товба, товба.
-- Қочаябсанми?. Батафсил айтиб бермайсанми?. Менга қара, Севинч. Ухламайсан, тур. Тур дедим сенга.
-- Эртага ўрнимга сен ишга борасанми?. Ёки, ишдан бўшатишларини истайсанми?. Ҳозироқ ухламасам, эрталаб тура олмай қоламан биласан-ку.
Кўрпамдан мени жудо қилишга ўринаётган Чечакка ёлвора бошладим.
-- Бу мавзуга яна қайтамиз билиб қўй. Мендан осонликча қутулиб бўлибсан. Эгнингни алиштириб ёт. Уялишига қурбон бўлай бу қизния. Шунча уялар экансиз, ғунча лабларингиздан ўпдиришга бало бормиди а?.
Зумрадни кесатишларига чидай олмай, ёстиғимни олиб унга улоқтириб йўбордим. Ҳар доимгидек, зарба унга аниқ тегиб сочларини тузғитиб йўборди ва жавоб зарба қайтариш учун ўз ёстиғим билан мени савалай кетди.