Nazokat "Xoʻp...hozir" deganicha chiqib ketdi...
* * *
Sanjarning makkor ulfatlari uni holi-joniga qoʻyishmas tez-tez oʻtirishlarga, ziyofatlarga chaqirishardi. Sanjar birinchi ichhanidek koʻp emas,lekin oz-ozdan ichib keladigan odat chiqardi. Bu uzogʻi oʻn besh, yigirma kunda bir boʻladigan holatga aylandi. Enaxon aya qancha tergamasin Sanjarga gap kor qilmas edi. U bora-bora odamgarchilikdan chiqib qolayotgan edi. Sanjar yangi mashina sotib oldi. Chet elniki. Juda chiroyli, koʻrkam mashina. Bunaqa mashina hali shaharda deyarli yoʻq edi. Sanjar kibrga berildi. Mashinasini juda avaylardi, qayerga borsa ham (doʻkonga ham!) shu mashinasida chiqadigan boʻldi. Doʻslari bir kun Sanjarga telefon qildi.
- Eee Sanjarboy! Muborak boʻlsin inomarka mashinalar! Yaxshi kunlarizga haydang, joʻram!
- Rahmat...
- Bu... Mashinani qachon oqlaymiz endi?
Sanjar doʻsti nima demoqchiligini bilib tursada, atey gapini hazilga burib yubordi.
- Mashinamni ranggi qora, oqlashga hojat yoʻq...
Telefonda qah-qah kulgu ovozi eshitildi.
- Vaaaay! Oʻrtoq juda gapga ustasizdaa! Mashinani qachon yuvamiz deyapman!
Sanjar yana hazilga burdi.
- Mashinamni ertalab moyka qildirib qoʻyganman. Yuvishga ham hojat yoʻq.
Yana kulgu...
- Voy Sanjar! Pasmisan oʻrtoq?! Ziyofat qilib bermaysanmi deyapman!
Sanjar jiddiylashdi. Qoshlari oʻz-oʻzidan chimirildi.
- Meni paslik qilganimni biron joyda koʻrganmisan! Hazilni tushunmaysan mi?
- Oʻzim aytdimda oʻrtoq, xafa boʻlma xoʻp.
- Bugun yigʻ bollarni hammasini zoʻr restoran gaplashib qoʻyganman. Mazza qilib oʻtiramiz.
- Mana bu boshqa gap oshna!
Ziyofat juda zoʻr boʻldi. Hamma narsa muhayyo. Sanjar bugun yana birinchi safar ichganidek oyoqda turolmay qolguncha ichdi. Uni doʻstlari oʻz mashinalarida uyigacha olib kelib tashlab ketishdi. Sanjar darvozasi oldida yiqilib tushdi. Uni umuman holi yoʻq edi. Darvoza tagida yotganicha uxlab qoldi...
Ertalab hamma mahalladagilar uning bu holatini koʻrishdi. Ba'zilari uni ustidan kuldilar, ba'zilari achindi... Ba'zi bir gʻiybatchilar esa "Pul quturtirdi-daa buni" deya lablarini burib oʻtib ketishdi. Ba'zi bir insoflilari uni uygʻotib ichkariga olib kirmoqchi boʻlishdi. Nimagadir darvoza qulf edi. Odamlar rosa chaqirishdi, hech kim darvozani ochmadi.
- Enaxon aya bilan kelini shom payti qayoqqadir chiqib ketishgan edi. Shundan beri qaytishmadi menimcha.
- Iyaaa, uyini tashlab qayoqqa ketishdi ekan. Sanjar bu ahvolda boʻlsa...
Qoʻshni Norqobil togʻa Sanjarni oʻz uyiga olib kirib ketdi. Ichkari xonalarni biriga joy solib yotqizdi. Telefonini olib koʻchaga chiqdi. Enaxon ayaning roʻpara qoʻshnisi Nargiza xolanikiga kirdi.
- Nargizaxon! Dugonangiz Enaxonga telefon qilaylikmikan... Kun yoyilib ketti-yu, qayerda yurishibdi ekan.
Nargiza xola achingansimon qilib gapirdi.
- Bechoralar! Sirojiddin qattiq chinqirib yigʻlayotgan edi, balki kasalxonaga ketishgandir... Xoʻp lekin telefonim oʻgʻlimda edida.
- Qarang, bilgandek oʻzimning telefonimni opchiqqandim. Mana oling telefon qilingchi...
Nargiza xola sim qoqdi. Uzoq-uzoq signallardan soʻng goʻshakni Nazokat oldi.
- Alooo, kim bu?
- Alyo! Men Nargiza xolezman qizim.
- Haa... Xolajon assalomu alaykum.
- Va alaykum assalom. Nima boʻldi? Qayerdasizlar?
- Voy xolajon... Kasalxonadamiz. Sirojiddin chinqirib yigʻladi shom payti. Hech ovutolmadik. Dadasiga tel qilsam koʻtarmadilar. Keyin oyijonim taksi chaqiring deyishdi. Shunga taksida kelgandik.
- Tinchlikmi nima boʻlibdi jajjiginamga?
Nazokat piq-piq yig'lab yubordi.
- Xolajon... Suvsizlanib qolganmish... Istimasi baland 40 dan tushmayapti. Kechadan beri doktorlar bilan ovora boʻlib uyga ham borolmadik.
- Voy asalimeee, Allohim shifo bersin. Sogʻayib olsinaaa...
- Rahmat... Ilohim xolajon!