Feruza Xayrullayeva

Ramazon muborak!

Iloho ruhimizni o’zidek poklasin, balandliklar, yorug’liklar keltirsin hayotimizga!

Seni intiq kutdik, sen ham go’zap kel, ey, sevgili oy!

Hech qachon o'zimga kerakli narsani so'rab ololmaganman. O'ta kerak bo'lganida so'raganimdan keyin o'zimni shu qadar noqulay his qilganimdan bir dunyo gap qalashtirib yuboraman ortidan. Natijada mavzu unutiladi, lekin ichimda bo'shliq qoladi. Shuning uchun ham tortinmay so'ray oladiganlarga havasim keladi, ammo bu bora-bora kasbga aylanib borishini ko'rish azob beradiyam. O'ylab qarasam, faqat she'rda so'ray olarkanman hech nimani o'ylamay. Balki bu faqat she'r – ozodlik, foshlik bo'lgani uchundir.

Orfey fobiyasi. U Yunon mifologiyasidagi mohir musiqachi va shoir bo‘lib, bu fobiya uning sevgi fojeasi sharafiga nomlangan. Unda bayon qilinishicha, Erudika shilqim Satirning ta’qibidan qochayotgan vaqt bexosdan ilonlar uyasini bosib oladi. Shunda tovonini ilon chaqadi va u vafot etadi. Orfey suyuklisini hayotga qaytarish uchun marhumlar mamlakatiga borib uning hukumdori Aid va uning rafiqasi Persefonaga dardini bayon etib yolvoradi. Aid va Persefonaning rahmi kelib bir shart bilan Erudikani hayotga qaytarishga rozi bo‘ladilar. Shart shunday edi: Orfey oldinda ketishi, ortidan Erudika ergashishi va tiriklar dunyosiga chiqmagunga qadar Orfey ortiga o‘girilmasligi kerak edi. Manzilga yetar chog‘da Orfey ortimdan Erudika kelmayotgan bo‘lsa-chi, Aid va Persefona meni aldagandir, degan shubha bilan ortiga o‘giriladi. Shunda Erudikaning ruhi yana marhumlar makoniga uchib ketadi. Bu fobiya, sevgan odamini yo‘qotishdan yoki o‘z sevgisi uchun oxirigacha kurashishdan qo‘rqishni anglatadi.

Shunaqa qo'rquvlar haqida bu maqolada o'qishingiz mumkin.

@FeruzaXayrullayeva

Yine döner yüce günler,
Hun’un Tanrı ömrünü ver.
Ayrılığa düşmeyelim,
Bir olalım, birleşelim!

Yine döner yüce günler,
Hun’un Tanrı ömrünü ver.
Ayrılığa düşmeyelim,
Bir olalım, birleşelim!
Hayat devam etmektedir,
Zaman hızla geçmektedir.
Geleceğe yönel, Turan,
Gökte bir güneş sönmesin.
Kaldır hadi nerde başın.
Yurdun için doğulasın.
Turan oğlu uyumasın.
Bayrağımız yıkılmasın
Yine döner yüce günler,
Hun’un Tanrı ömrünü ver.
Ayrılığa düşmeyelim,
Bir olalım, birleşelim!
Kimler sizi esir etti?
Hey, İdil’in oğulları!
Tekrar doğan cesur yiğit,
Kaynasın deli Türk kanı!
Kaynarsa eğer Türk kanı,
Karanlığın kalmaz şanı.
Altın güneş ışık saçar,
Nuru kaplar tüm cihanı.
Kaynarsa eğer Türk kanı,
Karanlığın kalmaz şanı.
Bütün dünya silkelenir,
Güneşinin parladığı anı.
Parçalansa yurt yakası
Nerde kalır, can ve başı,
Uyuma hey, kendine gel,
Ey Turan’ın toprakları.
Görünmezse halk dehası,
Her düşmana yem olası.
Uyuma hey, kendine gel
Ey Turan’ın torunları!
Su-ateşten yaratılan,
Baba Turan, bala Turan.
Kurtar bu köhne zamanı,
Kara gece kanadından!
Kalksın gökten kara bulut
Gitsin zülmün karanlığı!!!
Sesi nerde Gökbörünün?
Göçü nerde bozkırların?
Kaldır nerde sancağımız?
Dalgalansın bayrağımız
Sisler yine dağılmaz mı?
Turan tekrar doğulmaz mı?
Yine döner ulu günler,
Hun’un Tanrı ömrünü ver.
Dilsiz olan ata ruhu
Diril haydi! Diril haydi!
Yine döner yüce günler,
Hun’un Tanrı ömrünü ver.
Ayrılığa düşmeyelim,
Bir olalım, birleşelim!