![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg width="640" height="640" style="background-color:%2344badc;font-family:Nunito,sans-serif" viewBox="0 0 100 100" preserveAspectRatio="xMidYMid meet" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg">
<text font-size="30" x="50%" y="50%" dy="5" fill="white" dominant-baseline="middle" text-anchor="middle">As</text>
</svg>)
Репост из: Huquq Labaratoriyasi
Men bugun bir talaba tanishim bilan suhbatlashib qoldim...
Mening Alfa nomli universitetning oxirgi kursida o'qiydigan bir tanishim bor edi, bugun biroz suhbatlashib qolibmiz. U bir fan doirasida 40 baldan 34 bal, boshqasidan esa 36 bal olibdi. Aslida avvallari bu ballar uning uchun umuman qoniqarsiz ballar hisoblanib, faqat maksimal balni olishga harakat qilar, o'sha o'qituvchiga yana uni savol-javob qilib balini ko'tarib berishini so'rab-so'rab, bu o'qituvchini yeb tashlar edi.
Ammo endi negadir bu tanishim olgan bunday ballaridan hech xafa bo'lmabdi, "hatto 20 ball olganimda ham menga farqi yo'q edi, umuman ball talashmas edim" deb menga aytdi. Bu tanishimning o'qishga bo'lgan, umuman ba'zi rejalariga bo'lgan ishonchi, ishtiyoqi butkul yo'qolganini menga aytar ekan, mening bu bolaga juda rahmim kelib ketdi.
Ehh, bu Alfa universiteti qanchadan-qancha shijoatli kadrlarni yo'qotib, quritib tashlagan edi, bular qatoriga endi bu bola ham qo'shilibdida. Aslida bu bolada bunday ishtiyoqsiz holat bir yil avval allaqachon boshlanib bo'lgan ekan, bu yil eng oxirgi darajasiga yetibdi.
Hozir menga aytishicha, u ko'p narsalarga o'z ishtiyoqini yo'qotib qo'yibdi, oldingidek yonib turadigan o'zini hech qayerdan topa olmayapti ekan. Hozir negadir hayotdan yana o'sha ishtiyoq uchun sabab qidiryapti ekan, lekin hanuz topa olgani yo'q ekan, avvallari uning uchun muhim bo'lgan ba'zi narsalar endilikda negadir juda ahamiyatsizdek tuyulyapti ekan.
Shuncha o'qish davrida asosan sahna orqasida ish qilgani, uning qarshisidagi ko'plab insonlari sahna oldiga chiqa olganini ko'rib, "mening ham shu sahna ortidan oldisiga chiqadigan kunim albatta keladi" degan ishonchi ham biroz so'nib boryapti ekan. Bularni eshita turib, ichimdan qandaydir titroq o'tib ketdi.
Shuncha ish yetmagandek, o'ziga boshog'riq qilib bittasini yoqtirar ekan. Men unga bunday "yoqtirdim, o'ldim"larni sal yig'ishtirib turishni, yana avvalgi ishtiyoqini topishini, kelajakda shundoq ham daraxtni bir tepsa bir dunyo nomzodlar yog'ilishini aytib maslahat berdim. To'g'ri maslahat beribmanmi?
Ehh bu bolaga juda achinyapman, hatto kelgusida chet davlatlarga magistraturaga o'qishlarga borishni ham maqsad qilib yurgan edi, ishqilib bu maqsadining chog'i ham so'nib qolmasa bo'ldi deb qo'rqaman, afsus,ming afsus.😔
Bu bolaga men faqat omad tilayman, har qanday qarorini hurmat qilaman...
Mening Alfa nomli universitetning oxirgi kursida o'qiydigan bir tanishim bor edi, bugun biroz suhbatlashib qolibmiz. U bir fan doirasida 40 baldan 34 bal, boshqasidan esa 36 bal olibdi. Aslida avvallari bu ballar uning uchun umuman qoniqarsiz ballar hisoblanib, faqat maksimal balni olishga harakat qilar, o'sha o'qituvchiga yana uni savol-javob qilib balini ko'tarib berishini so'rab-so'rab, bu o'qituvchini yeb tashlar edi.
Ammo endi negadir bu tanishim olgan bunday ballaridan hech xafa bo'lmabdi, "hatto 20 ball olganimda ham menga farqi yo'q edi, umuman ball talashmas edim" deb menga aytdi. Bu tanishimning o'qishga bo'lgan, umuman ba'zi rejalariga bo'lgan ishonchi, ishtiyoqi butkul yo'qolganini menga aytar ekan, mening bu bolaga juda rahmim kelib ketdi.
Ehh, bu Alfa universiteti qanchadan-qancha shijoatli kadrlarni yo'qotib, quritib tashlagan edi, bular qatoriga endi bu bola ham qo'shilibdida. Aslida bu bolada bunday ishtiyoqsiz holat bir yil avval allaqachon boshlanib bo'lgan ekan, bu yil eng oxirgi darajasiga yetibdi.
Hozir menga aytishicha, u ko'p narsalarga o'z ishtiyoqini yo'qotib qo'yibdi, oldingidek yonib turadigan o'zini hech qayerdan topa olmayapti ekan. Hozir negadir hayotdan yana o'sha ishtiyoq uchun sabab qidiryapti ekan, lekin hanuz topa olgani yo'q ekan, avvallari uning uchun muhim bo'lgan ba'zi narsalar endilikda negadir juda ahamiyatsizdek tuyulyapti ekan.
Shuncha o'qish davrida asosan sahna orqasida ish qilgani, uning qarshisidagi ko'plab insonlari sahna oldiga chiqa olganini ko'rib, "mening ham shu sahna ortidan oldisiga chiqadigan kunim albatta keladi" degan ishonchi ham biroz so'nib boryapti ekan. Bularni eshita turib, ichimdan qandaydir titroq o'tib ketdi.
Shuncha ish yetmagandek, o'ziga boshog'riq qilib bittasini yoqtirar ekan. Men unga bunday "yoqtirdim, o'ldim"larni sal yig'ishtirib turishni, yana avvalgi ishtiyoqini topishini, kelajakda shundoq ham daraxtni bir tepsa bir dunyo nomzodlar yog'ilishini aytib maslahat berdim. To'g'ri maslahat beribmanmi?
Ehh bu bolaga juda achinyapman, hatto kelgusida chet davlatlarga magistraturaga o'qishlarga borishni ham maqsad qilib yurgan edi, ishqilib bu maqsadining chog'i ham so'nib qolmasa bo'ldi deb qo'rqaman, afsus,ming afsus.😔
Bu bolaga men faqat omad tilayman, har qanday qarorini hurmat qilaman...