Alibek Anvariy

​​​​Икки ёноқ юраксувдан шудгорлиги учун раҳмат!.
Бу орада икки кулгич абгорлиги учун раҳмат.

Мен ўзимни Иброҳимдай ташлаб келдим Балх тахтидан,
Йўқлигимга Еру осмон иқрорлиги учун раҳмат.

Ишонганим, суянганим – байтларимнинг жилоси ҳам,
Дудоғингда умрим каби инкорлиги учун раҳмат.

Севгим расул янглиғ етди, мен етмаган бўсағангга,
Соғинчларим шу элчига чорёрлиги учун раҳмат.

Кўксимдаги чилдирма, ёр, таранг тортди оловлардан
Чертилмаган туйғуларим бедорлиги учун раҳмат.

Сенсизликда оғу ичиб, оғиз ёпдим саҳарларда,
Қош қорайгач, Изтиробинг ифторлиги учун раҳмат.


Алибек Анварий

​​​​​​​​ҒИЖИМЛАНГАН ШЕЪР


Бўғзимга тиқилган сукутдир, сукут,    
Сенинг юрагингни этдимми ишғол?          
Мана, оқ кўйлагим, қўлларингни тут!
(Мен ғижим қиламан, сен эса дазмол).

Азалдан бепарво, қўрсман, жоҳилман,
Сен, шафиқ зиёни таратгувчи қиз.
Нечун, оппоқ ҳисларингга дохилман,
Муз билан олов-ку, ахир иккимиз?!

Ҳар бир ширин сўзинг бўртар руҳимда,
Қалби дарё қизсан, кўнглингда чанг йўқ.
Сенга айтиб қўяй, менинг умримда
Ёлғиз шу кўйлакдан бошқа оқ ранг йўқ!

Ғижимдир қоғозга тўкилган шеърим,
Сўзлари ўтиндай ётур босилиб.
Биласанми, баъзан мана бу ерим,
Қайтариб қолади калимасини.

Толенинг фурсати шунчалар зиқми?
Мени ҳам бир бора тушунгин алҳол:
Қалбимга бир пайтлар тушган чандиқни,
Текислай
            олмайди
                  ҳеч қандай
                                   дазмол!


@Alibek_Anvariy

​​​​NAVOIY G‘AZALIGA MUXAMMAS

Bu ishq qopqasidin oshiq, xushki ketur badar har yon,
Adam ash’oridin voquf nash’-u namo kadar har yon,
Najot dastgohida kulol aqdas qadah yasar har yon,
Ko‘ngullardin ko‘rub zulfing aro o‘tluq asar har yon,
Tun-u anjum dema bilgil tutun ichra sharar har yon.

Faraz mo‘ldurki oxir puli Sirot qilg‘amen yo‘lni,
Ba’daz shuldurki mustahiq gar shikor tilg‘amen dilni,
Meros juldurki almisoqdin: yolg‘iz yulg‘amen g‘ulni,
G‘araz uldurki ishqingdin g‘alatqa solg‘amen elni,
Bukim istab sumanbarlarni solurmen nazar har yon.

Tuzuk hunari g‘ujg‘on jo‘mard bo‘g‘zining sabrinda,
Surud mantig‘i to‘zg‘on ajabki avjining yarminda,
Og‘ochi bo‘y cho‘zg‘on dolliq basma-bas qoshi sarvinda,
Pari ruxsoralar toshi meni devona davrinda,
Sochilg‘ondek durur naxli malomatdin samar har yon.

Qo‘shuni qatlimg‘a g‘oziylar, qasd etmish chibin yanglig‘,
Tajvarlar hukmi tabug‘ini past etmish chibin yanglig‘,
Mashoyixlar bu kun holimg‘a pand etmish chibin yanglig‘,
Dema ko‘yidin el ketsunki band etmish chibin yanglig‘,
Ulusni so‘zda la’ling no‘shidin oqqon shakar har yon.
  
Otash o‘lmak dinig‘a rahna ko‘nglig‘a cho‘g‘ so‘z solkim,
Bu marsum madh izdihomidin benishon bir iz solkim,
Oshiqni sinar istasang boshig‘a qaro ro‘z solkim,
Ulus qonini tufroqqa to‘karni so‘rma, ko‘z solkim,
Ular qon birla tufroq ichra bir xunin jigar har yon.

Tarki vujud guhardin hasni chandonig‘a o‘xshatqon,
G‘ariq ruhim g‘ilofin darvish chakmonig‘a o‘xshatqon,
Tunda anvarlar umrin barqdek chaqqonig‘a o‘xshatqon,
Buzuq qabrimni ko‘rgan o‘qchi do‘konig'a o‘xshatqon,
Firoqing o‘qidin anda ko‘rub paykon-u par har yon.

Azal qavli birla abad tahniyat etma, ey qosid,
O‘zub mosivalloh osiy ajrini berma, ey fosiq,
Gul muattaridin zinda ravzamg‘a kelma, ey masih,
Ul oy husnig‘a ishqingni yoshurgil dema, ey nosih,
Ki tutmish olam ahli ichra shuhrat bu xabar har yon.

Gar faqir o‘lsam yod et tariqim shah, ey guvoh ahli,
Magar ushshoqqa shahmen gadoliq taxt, ey taboh ahli,
O‘qutmang xutbada oshig‘u shahni, ey gunoh ahli,
May-u ma’shuq uchun po‘yamg‘a kulmang, ey saloh ahli,
Yugurmay netkamen cheksa qazo birla qadar har yon.

Baxsh etar ko'nglumg‘a dojni xotam-ul vusulda qolmoq,
Duoi ro‘zasi maknun yetti yot osmonda ul moh,
Tilarmen umrimni vojid ijobat nurig‘a to‘lmoq,
Seni istarda mumkin yo‘q, Navoiy, multafit bo‘lmoq,
Nechakim jilva qilsa noz ila bir siymbar har yon.


@Alibek_Anvariy

​​​​​​#Ustoz
#Bahodir_Karim
#59_yoshda


EL BO‘LGAN OLIM


Baʼzan birgina so‘z ham inson hayotida yangi sahifalar ochish uchun kifoya qilarkan. Bu holat kaminada kechgan.

Men, Bahodir Ustozimni tomosha qilib shunga amin bo‘lgandim: inson, shubhasiz, mukarram; haqiqiy olimlar, haqiqatan ham jamiyatga suv va havodek zarur; toza dillar chini bilan ko‘plab muhim posangilarni bosib turadi...

Ustozning hayotda birinchi marta ko‘rib turgan odamlar bilan ham bir necha daqiqada qadrdon bo‘lib ketadigan keng feʼliga, har qadam, nafas va qarashda nekbin ruh bilan borliqqa yuzlanishiga havasim kelgan. Ichimda aytganmanki: "Ha... Ustoz allaqachon el bo‘lgan ekanlar!"

Shunday aziz zotlarga duch qilgan yozdig‘imdan minnatdorman.

Yashasin, Ustozlarim!


@Alibek_Anvariy

​​ЖАВОБЛАР

– На қиларсан,
Боғласалар оёқ-қўлингни?
– Тилим бордир!
– Хўп, кессалар заҳар тилингни?
– Шеърим бордир!
– Шеъринг ёнса қоғоздан аввал?
– Элим бордир!
– Элинг қадди букилса дангал?
– Қасамим бор!
– Қасаминг поёнга етса-чи?
– Кафаним бор!
– Дунёдан бекафан ўтсанг-чи?
– Дуо бордир! 
– Дуо топмас жойга кетсанг-чи?
– Худо бордир!
– ...


Алибек Анварий

​​БЕШИКДАГИ ЎЙЛАР
(Бадиҳа)

Хуллас, туфли тўшакнинг тагида ётарди...

▫️▫️▫️
Дунёга келганим етмаганидай, аъзойи баданим увишиб қолгунича аллақандай оғочга чирмаб ташлашлари жуда ортиқча-да энди...

▫️▫️▫️
Мудраб ётаман... Олдимга майин овознинг эгаси келади. Оғоч оҳиста тебранади. Қўшиқ чўзилади. Тўғрисини айтсам, анчадан бери бир хил мунгни эшитавериб юрагим сиқилиб кетган. Нолиётганим йўқ!

Майин овознинг эгаси негадир беҳаловат: кирди-чиқдиси кўп. Баъзан йиғимни эшитмайди ҳам... баъзан ўзи ҳам йиғлайди... Пайқайман! Шундай пайтларда очқасам ҳам, бурним оқса ҳам ёки ичим сиқилса ҳам негадир хархаша қилмасликка интиламан... Лекин...

Мени деб кечалари уйқиси ҳаром унинг. Ўзимга қолса, миқ этмай ётардим... аммо...

Меҳрибон овознинг эгаси эса – анча кайвони. Ҳамма нарсанинг фаҳмига боради. Менга кичик ва яширин ноқулайлик туғдираётган нарсагача дарҳол пайқайди, бартараф этади. Майин овоз эгасига ўргатади, тушунтиради. У ҳам ўз навбатида меҳрибон овозга гап-сўзсиз итоат этади.

Чучук овознинг эгаси – пакана тез-тез кириб келади. Шу паканани деб гоҳо уйқим бўлинади. Бошқалар қараб турганда роса меҳрибонлик кўрсатади: эркалайди, ўпади, ялаб-юлқайди-ю... Лекин уларнинг назари чалғиганда номаълум сабабларга кўра, менга чанг солган, ёноғимга тирноғини ботириб олган, пешонамга тарсиллатиб тортиб юборган ва ҳатто оғочимни ағдараёзган (хайрият, ушла-ушла туфайли тисарилиб эди!) пайтлари ҳам бўлди! У нега бундай қилади? Ўйлаб ўйимга етмайман, ҳайронман...

Яна бир овоз бор. Йўғон. Овознинг эгасини танийман! У мени “отажон”лаб ўпгани ўпган. Уни кўрсам, куламан: ҳар хил қилиқлар қилади, менга тақлидан овозлар чиқаради. Баъзан қаттиқ қучоқлайди, босиб-босиб ҳидлайди, секин иҳраб қўяди, баданим жимирлаб кетади. Алланечук қувват туяман. Бу қувватни ҳозирги сўз бойлигим билан ифодалай олсам эди... Йўғон овоз ҳам жойи келса, оғочни тебратиб туради, ишонасизми, ҳатто гоҳида қўшиқ айтиб қўяди. Йўқ-йўқ, майин овоз эгасининг бадимга урган мунгли қўшиғи эмас. Бошқача оҳанг! Менга ёқади! Бошдан-охир эсимда йўқ, бироқ қўшиқда: “устоз Ойбек”, “Ҳабиб Абдулла”, деган исмлар; “достон”, “кон”, “маъдан” каби сўзлар бор...

Хуллас, шу овозларга кўникиб бўлдим. Улар мен учун муқаддас...

▫️▫️▫️
Оғочнинг менга кўриниб турадиган лаш-лушлари ва кўзмунчоқлар илиб қўйилган дастасидаги турфа йўл-йўл ранглар (тебралганда) кўнглимни айнатишини уларга қандай тушунтирсам экан-а? Дарвоқе, рангларни кейин-кейин фарқлайдиган бўлдим. Исиб кетдимми, совуқ еяпманми – аниқ билишмайди ҳам. Ёстиғим баъзан қийшиқ қўйилади, ўйлашмайдики, бу ҳам эртага одам бўлади, қизиқчи айтганидай: қизларнинг олдига бориши бор – калласи пачоқ бўлиб қолмаслиги керак, бир умр ўксиниб юрмаслиги зурур... Эҳ-ҳ!..

▫️▫️▫️
Оғочда шароит яхши. Тўл орасидан кириб оладиган айрим хира пашшаларни айтмаса, қарийб аъло дейиш ҳам мумкин. Аммо боғлаб, белашлари чатоқ! Нега бир парча гўштлик чоғимдан оғзига туз ташланган қўйдай кулликланишим керак?! Оёқ-қўлимни эркин чўзолмайман? Ўз пашшамни ўзим орқайин қўрий олмайман? Терласам, совимаслигим, жунжиксам илимаслигим керак экан?! Тўғри, ҳозир кўпчилик менга одам ўрнида боқмайди! Лекин умр вафо қилса, ўлар жойданманми, эл қатори одам бўларман, ахир! Ўшанда оғочдаги чирмалишни баданим ҳам, ҳали лиқиллоғи қотмаган бошим ичидаги чакки ҳам унутармикан! Мен тўлиқ озод яшашим зарур!

▫️▫️▫️
Пакана жуда шум-да! Майин овоз эгасининг кунини туғдиради. Итдай қилади. То ухлаб қолгунча ундан кўз-қулоқ бўлиб турмаслик – катта хато эканлигини дунёга келишимдан аввалроқ исботлаб бўлган экан! Тегинмаган, қизиқмаган, бидирлаб сўрамаган нарсаси йўқ.

Ўша куни меҳрибон овоз эгасининг туфлисини ташқаридан келтириб, ўйнаб, оғоч ёнидаги йўғон ва майин овоз эгаларига тааллуқли тўшак тагига ташлаб кетган экан. Керак пайти излаб, роса сарсон бўлишди. Кўриб турибман: туфли тўшак тагида! Уларга туфлининг жойини айтолмай қийналаман денг! Айтай десам, ҳали тилим чиқмаган эди-да...


@Alibek_Anvariy

​​#Таваллуд_санангиз_муборак
#Нажмиддин_Эрматов
#32_ёшда

▫️▫️▫️

2011-2012 йилларда Насимхон Раҳмон ("Осиё йўлбарси") деган қадимшунос олим ЎзМУнинг журналистика факултетига декан бўлиб тайинланганидан сўнг имтиҳондан ўтиш бали осмону фалак(250-280 балл!)дан Она заминга эна бошлаган. Нега?! Чунки порахўрлик, бункер-мункер деган "ўйин" деярли ўйналмаган. Табиийки, бу ҳол "ўйинчи"ларга бағоят малол келгач, "Осиё йўлбарси" четга сурилди... Сўнг яна "кўпкари"... "Бос, бос, қамчи бос!"...

Лекин Насимхон Раҳмон деканлик даврида ўқишга кирган манглайи отнинг сағринидай ярақлаган журналистлар бугун мамлакатнинг турли буржларида қалам йўнаётир... Улар бир қур эффект берди.

Курсдошим, дўстим, қадрдоним, маслакдошим Нажмиддин ҳам ўша пайтда кучи билан ўқишга кирган. Талабалар турар жойида қаватимиз бир, хоналаримиз қарама-қарши эди.
– Шеърият антологиясини бериб туринг!
– Фақат тезроқ қайтаринг!

Нажмиддин бошдан-бош шеър ёзарди! Унга кўпчилик ШОИР деб мурожаат қиларди. Нажмиддин камгап, ўйловли, аллақандай ғамгин туюларди. Ўшанда даҳлизларда тор кўтариб юрардим, баъзан бемаҳал тинғирлатиб кўпчиликнинг баъдига тегардим. Нажмиддиннинг бир шеърини ўзимча куйга солиб, бир-икки айтганман ҳам: "Мен кетурман олисларга, // Кўнгил деган армон қолур...".
Нажмиддинга ҳазиллашиб:
– Қайғурманг, қарийб бойсунликсиз! – десам доим:
– Аксинча, сиз деярли деҳқонободликсиз, – дерди.
Лекин боболаримиз бир даштда қўй ҳайдаганига ишонаман!

Ўйлаб қарасам, у шу кунга қадар панд бермаган: вақтида келган, ишдан, ҳашардан қочмаган, элчиликни жойига қўйган, алдамаган, ваъдасини бажарган, бировга чил бермаган, ёрдам қўлини чўзган, борини борича қабул қилган...

Унинг шоирлиги кейинги ўн йилда тизимли шаклланди. У "Келма" номли шеърини "кўр қани" деб биринчилардан менга ўқитган. Фикримни айтганман.

Нажмиддиннинг мардлиги, дангаллиги, тантилиги, очиқ кўнгиллиги унинг зийнати. Уни шу кунга қадар бирор марта ҳам ёмон кўрмаганман. Қизиқ. Ҳатто жиғимга ҳам тегмаган!

Нажмиддин бор жойда латифалар, ҳангомалар туғилаверади.
2019 йил 20 августда Мансур Жумаевнинг никоҳ тўйи ўтди. Нажмиддин бизнинг ҳужрада қолди. Эрталаб, Унинг телефони жиринглади:
– Ало!
– Нажим, қаерда юрибсан, ишхона ёняпти!
– Ҳа, бораман, ваҳима қилманглар!
– Нажмиддин, ишхона ростдан ҳам ёняпти...
Ижтимоий тармоқларга кирсак, "Маҳалла" каналида ёнғин содир бўлгани ҳақида янгиликлар урчияпти.
Ўшанда "Маҳалла" муҳаррири шоир Баҳодир Баҳром латифага якун ясаганди: "Ишхонада ҳамма нарса ёнибди, ҳатто сейфдаги ҳужжатлару қимматбаҳо қоғозлар ҳам. Ишонасизларми, фақат икки нарса ёнмай қолибди: бири "Қуръони Карим"; иккинчиси менинг шеърий китобим!"...

Нажмиддиннинг шеърларини икки йил аввал газетанинг навбатдаги сони учун муҳаррир кўзи билан сараладим. Тўғриси, ўшанда шеър танлашга андай қийналганман. Унинг аксарият шеърлари "тиғли", "тишли", "заҳарли", "оташин", "фош этувчи"... "Бунақамас-да, оғайни" – деганим эсимда.

Нажмиддин ҳақида фикр айтиш қийин. Сабаби, гурунг кўп, воқеа бисёр. Хотиралар босими шуур аталмиш қувурга катта куч билан келиб урилади... Аномал шароитда эса исрофгарчилик кетмайди...
Дўстим, икки дунё саодатига ноил бўлинг, дейман! Унутманг, боболаримиз бир даштда қўй ҳайдаган!

А. А.

▫️▫️▫️

Тун.
Ёмғир.
Қоришиқ ифор.
Учқур хаёл, қадамлар аста.
Борлиққа сочилиб келади кетгинг,
Ёмғир бўлсам керак, аслида.

Сен йўқсан.
Ҳеч ким йўқ.
Нималардир бор.
Ненидир туярсан ёмғир остида.
Мен ахир осмонда яшаганман-ку,
Не қилиб юрибман замин устида?..

Шайтон.
Тақиқ.
Ва ўша мева.
Афсус бор қувғинди одам наслида.
Негадир уларга алоқам йўқдек,
Ёмғир бўлсам керак, аслида.


Нажмиддин ЭРМАТОВ

​​#Бугун ўзбек адабиётининг чинорларидан бири севимли шоиримиз, нуктадон муаррих олим, меҳрибон, хайрихоҳ ва бағрикенг Устоз Хуршид Даврон муборак 73 ёшни қаршиладилар. Устознинг адабиётимизга қўшган ҳиссаси беқиёс. Юз ёшларида ҳам қутлаш насиб қилсин!



АСЛИДА


“– Қаерга кетяпмиз, устоз?
Шайх Кубро ака-укага тикиларкан:
– Ватанга, бўтам, деди…”

“Шаҳидлар шоҳи” қиссасидан

Устоз Хуршид Давронга атадим

Аслида, бу йўлдан юргулиги йўқ,
бу йўлнинг ўзи йўқ, аслида…
элтгулик сиёҳи йўқдек Ватанга,
қайтанга пайсалга солгувчи
минг тур нағмаси бор…
Парвардигор!
Аслида, шу “аслида” – деган
сўзнинг ўзи йўқ.
Ўзи йўқнинг кўзи йўқ!
Йўқ сўз поясига,
ҳақиқат тиркаймиз!
Йўқлик ғоясига
қурт тушмасин, деб
оҳак суркаймиз.
Неча минг пуштдан бери…

Аслида, вақт ҳам йўқ.
Ёруғлик йили ҳам,
ёруғликнинг ойи,
куни,
соати,
дақиқаси,
лаҳзаси бўлмай,
унинг йили бўларканми?!

Бу ғирром ўйиннинг
ҳе-е-е-ч завқи йўқ,
аслида, фарқи йўқ!
Аввалу охирнинг,
ботину зоҳирнинг.
Яшаш ҳудуди йўқ,
Изтиробдан нари,
Соғинчдан холи,
Армондан ўзга!
Аслида, яшагулиги йўқ бу
турган-битгани синовлию ўлчовлида
илк синов –
Одам Ато эди, аслида!

(ўлда-жўлда қолган насаб тақдири эмас)

Лекин биз –
уриниб кўрувчиларнинг
учинчи сайёрасида –
абадий сарсонлик ҳуқуқи билан
Ватанга қайтяпмиз
навбатма-навбат,
билиб ё билмай…
Бор-йўқ маъни шу.
Фақат борганимизда Ватаннинг
Одам Ато қувилганидан ташқари
яна икки шамойили кўринар…

Аросат Ватани,
Дўзах Ватани.
Бу ғирром ўйиннинг
ҳе-е-е-ч завқи йўқ,
аслида, фарқи йўқ!
Ўқигулиги йўқ бу шеърни!
Бу шеър ҳам эмас, аслида…
лекин сиз ўқидингиз…


Алибек Анварий

​​#Бугун, дўстим, қадрдоним, шоир Исломжон Қўчқоров туғилган кун. Исломжон сўзи ва амали мувозий шоир! Бу ниҳоятда кам учрайдиган ҳодиса... Худо иззат қилсин!


ДОСТОН ТАҲРИРИ

Исломжон Қўчқоровга!

Лаҳмни беркитдим, қизни ҳуркитдим:
“Айтганинг бўлмайман”, дея гилгитдим;

От дум ташлаганди, думи етмасди,
Гарчи етганда ҳам зинҳор кетмасдим.

Ғоз учди: кўзгинам дўст деб ёшланди,
Ана шу паллада достон бошланди...

Бир соя зах тортган лошимга тушди
Ва чилвир осмондан бошимга ўсди:

Белнинг беш еридан чилвирни чийдим,
Чанқовуз чалинди – ўзимни тийдим.

– Ё-о!.. – деди, бир майдон умрим лўқчиди,
– Аллоҳ!.. – деди, шунда руҳим қурч эди!

Дўст тортар!
Кўнглимда унмас иштибоҳ,
Етти йил деганда ортда қолар чоҳ...

Дўст тортар!
Кўнглимга ҳеч гап келмайди,
Чунки дўст ҳеч қачон миннат қилмайди!


Алибек Анварий

#Бир_оҳанг_изидан

ЗУЛАЙҲО

Бу форсча оҳанг ва қофиялар қарийб ярим асрдан бери миллионлаб инсонлар қалб торларини чертади. Илк бор эронлик Аббос Қадрий ижод этган бу қўшиқ, кейинчалик халқлар артисти Жўрабек Муродов репертуарининг гултожи, жўмард ҳофизнинг "ташриф қоғози"га айланди.

Аббос Қадрий муқобилида "Зулайҳо"нинг авжи йўқ, деярли бир хил ритмда ижро этилган. Жўрабек Муродов эса ўзи юзланган қўшиққа ўзгартириш киритади, таъсирчан сўзлар қўшдириб, қўшиқ композициясини кучайтиради. Энг муҳими, ўзидан бошқа киши ижро этолмайдиган даражада, забардаст, тенор овоз билан "Зулайҳо"ни ўзиники қилади.

Дарвоқе, "Зулайҳо"нинг тилдан тилга кўчишида ҳофизнинг машҳур раққосаси, халқ артисти Малика Қаландарованинг ҳам мислсиз ҳиссаси бор. Нега? Чунки бетакрор рақси орқали у йиллар давомида саҳнада "Зулайҳо" сиймосини гавдалантириш асносида қўшиқнинг бамисоли "Лазги" даражасида ичкуйди бўлишини таъмин этгандир...

👉 Аббос Қадрий ижроси
👉 Жўрабек Муродов ижроси

@Alibek_Anvariy

​​ЙИГИТ БИР КУНДА БИР...


Кунда бир “уҳ” тортиш – эр қавмига тан!
Буюк ҳовур кўкка ўрлаши керак.
Ҳар кун ўзни қийнаб, ҳар кун ҳаётчан:
Йигит бир кунда бир терлаши керак!

Оқ ишми, қаро иш? – Қизиқмас мутлақ!
Пок ишми, ҳаром иш? – Муҳими шунда!
Бор қалбу шуурин бир ерда бутлаб,
Бир бор терлаши шарт, йигит бир кунда!

У азиз бошини саждага қўйиб,
Букилмас қаддини “Аллоҳ” деб букса...
Қандай бахт, ўзини осийга йўйиб,
Пешона терини “Тавба” деб тўкса!

Хуфтондан кейин ҳам бир ёруғлик бор,
Шунда ҳам хонумон шўрлаши керак!
Олтинчи маҳал у – чархи кажрафтор,
Йигит бир кунда бир терлаши керак!

Ҳеч қачон совимас оловнинг бели,
Бу умр, бу яшаш чексиз фараҳдир:
У сергак туради – уйғонар эли,
О, ўша
паллада
йигит
ярақлар!


Алибек Анварий

январ, 2025 й.

"ЎЗБЕГИМ"


Буюк шоир Эркин Воҳидов қисматининг гултожи — "Ўзбегим".
Буюк ҳофиз Фахриддин Умаров овозининг қандили — "Ўзбегим".
Буюк ҳофиз Шерали Жўраев илҳомининг зирваси — "Ўзбегим"...
Буюк халқ қалбу шуурининг ифодаси — "Ўзбегим"...


@Alibek_Anvariy