Бунинг ҳаммаси ҳақиқатан рўй беришини истаётгани учун ҳам аллақачон ўзида тасаввур этиб улгурганди…
У кечки пайт эрига бўлган воқеани айтиб бераркан, аёлнинг гапларида сўлғинлик бор эди.
— Ҳмм, майли, бугун шундай ўйлашган бўлса, кейинчалик бу ҳақиқатга айланади.
Бунинг учун сен ҳадеб сиқилавермасдан, хурсанд бўлиб юришинг керак, хўпми?
Элмира индамади. У эрининг доим такрорлайдиган ана шу сўзларидан куч олиб яшаётганди, аслида.
Кунлар шу зайлда ўтар, ҳаёт ҳар куни худди бир куйни чалаётганга, битта қўшиқни қайта-қайта куйлаётганга ўхшарди.
Яна ҳар кунгидек ишига борар, яна ишдан қайтиб одатдагидек уй юмушлари билан банд бўларди. Аммо бир куни ҳаёт унинг учун ўзгача мусиқа таратди, ўзгача куйлади.
Шифокорлар айтганидек, у бахтли кунларни икки-уч йил кутишига тўғри келмади.
Элмира фарзанд кутаётганини эшитганда ўзини худди еттинчи осмонда учаётгандек ҳис қила бошлади.
Ҳаёт унга қалб масканини қайтариб берган, у ўзини узоқ муддат саргардон юриб, ниҳоят, ўз маконида қўним топган дарбадар сайёҳга ўхшатарди. Айниқса, шу пайтгача умр осмонини қуршаб олган зулмат булутлари бир зумда аллақаёқларга йўқолиб, ўрнини ёруғ юлдузлар эгаллагандек эди. Энди аёл ҳар бир ишни ўзгача ҳафсала билан қилар, ҳамма нарса унинг учун янгидек туйиларди.
Ҳаётга бошқача кўз, бошқача нигоҳ билан қарай бошлади.
Элмира бугун худди биринчи марта ишга бораётгандек ҳис қилди ўзини. Доим қатнайдиган йўналишдаги таксида кетаркан, нигоҳини ён-атрофдан узмас, борлиқни қоплаган оппоқ қорларга тўйиб-тўйиб боқар, ундан завқланарди.
Бироқ унинг кўнгли айниб беҳузур бўлаётгани оппоқ хаёлларига халал бериб қўйганди.
— Сиз билан иккинчи марта рўбарў бўлишимиз.
Яхшимисиз, синглим, мана бу қуртни оғзингизга солиб олинг.
Элмира таниш овозни эшитиб, ялт этиб ён томонига қаради.
Бу аёлни кўрганига икки ойдан ошиқ вақт ўтган бўлса-да, унинг юз қиёфасини тўлиқ эслаб қолганди.
— Ассалому алайкум, яхшимисиз? — дея Элмира аёл тутган қуртни қўлига олди. Бу сафар кўнглида заррача ҳадик, иккиланиш йўқ эди.
— Ҳа, тузук, синглим, юрибмиз. Ўзингиз қийналмай юрибсизми?
Аёл Элмирани худди қирқ йилдан бери биладиган қадрдонлардек сўрашди.
У ҳатто Элмиранинг жавоб қайтаришини ҳам кутмасдан ўзи гапга тушиб кетди:
— Ўшанда сизга қараб роса ҳавас қилгандим.
Қизимнинг фарзандсизлиги туфайли оиласи бузилишига бир баҳя қолганди. Аммо Худога шукрки, унга фарзанд ато этди.
Сизнинг бўйингизда борлигини билгaнимда «Қанийди менинг қизимга ҳам шу бахт насиб этса», деб умид қилгандим.
Сизга қараб ўрнингизда ўз қизимни тасаввур қилгандим ўшанда.
Элмира аёлнинг қувончдан порлаётган кўзларига қараб уни тинглар экан, нима деб жавоб беришни билмасди.
У фақат бир нарса, ўшанда қаршисида турган аёл ва ўз тасаввури ҳақида ўйларди, холос…
Тамом.
МУХТАСАР.
🌸
@Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK