РАЪНО УМИДБАХШ

Хуллас, Моҳиранинг дилида ҳислар икки томон ажралиб бир-бирлари билан баҳслашишади.
Энди бироз Мансурдан совишган, тақдирига кўниккан. Лекин айрилиққа кўниколмасидан топилган бу одамга ўрганиши жуда қийин бўлаётганди. Гули боғдаги шафтолиларни териб, мураббо қилаётганди. 
-Ёз пайтида қишлик ғамлаб қўйиш керак-да.
Моҳира ўғлининг ёнига чиқди. Бугун Расулдан ўғлини боғчага қўйишни илтимос қилмоқчийди. Иложи бўлса ўзиям бирон жойга ҳамшираликка кирса.Аммо бунга Расул рухсат берадими, йўқми ҳали.
Моҳира чиройли кийимларини кийиб, ясан-тусан қилиб, Расул келадиган пайт ҳовлида кутиб ўтирарди. Кўчадан машина сигнали эшитилди. Одатдагидай Гули опа ошхонада куймаланаётганди. Дарвозани ўзи бориб очди.
-Яхши келдингизми, чарчамадизми?
-Раҳмат, ўзларингиз зерикмай ўтирибсизларми?
Бу одатдаги сўрашув эди. Моҳирагаям шу керак эди. 
-Зерикдим, ростданам. Муроджонам бугун кун бўйи морожнийга борайлик деб ҳалак қилди.
-Опчиқиб, оберсанг бўлмайдими?
-Сиздан сўрамай кўчага чиқишга кўнглим бўлмади.
Расул унга ялт этиб қаради,"Мана, ақлли хотин қанақа бўлади"деган фикр хаёлидан ўтди.
-Эртага шанба, Паркка обораман. Чархпалакка чиқамиз, кўлда қайиқда сузамиз. Яхши эслатдинг, бизниям дам олишга ҳақимиз бор-ку.
Расулни осонгина айтганига кўндирганидан хурсанд бўлган Моҳира аста-секин ҳужумга ўта бошлади.
-Расулжон ака, Муроджонни боғчага қўйсак яхши бўлармиди, боғчада яхши нарсаларни ўргатади-да.
-Болани боғчага қўйсангиз, ўзингиз зерикиб қоласиз-ку.
-Менам ҳамшираликка кирсам...
-Кейин мен сизни боқяпман ҳам дегин, шундайми? Ҳамшира бўлсанг, мени давола. Менга эътибор бер. Иш деганни жиним суймайди. Расул юқори чиқиб кетди.
"Кайфиятини бузиб қўйдим. Энди эртагаям паркни тушингда кўрасан, Моҳи" деб боласига расмли китобча кўрсатиб ўтирганди, Тепадан кийимларини алмаштириб, Расул тушиб келди.
-Овқатланамизми
-Сизни кутиб турибмиз. 
Ошхонада овқатланишаркан, Расул келишув оҳангида деди,
-Сенинг ўрнингда бўлишни, биласанми, қанча гўзаллар ҳоҳлашади. Иш деганни йиғиштириб қўй. Телевизор кўр. Кабинетда китоб кўп, ўқи, болангнинг тарбиясига қара. Битта аёлни боқиб ололмасам, эркак бўлиб нима қилиб юрибман?
-Хўп, бир айтдим-қўйдим-да.
Овқатланиб бўлишди. Комил келгани сабабли, Расул кабинетга кирди."Нега бу одам ҳар кун келаверади, Гули опа чой ҳам оборади уларга, дастурхон тузайди"
Моҳира Расул ишдан келмасидан аввал ўғлини овқатлантириб, ўз хонасига, ўйинчоқлари олдига қўйганди. Унинг кабинетга ўтганидан фойдаланиб,ўғлининг ёнига борди.
Расулнинг кабинети билан Муроджоннинг хонаси ёндош бўлгач, очиқ эшикдан уларнинг гаплари эшитилиб турарди.
-Ишчиларнинг маоши бешинчида берилади. Йигирма кун давомида пулни айлантириб, йигирма бешинчи числога ташкилотларга ўтказдик. Йигирма кунда олинган фойда, бир миллион бўлди.
Бу гапларни эшитганидан қўрқиб кетди. Расул тинглаганимни сезмадимикин? Сезганида чиққан бўларди.
-Етти минг долларни арзон нархда олиб, валютчикларга бердик. Бунинг фойдаси, ярим миллиард бўлади деярли.
"Мана, Расулнинг бизнеси нимада экан? Давлат Америка валютасини пул муомаласидан олиб ташлаган. Қора бозорда чет эл валютасининг нархи бирдан беш баравар ошганди. Чет эл валютаси билан савдо қиладиган устомонлар пайдо бўлганди. Давлат нархи 17,6 манат бўлган бир доллар қора бозорда 85 манатдан сотилаётганди. Энди фойдани ҳисоблаб, Моҳиранинг кўзлари думалоқлашиб кетди. Албатта, бунинг ҳаммаси Расулнинг томоғидан ўтмайди. Ўзидан баландда турганларгаям беради, бу ишни амалга ошираётганларгаям бир-икки томчи тотиради. Қолгани эса, Расулнинг бизнеси.
Моҳира бу нарсаларга қизиқиб қолди. 
"Нега ҳар оқшом Комил ошнаси Расулнинг уйига танда қўйган" деб ўйларди. Гап буёқда экан. Комил Расулнинг бўлимида ишлар, ишхонада ҳар қадамда камералар тургани учун бунақа гапларни гаплашиш имкони бўлмасди.
Расул Комилни ўзи бир амаллаб банкка жойлаштирган, ишхонада ўз одами бўлиши кераклиги учун. Яна битта Акмал дегани бор. У ҳар ҳафтада бир келади. Дўстлари келиши керак куни Расулни танк билан ҳам кўчага тортиб чиқариб бўлмайди.

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

ЕТИМНИНГ ҲАҚИ.
6.
Моҳира қайнонаси билан гаплашгандан кейин бир йиғлаб олди. Ўғилчасининг,"Момомга кетайлик, момомни соғиндим" деган гапларини эшитиб, ўзининг ҳам кўзларидан ёш чиқиб кетди. Қандай ажойиб кунлари бор эди. Мансуржон вафот этганидан сўнг Гулсара опа Моҳирага келин деб эмас, қизим деб мурожаат қилаётганди. Ҳурматини жойига қўярди. Бирон ишни бажараётса, ёнига келиб, "Келинг ўзим қиламан, сиз чарчаб қолманг" деб қўлидаги ишни олишга уринаётганди.Қайнонаси ўзига суяниб қолганини ич-ичдан англаб турибди. Аслида келинлар қайнонасининг қўлидан ишини олишлари керак. Аммо Гулсара опа тескарисини қиларди.
Моҳирани кетиб қолмасин деб аягани эди бу.
Моҳира буларни энди тушуняпти. Ғариб бўлса-да, меҳру муҳаббатга тўла уйи бор эди. Бу ерда эса, бўсағангача олтиндан, аммо негадир бегонадай туюлади. Бу нарсалар ўзиникимасдай, эртага бу жойни тарк этиши керакдек туюлаверади унга.
Расулжон ёмон одаммас. Лекин Моҳира келганидан буён ундан фазилат излаб ҳалак бўлди. Биронта фазилат тополмади.Энг оддийгинаси, болага бемеҳрлиги унинг бефарзандлигининг оқибати дея ўйлади.
Ўша кун "Никоҳ ўқитайлик" деб илтимос қилганида, Расулжон йўқ демади. Якшанба куни бир муллани олиб келди, дўсти Комилни чақирди.
Моҳира томонидан гувоҳ Гули опа эди. Домла бир товоқ ош билан уларга никоҳ ўқиб кетди.
-Кўнглингиз жойига тушдими? Бундан кейин ўзингизни бемалол, ўз уйингиздагидай ҳис этасиз.
Ҳар тун Моҳира учун азоб эди. Тунлари Расул ўтдай оловланиб унга интилган пайтлари, Моҳира беэътибор, суратдек бўлиб қотиб ўтирар, бундан эркакнинг жаҳли чиқарди.
-Хаёлингиз қаерда? 
-Шу ердаман-ку.
-Ўзингиз шу ерда, фикрингиз бошқа жойда сизнинг.
-Гапираверинг, мен эшитяпман.
-Ҳалиям эрингизни ўйлаяпсизми?
-Менинг эрим сиз-ку. Ўлган одамга рашк қилманг.
-Рашкми? Менга сизнинг туришингиз ёқмаяпти. 
Моҳира индамасди. 
Яхшиям кўпинча Расул дўстлари билан кабинетда қолиб кетар, Моҳира ухлаб қоларди.
Моҳира ўзича, "Секин-секин кўникиб кетаман" дерди, аммо кўникиш жуда қийин бўлаяпти. Эркакнинг тунги қилиқлари унга азоб.
Кундузлари ўғилчаси билан вақтнинг қандай ўтганини билмайди. Аммо кечалари...
Никоҳ ўқитилганидан кейин Моҳира Гули опадан яна илтимос қилиб сўради.
-Менга Расул аканинг ўтмишини айтиб беринг.
Нега бунча ўйинчоқ тўплаган?
Ўзига айтмайсизми. Ўзи билса, мени ишдан ҳайдайди.
-Мен нима, жинниманми? Албатта айтмайман-да.
-Расул кўп марта уйланди. Хотин турмайди унда. Негадир олти ойга қолмай ажралиб кетишади. Бўлмаса бой-бадавлат, меҳрибон эркак. Хотинларга бундан бошқа яна нима керак?!
-Ўйинчоқлар-чи.
-Бундан икки йил аввал бир ўғилчали келинни олиб келди. Ўғилчасини ўз боласидай яхши кўрарди Расул. Ўша болачага атаб олган ўйинчоқлари.
-Боласини шунчалик яхши кўрган бўлса, нега у хотин ажралиб кетган.
-Биргина ажралиб кетмади, Расулнинг анча-мунча пулларини ўмариб, бошқа давлатга учиб кетибди. Расулнинг пуллари учун келган экан.
-Вооой, кейин нима қилди, тополдими?
-Қаёқда? Гўрда топиладими? Иккинчи қаватда қулфлоғлиқ уйни кўряпсизми.
-Ҳа.
-Ўша уйни шипшийдам қипти... Кўча томонга қараган деразадан пулларни оширган.
-Хизматкор кўрмабдими?
-Уйдан чиқиб кетганда кўрганман, қўлида ҳеч нарса йўқ эди.
-Шунга аёллардан хавфсирарканда.
-Ким билади дейсиз.
-Расул аканинг онаси-отаси йўқми, опа-синглиси, жигарлари. Нега битта ўзи? Бирон таянчи бўлмаса, бунақа жавобгарли амалда ўтиролмаса керак.
-Ойиси болалигида болалар уйига топширган экан. Жигарлари йўқ. 
Икки аёл анча гаплашиб ўтиришди. Гулининг гапларидан англагани шу бўлди-ки, аёллар Расулнинг пули учун турмушга чиқишади, аммо пул олишолмагач ташлаб кетаверишади.
-Мен пули учун келмаганман, ҳеч қаёққа кетмайман,-деб қўйди ўзига қасам ичгандай.
Демак, етимликда ўсган. аммо пул совуриши етимлигидан далолат эмас. Ишлаб топмаган-да,барра-барра совуради. Агар лой ташиб ёки кўча супириб топганида борми, бир тийинни ҳам бўлар-бўлмасга сарфламасди. Йўқ, бу одамнинг қайнар хумчаси бор. Йўқса, нега бир тушлик тўрт юз минг туради дейди. Тўрт юз мингга бир ой кун кўришимизни билмайди.

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

У радио овозини янада баландроқ қилди.
Эртаси куни Марям ҳовлининг бир кунжида чуқур қазиб, унга эри олиб келган камзулчани ташлади ва тупроқ тортди:
–  Бисмиллаҳир роҳманир роҳим! Яратган эгам, жигарбандимдан ўз раҳматингни дариғ тутма, – дея пичирлади унинг лаблари. – Сен кечани кундузга, кундузни эса кечга киритгувчисан! Ўликдан тирикни, тирикдан эса ўликни чиқаргувчи зотсан!
Кейин эса, ҳосил бўлган митти тепалик ёнида тиз чўкди:
– Поко парвардигор! Ўзинг меҳрибонсан ва карамлисан!

ЎН БЕШИНЧИ БОБ

1978 йил, апрел. Марям 19 га қадам қўйган куни Мир Акбар Ҳайбар деган кишининг мурдасини топишди. Икки кун ўтиб, Кобулда катта намойиш бўлди. Ҳамманинг оғзида шу гап. Марям уйининг деразасидан кўчада қўшниларнинг транзистор карнайига қулоқ тутиб янгиликларни эшитишини, оғироёқ Фарибанинг нотаниш, сариқсоч хотин билан қўлини белига тираб гап сотиб ўтирганини кўриб турарди. Марям малласоч хоним қўлидан ушлаб турган рангпар болакайни таниди. Уни Тариқ деб чақиришарди.
Марям билан Рашид кўчага чиқмай, уйларида радио тинглашарди. Хабар қилинишича, 10 минг намойишчи ҳукумат уйи олдига тўпланибди. Рашиднинг айтишича, улар ўша, ўлдирилган коммунист Мир Акбар Ҳайбарнинг тарафдорлари бўлиб, улар бу қотилликда Довудхонни айблаётган эканлар.
–  Коммунист дегани ким? – сўради Марям.
–  Булар Карл Марксга сиғинадиганлар, – тўнғиллади Рашид пешонасини тириштириб.
–  Карим Маркиз деганиз ким?
Рашид чуқур уф тортди. Сухандон қиз Нурмуҳаммад Тараққийнинг намойишчилар қаршисида туриб нутқ сўзлаганини айтаётганди.
–  Мен сўрамоқчи бўлганим...
–  Бунақа нарсаларга ақлинг етмайди. Миянг қовоқнинг ўзгинаси. Шунинг учун овозингни ўчириб ўтир!

Марям жим қолди. У эрининг бу тахлит қўпол муомаласи, мазах ва истеҳзоларига аллақачон кўникиб бўлганди. Тўрт йиллик турмуши мобайнида у эрининг олдидаги эътибори қанчалик эканига ишонч ҳосил қилганди. Эрига бир гап кам, икки гап ортиқча бўлиб қолган.
Шу тўрт йил ичида, ҳаммомдаги нохушликдан сўнг умид шамчироғи бу хонадонда олти маротаба ёниб ўчди. Ҳар гал доктор қабулидан нохуш кайфиятда қайтаётганда Марямнинг қайғу юки ва Рашиднинг қаҳр халтаси бир сидра оғирлашарди. Эндиликда эрини ҳамма нарса асабийлаштирадиган бўлиб қолган. Ҳолбуки, уйи ёғ тушса ялагудек, кийимларига гард юқмаган, оби овқати ҳам ўз ўрнида бўларди.
Бир кун эрининг келиши олдидан Марям янги сотиб олган пардоз-андоз бўёқлари билан безаниб қарши олди. Аммо, эри уни кўриб, афтини буриштирганча ғижиниб қўйди, холос. Марям ҳам шу заҳоти юзини ювиб ташлади.
Кеч кириши, эшик ғичирлаши билан Марямнинг юраги безиллаб қолганди. Эри келдими, демак ҳозир яна бир дилхиралик бошланади. Ахир шўрлик Марям нима қилсин? Рашиднинг ўғлини ортга қайтариш унинг инон-ихтиёрида эмас-ку! Лоақал унинг ўрнида бошқасини туғиб берганида эди.
–  Энди нима бўлади? – сўради у яна бир оз ўтиб. Эри унга ер остида бир ўқрайиб қўйди-да, радиони ўчириб хонасига йўл олди.
27 апрел куни ҳамма ёқда отишмалар бошланди. Марям ўқ овозидан чўчиб ўзини меҳмонхонага урди. Рашид ички кийимда дераза олдида турарди. Шаҳар осмонида ҳарбий самолётлар қузғундек чарх урарди. Узоқдан нималардир портлаб, ҳавога қуюқ тутун ўрларди.
–  Нима бўляпти, Рашид?

Давоми бор

28

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

#минг_қуёш_шуъласи

14-қисм

Муаллиф: Холид Ҳусайний

Таржимон: Рустам Жабборов


ЎН ТЎРТИНЧИ БОБ

Ҳар гал бостирма остида чалалигича ётган каравотчага, Рашиднинг шкафида осиғлиқ турган камзулчага қараганда, Марямнинг яраси бир янгиланади. Кўз ўнгига чақалоқнинг типирчилаши келади. Қулоғи остида унинг ёқимли «инга»- си. Сийнаси учида митти гўдакнинг ширин дудоқчаларини ҳис этиб, эти жунжикади. Ё тавба, ҳали кўзи билан кўрмаган, аммо армонга айланган боласи учун шунча эзилса...
Вақт ўтиб, қайғу оташи бир оз пасайгандек бўлди. Аммо оғриб, каравотга михланиб қоладиган одат чиқарди. Айрим пайтларда ҳатто эрига тушлик қилиш учун ҳам қўзғалолмай қолди.
У уйдан чиқишга ҳам қўрқарди. Учта-тўртталаб бола туққан қўшнилари билан юзма-юз келишдан чўчирди. Улар нақадар бахтли! Парвардигор ҳам улардан марҳамини дариғ тутмаган. Унинг тирноқдеккина зурриёдини эса, мағзава оқизиб кетди. Вужудида бир неча кунгина меҳмон бўлган гумонаси унга муваққат қувонч бахш этди-ку, кўп ўтмай қайғу-аламлар гирдобига ташлаб кетди.
Фақат бир таскин бор. «Ҳали ёшман, болаларим кўп бўлади, ҳаммаси олдинда» дея ўзини ўзи юпатади. Балки, у онасини хўрлаб, уни ташлаб кетиб, Худонинг ғазабини қўзғагандир? Шунинг учун тақдир унга ана шу мусибатни раво кўргандир? Ахир онасининг бўйнига тушган сиртмоққа унинг ўзи сабабкор бўлмадими? Нонкўр қиз она бўлишга муносибми? Кечалари босириқиб чиқар, онасининг елкасига миниб оладиган шайтон унинг ортидан қувлаб юрар, Нана эса, уни кўриб қаҳ-қаҳ куларди.

Йўқ, ҳаммасига Рашид айбдор! Элбурутдан хурсанд бўлиб, шодмарг очишга бало бормиди? Туғилмаган болага от қўйиб, бешик йўнишга-чи? Яна ҳаммомга боришни ҳам у ўйлаб топди-ку! Ифлос сув, иссиқлик, буғ... мана оқибати! Йўқ, Рашидда айб йўқ! Ўзида! Кечалари нотўғри ётган, мева-чева емади, кўп чой ичди. Балки шунгадир?
Балки Яратганнинг ўзи унинг устидан кулдимикан? Аввал бахт бериб, кейин қайтариб олди! Йўқ, ўзинг кечир, астағфируллоҳ! Ахир Фатҳулла ота айтарди-ку: «Яратганнинг каломи бор, У бандаларнинг қай бири яхшироқ амаллар бажари- ши учун ўлим ва ҳаётни яратган».
Марям шаккок фикрлари учун кечиришни сўраб, бошини саждага қўйди.
Ҳаммомдаги нохушликдан кейин Рашид ҳам ўзгариб қолди. Энди ишдан қайтмас, хотинига чурқ этиб оғиз очмас, еб-ичар, сигарет чекар, кейин эса хонасига гум бўларди. Гоҳида кечалари уни қўполлик билан уйғотиб, нафсини қондирар, кейин эса, хотини билан иши бўлмай чиқиб кетарди. Ҳамма нарсадан айб қидирар, бўлар-бўлмасга тўнғилларди.
Жума кунлари Кобулни айлангани чиқишганда ҳам шунақа тез юрарди. Марям унинг ортидан ҳарсиллаб югуришга мажбур бўларди. Эри энди камдан-кам ҳолларда куладиган бўлиб қолди. Марямнинг саволлари унинг энсасини қотирарди, холос.
Кунларнинг бирида кечқурун меҳмонхонада радио эшитиб ўтиришганди. Қиш оёқлаб қолганди. Икки ҳафта ўтиб дарахтлар ҳам куртак ёза бошлайди. Рашид қўшиқ оҳангига мослаб, оёғини тапиллатар, кўзларини қисганча сигарета чекарди.
–  Мендан хафамисиз? – сўради Марям.
Рашид индамади. Қўшиқ тугаб, янгиликлар эшиттирила бошлади. Сухандон қиз президент
Довуднинг Кремлдан норозилиги туфайли бир гуруҳ шўравий маслаҳатчилар гуруҳи Кобулдан чиқариб юборилганини маълум қилди.
–  Нега хафа бўларканман?
–  Билмадим. Назаримда, ўша боламиз нобуд бўлганидан кейин...

–  Сенга бирор марта бирор нима дедимми?
–  Йўқ!
–  Бўлмаса, мени тинч қўй!
–  Мени кечиринг, Рашид!
Эри сигарета қолдиғини кулдонга босиб ўчираркан, янги сигаретани ўт олдирди.
–  Менимча...
–  Яна нима дейсан? – жаҳл билан пешонасини артиб, радио қулоғини буради.
–  Боламизни... бирор маъракасини ҳам қилмадик. Ахир уям боламиз эди. Мусулмончилик, расм-русум.
Марям бу ҳақда узоқ ўйлаган, жигарпорасининг худди сувга тушган тошдек унутилиб кетишини истамасди. У ўз аждодлари анъаналарини ҳам эъзозларди.
–  Эсингни едингми?
–  Сал бўлсаям, кўнглим таскин топарди-да!
–  Ҳе ўргилдим кўнглингни кўчасидан. Агар керак бўлса, расм-русумингни ўзинг қилавер. Мен битта боламни ерга бериб бўлдим. Яна биттасига мотам тутгим йўқ. Энди эса, халал берма, радио эшитяпман.

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Бу,  менга аталган гул... Муҳими,  тирик гул. Баргларида,  гулкосаларида ҳаёт ифори уфуриб турган,  япроқларида шабнам йилтираган тирик гул...
Қишнинг қори эриб улгурмаган бир пайтда...
Москвадай совуқ  бир юртда...  Бегоналар орасида,  мухлисларинг тақдим этган бу совға,  айтинг қувонтирмайдими?
Муҳими,  гул эмас,  ҳурмат,  эътибор... Рағбат...
Р. У

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

https://youtu.be/AFl25cgXfRU?si=2vCafW8xCGGheDdC

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Мутолаа...

"Сонетарий" туркумидан                                                                                                                                                                     *   *  *

Сен мени алдайсан туш каби,
баҳорлар келади, келмассан.
Жанублардан қайтган қуш каби
менинг кулбам қаён, билмассан.

Юлдуздан сўрайман – девона,
мен сени ойлардан сўрайман.
Куядирман – шамсиз парвона,
самандардек кулдан тўрайман.

Сен мени алдайсан, гулгина,
кимнинг боғларига қайтарсан?
Кўнглим синар, муз бўлиб синар.

Сен мени алдама, алдама,
суйдим деб кимларга айтарман?
Умид соғинч идроғин ямар.

Фахриёр

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

МУҚАДДАС АЁЛ

Ошиқларинг пойингга гул отиб ҳам бўлди,
Хилватларда лабингдан бол тотиб ҳам бўлди,
Ва бу ҳақда кимларгадир сотиб ҳам бўлди,
Сен бари бир муқаддассан,
Муқаддас Аёл!

Аввал: «Кел-эй, қучоғимга тўл, балқ», дедилар,
Унамадинг, аёл ўзи терс «халқ», дедилар,
Ичолмагач юз ўгириб, шўр, талх, дедилар,
Сен бари бир муқаддассан,
Муқаддас Аёл!

Сен дарёсан, ўпганини қирғоқ яширар,
Жуфтим бўл, — деб чопганини ҳар тоқ яширар,
Жаннатим, — деб қувонмасдан қумлоқ яширар,
Сен бари бир муқаддассан,
Муқаддас Аёл!

Асли бу бор эрмакларнинг борар ери Сен,
Росту ёлғон эртакларнинг борар ери Сен,
Асов отдай эркакларнинг борар ери Сен,
Сен бари бир муқаддассан,
Муқаддас Аёл!

Чорлашганда сен келсанг, гоҳ бекор келсанг-да,
Маст даврага бир сарин ел, бир тор келсанг-да,
Хор келсанг-да, номардларга гоҳ хор келсанг-да,
Сен бари бир муқаддассан,
Муқаддас Аёл!

Қимтинасан, астагина кўтарасан бош,
Минг йилликдир кўзингдаги жавдираган ёш,
Гуноҳкорлар мингу битта Сенга тегар тош,
Сен бари бир муқаддассан,
Муқаддас Аёл!

Ҳарир, хушбўй баданингда тошлар изи бор,
Кўкрагингда эгилган не бошлар изи бор,
Қуёш изи, куйдирган қуёшлар изи бор,
Сен бари бир муқаддассан,
Муқаддас Аёл!

Ҳалима Худойбердиева

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

ҲИКМАТОЙНИНГ ҲИКМАТЛАРИ
1.
Ҳикматойни танийсизми? Энг аввало, содда, самимий, меҳнаткаш аёл, оддийгина уй бекаси. .Оиласи жўжабирдай жон бўлгани, фарзанди кўп бўлгани учунми ишлашга имкони бўлмагандир.
Болалар тарбияси, уй-рўзғор ишлари билан машғул бири.
Иккинчидан, томорқасини боққа айлантирган, турфа кўчатлар экиб, парваришлаган, мўл ҳосил етиштирган боғбон аёл.
Учинчидан, ерни йилнинг тўрт фаслида ҳам бўш қўймайдиган тажрибали деҳқон. Кўп фарзандли аёлга, уй-рўзғор юмушининг ўзиям етиб ортади-ку, дейишингиз мумкин. Нима бўпти, уй рўзғор ишларидан ортиб, деҳқончилик ҳам, боғбонлик ҳам, гулчилик ҳам қилиши мумкин-ку.Ҳовлисининг бурчагидан ўзи айтгандек катак сити қуриб, товуқ боқиши, ё кичкина оғил қуриб, ҳамма тошкентликлар қиладигандек, тўрттагина зотдор қўй боқиши ё биттагина новвосни ипга тираб қўйиши мумкин-ку... Бу ҳаммаси табиатга бўлган меҳрдан, гулларни севишидан ва тежамкорлигидан. Яъни рўзғорга зарур экинларни ўз томорқасида етиштириш имкони борлигидан. Ана шу табиатга меҳр бизни яқинлаштирди, эҳтимол.
У билан танишиб қолганим, дўстлашганим мен учун жуда омадли бўлди.Билмаганимни ўргандим.Билганимни ўргатдим. Ёшимиз ўртасидаги фарқ, касбларимиз орасидаги тафовут, дунёқарашларимиз орасидаги ер-билан осмонча турфалик бу гуррунглар оқибатида билинмай кетди. Биз яқин дугоналарга айландик.

Биров аёл кишидан боғбон чиқибди деса ишонмаган бўлардим. Аммо, дарахтларнинг тилини билиш, ниҳолларнинг дардини англаш, улар билан тиллаша олиш, меҳр билан парвариш қилиш учун эркак бўлиш зарурми? Аёллар космосга учаётган бир пайтда, боғбонлик нима бўпти. Ҳаммаси уринишга, ҳавасга боғлиқ, менимча.

Ҳикматой билан қандай танишганимнинг ўзи бир ҳикоя.
Биз Арчман санаторийда танишиб қолдик. Бошқа-бошқа вилоятлардан эканмиз, бир хонада дам оларканмиз, даволанарканмиз. Аслида бунақа дам олишга аёллар ёлғиз чиқишмайди, шериклари билан келишади, Ё биронта фарзанди, ё дугонаси, ё жигари билан. Акс ҳолда уч кундаёқ зерикиб, бўларлари бўлади ва тўртинчи кундан уйларини соғинишади, бешинчи кунниям зўрға якунлаб, шанбага қараб уйга югуришади. Пули тўланган ўн кунлик хона эса эгасини қўмсаб, чироғи ўчиб, ўксиб қолаверади.
-Ассаломалекум, опажон, яхши келдизми?
-Валекум ассалом. Ўзингиз эсон-омон етиб келдизми, синглим. Саломлашиб, танишиб олдик.

-Уф, уфеей, бунча иссиқ. Ҳечам кузга ўхшамайди-яя. Сумкаларимни кўтариб келгунча оқ тер қора кўпик бўлдим, кўйлагим шип-шилта бўлди.
Унинг сумкаларига назар солдим. Тўртта... Кулгим қистади. "Дам олишга келганмисан, ё ётиб ейишга келганмисан, қоринбой?"
Ўзимнинг кийимлар солинган ихчамгина жомадонимни хонадаги гардеробга жойлаштирарканман, зимдан кўз ташладим. Бир сумка тўла кийим бош. Икки чарм сумка, озиқ-овқат, мева-чева.
-Бу ерда овқат бермайдими?
-Беради. Аммо, булар мева-чева, ўз боғимиздан. Манови сурхоннинг анори. Бу олманиям кўчатини ўшоқдан олиб келганмиз. Ўз қўлларим билан сопганман.
Яна анча таърифлади меваларни. Ғашим келди. Ҳар битта сўзига ўзим экканман, ўзим хомток этганман деявериши ғашимни келтирган бўлса керак, эҳтимол.
Давоми бор.
Раъно Умидбахш

Байрам баҳона, бу ажойиб ҳикояни сизга улашмоқчиман...

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Аёл зотин гулга ўхшатгим келар...
Қип-қизил атиргулга...
ифорли, хушбўй.
Малоҳатда танҳо,
Чиройда танҳо,
Тикани ҳам гўзал, озорбахш, хушрўй.
Бу гуллар ўсган боғ бўлмасин хазон,
Билмасин маҳзун.
Бахтли қилмоқ керак уларни...
Яшашсин, бир умр мамнун,
Ҳаётга мафтун.

Аёл зотин нурга ўхшатгим келар...
Зиё бор ҳар хонадон- ёруғ, нурафшон.
Аёл бор кўнгиллар эса... нурли, чароғон.
Ишқ яшаган юраклар бус-бутун... фаровон.
Бевақт сўнмасин бу зиё...
Кўнгилларни
ютмасин зимистон...
Раъно Умидбахш
6.03.2020.

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Бу табрик Ўрта Осиё ижодкорлар уюшмасидан келган. Кўп йиллик меҳнатимиз қадрланаётганидан дарак бу.

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Яна битта ажойиб табрик бор, сизларга илингим келди👇👇

📌https://t.me/Ranoumidbaxsh

❗https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e