Дунё таомномаси | Расмий канал

☝️БУНИ БИЛАСИЗМИ?

— Биласизми?
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам кўчада кетаётганларида болаларга салом берар эдилар.

— Биласизми?
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам қўл бериб кўришсалар то ўша киши қўлини тортиб олмагунча қўлларини биринчи бўлиб олмас эдилар.

— Биласизми?
Кимдир Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга гапирса унга юзларини ўзи билан балки бутун вужудлари ила юзланар эдилар.

— Биласизми?
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан биров бир нарса сўраса хеч қачон йўқ демаганлар.

— Биласизми?
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам қўллари билан хеч кимни бир марта ҳам урмаганлар.

— Биласизми?
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ўз нафсилари учун хеч ҳам ғазаб қилмаганлар.

— Биласизми?
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам энг катта мусибатлар ила синалганлар.
Етим бўлганлар.
Аввалда фақир бўлганлар.
Севган аёлларидан айрилганлар.
Ҳаммаси бўлиб еттита фарзанд кўрганлар, олтита фарзандларини ўз қўллари билан қабрга қўйганлар.

— Биласизми?
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам фолбин, сеҳргар, жинни, шумқадам, каззоб каби ҳақоратли сўзлар ила "сийлаган" душманларининг бирортасини сўкмаган эдилар.

— Биласизми?
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ходимлари Анас ибн Молик розияллоҳу анҳуга хеч қачон "нега бундай қилдинг" ёки "нега қилмадинг" деб койимаганлар.

✅❗️ Бу маълумотни имкон қадар бошқа группаларга ҳам тарқатинг-ки, ўқиб ким амал қилса савобига сиз ҳам шерик бўласиз!

☝️АЛБАТТА ДЎСТЛАРИНГИЗГА ҲАМ УЛАШИНГ!!!

📝ҚАСАМ УРАР ЭКАН!
(Бир намозхон дўстим айтиб берган воқеа.)

Бу ибратли воқеа бундан 20 йил олдин содир бўлган эди. Ўша пайтлар тўй-маракаларда ароқ ичиб турардим. Шу ҳаром ичимликни ташлашга бир неча марта ҳаракат қилиб кўрдим, аммо ҳар сафар бир нарса сабаб бўларди-да, нафсим устунлик қилиб яна ичиб қўярдим. Кейин иродам сустлиги учун хафа бўлиб, ўзимни-ўзим койиб юрардим.

Охири бир куни масжидга кирдим-у меҳробнинг олдига бориб, қиблага қараб: “Аллоҳим, уйингда туриб, фарзандимни ўртага қўйиб қасам ичаман, энди умримнинг охиригача ароқ ичмайман!” деб қасам ичдим. Бу қасамнинг қанчалик масъулиятли ва оғирлигини ҳис қилардим, шунинг учун, ана 20 йил бўлибдики, ароқни қайтиб оғзимга олмадим!

“Дўстларим” аввалига ишонишмади, ҳайрон бўлишди, кейин эса кўникиб, мени “давралари”га чақирмай қўйишди. Мен эса қутулганимга хурсанд эдим.
Шу воқеадан икки йил ўтгач, бир дўстим ёнимга келиб, ароқни ташламоқчи эканлигини, аммо уддалай олмаётганини, мендан қандай ташлаганимни маслаҳат сўради. Мен бўлган воқеани айтиб бердим. Тафсилотларни эшитгач, дўстим ҳам ўша заҳотиёқ шундай қилмоқчи бўлди. Биргаликда машинага ўтирдик-у, тўғри масжидга бордик. Масжидга кириб дўстим худди мендан эшитганидек: “Аллоҳим, уйингда туриб, ФАРЗАНДИМНИ ЎРТАГА ҚЎЙИБ ҚАСАМ ИЧАМАН, энди умримнинг охиригача ароқ ичмайман!” деб қасам ичди!

Қасам ичишдан олдин ҳам, кейин ҳам мен уни қасам билан ўйнашиб бўлмаслигини қаттиқ огоҳлантирдим, у эса “тушунаман, биламан” деб тасдиқлаб турди. Лекин, афсуски, кўп ўтмай мен қўрққан ва охири фожеага олиб келган воқеалар юз бера бошлади...

Дўстимнинг бир ўғли ва бир қизи бор эди. Ўғли ўша пайтда 6 ёшда эди...
Қасам ичгандан сўнг 40 кун ўтиб, дўстимнинг синглиси турмушга чиқди. Тўйга бориб не кўз билан кўрай-ки, дўстим маст ҳолда даврада ўйнар эди! Ҳайратдан қотиб қолдим! Энди нима бўлади, ахир у ўғлини ўртага қўйиб қасам ичган эди-ку?! Кайфиятим учиб, даврага ҳам ўтирмай, қайтиб кетдим.
Кейинги кун дўстимга роса гапирдим, тушунтирдим, у эса индамай тураверди. Энг ёмони – ароқ ичишда давом этаверди... Шу алфозда 4 йил ўтди. Менинг кўнглим эса, доимо бир нохушлик келишини сезгандек, нотинч эди.

Охири ўша нохуш хабар келди! Дўстимнинг ўғли онаси билан қишлоққа, бувисиникига бориб, 10 ёшида ўша ердаги ҳовузга чўкиб ўлди! Бу мусибатнинг асосий сабабчиси – боланинг отаси эканлигини фақатгина мен ва дўстим билар эдик. Отанинг қалбидаги армон ва пушаймонликни кўришга тоқатим етмас эди. Дўстим ҳам, орадан шунча йил ўтган бўлса ҳам, юзимга тик қарай олмайди, мендан қочишга ҳаракат қилади, бу сирни бировга айтиб қўйишимдан қўрқади.

Бу ачинарли воқеани бошқаларга ибрат бўлсин деб қоғозга туширдим. Мусулмонлар, қасам ҳақ экан, бузсангиз урар экан, жазосиз қолмас экан! Бўлар-бўлмасга қасам ичаверадиганлар учун, қасамни ичиб, сўнг уни бемалол бузадиганлар учун бу ҳаётий воқеа дарс бўлсин, акс ҳолда пушаймонлик гирдобида қолиб кетасиз!

✒️ Намозда Фотиҳа сурасини шошиб ўқиманг. Бунинг сабаби нимада эканига бир қаранг:
Аксар одамлар намозда сураи Фотиҳани (“Алҳамду”ни) худди ортларидан бўри қуваётгандек шошиб ўқишади, маъноларига ҳам эътибор қилишмайди.
Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам дейдилар: “Аллоҳ таоло: «Намозни Ўзим билан бандам орасида иккига бўлганман, бандам нимани сўраса, бераман».
Агар у (банда): «Алҳамду лиллаҳи роббил ъаламин», – деса,
Аллоҳ: «Бандам менга ҳамд – шукр айтди», – дейди.
Банда: «Ар-Роҳманир Роҳийм», – деса,
Аллоҳ: «Бандам менга сано – мақтов айтди», – дейди.
Банда: «Малики явмиддин», – деса,
Аллоҳ: «Бандам мени улуғлади», – дейди.
Банда: «Ийяака наъбуду ва ийяака настаъийн», – деса,
Аллоҳ: «Бу мен билан бандам орасидаги нарса, бандам нимани сўраса, бераман», – дейди.
Агар банда: «Иҳдинас сиротол мустақим, сиротоллазийна анъамта аълайҳим ғойрил мағдуби алайҳим валад дооллийн», – деса,
Аллоҳ: «Бу бандамга хос, сўраганини бердим», – дейди.
Изоҳ: (Ҳадиси қудсий – оят билан ҳадис ўртасидаги мартабага эга ривоятдир. Унинг маъноси ва лафзи Аллоҳ тарафидан бўлади, лекин ожиз қолдириш, мўъжизалик хусусияти йўқ).

༺🌺༻🌸༺🌺༻
ДУСТЛАРИНГИЗГА ХАМ УЛАШИНГ...
Каналимизга обуна булинг.

Эчкининг ҳаққи

Бир савдогар бой одам ошқозон - ичак касаллигидан азоб чекиб, кўп муолажа олган, бир неча марта жарроҳлик амалиётини ҳам ўтказган эди. Турли хил муолажалардан сўнг ҳам аҳволи ўнгланмади. Бир куни бу ташвишлардан жуда зерикиб кетди ва машинасига ўтириб боши оққан томонга қараб кетди. Йўл-йўлакай, Нил дарёси бўйида жойлашган кичик бир қишлоқча ёнида тўхтади. Узоқдан бир деҳқонни кўриб қолди. Деҳқон эса ерга тўшалган тупроқда ўтириб, бир нима ейиш билан банд эди.
Бой одам машинасидан тушиб, деҳқоннинг овқат еяётганини кузата бошлади. Деҳқон уни кўриб қолиб: — Меҳмон бўлинг, овқатдан енг, чой ичинг! – деб чақирди. Бой одам ўзининг овқат ея олмаслигини тушунтирмоқчи бўлди, аммо деҳқон унинг баҳонасига қарамай, уни таклиф қилишда давом этди. Ахири бой одам ерга тўшалган жойга ўтирди. Унинг олдига овқат тўла патнис қўйилди. Унда бутун помидорлар, бодринг, кўкатлар, салат барги, пиширилган бедана тухумлари, нон ва кўмирда қайнатилган чой бор эди.
Бой одам деҳқонни хафа қилмаслик учун бир дона помидорни олиб оғзига солмоқчи бўлди. Деҳқон унга: Бисмиллоҳ деб егин, деди. Бой бисмиллоҳни айтиб помидорни оғзига солди. Бироқ зум ўтмай қорнида қаттиқ оғриқ пайдо бўлиб, ерга йиқилди. Деҳқон қўрққанидан оиласи билан уни уйига олиб кириб, ётоқхонага ётқизишди. Бой одам ўзининг дори-дармонларини олиб, оғриқни босишга уриниш билан овора бўлди.
Шу кеча деҳқон уйидаги намозхонада қоим бўлиб, бой одам учун Аллоҳдан шифо сўраб, тинмай дуо қилди. Саҳарга яқин, бой одам деҳқоннинг “Эй Аллоҳим, эчкининг ҳаққи билан!” деб қўлларини дуога очганини кўриб қолди. Ҳайратда қолган бой, деҳқондан сўради: — Бу "эчкининг ҳаққи" нима дегани?
Деҳқон шундай жавоб берди: — Бу Аллоҳ билан менинг орамдаги бир сир. Бой одам деҳқондан бу сирни очишни сўради ва ҳоли жонига қўймаганидан кейин деҳқон ҳикоя қила бошлади:
— Ёшлигимда ишчи бўлиб ишлардим, олган маошимни тўплаб, уйланиш учун сақлардим.Уйланишим учун менга 100 жунайҳ миқдорида маблағ зарур эди. Бир куни қўшнимнинг қизи икки эгизак бола туғиб, онаси вафот этиб қолди. Қўшнимнинг боши қотган, болаларни эмизадиган она керак. Аммо қишлоқда эса, ўзини боласига қўшиб яна икки болани эмизадиган аёл йўқ. Болаларнинг очликдан йиғлашлари менга эшитилган сари юрак-бағрим эзилиб кетади. Шундан кейин мен тўйим учун йиғиб юрган 35 жунайҳ пулни олиб, бозорга бордим. Болалар учун кийим-кечак ва уй учун керакли буюмлар сотиб олдим ва қўшнимга сездирмай нарсаларни унинг ҳовлисига киритиб қўйдим. Қўшним нарсаларни кўриб хурсанд бўлди, аммо яна бу билан қўшнимнинг муаммоси ҳал бўлмаслигини билар эдим.
Бир кеча тушимда бир шайх келиб: — Қўшнингнинг ҳовлисига эчки боғла, – деди.
Эрталаб туриб, қолган пулимга янги болалаган эчки сотиб олдим. Қўшнимнинг ҳовлисига олиб кириб боғладим. Шундан кейин қўшнимнинг уйида болаларнинг чинқираб йиғлаган овози тинди. Қўшним эса ҳар куни “Эчкини олиб келган одамга Аллоҳнинг раҳмати бўлсин!” деб дуо қилар эди. Мен учун бу эчки Аллоҳ билан орамдаги бир сир бўлиб қолди. Ҳар қачон шу дуо билан Аллоҳдан сўрасам, Аллоҳ қабул қилади. Бу кеча эчкининг ҳаққи билан сенга шифо сўраб Аллоҳга дуо қилдим. Иншааллоҳ, Аллоҳ сенга шифо беради, деди. Бой одам деҳқоннинг ҳакоясини эшитдию, аммо унга унчалик эътибор қилмади.
Лекин шу воқеадан кейин яна бир марта шифокорнинг ҳузурига таҳлил учун борганида шифокорнинг хулосасини эшитиб ҳайратдан қотиб қолди. Чунки, унга бир неча йиллардан бери оғриқ азобини бериб келаётган ошқозон ва ичакларидаги дардидан асар ҳам қолмаган эди.

Бой одам бу гапни эшитгач, шошилганча деҳқоннинг ҳузурига борди ва унинг қўлларини ўпиб миннатдорчилик билдирди ва унга ҳам шундай савобли ишлар қилишни ўргатишини сўради. Деҳқон эса уни қишлоқ бўйлаб олиб юриб, фақир ва муҳтожларнинг уйларини кўрсатди ва ҳар бир фақирнинг уйини олдида бир тўхтаб, унга: — Аллоҳ билан савдо қил! - деди. Бой одам: - Қандай қилиб Аллоҳ билан савдо қилиш мумкин? - деб сўради. Шунда деҳқон: Аллоҳ билан савдо қилишнинг йўллари кўп. Энг муҳими ихлос бўлсин. Шунда бир оғиз ширин сўзинг ҳам садақа ҳисобида бўлади.