О‘ЖАР ҚИЗ
Йигит дер, ўраниб, адо эт яратган сўзин!
Қиз дерди, балки У эркаклар яширар кўзин!
Пашшалар кўзларин бир-бир ёпганми?
Ёки, ёпган маъқулми, асалниг юзин?
Бу сўзлар маъносин англарди дилдор,
Не қилсин, ёш эди, гўзал ҳусндор,
Истарди, сочларин учирса шамол,
Ҳарир кўйлакларин, мақташса бир бор.
Эркалик бобида, беғубор бола.
Турли саволларла қиларди нола,
Ёмон қиз эмасман, ниятим қора,
Юрак қалб десалар, қалбим-ку тоза.
Қалб билан иш битса, кошкийди ҳоним,
Ошиқ қалб, севса гар беради борин.
Хайолан есамда минг тўйиб норин,
Тўймаску бу билан оч қолган қорин.
Бир ўйла, Қалбан сен моҳир шифокор,
Ўлим тўшагида, бетоб онанг бор.
Қанча эслатмагин, такрор ва такрор,
Онажон, тузаласан ёнингда мен бор.
Қўлингдан иш келмас, сўзларинг бекор!
Қолсанг гар саҳрода ташна ва чанқоқ,
Ҳуморни босувчи сувдир лек бироқ.
Бу сув қандай тоза худдики булоқ,
Мақтасанг, ичмасанг фойдаси қандоқ?!
Қизча ўжар эди, ўжар ва гўзал,
Нима бу? Янами? Бефойда ғазал.
Эснарди, гўёки эшитган аввал,
Табиб у, йигитчи бемору касал.
Йигит давом этди, жаҳл устида,
Кўрсатсам ойни осмон афтида.
Гўё ой чиққандек инсон кафтида,
Бармоғим қарайсан, қани қатида?
Ўйлайсан гўёки ҳидоят арзон?!
Дунёинг қўлимда, қўлимда осмон.
Тақвоинг не бўпти, хоҳласам ишон,
Иймонли бўламан, ҳозир ва шу он.
Аслини айтганда ҳақиқат аччиқ,
Минг баҳона қил, бақиргин қаттиқ.
Ўз-ўзингни алда, ўз-ўзингни ос,
Сенсиз бўлмас бу дин на каму на оз.
Истасанг ўзингни, бор томдан таша!
Бирма бир кипригу сочларингни юл!
Эътибор қилмаса яратган Сабур,
Сен кимсан? Шунчаки аламзада қул?
Аламми? Баттар бўл! Ўзича мағрур!
Ўлгунча шу ташвиш, фикрла яша!
Бошқа нима ҳам қўлингдан келур?
Тарозда чиқмайсан яримта пашша.
Жимгина тингларди, қўрқиб сесканиб,
Ростни эшитиб гўё қолган алданиб.
Адашган боладай, лабин титратиб,
Турарди мўлтилаб, кўз ёшин артиб.
Шунчаки кўз ёшмас, тундаги юлдуз,
Порлаб қилган эди кечани кундуз.
Қўрқув, иккиланиш ҳақга тутуб юз,
Баҳор келган эди, кетган эди куз.
Асло! Латофатинг ҳижоб тўсмайди асло,
Жилвалайди, нур устига нурдир-у ало.
Еру-осмон кийсанг, қилади нидо,
Худди ойни еб қўйгандек гўзалсан-о.
Ажабо, бир либосда шунча маъно,
Оввора қиб Жаброилни китобида ёд олган-о.
Аёл зотин эркалатиб, ўзи танлаб кийдирган-о.
Яна қайси усти-бошни қоровули айтгин бор-о?
Яна қайси либос дея саркардалар жанг қилган-о?
Қиз учун ёд эди, бу гўзал олам,
Уялиб билмасди не қилишни ҳам.
Таъмини сезгандек ҳидоят ва ғам,
Йиғлаб юборди у, кўзга олиб нам.
Ҳа, дўстим. Ҳидоят дегани аҷиб бир ифор,
Қаердан келганин билмай қоласан.
Гўёки олдинда куз эмас, баҳор,
Ён-атроф барг тўксa, гуллаб борасан.
Билмайсан не сабаб, 4 қатор шерми?
Бергaнда, ловуллаб ёниб оласан...
Етмасанг қадрига, ҳайф сенга дерми?
Кетади, дод солиб йиғлаб қоласан...
Рамазон эмас у, ҳар йил келгувчи,
Яшасанг, бир эплаб тутиб оласан...
Хоҳ-ласа, солади уни бергувчи,
Бўлмаса, тириклайин ўлиб борасан...
Тож кийиб товланган, Ким? Қиролича?
Туш бўлса уйғотинг мен бир билайчи!
Бизни соҳибжамол, ўша Қайсарча,
Ҳижоб ўраб келганди, энди Малика.
Роббидан, маҳрига либос олгандaй,
Энди сиз ундаги қувончни кўринг!
Эй жаннат ҳурлари, пичирлашмай жим,
Гўзаллик сирларин сиз ундан сўринг!
У озод қуш каби, этарди парвоз,
Нозикликда нафис париларга хос.
Ақлни оларди, у кийган либос,
Ҳижобда қанчалар, ярашарди ноз.
©️
Al Andijoniy