🌸СОЛИХА АЁЛ🌸

📝ЧАҚАЛОҚНИНГ БАҲОСИ ҚАНЧА?

- Неча минглаб  оналик бахтга етиша олмаётган инсонлар бор. Худойим ҳам, келиб –келиб уларга эмас, сизга фарзанд берганини қаранг-а?
Гапи жувонга таъсир қилмаслигини сезгач, Салимахон бошини сарак-сарак қилганича палатадан чиқиб кетди.
Хонасига кетар экан, ҳамон миясида бир гап айланарди. Оналик бахтидан бенасиб аёллар.... бенасиб аёллар....
Бирдан миясига келган фикрдан чеҳраси ёришди. Ахир унга омад эшигининг ўзи очилаяпти-ку. Боласини ташлаб кетадиган аҳмоқлар бор бўлсин. Ўтган куни  дугонаси келин ойиси 8 йилдан бери фарзанд кўрмаётганлигини, бунинг орқасидан турмуши бузилиб кетиши мумкинлигини айтган эди. Шундайларга бола берсачи? Албатта текинга эмас. Аммо қандай қилиб? Буни бир ўзи уддалай олмайди. Шифокорлар хонасига кириб, Салимахон врач-неонотолог Нодира Толиповани четга имлади: “Бу ёққа юринг, сизда гапим бор”. Унга фикрини  тушунтиргач, ҳамкасбининг иккиланаётганини кўриб, юпатди.
Қўрқманг, ҳамшира ва доя билан ўзим гаплашаман. Қўчқоровага ўхшаган аҳмоқлар кўп. Ўзингиз кўраяпсиз, индамай боласидан воз кечиб кетишаяпти. Ҳам болага яхши ота-онали бўлади, ҳам бизга бир-икки сўмлик бўлиб оламиз. Бунинг устига болани олган ота-онанинг дуоси ҳам бизники. Ҳўш, қалай?
Нодирахон бир оз ўйланиб турдида, маъқул дегандек бош ирғади. Салимахон шу куниёқ ҳамширалар  Н.Фозилова, навбатчи доя Ш.Юнонова, эмлаш ҳамшираси М.Холиқовани бола сотишга кўндирди. Илк “харидор” ўз ҳамкасбларидан топилди.  Обсервация туғруқ бўлими кичик тиббий ходими М.Жасурова ташлаб кетилган қизалоқни бефарзанд бўлганлиги сабабли  асраб олишга тайёр эканлигини айтиб, Салимахондан ёрдам сўради.
-Салима опажон, ўзингиз биласиз. Болам йўқлигидан эрим билан ажрашиш даражасида турибмиз. Қайнонам кўзимни очирмай қўйди. Гўдаклар уйидан асраб олишга улар кўнмаяптилар. Бунинг устига унинг қанақа ҳужжатбозлиги кўплигини ўзингиз биласиз. Албатта, сизни рози қиламан, жо-o-oн опажон, бир йўлини қилинг.
Иш қил суғургандек осон битди. 2012 йилнинг 1 ноябрь куни Муқаддам Жасурова аслида хомиладор бўлмаган бўлсада навбатчи ҳамшира Н.Фозилова «туғруқхонага тушган хомиладор, туғадиган ва туққан аёлларни ҳисобга олиш журнали»га М.Жасуровани  қайд қилиб, унинг номига туғилиш тарихи расмийлаштирди. Салимахон эса  унга М.Жасурованинг қиз бола туққанлиги ҳақида сохта ёзувлар кирит беш кун давоми юритди. Энди навбат туҳруқхона дояси Ш.Юноновага келди. У М.Жасуровани «Стационарда туғруқни қайд қилиш журнали»га қайд қилиб, унинг номига 1818 рақамли янги туғилган чақалоқнинг ривожланиш тарихи расмийлаштирди. Врач неонотолог Нодирахон эса унга  чақалоқнинг соғлиғи ҳақида сохта ёзувлар киритди. Ўз навбатижа эмлаш ҳамшираси М.Холиқова М.Жасурованинг номига қалбаки «Туғилганлик ҳақида тиббий маълумотнома» ёзиб, унинг асосида ФХДЁ бўлимидан Зоирова Эътиқод Одил қизи номи билан расмийлаштирилган туғилганлик ҳақида гувоҳнома олди. 
Осонгина амалга оширилган жиноят жиноятчиларни руҳлантириб юборди. Салимахондан Гулнисо Абдураззоқовалар сотиб олиш учун чақолоқ топиб беришни сўраганларида, енг шимариб, ишга киришишди.  Бир неча кундан сўнг бефарзанд она 1.200.000 сўм эвазига ўғил фарзандлик бўлди.
Жамиятимизда турли сабабларни рўкач қилиб,  ўз жигарбандидан воз кечган аёллар учраши натижасида Салимахон сингари нафси хакалак отган шифокорларнинг ошиғи олчи бўлаверади. Аммо кўза кунда эмас кунида синади. Орадан маълум вақт ўтгач, Гулнисо  сотиб олган болада тузатиб бўлмас “доун” касаллиги борлигини билгач, туғруқхонага  қўнғироқ қилиб, пулини қайтариб беришни талаб қила бошлади. Телефон гўшагини кўтарган
бўлим бошлиғи Д.Пўлатова  “жабрдийданинг давосини” эшитиб, ҳайрон қолди.
Суд ҳайъати, судланувчи C.Юлдашевага нисбатан жазо тайинлашда унинг шахсини, айбига тўлиқ иқрор бўлиб, қилмишидан чин кўнгилдан пушаймонлигини, муқаддам судланмаганлигини, оилавий моддий аҳволини, турмушидан ажрашганлигини, оилада ягона боқувчи ўзи эканлигини инобатга олиб, уни соғлиқни сақлаш тизимида мансабдорлик ва моддий жавобгарлик лавозимларида ишлаш ҳуқуқидан маҳрум қилди ва  озодликдан маҳрум қилиш жазосини тайинлади.

Бир куни ўша қизга смс ёзгандим, "Оиламни тинч қўй, орада боламиз бор, уволига қолиб кетасан барибир, нима қиласан эримга осилиб” деб ёзгандим, жавобига"Қўлингдан келса, эрингни ушлаб қол, хозир замон шунақа” деб ёзди. Бу дардимни кимга айтишни билмаяпман, ойимга хам айтолмайман. Хозир хаёлимда фақат шу нарсалар, нима қилаётган бўлсам хам эрим барибир юради, хозир қаердадир ким биландур деб ўйлаб юраман. Эрталаб ишига кузатаман, кечқурун келгунигача шу қизлар билан гаплашиши хақида ўйлайман. Мен уйда ўтираман болага қараб, уй юмушлари билан, эрим қўчага умуман чиқармайди, ишлашимга хам, ўқишимга хам рухсат бермайди. Шундай бўлса хам, ўзимга қарашни эсдан чиқармаганман, доим ясаниб бўяниб, озода бўлиб, ўзимга яхши қарашга харакат қиламан. Шундай бўлса хам эрим қизлар билан гаплашишдан ўзини тия олмайди. Хозир уятли гап бўлса хам айтаман, бир икки шундай вазият хам бўлдики, эрим сал тегинишни бошлаганида хам хеч яқинлаштиролмадим ўзимга. Қўнглим шу даражада совиб кетган хозир, куним ўтса бўлди шу уйда, фақатгина болам учун юрибман. Шу сизларнинг сайтингларга эрим кириб туради , зора шу гапларни ўқиб ўзи учун яхши хулоса чиқарса... ўзига ўзи шу саволларни бериб озгина ўйлаб кўрса.. тўғри йўлга қайтса, «мен хам шунақа юраманку, нега хотинимни қийнаяпман» деб ўйлар, балки берилган фикрлардан ўзим учун хам, у хам ўзи учун бир хулоса олса.. чунки мен шу пайтгача гапираётган гапларим унга таъсир қилмаган. Мен биламан, эрим ўша қиз билан халигача гаплашадилар, буни билиб яшаш жуда хам қийин. Тўғри, айбим телефонларини ковлаганим.. Бундан олдин Сайёд айтгандилар "Аёл киши эркак кишининг телефонига тегиши керакмас” деб, лекин мажбур бўлгандим, билишим керак эди. Мана хозиргача алдайдилар мени, гаплашмайман, юрмайман дейдилару, лекин эрталабдан кечгача Айфонларига тикилиб ўтирадилар. Ватсап чиқди, бало чиқди ўзи. Шу ватсап орқали қизлар билан гаплашиб ўтирадилар. Лекин менга хам муомаласи ёмонмас, барибир алам қилади. Хозир худога шукр қайнонамнинг муносабати яхшиланган, нисбатанку, лекин қайнсинглим уйимизга келганида, яна аввалгидай силталаш бошланади. Ўзим тўғрисини айтсам, ўзига тўқ, обрўли оиладан ўрта хол оилага келин бўлиб тушганман. Шахарда оиламизни кўплар танишади. Буни айтаётганим, мени тили қисиқ жойим ёки бошқа муаммо йўқ, шундай бўлса хам, бойлигимни гапирган ёки манманлик қилган қиз эмасман. Балки эрим ўзи яхши кўрганини олиб беришмагани учун шундай қиладими, билолмаяпман. Бир куни қайнонам, "Сиз , чиқиб кетамиз бу уйдан, қайнота ва қайнона билан яшамаймиз, уларнинг хизматларини қилмайман деб кўп айтган экансиз, овсинингиз айтиб берганди” деб айтиб қолдилар. Мен эса ундай эмаслигин, бу овсинимнинг гаплари эканлигини тушунтирдим. Ростдан хам овсиним шунақа дерди доим, менга эса фарқи йўк эди, қаерда бўлсам хам, эрим ёнимда бўса бўлди менга дердим, чунки уни севардим жуда хам. Овсиним бир куни бир нарса учун узр хам сўрадилар. Менга хасад қилганликларини ва кўп ишларни атайин қилганликларини тан олиб гапириб бердилар, чунки оилада менинг эрим яхшироқ пул топарди, хатто қайнсинглимнинг сепларини хам эрим қилган ва шундан келиб чиқардики, қайнота ва қайнона биз билан қолгиси келарди. Бошқаларда билмадим қандайку, лекин бизнинг уйда шундай эди. Хозир овсиним мени анча тинч қўйганлар. Ота онамга бу муаммоимни айтолмаслигимнинг хам жиддий сабаби бор... эримнинг яқин қариндоши укамнинг энг яқин дўсти бўлади, орага совуқчилик тушади дейман.. ва яна битта сирни айтаман, мен ўзим хам отасиз ўсганман. Адамлар хам худди шунақа бўлганлар. Қизлар билан юриб, гаплашиб кетганликлари учун ойим ажрашиб кетганлар. Мен оилада тўнғич фарзандман, ота онам ажрашиб кетишганидан кейин ойим ишга тушиб кетганлар, мен эса ўша пайт 5-6 синфда ўқишимга қарамай, икки болага қараб ва уй ишларини эплаб ўтирардим.
Ёшлигимдан шу эркакларнинг қизлар билан гаплашганию, шу сабаб оиламиз бузилиб кетганини билиб шу мавзуни ёмон кўрар эдим, энди худди шундай холат ўзимнинг бошимга тушиб турибди. Жуда хам чарчаганман. Отам ўша ўзи топган қизга уйланиб кетган. Шунинг учун хам бу нарсаларни ойимга айтолмайман, чунки улар шу нарсадан куйганлар.

Кейин очиғини эримга айтдим, телефонидан кирганимни, у ерда қизлар билан гаплашишини айтганимда тан омадилар, охири кириб ўзларигакўрсатдим, "Мана шу гапларни сиз ёзгансизку, гаплашгансиз қизлар билан” деб айтганимда, тан олиб, "Бошқа қайтарилмайди, бу шунчаки ёзилган гаплар, зерикканимдан кирганман” дедилар. Бундай ишларни бошқа қилмасликка сўз бердилар. Яна орадан анча вақт ўтиб кетди. Эрим тўйимиздан олдин бир қиз билан учрашиб юрган эканлар. Ота оналарини совчиликка юборганларида у қизнинг оиласи қайнонамга маъқул келмаган экан. Ўша қиз билан тўйдан кейин хам анча пайтгача гаплашиб юришган экан. Кейин у қиз билан орани очиқ қилдилар. Энди эримга ишониб, яхши яшай бошлаганимизда, эрим яна шу қилиқларини давом эттираётганликларини билиб қолдим. Бу орада анчасини билдим, уйда жандал хам бўлди, хатто аразлаб уйимга хам кетиб қолдим. Эрим бориб қайтариб олиб келди. Мана яқин 1 – 2 ой ичида бўлаётган воқеа.. Эрим бир қиз билан ўтган йилдан буён гаплашарканлар, унинг исми Лола экан ( исм ўзгартирилган) У қизнинг телефон рақамини билардим, чунки эримга ишончим қолмаган эди умуман, телефонларини текшириб юрардим. У қизнинг рақамини эримни телефонига ватсапдан хабар келганида кўрган эдим, ўшанда "қачон қўнғироқ қиласиз, жоним?” деган хабар келганди. Ўшанда шу рақам ёдимда қолганди. Эрим бир куни хонада телефонини қолдириб чиқиб кетганида, қўнғироқ бўлди, қарасам айнан ўша рақам, телефонни кўтарсам овозимни эшитиб қўйиб қўйди. Кейин қайта - қайта қўнғироқ қилдим ўша рақамга, олмади. Бир оз вақтдан кейин ўша рақамдан бир йигит қўнғироқ қилиб, "Нега бу номерга телефон қиляпсиз, бу менинг номерим” деди, унга бу номер уники эмаслигини, у бир қизнинг рақами, уни исми Лола, танийман уни деб айтдим. Эримни 1 – 2 маротаба тушида алахсираб, у қизнинг исмини айтиб чақирганини билардим. Хаттоки, мен билан гаплашиб туриб хам Лола деб юборган пайтлари бўлган. Ўзимни билмаганликка олардим, лекин жуда хам оғир ботарди. Бир куни уйда яна жанжал бўлди, эримга шу қиз билан юрар экансиз, қўнғироқ қилди десам, иш юзасидан эди у дедилар. Иш юзасидан бўлса, нега унда телефонни мен кўтарганимда, тўғриликча ишим бор хўжайинингизда, чақириб беринг демасдан, қўйиб қўяди десам, барибир тан олмадилар. Кейин орадан яна вақт ўтди. Шу мавзу очиқлигича қолиб кетди. Озгина вақтдан сўнг, яна улар гаплашишаётганини билиб қолдим. Энди бу сафар улар одноклассники сайти орқали топишишибти. Бир куни мени яқин орадалигимни билмасдан, ўша қизга телефонда «Энди одноклассники орқали гаплашамиз, бир қанча муддат телефон ва ватсап орқали гаплашмай турамиз, фақат ўша сайт орқали гаплашамиз» деб бемалол гапирдилар. Сўнг пойлай бошладим, бир куни эрим одноклассники сайтига кириб, ўша сайтни ўчирмай чиқиб кетибтилар, қизиқиб кирдим, чунки жуда қийин ахволда эдим. Нима қилишни билмай юргандим, орада боламиз бор, мана бир ёшга кирди, халигача шу қилиқларини давом эттиряптилар. Мендан нима айб ўтаётганини билолмасдим. Кириб гапларини ўқидим, ишонсангиз, мени кўчага таклиф этмайдиган одам, у қизни кино, концертларга ва бошқа хар хил жойларга олиб борар эканлар. Ўртоғим билан тушаман дегандилар менга, шу қиз билан бирга тушишган экан. Ўша ерга ёзилган гапларни хаммасини ўқиб чиқиб, бу хақида эримга айтишнинг фойдаси йўқлигини тушундим, чунки барибир тан олмайдилар. Кейин бир куни ўзлари айтдилар: "Мен у қиз билан шунчаки иш юзасидан гаплашганман, ўқишини хал қилиб берганимда танишиб қолганмиз, орамизда хеч қандан гап сўз бўлмаган” деб мени алдадилар. Майли шунда хам ярашишга харакат қилиб ёлғон ишлатяпти деб кечиришга харакат қилдим. Энди бўлса иккиланяпман, чунки кўнглим хамма нарсадан совиб бўлган. Хатто эримнинг оиласидан хам, менга муносабатлиги жуда ёмон, мен эса айбимни халигача билмайман. Орада бола бор, шу хам эримни тўғри йўлга қайтаролмади. Хозир юрмайман, гаплашмайман деб айтади, лекин тўғрисини айтсам, эрим билан бирга бўлишга хам хатто кўнглим бормайдиган бўлиб қолган. Кўнглим совиб кетган хаммасидан. Эримга ишонмаяпман, нима қилишга хайронман.

📝ИНТЕРНЕТ ДЕБ ОИЛАМ БУЗУЛМОКДА (бир синглимизнинг илтимосларига биноан сизларнинг хукмингизга хавола килаябман)

Фикр ва мулохазаларингизни ва шу синглимизга маслахатларингизни кутиб коламиз,
Тўйим бўлганига икки йил бўлди. Мен келин бўлиб тушган хонадонда тўртта фарзанд эди, мен энг кичик келинман. Бу уйга келганимда мендан 5 – 6 ёш катта қайнсинглим бор эди, хали узатилмагандилар. Келин бўлиб келганимда ховлига чиққанимнинг эртаси куниданоқ овсиним мени чиқиштирмасликни бошладилар. Мени қайнонамга, уларни эса менга ёмонлаб, бесабаб уйда жанжал чиқарадиган бўлдилар. Бир куни уйда катта жанжал чиқди, Қайнсинглим ва овсиним урушишаётганди, мен янги келин бўлганим учун индамай бир четда турдим. Бундан қайнсинглимни жахли чиқиб, "Сен келгандан бери уйимизда жанжал чиқадиган бўлди, ўшандан бери уйимиздан барака қочди ” деб, мени туртиб юбордилар. Шундан кейин билдимки, бу уйда қайнсинглимнинг айтгани айтган, дегани деган экан. Хатто қайнонам хам қайнсинглимнинг чизиб берган чизиқларидан чиқа олмасдилар. Билардилар, мен улар айтгандек ёмонлик қилмаслигимни, овсиним ва қайнсинглим айтаётган гапларни мен гапирмаслигимни, лекин барибир уларнинг олдидан ўтиб мени ёнимни ололмасдилар. Кейин овсиним уйдагилардан келин бўлганимга бир ой бўлмасдан ишлаш учун рухсат сўрадилар. Уйдагилар эса рухсат беришмади, чунки уларда ёш болалари бор эди. Шундан кейин мен билан бўлар бўлмасга тортишавериб, умуман гаплашмайдиган бўлдилар. Бундай хол қайтарилавергач, уйдагилар вазият жиддийлигини билиб, овсинимнинг тушлик пайтигача ишлашларига рухсат беришди. Эмизикли чақалоғи эса менга қолди. Эрталабдан кечгача ош овқат, қайнота ва қайнонанинг хизматидан ташқари, уларнинг боласига қарашим керак эди. Бошида тушликкача ишлаб юрдилар ва бир қанча вақт ўтиб тўлиқ иш тартибига ўтдилар. Эрталаб 9 дан кечки соат 18:00гача ишлар эдилар. Бола баъзида сут эмгиси келиб йиғлаб, онасини соғинганида , мен телефон қилиб, шуни айтсам, "Мен сизга ўхшаб бекорчи эмасман, ишдаман, вақтим йўқ” деб телефонни жахл билан қўйиб қўярдилар. Орадан 4 ёки 5 ой ўтди. Бу орада ўзим хам хомиладор бўлдим. Хомиладор бўлганимни уйдагиларга айтганимда, улар ишонмай, "19 ёшида қандай қилиб бундай тез хомиладор бўлиши мумкин” деб яна жанжал чиқаришди. Қайнсинглимга бу хабар ёқмади. Уларни хам тушунаман, улардан ёш бўлиб, улардан олдин келин бўлганим, хам улардан олдин хомиладор бўлганим балки уларга ёқмагандир. Шундан кейин мени турткилай бошладилар, бир куни зинадан тушиб кетаётганимда орқамдан келиб итариб юбордилар. Мен эса ерга зарб билан қаттиқ тушганимдан, қорнимдаги 5 ойлик хомилам нобуд бўлди. Касалхонадан уйга келганимда билдимки, мени ёнимни хеч ким олмас экан. Барибир янги келиннинг гапларига ким хам ишонарди.. Индамасдан яна ўзимнинг вазифаларимни қилиб юравердим. Бу орада овсинимнинг оиласига уй олиб бердик, алохида бўлиб кўчиб чиқиб кетишди. Қайнсинглимни хам узатдик. Орадан бир ой ўтиб, яна хомиладорлигимни билдим. Бу сафар ўзимни эхтиёт қилишга харакат қилар эдим. Лекин шунда хам олдингидек турткилашлар, қайнонам ва қайнсинглим томонидан давом эттириларди, қайнсинглим хар 15 кунда уйига келганида, қилган ишларимдан айб топиб, "мени қайнонам ундай ёки бундай ишларни қилишга мажбур қиладилар, сиз хам шундай қилинг, келинингизга қаттиқроқ туринг, ойи!” деб, ишларни қалаштириб ташлашар эди, кўпинча битта ўзим улгуролмай хам қолардим. Лекин ўша пайт энди улар билан бирга яшамаслигимдан хурсанд бўлардим. Бу орада эримнинг қизлар билан гаплашаётганини билиб қолдим. Одноклассники сайтидан гаплашар эканлар. Бир куни телефонларига одноклассникидан смс хабари келди. Телефонларидан кирганимда қизлар билан гаплашганларини хаммасини ўқиб қолдим. Биламан, киришим керак эмасди, лекин кейин индамадим, арқонни узун ташлаб қўйдим, давоми нима бўлар экан деб кутдим. Эримда ўзгариш бўлмасди, инсофга келай хам демади. Ўша вақтда хомилам 4 ойлик хам бўлмаган эди.

– Камолнинг гапи оғзида қолди.
– Нима? Қилғиликни қилиб, энди кечирим сўраб келдингми? Қўлингдан хотинингни калтак­лашдан бошқа иш ҳам келадими ўзи?! Гапир
!– Дилрабонинг ўзи қани? – сўради Камол қилган ишидан афсусланиб.
– Энди қизим керак бўлиб қолдими? Сенга, бошқалардек
пул топгин, деб кўп ялинди. Сен бўлсанг, қизимнинг қорнини ҳам тўйғазолмадинг! Атрофингга бир қара, сен тенги йигитлар ишлаб, жарақ-жарақ пул топишяпти. Данғиллама уйлар қуриб, яп-янги машиналар минишяпти. Мана кўрасан, сен қилолмаган ишни хотининг уддалайди. У чет элга ишлашга, пул топишга кетди.– Ишлашга!
Қаерга кетди? Ахир эмизикли боласи бор-ку? – ишонқирамай сўради Камол.
– Бу ёғи билан ишинг бўлмасин! Сен билан қизим пулдор бўлиб келганидан кейин гаплашаман.
Камолнинг ичида нимадир “чирт” этиб узилгандай бўлди. Дилрабонинг қилган ишидан ғазаби қайнаса-да, қайнонасига бирор сўз айтолмади.…Орадан икки ой ўтди ҳамки, Дилрабодан хат-хабар бўлмади. Камол хотинининг тақдири ҳақида бирор маълумот ололмай қайнонасиникига бориб-келиб юраверди. Фотима ая ҳам қизидан дарак бўлавермагач, хавотирга туша бошлади…Шундай кунларнинг бирида нотаниш йигит Дилрабодан хат олиб келди. Фотима ая шошилганча уни ўқишга тутинди. Мактубда шундай сўзлар ёзилганди:
“Салом, онажон! Мен яхши ишлаб юрибман. Соғлигим жойида. Ҳозирча 100 доллар юбораяпман. Иложи бўлса, укаларимдан бирини мактуб олиб борган кишига қўшиб юборсангиз. Иккаламиз яна ҳам кўпроқ пул топардик. Сизларни жуда соғиндим. Тез кунда учрашгунча хайр!Қизингиз Дилрабо.”
– Раҳмат, ўғлим, – деди мактубни ўқиб бўлгач Фотима ая йигитнинг елкасига қоқиб.
– Умрингдан барака топ, бизни жуда хурсанд қилдинг. Қизимнинг ўзи яхши юрибдими? Иши қийин эмасми?
– Ҳаммаси жойида, – деди йигит жилмайиб.
– Ахир хатида ҳаммасини ёзган-ку.
– Ҳа, ёзибди, – деди Фотима ая қувончини ичига сиғдиролмай.
– Аммо кўзинг билан кўрган бошқа-да. Қизимни жуда соғиндим. Борганингда унга айт, пул топаман деб уззукун тиним билмай ишлайвермасин
.– Хўп бўлади, албатта, айтаман.
– Дарвоқе, Дилрабо укаларидан бирини сенга қўшиб юборишимни сўрабди. Отаси билан маслаҳатлашиб кўрай-чи, рози бўлса, уни ҳам жўнатамиз.
– Майли, мен эртага хабар оламан, – деди йигит ва шошилганча чиқиб кетди.
Эртасига нотаниш йигит яна хонадон эшигини қоқди. Салом-аликдан сўнг Фотима ая қизининг ёнига ўғли Аброрни ҳам юбориш ниятида эканлигини айтди. Лекин йўлкира масаласини ўйлаб, иккиланди.
– Сиз хавотир олманг, – деди йигит.
– Ўғлингизнинг йўл ҳақи қизингизнинг ҳисобидан бўлади. Фақат тезроқ ҳозирлик кўринглар. Эртага тонгда жўнашимиз керак…
Фотима ая ўғли Аброрни опасининг ёнига жўнатди.Орадан етти ой ўтгач, Абрордан хат келди.
“Салом отажон, онажон! Мени нега бу ерга юбордингиз? Опамни кўрмадим, у билан учрашмадим ҳам. Мени бу ерга олиб келган амаки, агар яхши ишласанг, опангни кўрсатаман, деганди. Аммо етти ой бўлдики, ҳалигача кўрсатишмади. Бу ерга келган куним, сенга кераги йўқ, деб паспортимни олиб қўйишди. Уларнинг гапларини эшитиб қолдим, боплаб лақиллатдик, дейишди. Бу ерлар жуда совуқ экан. Қўлимга нималарнидир бериб юборишади, жин кўчаларда дайдиб юраман. Иложини қилиб, мени бу ердан олиб кетинглар. Сизларни соғиниб қолувчи ўғлингиз Аброр.”
Мактубни ўқиган Болтабой аканинг боши қотди, Фотима аянинг қон босими кўтарилиб, ётиб қолди. Шифокорларнинг муолажасидан сўнг бироз ўзига келган Фотима ая қўшниси Норжон опа билан қизини олиб кетган аёлнинг уйига йўл олди.
– Бу уйда ҳеч ким яшамайди, – дейишди қўшнилар.
– Бундан бир неча ой аввал нотаниш аёл ижарада турганди.
Аёллар ўша уйнинг эгасини ҳам излаб топишди. У Санобарни уч-тўрт кунгагина ижарага қўйганини, унинг манзилини билмаслигини айтди.Орадан бирор ҳафта ўтар-ўтмас Болтабой акага ўғли Аброрнинг чет элда гиёҳвандлик моддалари савдоси билан шуғуллангани учун жиноят устида қўлга олингани ҳақида хабар келди.Бу гапларни эшитган Фотима ая ҳўнграб йиғлаб юборди.

📝САРОБГА АЙЛАНГАН ОРЗУ...(ёхуд ношукур аёл киссаси)

ХАЁТИЙ ВОКЕА...

Ўғли Абрордан келган мактубни ўқиган Фотима аянинг қон босими ошиб, ётиб қолди……
Не-не орзулар билан бир ёстиққа бош қўйган Камол ва Дилрабонинг орасига совуқлик тушди. Дилрабо эрталабдан рўзғорда қуруқ чой тугаганини баҳона қилиб, дийдиёсини бошлади. Аслида унга ҳам осонмас. Эри ҳеч қаерда ишламайди. Тўрт жонни едириб-ичириш, кийинтириш дегандай…
Ўттиз ёшида ҳам бир ҳунар бошини тутмаган Камолнинг бировларнинг хизматини қилиб қозон қайнатиши мушкул. Тайинли бирор иш топмаган кунлари уйига қуруқ қайтар, эр-хотин ўртасида яна жанжал бошланарди. Хотини, топганингни онангга берасан, дея жаврайвергач, онасиникига бормай ҳам қўйди. Дилрабо эса кунора йўл олислигига қарамай, болаларини олиб онасиникига қатнагани-қатнаган.
Фотима ая қизига: “Уйим-жойим деб эрингнинг топганига қаноат қилиб ўтир!” дея насиҳат қилиш ўрнига куёвидан нолир, болаларини олиб кетгани келганида тинмай жаврарди.
Шундай жанжалларнинг биридан сўнг Дилрабо “ажрашаман”га тушиб қолди. Камол ялиниб-ёлворди. Фойдаси бўлмади. Дилрабо эрини ношудликда айблаб, ҳақоратлади. Хотинининг ҳақоратли гапларига чидолмаган Камол уни қандай туртиб юборганини билмай қолди. Дилрабо худди шуни кутиб тургандай тезда кийиниб, фарзандларини етаклаганича онасиникига йўл олди. Ҳаёт ташвишларидан силласи қуриган Камол нима қилишини билмай, бошини чангаллаганича узоқ ўтирди……
Тушга яқин Фотима аяникига қўшниси Норжон опа кириб келди:
– Ҳой, Фотимахон! Сизга зўр бир янгилик топиб келдим. Шаҳарда бир аёл қизларни чет элга ишлагани олиб кетаётганмиш. Улар фабрикаларда ишлаб, яхшигина маош олишаркан. Бирам ҳавасим келдики, қани энди шу қизлардек ёшгина бўлиб қолсам-у, ўша ёқларга борсам… Мана, ўша аёл яшайдиган уйнинг манзилини ҳам ёзиб келдим. Сизга мазза! Бир эмас, икки эмас, беш қизингиз бор. Ҳадемай миллионер бўлиб кетасиз…
– Йўғ-е, нималар деяпсиз, қўшни? Қиз болани узоққа юбориб бўлармиди?!
– Нега хавотир оласиз? Қизларини ишга юбориш илинжида юрганларнинг сон-саноғи йўқ-ку!..
Шу пайт болаларини етаклаганча Дилрабо кириб келди.
– Ҳа қизим, нима гап? – йиғлаётган неварасини бағрига босди Фотима ая.
– Онажон, энди уйга қайтмайман! Куёвингиз билан ажрашаман! Яна жанжаллашиб қолдик. Кун йўқ бизга! – деганча ҳўнграб йиғлаб юборди Дилрабо.
– Вой, нега унақа дейсан?
– Ҳа, ана, – деди Норжон опа жонланиб, – мана, ойдек қизингизнинг юриши. Бир бурда нонниям миннат билан ейди. Ойда тугул, йилдаям усти янги либос кўрмаса. Ўзини хор қилаяпти. Дилрабони ўша ёқларга ишлашга юборсангиз бўлмайдими?
Гап нима ҳақидалигини тушунмаган Дилрабо онасига қаради. Қўшни аёл эса оғиз кўпиртириб кўп пул топса бўладиган иш ҳақида гапира кетди.
– Эмизикли болам билан қаёққа ҳам борардим? – дея хўрсинди Дилрабо умидсизликка тушиб.
– Олти фарзандни тарбиялаган онага икки невара кўплик қилмас…
– Билмасам, – иккиланди Фотима ая.
– Отаси билан маслаҳатлашиб кўрайлик-чи.
Кечқурун Фотима ая билан қизи Болтабой акани кўндиришди. Камолдан эса лоақал рухсат сўрашни ҳам лозим топишмади. Эртаси куниёқ қўшни аёл билан шаҳарга жўнашди ва суриштириб, керакли манзилни топишди. Уларни тўладан келган ширинсўз аёл кутиб олди. Ўзини Санобар деб таништирган бу аёл Дилрабонинг ёш боласи борлигини эшитиб, бироз иккиланди. Аммо Фотима ая билан Норжон опа унга ялиниб-ёлборишди. Уларнинг соддалигидан фойдаланган Санобар Дилрабо кўнглидагидек “ўлжа” эканлигидан қувониб, рози бўлди.
Фотима ая сигирини сотиб, қизига йўлкира, иссиқ кийим-бош қилди. Икки-уч кун ичида Дилрабо эмизикли боласини ташлаб, узоқ ўлкаларга ишга жўнади.…
Орадан бир ҳафта ўтгач, Камол болаларини кўриш, хотинидан кечирим сўраш мақсадида қайнотасиникига келди. Тўнғич қизи отасининг қучоғига отилди. Хона тўрида ўтирган қайнонаси куёвини кўриб, тескари қараб олди. Саломига алик ҳам олмади.
– Онажон, мени кечиринг, бироз…

📝МУҲАББАТ ФАРИШТАСИ.

Санобар эшикни очиши билан кӯзи оппоқ гулдастага тушди.
- Ие, бу совға кимга бўлди экан?- деди эшик тутқичига қистириб кетилган гулларни олар экан.
- Менга эмаслиги аниқ,-деди югуриб чиққан Элбек. Сўнг синглисининг хонаси томонга қараб қичқирди:
- Орзу, анави ошигингга айтиб кўй, қўлимга тушса дабдала қиламан!
Санобарнинг кўз ўнгига каратэга қатнашиб юрган ўғлидан калтак еяётган, озгингина (негадир) бола келди, сўнг:
- Қўй-э, ўғлим, йигит йигитни тушуниши керак, -деди.
Синглисининг ошиғини тушунадиган ака ҳали туғилмаган.
- Қўлимга туша кўрмасин. - деди ҳамон қўлларини мушт қилиб турган ўғли.
...Санобар машина моторини ўт олдирар экан, хаёли мойчечак гуллари билан боғлик ёшлигидаги бир воқеага учди.
Ӯшанда рассомлик билим юрти талабалари устозлари билан бирга жаҳон тасвирий санъати дурдоналарининг аслидан нусха кӯчиришни ўрганиш учун Москва шаҳрига қараб поездда ӣӯлга чиқишган.
Йўл-йўлакай Қозоғистон чўллари-ю, Русия ўрмонларини мириқиб томоша қилиб боришарди.
Нима бўлди-ю, поезд ғароӣиб бир ўрмоннинг қоқ ўртасида тўхтади.
Вагон бекаси поезддан тушиш мумкин эмаслигини хонама-хона юриб таъкидлаб чиққанига қарамасдан, нариги гуруҳдаги ўйинқароқ ва шӯхлиги билан ном чиқарган Азимжон деган бола танбур эшигини очиб пастга сакради ва кӯринишдан яқиндай туюлган, пойида оппок мойчечаклар қиӣғос очилган ок қайинлар томон югурди. У ҳали гулзорга етмасдан поезд жойидан жила бошлади. Азимжон гул уза бошлаганда поезднинг тезлиги орта бошлаган, ўн беш, ўн олтита вагоннинг барча йўловчилари дераза ойналарига пешоналарини босганча, кимдир ҳайрат билан кимдир йигитчанинг чексиз ўрмонда қолиб кетишига ачиниб боқишар, курсдош йигитлар эса уни бас қилишга чорлаб қичқиришарди.
Азимжонлар гуруҳидаги қизлар Санобарга таъна қила бошлашди:
-Хаммаси сени деб! Азимжон поезддан қолиб кетса сен айбдорсан!
Санобарнинг шундоқ ҳам азбаройи куйинганидан юраги гупиллаб уриб кетган, зӯрға нафас олаётгани туфайли қизларга жавоб қайтаришга ҳам ҳали келмаӣ ӯтирарди. Ӣигитча орқага қайтганида поезднинг тезлиги ошган, унинг бирор вагонга илиниши гумон, қиз унинг чиқиб олишига ишонмас, вагонга тирмашиб бирор ери лат егунча, илоҳо, қолиб кетаверсин, деб дилида илтижо қиларди.
Поезд ӣӯлнинг бурилишига етганда йигит дўстлари ўтирган вагон деразаларидан кӯринмаӣ қолди.
Ҳамма ишқилиб бирор кор-ҳол бўлгунча, яхшиси, қолиб кетган бўлсин, навбатдаги поездга чиқиб олар, дейишар, нима бӯлганини эса хеч ким билмасди. Кутилмаганда вагон ӣӯлагида гулдаста кўтарган Азимжон пайдо бўлганида хамма енгил нафас олди. У оппоқ тишларини ярақлатиб жилмайганча гулларни Санобарга тутди. Қиз эса гулинг керакмас, жинни, деганча йиғлаб юборди...
...Куп ўтмай Орзу ўқиш жойидан янги гап топиб келди. Ўша бола унинг суратини янги чиққан, рекламалар чоп этадиган дастгоҳда катта қилдириб коллежнинг кӯча деворларига илиб чиқибди. Суратларнинг хаммасида
«I love you» деган ёзув ҳам бормиш.
- Нима қипти,- деди Санобар,- бу ҳам муҳаббат изҳор қилишнинг бир йӯлида!
- Ойи, ҳамма гап шундаки, у менинг энг ёмон чиққан суратим! Чиройли чиққанини каттартирмайдими?
-Ҳозир суратни кўпайтириш ҳам осон бўлиб кетди. Менинг битта курсдошим ярим йиллик имтиҳон кўрикка фақат менинг портретларимни қӯӣган. Тўғридан, ён томондан, буйи бастим билан, бироқ хаммасини ўзи чизган, хотираси ҳам зўр эди-да, ёддан ишларди!
- Ойи, сизга фақат хазил бўлса! Бу бола ҳали кўп қилиқ чиқаради. У билан ўзим гаплашмасам бўлмас экан, - деди яна Элбек.
Аммо боланинг қилган учинчи иши Санобарни ҳам ҳушёр торттирди. Жасур (боланинг исми шунақа экан) коллеж томига чиқибди-да, учгача санаб бўлгунимча, Орзу мен Жасурни севаман, деб қичқириши керак, бўлмаса, шу ердан нариги томга сакрайман,- дебди. Орзу унинг талабини бажармаган экан, ёнма-ён турган нариги бинонинг томига сакрабди. Мӯлжалга зўрға етиб, худди кинолардагидек, том чеккасига тирмашиб, қиӣналиб чиқиб олибди.