ПАНЖОБ ЖОМЕЪ МАСЖИДИ

Аллома Мажлисий ривоятнинг таржимасида келтирадилар: Сиддиқа- яъни маъноси Маъсума, Муборака, яъни илму фазилатда ва камолот ва муъжизотларда ҳамда муҳтарам фарзандлари ила баракотли, Тоҳира, яъни покиза, Закийя- яъни камолот ва хайротда ривож топувчи, Розия, яъни Ҳақ таолонинг берган тақдирига рози, Марзия, яъни Худонинг севимли бандаси, Муҳаддиса, яъни фаришталар у билан суҳбатлашган ва Заҳро- яъни маънавий ва моддий нур ила нуроний.

Шайх Муфид ва Шайх Тусий ривоят қиладилар: Ҳазрат Расули акарам (с.а.в.о.) марҳамат қиладилар: Фотима танамнинг порасидир. Ҳар ким уни шод айласа, мени шод этибди. Ҳар ким унга озор етказса, менга озор берибди. Фотима менинг ёнимда одамларнинг ичида энг азизидир.

Имом Ҳасан (а.с.) шундай марҳамат қиладилар: Онаизорим Фотима (с.а.) жумъа оқшоми ўзларининг меҳробларида туриб, Ҳақ таолога ибодатни бажо келтириш билан машғул эдилар. Эрталабга қадар қиём, рукуъ ва саждаларни бажариб, намоз ўқидилар ва дуолар қилдилар. Муъмин ва муъминаларнинг исмларини тилга олиб, уларнинг  ҳаққига кўплаб дуолар  қилганларини эшитардим. Лекин ўзлари учун ҳеч дуо қилмас эдилар. Сўрадим: “Эй онажон, нимага ўзингиз учун дуо қилмайсиз, фақат бошқалар учун дуо қилдингиз?” Марҳамат қилдилар: “Эй болажоним менинг, аввал ҳамсояларга дуо қилиш керак, охирида ўзимиз учун”.

Ҳазрати Фотима (с.а.) умматнинг энг кўп ибодат қилувчиси бўлганлар. Шу қадар Ҳақ таолонинг ибодати учун оёқда тик турганларки, муборак оёқлари шишиб кетган. Расули акрам (с.а.в.о.) қизлари ҳазрати Заҳро (с.а.) дан: “Аёл киши учун энг яхши нарса нима?”-деб сўрадилар. Фотима (с.а.) дедилар: “Эркак кишини кўрмаслик ва эркак киши ҳам уни кўрмаслигидир”. Кейин Ҳазрат ўз нури дийдаларини бағриларига босадилар.

Амирал Муъминийн ҳазрати Али (а.с.) дан нақл қилинадики: Кўзи кўр шахс ҳазрати Фотима (с.а.) дан уйга кириш учун ижозат сўрайди. Ҳазрати Фотима (с.а.) чодирлари билан ўзларини ундан беркитадилар. Расули акрам (с.а.в.о.) Фотима (с.а.) га марҳамат қилиб сўрайдилар: “Нимага ўзингни ундан яшириб чодирга ўралдинг, бу эркакнинг кўзи кур бўлса ва сени кўрмайдику?” Ҳазрати Заҳро (с.а.) дедилар: “Агар у мени кўрмаса, мен уни кўраяпманку. Агар парда ортида бўлмасам, ҳидимни сезиши мумкин”. Сўнг Ҳазрат буюрадилар: “Шаҳодат бераманки, сен вужудимнинг бўлагисан”.

Бир куни Расули акрам (с.а.в.о.) саҳобаларидан аёлнинг ҳақиқати ҳақида сўрайдилар. Саҳобалар дедилар: “Аёл киши авратдир”. Яна сўрайдилар: “Қайси ҳолатда аёл киши Худога яқинроқ бўлади”. Саҳобалар жавоб бера олмадилар. Ҳазрат Фотима (с.а.) ушбу саволни эшитиб, айтадилар: “Аёл кишининг Худога энг яқин ҳолати шуки, ўз уйида бўлиб, ташқарига чиқмаслигидир”.  Набиййи аъзам (с.а.в.о.) буюрдилар: “Фотима танамнинг порасидир”.

АЙЁМИ ФОТИМИЯ НИМА?

Айёми Фотимия яъни ҳазрати Фотимаи Заҳро (с.а.) нинг вафот этган кунларидир. Ҳазрати Заҳро (с.а.) нинг вафот этган кунлари тўғрисида тарихчи олимлар томонидан турли фикрлар билдирилган. Марҳум шайх Аббос Қумийнинг назарларига биноан ҳазрати Фотима (с.а.) нинг вафотлари жумодиул охир ойининг учинчи куни рўй берган. Чунки ушбу санага шоҳидлик қилувчи маълумотлар бўлиб, уламоларнинг кўпчилиги уни қабул қилишган. Демак, ҳазрати Заҳро (с.а.) нинг ҳаётлари падари бузрукворларидан сўнг, тўқсон беш кун давом этган. Аммо яна бир муътабар ривоятда ҳазратнинг ҳаётлари оталаридан сўнг етмиш беш кун бўлган деб зикр қилинган. Шунинг учун ҳар иккала ривоятга амал қилиб, ҳазратнинг мусибатларига азодорлик барпо этилиши маъқулдир. Айёми Фотимия олти кундан иборат бўлиб, жумодиул аввал ойининг 13-15 кунлари, етмиш беш кунлик ривоятга кўра “Фотимияи аввал”  дейилади; Жумодиул охир ойининг 3-5 кунлари, тўқсон беш кунлик ривоятга кўра “Фотимияи дуввум” деб аталади.
👇👇👇

ҲАЗРАТИ ФОТИМАТ-АЗ-ЗАҲРО (саломуллоҳи алайҳо) нинг ҲАЁТ ЙЎЛЛАРИ

Ҳазрати Фотимаи Заҳро (с.а.) “Биъсат” (Расули акрам (с.а.в.о.) нинг пайғамбарликка эришганлари) дан 5 йил ўтганидан сўнг, жумодиъус соний ойининг 20-куни Маккаи Мукаррамада дунёга келганлар. (Ул Ҳазратнинг таваллудлари борасида тарихий манбалар ҳар хил санани кўрсатгани боис, биз энг машҳури билан кифоя қиламиз).

Расули мукаррам томонларидан Хадижаи Кубро (с.а.) нинг ҳомиладор бўлишлари тарихи ривоят қилинишига кўра: Ҳазрати Жабраил (а.с.) Набиййи аъзам (с.а.в.о.) га: “Аллоҳ азза ва жалла сизга қирқ кеча ва қирқ кундуз Хадижаи Кубродан узоқлашишингизни хоҳлайди”, деб марҳамат қилади.

Ҳазрати Расули Акрам (с.а.в.о.) кунлари рўза тутиб, кечалари то эрталабгача ибодат билан машғул бўладилар. Амморни Хадижа (с.а.) нинг ҳузурларига юбориб, дейдилар: “- Унга айтгин, эй Хадижа! Ёнингга келмаслигим хафачилик ёки душманчилик юзасидан эмас, токи Ўз тақдиротларини жорий қилиши учун Худойимнинг фармойиши шудир. Ўзинг ҳаққингда яхшилик ва тўғриликдан бошқа нарсани ўйламагин. Ҳақ таоло ҳар куни Ўзининг бир неча фаришталари билан сени паноҳида сақлайди. Кечалари эшигингни қулфлаб, ётоғингда ухлагин. Мен эса то илоҳий ваъда (қирқ кун) тугагунига қадар Фотима бинти Асаднинг уйидаман.
Хадижаи Кубро (с.а.) ҳар куни бир неча маротаба ул ҳазратдан узоқликлари учун куз ёши тўкардилар. Қирқ кун тугаганидан сўнг Жабраил (а.с.)  Расули мукаррам (с.а.в.о.) га нозил бўлиб марҳамат қилади: Эй Муҳаммад (с.а.в.о.)! Худои Субҳон сизга салом юбориб, шундай марҳамат қилади: “Менинг туҳфам ва кароматимга ҳозирлик кўргин.” Кейин ногоҳ Микоъил (а.с.) нозил бўлиб, усти жаннатий зарли рўмолча билан ёпилган лаъли келтирган ҳолда уни Ҳазратнинг олдиларига қўйиб дейди: Парвардигоринг буюради: “Бу кеча ушбу овқат билан ифторлик қил.”

Амирал муъминийн Али (а.с.) дейдилар: Ҳар кеча Ҳазратнинг ифторликлари вақти бўлса, эшикни очиб қўйишни менга буюрардилар. Токи ҳар ким хоҳласа ул Ҳазрат билан ифторлик қилсин. Аммо бу кеча менга шундай буюрдилар: “ Эшикни ёнида ўтириб ҳеч кимни ичкарига қўйма. Ушбу таом мендан бошқа инсонга ҳаромдир.” Ифтор қилишни ирода қилганларида, лаълининг устини очдилар. Лаълининг устида бир бош жаннатий хурмо ва бир бош узум бўлиб, яна бир жом (қадаҳ) да жаннатий сув бор эди. Мевалардан еб тўйдилар ва сувдан ичиб сероб бўлдилар. Жабраил (а.с.) Ҳазратнинг муборак қўлларига жаннатий идишдан сув қуярдилар, Микоъил (а.с.) қўлларини ювардилар ва Исрофил (а.с.) эса жаннатий сочиқ билан қўлларини артиб қўяр эди. Ортиб қолган таом ва идишлар юқори осмонга равона бўлди. Ҳазрат намоз ўқишга ҳозирлик кўрган ҳам эдиларки, Жабраил (а.с.) марҳамат қилиб: Ҳозир сизга намоз ўқиш жоиз эмас (маълумки, ифтордан кейин мустаҳаб ва нофила намози назарда тутилган, вожиб намоз эмас), ҳозироқ Хадижанинг манзилига боришинг керак. Ҳақ таоло бу кеча сенинг наслингдан пок ва покиза фарзанд яратишни хоҳлайди.

Ривоятда келишига кўра, Расули мукаррам (с.а.в.о.) Хадичаи Кубро(с.а.) га ҳомиладор пайтлари шундай марҳамат: Эй Хадича! Жаброил менга башорат бердики у қиз фарзанд экан ва айтдики: Пок ва муборак наслнинг илдизи эмиш. Худованд таборака ва таоло тақдир қилиб буюрганки, менинг наслим унинг воситасида барқарор ва бардавом бўлиб қолади. Яна тақдир қилиб буюрганки, унинг фарзандлари ваҳий келиши тўхтаганидан сўнг, имомлар ва Худонинг ер юзидаги халифалари  бўладилар.

Набиййи Аъзам (с.а.в.о.) ўзларининг азиз фарзандлари исмини Фотима деб қўйдилар. Ушбу исм қўйиш борасида Ҳазратдан ҳадисда шундай келади: Худованд қизим Фотимани ва фарзандларини ва ҳар кимки уларни дўст тутар экан, дўзахнинг оловидан жудо қилган. Шу далилга биноан у Фотима деб аталган.

Бошқа жойда эса, Ҳазрати Заҳро (с.а.) нинг Фотима деб номланишлари сабаби, шундай баён этилган: Ҳар қандай ёмонликдан жудо ва айри қилинган.
👇👇👇

ҲАЗРАТИ ЗАҲРО (с.а.) ГА БАҒИШЛОВ

(Марҳум устозимиз Баҳодир Карбалоий Забиҳзода)

Расул вафотидан сўнг ҳазрати Заҳро танҳо.
Ҳам кундузи ҳам кеча йиғлар деб: Ё абато!
Мазлума Заҳро, мазлума Заҳро!
Мадина аҳли қўймас тутсин отага азо.
Пайғамбар вафот қилиб ҳамма бўлди бевафо.
Ҳали Расул қораси бадандан ечилган йўқ.
Уммат қилган ишлари мисли отилган бир ўқ.
Бостириб келишдилар, урдилар эшик тақ-тақ.
Ўт қўйдилар эшикка дўғ уриб қизга ноҳақ.
Бу эшикда пайғамбар ҳар кун берарди салом.
Дерди: Бу Аҳли байтим, айтиб уларни ном-ном.
Фарзандлар Ҳасан, Ҳусейн, кавсар соҳиби Заҳро.
Лаа фата илла Али, Тенгсиз Али Муртазо.
Аммо энди қолмади аҳли байтига ҳурмат.
Ҳақдан талаб қиларлар ноҳаққа қилсин байъат.
Заҳро дер: Тинч қўйинглар! Бу хонадон азода.
Ноласин тинглар фақат малоиклар самода.
Очилмаган эшикка ҳужум қилди адовват.
Эшику девор аро қолди нуру адолат.
Паҳлу бўлиб шикаста, шаҳид ўлди Мўҳсини.
Фарзанд қолиб қон ичра, аямас душман уни.
Ҳатто шундай ҳол ила Заҳро қилмас шикоят.
Васиятга амал бу – қилар имом ҳимоят!
Али қўли арқонда, боғланганда икки қўл.
Танобни қўймас Заҳро. Душманга ёпади йўл.
Олар яна қўлига ҳазрати Заҳро зарбат.
Йиқилар ер юзига. Борми бундай мусибат?
Бадандаги ярадан Алида йўқ ҳеч хабар.
Билса дунё доғитар фотиҳе жангге Хайбар.
Ҳамсар Алига қараб қилди васият Заҳро.
Ҳеч кимга берманг хабар, ўқинг жанозам танҳо.
Бевафо бу умматдан ҳаёт бўлди дод-бедод.
Тирикликда қадрим йўқ, жанозам бўлмайди шод.
Бериб ғусл ўзингиз, ўранг кафан либосим.
Кечаси дафн айланг, бу сўнгги зору оҳим.
Йиғлатманг ҳеч Ҳусейним, ёш тўкмасин Мужтабо.
Қўлланг Зайнабни доим, олдида бор Карбало.
Аммо берганда ғусл Заҳрога Али Ҳайдар,
Йиғлади шери Худо топиб ярадан хабар.
Шаҳид онаси учун йиғлар Ҳусейн зору-зор.
Она олган зарбани кўрган Ҳасан бўлиб хор.
Али дейди: Болалар, баланд овоз йиғламанг!
Ҳеч билмасин Мадина, она рўҳи бўлар танг.
Гўдак Зайнаб Алига дил оғритиб айтади.
Жавоб беринг отажон, онам қачон қайтади?
Ғусл бериб ёрига, кафанпўш ўзи айлар.
Бу қандайин мусибат, бу не кўргилик Аллоҳ!
Омонатингни энди қабул қил Расулаллоҳ.
Қовурғасин синдирди сендан кейинги уммат.
Мўҳсини бўлди шаҳид, Заҳро кўрмади роҳат.
Энди ўзинг қабул эт, сенсан соҳиби жаннат.
Кавсардир бу жаннатда Заҳро учун бир раҳмат.
Қўлимиз узилмасин Заҳродан икки дунё.
Кавсаридан сув ичиш ато эт бизга Аллоҳ!
Ғазаб қилса Фотима, ғазаб қилгайдир Аллоҳ.
Гар рози бўлса Заҳро, розидир ундан Худо.

Аллоҳ устозимизни ўз раҳматига олган бўлсин!

@panjob_masjidi