Доим жумага ўн беш дақиқа қолганда йўлга чиқаман. Тўғри, вақтни тираб борадиганлар тоифасига кириб қолдим, афсуски.
Шу сафар нимадир бўлди-ю, ярим соат олдин йўлга чиқишга қарор қилдим. Одатда шериксиз бораман. Вақт бемалол бўлганлиги учун маркетга кириб сув олдим. Ўзимизни соҳага яқин бир укахон бор. Уйига бордим, машинани ўчирмай кириб уйидан чақирдим, телефони ўчик эди. Негадир свет ўчяпти кечадан бери. Заряди ўтирган бўса керак. Хуллас чиқиб қарасам олд ўнг томон балоним қўйворган, нол десаям бўлади. Масжидгача машинада ўн минутлик йўл, сал шошилиб юрса агар. Укам билан тезликда балон алмаштиришга киришдик. У домкрат билан машинани кўтарганича. Юкхонадан запаскани олиб, ели чиққан балонни еча бошладим. Орада чўнтакдаги телефон халақит қилди, олиб машина капоти устига қўйдим.
Укам билан балонни формула-1 мусобақалари вақтидаги балон алмаштирадиган акалардан сал тезроқ алмаштириб, ҳаммасини жойига жойлаб масжидга йўл олдик. Ўн дақиқада учиртириб етиб бордик.
Одатда масжидга келганда телефонимни машинада қолдираман, ҳаёл бўлинмасин деб. Ўша вақтда телефонимни балон алмаштираётганда капотни устига қўйганим эсимга тушди, уҳҳ...
Тезда Шаҳзодга уйдагиларига телефон қилиб, ўша балон алмаштирган жойимизни излаб кўришларини сўрадим...
Давомини ўқиш..👈