𝗢𝗥𝗢𝗠 𝗕𝗘𝗞𝗔𝗧𝗜

#Тақдир_ёзиғи


Тақдирни қўл билан яратур инсон,
Ғойибдан келгувчи бахт бир афсона.


Атоқли шоиримизнинг бу жумлаларини ўқиган инсон, ўз тақдиримни ўзим яратаман дея бор куч - ғайрати билан ҳаракат қилиши табиий. Аммо, шундай пайтлар бўладики, минг урунмайлик Аллоҳнинг иродасига бўйсунишдан бошқа илож қила олмаймиз. Мана буни Тақдир ёзиғи дейишади. Чунки ҳамма нарсанинг ўз вақти - соати, Аллоҳ томонидан битилган куни бор. Биз бандалар ўзимизни ўққа - чўққа уравермасдан, гўзал сабр ила ўша кунни кутмоғимиз лозим.
Кимнингдир бахти, омади эрта кулса, кимникидир сал кеч кулади. Мана шундай пайтда, омади, бахти кечикаётганларни ҳар томондан сиқувга олиб, уларни мана шундай тақдир эгаси бўлгани учун айблаш ножоиз менимча. Негаки, Аллоҳ битган тақдир учун бандаси айбдор эмас.


Ҳар нарсанинг ўз вақти бор.
На гул вақтидан эрта очилади, На қуёш вақтидан олдин чиқади.

#Муаллиф_Моҳира_Икромовна



Баъзи сабабларга кўра айни пайтда шу ҳикояни ўқиб туришингизга тўғри келади.

Нима ҳам дердик, Абрамжонга қуч - қувват берсин😁.

*          *          *

Бир ҳафтадан кейин Юсуф ва Санамнинг тўйи. Юсуфбей ҳа демай, суюклигининг васлига етади. Уларга каттакон ва ширингина бахт тилаб қоламиз🥰

*           *          *

Ҳасаннинг ишини олиб бориш давомида унинг уйига серқатнов бўлиб қолган Суҳроббейнинг юрагидан бизнинг Замира қиз яхшигина урган шекилли, Ҳасан оқланиши билан совчисини жўнатди. Ўтган вақт давомида Руқия опа ҳам Суҳробни ўз ўғлидек кўриб қолгани учун ўйлаб ўтирмасдан рози бўлди. Келаси ой Суҳроб ва Замиранинг тўйи. Ёшлар бахтли бўлсин😘

*            *            *

Ҳасан 3 ойдан буён даволанмоқда. Даволаниш даврида битта ҳамшира қиз билан яхшигина чиқишиб олди. Унинг исми Саида. Оёққа туриши билан Саиданинг кўнглини билиб, хўп деса совчи қўймоқчи. Нима ҳам дердик, Ҳасанбей ўз бахтини топгани рост бўлсин.

*            *           *

Иззат ва Дурдона ҳам фарзанд кутмоқда. Улар ҳам бахтли оилалардан бири.

* * *

Шу ўринда ҳикоянинг баъзи жойларига ойдинлик киритиб ўтиб кетсам.
Суҳроб анчадан буён Нишонов ва Ҳошим Агзамов Девилни ўлдириш учун ёллаган Шавкат деганинг изига тушганди. Шундай операциларни бирида Аюб билан танишиб қолади. Аюбнинг ўлими унинг режасининг бир қисми эди холос. Шу йўл билан Нишоновни қўлга олишга арзирли далил керак эди. Игордек жиноятчининг муддатидан олдин қамоқдан чиқарилиши, Нишонов у билан алоқам йўқ деб ҳаммасидан тонаётган пайтда, Игорнинг уникига ташрифи етарлича бўлди. Игор сабаб Нишонов ўз вазифасидан озод қилиб тергов ишлари бошлаб юборилди.

*           *          *

Игорнинг вафотига келадиган бўлсак, эсларингизда бўлса Санжар Яминовга чап тарафдан келиб урилган машина ҳақида гапиргандим. Ўша машинани Игор бошқараётганди. Бу тўқнашувда Игор ҳам, Санжар Яминов ҳам ўлди.

*          *          *

Ҳикоя ҳақида икки оғиз гапирадиган бўлсам, тўғри номидан рамантик ҳикояга ўхшаши мумкин. Лекин жа рамантик эмас. Мен бу ҳикоя орқали ўқиганларга нимадир бера олган бўлсам, хурсандман.
Ўқиганларга катта раҳмат.

ТАМОМ
Якунини атай оддийгина қилдим. Чунки шу еригача бўлиб ўтганлари менича етарли😁

— Сиз ҳозир Аллоҳим дедингизми?
— Ҳа дедим. Нима қилибди?
—; Ҳеч нима? Лекин сиз қачондан Аллоҳга шукрона келтирадиган бўлдингиз?
— Ҳа буми? — жилмайди Аюб. — Буни тарихи узун, — Аюб Санамга бу ерга ўтир дегандек ёнидаги жойга ишора қилди. Энди гап бошламоқчи эди, телефони жиринглаб қолди. —
Эшитаман, — Аюб гаплашар экан, буёқда Санамга ҳам қўнғироқ бўлди.
— Эшитаман ойи.
— .......
— Нима? Ойи нималар деяпсиз?
— ........
— Бўлиши мумкин эмас. Ахир, докторлар умид бор деганди, — Санам йиғлаб юборди. — Амаким, ҳали яшаши керак эди.
— ........
— Хўп, — Санам оёқ - қўлидан жони қочганча телефонни ўчирар экан Аюбга қаради. Аюб бу пайтда қошларини чимирганча ким биландир нималар ҳақида гаплашарди. Гаплашиб бўлиши билан, ўзидан кўз узмаётган Санамга қаради.
— Нима гап? Нега юзинг бунчалик оппоқ бўлиб кетди?
— Амаким, — Санам уёғига нима дейишни билмасдан йиғлаб юборди.
— Нима, дадамга нима бўлди? — Аюб келиб Санамнинг елкаларидан ушлаб силталади, — гапирсангчи.
— У-улар ўлибди, — Санам уввос солиб йиғлаб юборди.
— Нимаааа? — Аюбнинг оёқ - қўли бўшашиб кетди. — Ў-ўўлибди? — Санам бошини қимирлатганча тасдиқ ишорасини қилди.
— Йўқ, йўқ, — Аюб ўтириб қолди. — Ахир, қанақасига? Бундай бўлиши, — кўз олдига дадасини кўргани боргани келди. Ўша куни дадасининг кўзлари ола - кула бўлиб кетгани келди. Шу аҳволда қанча ўтирди билмайди. Бирдан ўрнидан ирғиб турдию,
— Сен келинойингни ёнидан жилма, — деганча чиқиш эшиги тарафга юрди. Шу пайт тез ёрдам машинасида келган беморларни олиб кира бошлашди. Эшик олдида тоқацизланганча уларнинг тезроқ ўтиб кетишини кутаётган Аюбнинг кўзи олиб кирилаётган иккинчи беморга тушди. Бемор ҳам ҳа деб қўлини кўтариб унга нимадир демоқчи бўларди. — Шошманглар, — у беморнинг ёнига яқинлашди. Унга яхшилаб қарар экан, эзилиб кетган юзидан эмас, кўзларидан таниди. Бу Игор эди.
— Ддда-данг-ннни ммм-меннн ўўўл-диррр-димм, — Игор зўрға гапирарди.
— Нима дединг? — Аюб у ётган замбилни сал қолса ағдариб юборай деди.
— Ммменнн уууун-ннггааа Дддеввв-вввиииилллл ссссееен эеек-аннн-лиггггингнннни ааайт-диииммм, — Игор шу сўзларни айтдию жон берди.Суҳроб Ҳасанни уйига олиб кираркан,
— Мендан бехабар ҳеч қаерга чиқиш йўқ. Насиб қилса номингни оқлаймиз, — Ҳасан унга ҳайрон бўлганча қараганди, — бунақа қарама мен ҳаммасини биламан, — ҳовлига кирарканлар, ҳовли тозалаётган Замира акасини кўриши билан,
— Акаааа, — йиғлаганча югуриб келиб акасини қучоқлаб олди. — Акажоним.
— Ягонам, — Ҳасан синглисини қучиб пешонасидан ўпди, — ойим қаерда?
— Ичкаридалар. Бироз тоби йўқ, — Замира акасининг ёнидаги Суҳробга умуман эътибор ҳам бермасдан ҳали ҳам акасини қучоқлаб турарди. Ҳасан ойисининг аҳволи ҳақида эшитиб негадир кўзлари ачишди.
— (Ҳаммасига мен айбдорман) мени ўша ерга олиб бор, — эндигина синглисига суянаётганди, Суҳроб бир силтаб тортди.
—Ўзим, — қатъий гапирганча Ҳасанни қўлтиғидан ушлаб ичкарига ойисининг ёнига олиб кириб чиқиб кетди.

*           *          *

Орадан 3 ой ўтди. Ҳаёт бир маромида давом қилмоқда. Аюб дадасининг бизнесини борича қўлга олди ва бутунлай ўзгартириб юборди. Ҳозирда катта бўлмаса ҳам яхшигина бизнеси бор.
Муяссарнинг ҳам ҳомиласи 6 ойликдан ўтиб қолди. Қайсарлик ва инжиқликларини айтмаганда унда ҳаммаси яхши. Аммо, шу куни билан ишда чарчаб келган Аюбжоннинг уйқусини тунгги соат 2-3 оралиғида бузишлари чатоқда🤭

*            *            *

Камрон ва Маржонада ҳам ҳаммаси яхши. Бир пайтлари Юсуфни севаман деб юрган Маржона айни дамда ҳақиқий севгиси ва бахтини топган. Унинг ҳам ҳомиласи ҳа демай 6 ойликка қарайди. У Муяссарга нисбатан ювош хомиладор бўлган. Камрон акасини қийнашни истамайди🙃

*           *          *

Зуфар ва Дилнозанинг тўйи бир ойдан олдин бўлиб ўтган. Айни дамда улар ҳам бахтли оилаларнинг бири. Севишиб турмуш қурганга нима етсин дейишармиди😉

*          *          *

Абрам ва Шоҳсанамда ҳам янгиликлар анчагина. Шоҳсанам икки ойлик ҳомиладор. Турмуш қурганларидан буён Абрам унга ишга чиқишига рухсат бермай қўйибди. Шоҳсанам ҳозирда яхшигина уй бекаси бўлган. Унда ҳозирча ҳеч қандай инжиқликлар ва қайсарликлар йўқ. Ҳа демай бошланса ҳам ажаб эмас.

— Яхшимисан? — Аюбнинг овозида ҳам меҳр, ҳам хавотир бор эди.
— Сизни жуда соғингандим, — Муяссарнинг кўзларидан бир томчи ёш думалади. Аюб уни бағрига босар экан,
— Бу нима? — қўлига теккан иссиққина суюқликка қаради. — Ҳайвон, — қуролини энди чиқариб отмоқчи бўлди, лекин улгурмади. Игор иккаласини ҳам куч билан итариб қочиб кетди.— Ҳозир, — Аюб Муяссарни даст кўтардию палатадан чиқди, — ким бор, ёрдам беринглар, — йўлак бўйлаб кетар экан, бор овозда бақирди. Шифохонанинг бу томонига одам унча ўтмаганлиги боис унинг овозини ҳеч ким эшитмади. Аюб Муяссар кўтариб кетар экан, Муяссарнинг кўзлари юмилиб - юмилиб кетар, аммо, Аюбни яна кўра олмасликдан қўрққани учунми юмишни истамасди. — Озгина чида, — Аюб ниҳоят, шифохонанинг гавжум жойига ўтди. — Ким бор, ёрдам беринглар, — унинг овозини эшитишлари билан ҳамширалар тезда келиб, Муяссарни уни қўлидан олиб кириб кетишди. Аюб тоқацизланганча уёқдан - буёққа бориб келар экан,
— Ака, — Санамнинг овози эшитилди. Аюб овоз келган тарафга қарар экан, ўзига арвоҳни кўргандек юзлари оппоқ бўлиб қараб турган Санамга кўзи тушиши билан,
— Фақат ҳозир эмас, — деганча келиб синглисини бағрига босиб, — Кейин ҳаммасини бафуржа тушунтириб бераман, — деди.
— Хўп, — Санам ортиқча сиқувга олишни истамади. — Ҳалиги келинойим, — Санам энди гап бошлаганди,
— Уни ичкарига олиб кириб кетишди, — Аюб бўлган воқеани қисқа қилиб гапирди.
— Нимааа? — Санамнинг кўзлари катта - катта бўлиб кетди. — Ака сиз бунга қандай йўл қўйдингиз?
—Санам, ҳозир буни вақти эмас, — Аюб асабийлашганча гапирар экан, ўзини қўйгани жой топа олмасди.

* * *
— Сен нималар деяпсан? — Улуғбек Санжар акага менсимагандек қараркан, — эр кўрган жувон қизингни мени қўйнимга солиб қўймоқчимисан? — масхара қилгандек кулимсираркан, агар билсанг энди ўша қизингни бир кечага тўшагимга ҳам яқинлаштирмайман. Биласан, мен фақат биринчи бўлишга ўрганганман. Хўп, таклиф қилганинг учунгина рози бўлишим мумкин. Унда ҳам бир шарт билан. Қизинг уйимда юради. У билан никоҳимиз бўлмайди. На шаръий, на қонуний. Бирда - бирда зериксам овунчоғим бўлиб юради. Лекин, сен билан ҳамкорлик қилмайман.
— Пасткаш, — Санжар ака Улуғбекнинг ёқасидан оларкан, — эркак кишидан лафз бўлиши керак.
— Қўйсангчи, — Улуғбек Санжар аканинг қўлларини силтаб ташларкан, — бу гапларинг кўнглимни айнитяпти.
— Сен қанақа одамсан?
— Ким гапирса ҳам сен гапирма одамгарчилик ҳақида, — бу сафар Улуғбек бироз жаҳл билан гапираркан, — шукр қил сени касринг фарзандларинга урмаяпти. Менга қизингни умуман кераги йўқ. Хотинларим етарли. Энди эса бу ердан яхшиликча жўна. Акс ҳолда йигитларим ахлатдек кўчага олиб чиқиб ташлашади, — Улуғбек гапларидан кейин Санжар ака ғазабдан қизарганча чиқиб кетди.
— Сен бўлмасанг бошқасини топаман ва сени йўқ қиламан, — дея машинага ўтирди. Машинани ўт олдириб кўз остига олиб қўйган яна битта номзодиникига йўл олди. Аммо, манзилига етиб бора олмади. Негаки, катта йўлга чиқар - чиқмас ўнг томондан катта тезликда келаётган автомобил билан тўқнашиб кетди.Юсуф ойисидан хабар олиб эндигина чиқаётганди, унга дадаси автоҳалокатга учраганини хабар беришди. Тезда шифохонага етиб келди. Аюб билан Муяссардан хабар кутаётган Санам шифохонага ўзгача хавотир билан кириб келган Юсуфни кўриши билан ёнига келди.
— Юсуф ака аҳволингиз яхшими?
— Санам кейин гаплашамиз, — дедию ҳамширадан дадаси ҳақида сўраш кетди. Санам ҳеч нимага тушунмаганча қолаверди. Бу орада доктор чиқиб, Муяссарнинг аҳволи яхшилигини, жароҳати унчалик жиддий эмаслигини айтди.
— Бола яхшими? — Аюб аёлининг аҳволини билгач фарзанди ҳақида сўради. — Унга ҳеч қандай хавф йўқми?
— Йўқ, ҳаммаси яхши, — доктор уларни кўнглини ҳотиржам қилиб кетди.
— Ўзинга шукур Аллоҳим, —Аюб хурсанд бўлганча ўриндиқлардан бирига ўтирар экан, Санамга кўзи тушди. — Ҳа нима? — ўзига ҳайрон қараб турган синглисидан сўради.

— Мана шу палатага киринг, ҳамшира ҳозир келади, — доктор Муяссарни энг четки палаталардан бирига киритиб юбордида, ўзи тезда жуфтакни ростлади. Муяссар кириб ўтириб ҳамширани кута бошлади. Орадан 10 дақиқа ўтар - ўтмас юзига маска тақиб олган лўппигина ҳамшира ва битта доктор кириб келди.
— Шуми? — ҳамшира уколни тайёрлар экан ёнидаги доктордан сўради. Доктор бош чайқаб "Ҳа" деб тасдиқлади. — Унда маҳкам ушланг, — ҳамшира шундай деганча тайёрлаган уколини олиб, Муяссар томонга юрди.
— Тезроқ бўлақол, ҳозир ёнидаги келиб қолса улгурмаймиз, — доктор гапирди. — Бу ишни ҳам битирсак, Агзамовлар авлоди қурийди, — бу гапдан кейин Муяссар уларнинг асл мақсадини тушуниб етиб, ўзини маҳкам ушлаб олган доктор ниқоби остидаги одамнинг қўлидан чиқишга урунарди.
— Маҳкам ушланг, — ҳамшира типирчилаётган Муяссарнинг билагидан тутиб, эндигина шприсни қадамоқчи эди, эшикни кимдир бир тепиб очиб ичкарига кирди. Иккинчи тепки билан сийланган ҳамшира хонанинг нариги бурчагига бориб тушди.
— Яқинлашма, — Игор тезда чўнтагидан пичоқ чиқариб Муяссарнинг бўғзига пичоқ тиради. — Йўқса уни ўлдираман.
— Наҳот мени бунга йўл қўйиб беради деб ўйлаган бўлсанг? — бояги одам бошидаги капишонини ечди. Игор қалтираб кетди.— Ҳей кўзингни оч, — кепкали йигит Ҳасаннинг юзига бир - икки шапататилади.
— Муяссар, — Ҳасан кўзларини очар - очмас яна шу исмни такрорлади.
— Турсангчи эркак, — охири йигитни тоқати тоқ бўлди шекилли, силтаганча Ҳасанни турмоқчи бўлдию, лекин унинг оёқи сингани учун ўрнидан тура олмади. — Бунча нимжон бўлмасая бу, — йигит Ҳасанни қўлтиғидан ушлаб машинага ўтирғиздию, ўзи ҳам ролга ўтирди. Биринчи қилган иши дўконга кириб бир баклашга муздек сув олиш бўлди. — Ишқилиб бир одамни отиб, сени қутқарганимизга пушаймон қилдирмасанг бўлди, — деганча муздек сувни Ҳасанни бошидан қуйди.
— Оооо, — Ҳасан бирдан ўзига келди. — Бунча совуқ.
— Ниҳоят, — йигит бўшаган баклашкани отиб юбораркан, — менга манзилингни айт. Уйинга ташлаб қўяман. — Ҳасан айни пайтда яшаётган манзилини айтганди, — уни биламан. Мендаги маълумотларга қараганда ойинг ва синглинг бор. Улар яшайдиган уй манзилини айт.
— Ҳаммасини билар экансан, уни ҳам ўзинг топ, — Ҳасан ҳолсизгина бошини ён томонга ташлади.
— Яхшиликча кўнмасанг сени яна ўша қадрдон қамоқхонанга олиб бориб ташлайман. Емаган сўмсанг учун пул тўлаб ётаверасан. Аммо, бу сафар Нишонов сени унча яхши кутиб олмаса керак.
— Кимсан? — Ҳасан негадир бу йигитдан хадиксирай бошлади.
— Вақти келса ҳаммасини тушуниб оласан, — деганча машинани ўт олдирди. Ҳасан йўл бўйи жим кетди. Уни олиб кетаётган йигит ИИБ ҳодими Суҳроб Раҳимов бўлиб, айни дамда баъзи жиноятчиларни ушлаш учун махсус операция олиб бораётган эди.

* * *

— Сен, — Игор қаршисидаги одамдан кўз узмасдан турар экан, қўллари титраб турарди.
— Ҳа мен, — анчагина хотиржам гапирди. — Кимни кутгандинг? — гапирар экан икки кўзи ўзидан кўз узмасдан турган Муяссарда эди. Муяссарнинг кўзларида соғинч ва меҳр порлар, кўз ёшлари тўкилай деб турарди.
— Лекин қандай? — Игор ҳали ҳам ҳеч нимага тушунмаётганди. — Ахир, ўша куни сен....сен....
— Ўлгандим шунақами? — Аюб хандон отиб кулди. — Хўш, ўлганимни ўз кўзинг билан кўрдингми? Йўқ. Лекин баъзан кўзимиз билан кўрган нарсаларимизга ҳам ишонч йўқ.
— Тўғри, — Игор ҳам илжайди. — Аммо, бугун ҳаётингни охирги куни.
— Илтимос, бунақа кулдирма. Чунки ҳали жароҳатларим тўлиқ битиб кетмаган, очилиб кетиши мумкин.
— Кул - кул, кулиб қол. Балки бугун охирги кулишингдир.
— Балки, — елка қисди Аюб. — Энди эса майда гаплик қилмасдан уни қўйиб юбор. Ҳақиқий эркаклардек яккама - якка. Оооо йўқ, — Аюб пешонасига уриб қўйди. — Нималар деяпман? Ахир, сенга бу ҳислатлар бегона, сенинг ишинг ортдан иш қилишку, — бу сафар Аюбнинг қошлари чимирилди, — гапни қисқа қилда, Муяссарни қўйиб юбор.
— Марҳамат, — Игор Муяссарни итариб юборар экан, қўлидаги пичоқни бел қисмига санчиб олишни унутмади. Муяссар Игорнинг итариб юборганда йиқилиб тушай деган пайт, Аюб ушлаб қолди.

#ЎЗИМНИКИСАН
#Муаллиф: Моҳира Икромовна


— Мен ҳозир сизга бир нечта витаминлар ёзиб бераман. Бу сизга ҳамда ҳомилангизга жуда фойдали, — доктор қоғозга бир нималар ёзаркан, стол устидаги телефон жиринглаб қолди. — Эшитаман.
— .........
— Ҳа мен, ўзингиз ким бўласиз?
— Ҳа, — сездирмайгина Муяссарга қараб қўйди.
— ..........
— Майликуя....
— ...........
— Хўп. Ҳаммасини тушундим.
— ..........
— Албатта.
— ..........
— Ҳа келаверинг. Ҳаммаси сиз айтгандек бўлади.

* * *

Ҳасан Игор яна ўша кунги ҳамшира билан кўргач бир нарсаларни тушунгандек бўлди ва тезда ортга, шифохонага қайтишга қарор қилди. Ҳасан машинани катта тезликда ҳайдаб борар экан, шифохонага иложи борича Игордан олдин бориш ҳақида ўйларди. Шу сабаблими, тезликни янаям оширди. Аммо, олдиндан чиқиб қолган юк машинаси ҳаммасини барбод қилди. Олдидан машина чиқиб қолишини ҳаёлига ҳам келтирмаган Ҳасан тормизни босишга улгурмади. Иккала машина тўқнашди. Юк машина ҳайдовчисига жин ҳам урмагани боис у машинадан тушиб қочиб кетаётган пайт кимдир уни отди. Ҳасан ҳали тўли ҳушини йўқотмагани боис ўқ овозини аниқ эшитди.
Машина олд қисми билан урилгани боис, қийшайиб Ҳасанни қисиб қўйганди.
— Муяссар, Муяссар, — Ҳасан тинмасдан шу исмни пичирлаб такрорларди. Машина эшиги бир амаллаб очилди. Ҳасанни кимдир машина ичидан тортиб чиқара бошлади. Йўқ, кимдир эмас, кимлардир. Чунки унинг гавдасининг бироз қисми чиққач яна кимдир уни машина ичидан чиқаришга ёрдамлаша бошлади. Ҳамон, "Муяссар" деб алаҳсираётган Ҳасанни машинадан олиб ерга ётқизишди.
— Сен уни олиб кетавер, мени ишим бор, — Ҳасанни қутқарганларнинг бири гапирди.
— Тирикмикин ўзи? — бошқа бири аввал томир урушини, сўнгра нафас олаяптими йўқми шуни текширар экан, унинг алаҳсираётганини эшитиб қолди. — У нимадир деяпти. — Яхшилаб қулоқ солар экан, менимча у "Муяссар" деб алаҳсираяпти.

* * *

— Бу витаминларни қабул қилишдан олдин сизга битта укол қилишимиз керак, — доктор телефонни қўйгач Муяссарга қаради.
— Бу уколнинг фойдаси борми? — Санамга негадир докторнинг кўзлари бежодек туюлди.
— Албатта, биз фақат беморларимизнинг соғлиғи ҳақида қайғурамиз, — сохта жилмайди.
— Тушунарли, — Санам ўрнидан тураркан, — келинойи юринг уколизни олиб кетайлик.
— Яхшиси бундай қиламиз, — доктор ҳам ўрнидан турди. — Сиз мана бу витаминларни олиб келинг. Унгача келинойингиз уколини олиб бўлади. Уколдан кейин албатта бу дориларни қабул қилишни бошлаши лозим.
— Хўп, — Санам истамайгина чиқиб кетди.— Доктор бемор оғирлашиб қолди, — Ҳошим Агзамовга қараётган навбатчи ҳамшира ҳовлиққанча югуриб докторни ёнига келди. — 7-палатадаги бемор оғирлашиб қолди.
— Юринг, — доктор ҳам шошганча жонлантириш бўлимига борди. У ерда Ҳошим Агзамов кўзлари ола - кула бўлиб, оғзи кўпира бошлаган эди. Докторлар минг урунишмасин, Ҳошим Агзамовни сақлаб қола олишмади. Ишга келиши билан қайнотасининг оғирлашиб қолганини эшитган Камрон ҳам жонлантириш бўлимига кириб келар экан, палатадан чиққан докторнинг бир аҳволда чиқиб келаётганини кўриб,
— Тинчликми, уларга нимадир бўлдими?
— Ҳалиги, — доктор кўзларини олиб қочар экан, — Камрон Фарҳодович сабр берсин. Биз қўлимиздан келганини қилдик, Аллоҳни иродаси экан, — елкасига қоқиб қўйди.
— Инна лиллаҳи ва инна илайҳи рожиун, — Камрон юзига фотиҳа тортди.
— Яқинларингизга ўзингиз....
— Ҳа, — Камрон оғир қадамлар билан қайнонаси ва боягина ўзи билан келган рафиқасининг олдига чиқди.
— Камрон ака, — Маржона эрига умид билан қаради.
— Ўғлим, — Дилором опанинг бир неча кундан буён уйқу бегона кўзларида ҳам умид учқунлари йилтиллаб турарди.
— Маржона, ойижон, — Камрон нима дейишни ҳам билмасди.
— Камрон ака нима бўлди?
— Дадажон....
— Дадамга нима бўлди? Дадам яхшими?
— Аллоҳ сабр берсин, бу Аллоҳни....
— Дада, дадажоним, — Маржона ҳушини йўқотди.
— Ҳошим ака, — бу ёқда Дилором опа ҳам ҳушини йўқотди. Шусиз ҳам бир аҳволда ўтирган аёл учун бир умр севгани, суянган тоғини йўқотишдек оғир дард бўлмаса керак.

* * *