Fotima Qodirova | maqola

Katta ehtimol bilan shu sahifalarni izlab yurgandingiz

@Malika_Yoqubzoda - bu qizning she'rlarini siz albatta qayerdadir o'qigansiz.

@diyoras_blog - uchta tilda mutolaa bilan birgalikda diniy va badiiy adabiyotning uyg'unlashuvini shu yerdan toping.

@Abdullaeevas - hayotga bo'lgan ishtiyoqingizni til o'rganish orqali oshiramiz.

@withsalikha - ayol-qizlar uchun shaxsiy rivojlanish va takomillashuv imkoniyati.

@Optimistdan - Ped-psixologiya haqida hamma narsa.

@Mohidasblog - kitob qurti deyishadi-ku, bu kanalning egasi kitob ajdahosi.

@noors_blog– biroz kitoblar, hislar, tajribalar va xulosalar haqida)

Baxt standarti

Bugun o'zimni uchrashuvga taklif qildim. Yolg'iz va oldin umuman bormagan joyimda ovqatlansam, o'sha men qidirgan halovatni topaman deb o'ylagandim. Chunki, ko'pchilik yolg'iz kafeda o'tirish "odam qidirgan narsasini beradi" deb tavsiya qilishadi.

Kafeda o'tiribman-ku o'zim qidirgan hissiyotni topa olmadim. Komfort bor, mazali taom bor, sevimli ichimlik bor. Lekin, nimadir yo'q. Va o'sha qidirgan nimadirim shunchaki chuqur nafas olish va o'zim bilan o'zim gaplashish ekanini kechroq angladim.

Bizga ijtimoiy tarmoqlar baxtlilik standardlarini doimiy ulashib borishadi. Biroq, aslida inson qalbini eshitsa baxti qayerda ekanini anglaydi, ammo, bu uchun qalb ochiq bo'lishi kerak. Kim uchundir Cartier olish juda katta baxt bersa, kim uchundir u shunchaki garderobga qo'shilgan yana bir matoh xolos. Bu yerda moddiyat umuman ahamiyat kasb etmaydi.

Qalbni tinglashni ba'zida bor bo'lib ba'zan yo'qolib qoladigan ko'nikmaga o'xshataman. Menimcha, uni doimiy charxlab turmasa ishlamay qo'yadi. Qissadan hissa shuki, baxtli standartlashtirmaylik! Счастье внутри.

@optimistdan

Mendagi eng qiyin, og'ir kunlar ham oxiriga borib bir chashka choy, shirinlik va tinch joyda biroz hordiq olishim bilan o'tib ketadi. Yaxshiyam Alloh tunni yaratib qo'ygan. Odamlarsiz, sukunat, miyam hech narsa haqida o'ylamasdan dam oladi.

Odamlar bosim beradi qandaydir, baribir introvert odamligimga boramanda. Shu asarni tinglab miyam doimgidek maza qildi. Fikret Amirov meni eng sevgan kompozitorim, qadriyatlarimiz mos tushar, balkim. Motsert, Bethoven menga hecham qiziq bo'lmagan.

Fikret Amirov Ozarbayjon musiqasidagi Mustafo Kamol Otaturkdek. Ozarbayjonni birinchi simfoniyasi, operasi, madhiyasi, hamma narsasini u yaratgan. Bir eshitib ko'ring, balkim, sizga ham yoqib qolar.

@optimistdan

Ota onasi bilan videolar tayyorlayotganlarni ko'rsam havasim keladi. Xotira yaratishyapti deyman, ota onasi bilan yashayotgan umrlarini uzaytirishyapti deyman. Singlim bilan yozda olgan videolarimizni oilaviy ko'rib rosa maza qildik.

Singlimni bo'yi hozir ancha o'sib qolgan. O'tgan yilgi video bo'lsa ham ko'zimga yosh boladek ko'rindi. Shu videoni oilaviy 10 yildan keyin ko'rsak qanday emotsiya bo'lar ekana deb o'yladim.

Xatolari, kamchiliklari bor edi, albatta.
Biroq, nima bo'lganda ham u video bizda bor. Qo'limizda ko'p xotiralar bor, kulib, maza qilib eslanadigan vaqtlar bor. Bu video 3 yoshimda olingan rasmimdan ancha qadrliroq. Chunki, uni men videoga olganman, jarayonda qatnashganman.

Oilaviy xotira yarating, azizlar. Siz bilan xotiralar qoladi, ko'p ishlab topgan pulingiz, oilangizsiz yeyilgan taomlar emas.

@optimistdan

Hamma qatori bizda ham sessiyalar tugadi. Umuman oladigan bo'lsak, meni bakalavr darajasidagi barcha imtixonlarim o'z nihoyasiga yetdi. 2-mutaxassislik o'qimasam meni endi bakalavr sessiyalari bezovta qila olmaydi.

Keyingi semestrda diplom himoyasi bo'lib o'tsa bakalavrni ham tamomlayman. Magistrni o'qimoqchiligimga sabab juda ko'p. Ulardan eng asosiysi o'qishga to'ymaganim. G'alati eshitilishi mumkin. Lekin, chindan ham men aktiv talaba bo'la olmadim.

Menda universitet davridagi xotiralar universitet bilan emas, najot ta'lim bilan, bizneschalarim, ishlarim, bloglarim bilan bog'liq. Lekin, aynan universitet bilan deydiganim yetarli darajada emas. Farg'ona davlat universiteti uchun hali XULOSAlarimni o'ylab ko'rmadim. Biroq, ular kamligini bilaman.

O'sha oltin davr tugayotganiga ishonish qiyin. Qachon boshlangandi o'zi, qachon bo'ldiyu, qachon tugadi...

@optimistdan

2024-yil dekabr va 2025-yil yanvar oylarini boshida hayot menga bergan darsi:
O'z hayotingdagi qarorlaring bu seni mas'uliyating. Jinsingdan qat'iy nazar ojizamisan, kuchlimisan farqi yo'q. Hayotiy qarorlaringni sendan bo'lak hech kim qabul qila olmaydi. Ota onang yoki yaqinlaring seni qo'llab-quvvatlashlari mumkin. Lekin, ular seni o'rningga qabul qilib, tanlab berolmaydi.

Hayotingdagi tanlovlar bu seniki, shaxsiyliging. Ulardan qochib qutila olmaysan. Oilangdagilar senga yaxshi bo'lishini xohlaydi, to'g'ri yo'l ko'rsatishi mumkin. Biroq, ular ham ilohiy zodlar emas, ular ham sendek inson va mas'uliyatni ularga yuklay olmaysan. Har doim qarorlar, tanlov borasidagi hayotiy mas'uliyating o'zingni bo'yningda. Qochishga urinma, qiynalganing qoladi xolos...

@optimistdan

Uxlamoqchi bo'ldim-u, bu fikrlar tinchlik bermadi. Bugun maktabda ertalabdan kechgacha 7 soat dars o'tdim, uyga kelib ham videolar montaj qilib boshimni qotirib o'tirdim. Mana endi miyamda bolalarni shovqini tinimsiz aylanib uyqu bermayapti. O'qituvchi ishdan so'ng, biror soat shirinlik yeb o'ziga dam bermasa bo'lmas ekan. Yoki bu meni introvertligimdanmi bilmadim. Lekin, hozirgi yozadiganim bu haqida emas.

2-smen dars boshlanganda, 1-smenda o'qiydigan o'quvchim yordamchi ustozi bilan o'tirgan ekan. Onasi ustozga bolasini vazifasini qildirgani uchun pul to'laydi doimiy. Bolasini mashg'ulotlari, repititorlari qolib, qo'shimcha darsi uchun ham pul to'laydigan ona qanday bant ona ekan-a? Menga ham shu darajada ko'p pul topish nasib qilsin dedim-u, kelajagimni o'ylab qo'rqib ketdim.

1-sinf bolasiga vazifa qildirishga vaqti yo'q onaman. Men o'zimni aynan shunga o'xshash kelajak kutayotganini his qilaman. Chunki, hozir ham ishlayman 2 ta joyda va o'qiyman. Shu qadar bantmanki, uyga kelganimda ukamni harhashasiga toqatim yo'qligidan tinch xonamga yuguraman. Hayotimdan nolimoqchi emasman, menga ko'pchilik havas qiladi. Lekin, qalbimni havasi kelmaydi menga.

Qalbim xohlagandek emas, miyam va jamiyay yo'naltirgandek yo'lda ketayotgandekman. Hozirgi yo'limni va maqsadlarimni o'ylasam kelajakda hayotim juda tig'iz bo'ladi. Kamida o'qituvchi bo'lsam 3-4 mln oylikka rozi bo'la olmayman, aslo. Unda ham 3-4 ta joyda ishlasam kerak. Shaxsiy brend egalari uyda o'tirib yaxshi topyapti, shuni qilay desam G'azzoliyni o'qib mashhurlikdan ko'nglim butkul sovidi. Ikkalasini ham eplash mumkin demang, iltimos.

Offlayn ishlashni ham gashti bor, maktabni ham gashti bor. Biroq, o'z bolamni vazifalarini qildira olmasdan, begonalarga xizmat qiladigan bo'lishni xohlamayman. Masalan, meni 5 ta farzandim bo'lsa 20-30 yil umrimni taxminan 25-55 yoshlarimda, ularni o'qishlariga, ilm olishlariga qaratsam, o'zim ilm olsam ularga ham o'rgatsam nima bo'ladi? Kariyera qila olmagan, hech qanday mutaxassislikda yuksalmagan ayol bo'lamanmi?

Hech qayerda ishlamasa ham, begonalarga xizmat qilmasa ham normal hayotda yashash mumkinmi? Negadir ishlamaydigan ayollarni ko'rsam ko'zimga bekorchidek ko'rinishadi, balkim, bu miyamdagi noto'g'ri fikrlar tufaylidir. Uy bekasi bo'lib bolalarimni tarbiyalayman deb hech qayerda o'qimagan qizlarni ko'rsam bu seni bahonang derdim. Biroq hozir, aynan 2-3 ta joyda, har xil sohalarda 2+ yil ishlagan qiz sifatida shu tanlov qanchalik to'g'ri yoki noto'g'riligi haqida izlanyapman.

Muvaffaqiyatli lider ayolmi yoki olima onami?

@optimistdan

Turmushga chiqqandan keyin ishlayman deb shart qo'yadigan qizlarga hech qachon tushunmasam kerak. Balkim, stixotiplarimiz tushmas. To'g'ri haftada 1-2 kun ishlash yaxshi. Lekin, haftada 5 kun ertalabdan kechgacha ofisda ishlab o'tirish umuman to'g'ri kelmaydi.

Ayol kishi ishlash uchun yaratilmagan-ku. Uchrashuvga chiqqanimda to'ydan keyin ishlataman, ishlayverasiz deb ko'p-ko'p qaytarishardi. Nima men ishlayman deyapmanmi sizga? degim kelardi.

Ishlatmayman desam qochib ketadi deb o'ylashsa kerakda... Balkim, onasi ishlaydigan qiz xohlayotgandir. Nima bo'lgandayam ishlash, professional faoliyat yuritish kimlar uchundir muhim darajadadir. Lekin, u ayol kishini hotirjamligidan muhim emas. Hech qachon.

@optimistdan

Bolalagimda meni ulg'ayganda shoira bo'ladi deb o'ylashardi. Chunki, juda yaxshi she'r yozardim. Keyin, biroz ulg'ayib Qur'oni Karimni o'zbekcha tarjimasidagi munofiq shoirlarni o'qib sher va shoiralikdan ko'nglim butkul sovib ketgandi. *umumiylashtirib tushunganman.

Yoshlikdagi shoiraligim esdan chiqib, she'rlardan nafratlana boshladim. Ijoddagi umuman keraksiz janr deb hisoblardim. Ammo, lekin, biroq...

Shu she'rni eshitib she'riyat eshigidan biroz mo'raladim. She'rni insonlarga ta'sirini ko'rib, nega kerakligini ko'proq anglay boshladim. Bu yili bitta bo'lsa ham yana she'r yozib ko'raman, qobiliyatim hali ham bormikin, ko'ramiz.

Bu sher esa shunchaki shedevr✨ Har kuni eshitmoqchiman. Tavsiya qilaman.

@optimistdan

Haydovchilar asabimni buzaverganidan haydovchilik guvohnomasi olishga nisbatan xohishim kundan kunga faqat ortib boryapti....💔

Menimcha, shaxsiy avtomobil yaxshigina erkinlik beradi. Jamoat transportlar va taksilardan har kuni foydalanadigan qiz sifatida aytyapman bu gaplarni. Qiz bolaga shaxsiy mashina kerak.

@optimistdan

Salkam 20 yoshdagi bolajon

Bugun shu videoni o'quvchilar bilan ko'rdik. 3 marta qayta-qayta iltimos qilib ko'rishgan bo'lsa, har safar qizlar tugul yigitlar ham yig'lab o'tirishdi, yolg'iz holda fokus qaratib ko'ring.

Negadir, you tubedagi eng 💣 videolarni aynan maktabda ko'rib qolaman. Bolalar video ko'rdi, men kofe ichib o'tirdim. Ustiga ustak kofeni ham ayam tayyorlab berganlar. (*mehr)

Negadir shu yoshimda ayajonimni menga nisbatan mehrlar jo'shib ketyapti, mashaAlloh. Balkim, men endi sezayotgandirman.

Odam hayotidagi Alloh bergan eng buyuk muhabbat onasi ekanligini biroz ulg'ayib anglar ekan. Shu yoshimgacha buni anglaganim uchun shukr qilyapman. Hayotimda ota-onam bilan bog'liq shu qadar ko'p rangli xotiralar yaratilgan, yaratilyaptiki... Har bir xotira uchun, har bir chashka kofe uchun cheksiz shukr aytsam kam...
Alhamdulillah

@optimistdan

Bugun imtihonga kirishdan oldin biroz hayajonlandim, imtihon olinadigan joy bo‘lgani uchun bosimni his qildim. Anchadan beri hayajonlanmagandim. 
Chalkash hislar. Hayajon 60% qo‘rquv 40%. Hayotimni aynan hozirgi momentidagi bu tuyg‘uni chuqur his qilishga harakat qildim, o‘zimni olib qochmadim.

Oldin bu tuyg‘udan qochib yurardim. Tahlilga keladigan bo‘lsak, miyam hayotimda muhim burilishi bo‘ladigandek tasavvur qilar ekan va hayajon bilan qo‘rquv aka-ukadek. Yana ko‘pchilik taʼkidlaganidek, qo‘rquv bor joyda rivojlanish bo‘ladi.

Aynan shu qo‘rquvni his qilishni xohlamaganim (rivojlanishni xohlamaganim) uchun bu tuyg‘udan qochib yurarman, balkim. Ammo, lekin, biroq... 

O‘tgan yildan boshlab his qilayotgan hamma tuyg‘ularimni bostirishni o‘rniga yashab o‘tishni maʼqul ko‘ryapman. Har bostirishga harakat qilganimda Fotima bu seni hayoting, sen yashashing kerak deb aytyapman, o‘zimga. 

Hayotimda bor hamma tuyg‘ular uchun shukr, yoqimlimi yoki yoqimsizmi farqi yo‘q. Ular bor ekan, biz chinakamiga yashaymiz. 

P/S Hislar haqida birorta kurs yoki kitob o‘qishim kerak.

@optimistdan