Одамлар унутилишдан қўрқадилар. "Мени унутмаслигингизни, абадий ёд этишингизни истайман", "ўтмишимизни қалбингизда асранг" каби жумлалар — инсон хотирасига нисбатан аҳмоқона ва худбинларча "ҳужум қилишдир". Кўпчилик учун — эсда қолиш муҳим ва ёқимли ҳолат. Ҳар бир инсон кўп йиллар давомида хотиралайдиган ва уни қўлдан бой берганидан афсусланадиган собиқ севгилиси бўлишини хоҳлайди. Йиллар ўтиб невараларига илк севгиси кимлигини айтиб беришни орзу қилади.

Мен учун эса бу жуда қайғули ва ҳатто, жирканчдир! Мен учун "мени унутма", деган жумла — илтимос эмас, балки хунук таҳдиддир. Мағрур ва Худбин инсон ҳеч қачон унутилишни истамайди.