Kecha universitet guruhida bir tortishuv boshlandi. Magistraturadagi qizlardan biri yakuniy imtihon haftasining o'rtasida hech kimga aytmay viloyatiga ketib qolibdi. Odatda bunday masalalar guruhda muhokama qilinmas, to'ppa-to'g'ri dekanatga berilardi. Ammo, bu gal kafedra rahbarining chindan jahli chiqqan, qizni o'rtaga olib, 'razbor' qilmoqchi bo'ldi.
Guruhda u qiz qanchalik hech narsa bo'lmadi, o'zim ketdim, desa ham bosim o'tqazilaverdi. Biz ham domlaga qo'ying, dedik. Lekin, domla aynan bizga ibrat bo'lsin, deb qizdan javobni sug'urib olishga intilardi.
Qiz oxiri yorildi. Tajovuzga uchradim, dedi. Bir kunda ikki marta.
Bu hikoyani qizning o'zidan ruhsat olib yozyapman.
Qisqasi, u va dugonasi yashaydigan kvartiraning pastki qavati notinch edi. Baqir-chaqir, kechasi ikkida ham shovqin-suron. Bu qiz garchi ikki-uch marta politsiya chaqirgan, domkomga shikoyat qilgan bo'lsada, kor qilmabdi. Keyin kechadan oldingi kun bir narsa aniq bo'ladi: pastki qavatdagi ikki yigit avval turli qizlar bilan sevgili bo'lar, ularni uyga olib kelgach esa turli dorilar berib... ishqilib, u uy fohishaxonaning o'zi ekan. Bizning qiz bundan bir hafta avval o'sha kvartiradagi yigitlardan biri tuzni bahona qilib chiqqani va u bilan gaplashmoqchi bo'lgani, ammo o'zi qattiq gapirib, 'tuz yo'q' degancha haydaganini eslaydi.
Bu ishlardan dahshatga tushgan kursdosh qiz domning pastidagi do'kopnchaga tushadi. Chunki, uyoqdagi sotuvchi amaki ham o'sha domda yasharkan. Qizning gaplarini eshitib, 'buni bilardim, men ham politsiyaga aytganman, lekin u bolalar politsiyaga ham pora berishgani uchun hech kim ularga tegmaydi', debdi. Qiz shokda. Keyin esa sotuvchi amaki shunday debdi:
'Sen bu mahalladagi qizlarga o'xshamaysan. Kiyimingdan meni ol, degandek bo'lasan. Seni uyimda bir mehmon qilaymi?'
Qiz, u amakidan yordam so'rab chiqqan qiz ikkinchi shokni ko'tarolmay o'z uyiga qochadi... Ertasi kun esa azbaroyi depressiyadan avtobusga o'tiradiyu ota-onasining yoniga ketadi...
Bu voqea albatta achinarli. Ammo, qizning undan chiqargan xulosasi battar dahshatli edi.
"Men faqat o'qimoqchi edim. Bilasanmi, o'sha kuni kalta yo tor ham kiymagandim. Bitta shim, kofta va ustimga universitet bergan birinchi oyligimdan olgan paltomni kiygandim. Endi u paltoni kiyolmayman, chunki har qaraganimda ayollarni xo'rlagan haligi qo'shnilar va yordam deb kelgan ayolga ham tajovuz qilishdan tap tortmaydigan isqirt chol keladi xayolimga. Bor yo'g'i o'qimoqchi edim. Nega yoshi katta ayollarning biz qizlardek shodon, baxtiyor bo'lmasligini endi bildim. Erkaklar ularga tajovuz qilaverib butun tiriklik istaklarini o'ldirib yuborarkan. Bizning shahvatimizni qo'zg'ama, bizdan yordam so'rama, biz istaganimizni bermasang, seni qopqondagi sichqondek xo'rlaymiz, deb ayollarni ezib tashlasharkan. Men endi avvalgi qiz emasman. Hatto kelajakda bir erkakka to'liq ishonolmasam ham kerak. Dadamdan nafratlana boshladim. U ham balki biron qizga tajovuz qilib, u ayolning ichidagi yorug'likni o'ldirgandir? O'zimdan, o'z vujudimdan jirkana boshladim. Men yonidan o'tib ketayotganda ko'zini lo'q qilib turgan erkaklar meni bulg'agandek. O'zimdan nafratlanaman endi..."
Qizning bu gapiga domla tushunaman, uzr deb javob berganida qiz tutaqib ketdi. Tushunmaysiz, bir erkak tajovuzga uchragan ayolning ichidagi o'lik isini hech qachon to'liq tushunolmaydi. Siz balki ko'chadagi ayolga gap otganingizda buni arzimas sho'xlik deb o'ylarsiz, lekin bu u ayolning nafaqat butun kuni, balki butun umriga yetarli travma bo'lishi mumkin...
Buni Bobilga yozyapmanu sababini bilmayman. Qizning aytishicha, opasi homilador ekan. Qiz bo'lmasin, deb duo qilyapman, dedi... Uning gaplaridan keyin o'yladim. Men o'zim bilmay qancha ayolning o'zidan nafratlanishiga sabab bo'ldim ekan?
Ba'zi ahmoqlar ''bugun haqiqiy erkaklik yo'qoldi, ayollar gapini o'tqaza boshladi, erkaklar erkaklikdan uyaltirilyapti
, deb qoladi. Agar ayollarni asrlar davomida shunday xo'rlagan narsa ular nazdida erkaklik bo'lsa, balki chindan nafratga arzir. Ammo, biz erkaklik, deganda buni nazarda tutmagandik.
Mirzohid
@bobil_kutubxonasi
