Imtihon (Mini hikoya)
Kim Universitetga kirish uchun tayyorlangan bo'lsa, yaxshi biladi.
Universitetga topshirishimga bir yil qolganda hamma narsani cheklashimga to'g'ri kelgan, ko'chaga chiqishni, do'stlarim bilan vaqt o'tkazish, qarindoshlarga borish, to'ylar, ziyofatlar va har qanday yig'ilishlarni tark qilganman.
Agar qayergadir borgan taqdirimda ham o'yin-kulgi ko'nglimga sig'magan va uyga ketishga shoshilib turardim, sababi imtihonga tayyorlanishim kerak edi.
Oldiniga oyma-oy hisoblardim, 11 oyim qoldi, 8 oyim qoldi, imtihonga yaqin qolganda kunlar bilan hisoblashni boshladim, 60 kun qoldi, 30 kun, 3 kun va h.k.
Nima deb o'ylaysiz? Men har bir oy yakunlangandan keyin xursand bo'lib, uni bayram qilib kutib olganmanmi? Yo'q, albatta.
Har oy yakunida men kalendarga qarab, vaqtim oz qolganini ko'rib yuragim orqaga tortardi.
Uxlash, soch oldirish hatto cho'milishga ham vaqtimni qizg'anardim.
Bu imtihonga tayyorlanib yurganlarning xulq-atvori edi.
Imtihonga tayyorlanmay yurganlar uchun esa har kuni bayram, ular ko'ngillari tusagan ishni qiladilar, imtihonga topshirib ko'rishadi, kirsa - baxti, kirmasa baribir hech nima yo'qotmaydi, go'yo.
Bu - "
imtihonga tayyorlanish" sizga yana nimanidir eslatib yubormadimi?
40 yoshga kirdik, xursand bo'lib, butun xalqni chaqirib nishonlaymiz. Yangi yil kirib keldi, hamma xursand, "
o'limga yana bir yilga yaqinlashdingiz, tabriklayman", deb, ko'ring. (Tavsiya bermayman)
Alloh taolo Qur’oni Karimda "
Vaqt bilan qasam, insonlar ziyondadirlar"(Asr, 1,2-oyat), deb, tursa, vaqt o'tyabti-ki, sizlar ziyondasizlar, desa, biz esa battar bir-birimizni ziyondaligimiz bilan tabriklaymiz. Qoyil-a!
Imtihonni hali hech kim bekor qilgani yo'q, o'z joyida turibti. Shunchaki unga kimdir tayyorgarlik ko'rayabti, kimningdir esa har kuni bayram.
Men sizning "Yangi yilni nishonlasa bo'ladimi yoki yo'qmi?", degan, tuganmas savolingizga javob bera olmayman, tepadagi misolda aql egalari uchun oyat va alomatlar bor.
Kelayotgan yil har birimiz uchun xayr va barakali yil bo'lsin. Hammaga rahmat.
@muhammadyoqub_blog