МАЪРУФА СОЛИЕВА | Норасмий|

Отасига:
- Бирон нима дедингизми, дада? - деди.
Отаси:
-Ҳа, дедим. Самиримнинг қучоғи қани!!! - деди, меҳр тўла кўзлари билан боқиб.
Самир қувончдан қийқириб, қучоқ очиб дадасининг бағрига отилди:
- Мана- а - а, мана - а - а Самирнинг қучоғи!!! - деди.
Ота қўлидаги совғани ташлади, ўғлини маҳкам қучди...
Жигаргўшасини кўтариб, худди биринчи маротаба кўраётгандек юзларидан, дуч келган жойидан ўпа бошлади...
Онаси ошхонадан чиқиб:
- Кечки овқат тайёр бўл...- деди - ю гапи оғзида қолди. У эрининг Самирни кўтариб турганини кўриб, жойида туриб қолди.
Ота-бола худди бутун оламда ўзларидан бошқаси йўқдек, аёлнинг кирганини ҳам сезмадилар. Сўнг ота ўғлини қўлидан қўймай, ўтирди. Аёлига овқатни кейинроқ ейишини айтди. Анча вақт ўтди лекин, Самир отасининг бағридан айрилгиси келмади. Шу ўтирганча ухлаб қолди. Бироздан сўнг ўғлининг қучоғига ўзи кўпроқ муҳтожлигини англаб етган ота, боласини бағрига босиб ухлаб қолди...
Самир уйғонди. Отаси ёнида ухлаб ётарди. Табассум қилиб, бу тушими, ўнгими текшириш учун ўзини чимчилади. Ҳайрият ўнги экан. Сўнг уйқусини давом эттирди.
Уйғонганларида эса...
Уларни гўзал ҳаёт кутиб турар эди...
❗️Фарзандларингизга қандай муносабатда бўлаётганингизга эътибор беринг! Дўстларининг уйидаги муҳитга ҳавас қилишларига йўл қўйманг! Уларни ота - она қучоғининг қайноқ тафтидан бебаҳра қилманг!
Чунки болалар уйида топмаган меҳр, илиқликни кўчадан қидирадилар. Кўчада саёқ юрган боланинг ҳоли барчамизга маълум. Бунинг оғир бадалини ўзингиз тўлашингизга тўғри келиб қолади. Бинобарин сиз ҳам фарзандингизнинг иссиқ қучоғига муштоқсиз!
Самир ва унинг отаси фақатгина бу қиссада эмас...
Самирлар кўпгина хонадонларда топилади...
Яна тирноққа зор, фарзанднинг хўшбўйини туйишга муштоқлар қанча...
Орадан меҳр-муҳаббат кўтарилмасдан аввал фарзандларингиз бўйини тўйиб тўйиб ҳидланг, уларни маҳкам қучинг! Жигарингизни ҳам меҳрга зориқтирманг!
Умму Амина таржимаси.

Ўқинг... Фақат йиғламанг!





https://t.me/Marufa_Soliyeva

БОЛАМНИНГ ҚУЧОҒИ.

Эри:
- Ало, уйга бирон нима керакми? Йўлдаман келяпман, - деди.
Аёли:
- Йўқ, ҳеч нарса керак эмас, келаверинг...- деди.
Эри:
- Ундай бўлса яхши, кечки овқатни тайёрлаб тур қорним оч, бироздан сўнг уйда бўламан, - деди.
Аёли:
- Хоп бўлади, - деди.
Аёл телефонни ўчиришни унутиб жойида қолдирди.
Эри ҳали телефонини ўчириб улгурмаган эди, аёли билан ўғли Самирнинг суҳбати эшитилди...
Самир:
- Дадам мени сўрадиларми? - деб сўради.
Онаси:
- Албатта, ўғлим, сени сўрадилар! Даданг сени қаттиқ яхши кўрадилар, - деб жавоб берди.
Самир:
- Аниқ биламан, мен ҳақимда сўрамаганлар. Агар сиз айтганингиздек яхши кўрганларида, қанчадан буён илтимос қилаётганим - шахмат ўйнашни ўргатган бўлар эдилар, - деди, хафа бўлиб.
Ота телефонини ўчирмасдан ўғлининг гапларини эшитиб келаётган эди. Суҳбатларини яхшироқ тинглаш учун машинасини тўхтатди.
Ўғли ҳали гапини тугатмаган эди:
- Эсингиздами, ойижон, ўтган йили имтиҳонлардан аъло баҳога ўтганим учун шахмат совға қилишган эди.
Менга ўйнашни ўргатишларини илтимос қилдим, иккита юришнигина ўргатдилар, сўнг қўнғироқ бўлди, шу билан чалғиб кетдилар. Ҳар сафар ўргатинг десам, банд бўладилар. Менга шахмат ўйнашни ким ўргатди биласизми? Дўстим Аҳмаднинг дадаси... Аҳмаддан дадаси менга шахмат ўйнашни ўргатишини сўраган эдим, келсин ўргатаман, деган эди, - деди.
Онаси:
- Овозингни пастроқ қил, болам, ҳадемай даданг келиб қоладилар, - деди.
Ота эса, барчасини эшитиб турар эди...
Самир:
- Сизга бир нарса айтайми, ойижон! Дўстим Аҳмадникида ўйнаб ўтирганимизда, дадаси ишдан келди, Аҳмад эшикни очиш учун ташқари чиқди. Эшикни очиб, дадасига салом берди. Дадаси эса «Аҳмаднинг қучоғи қани?!!» деди. Аҳмад «Бу ерда! Бу ерда!» деб ўзини дадасининг қучоғига отди. Сўнг қайтиб келди, биз яна ўйнашда давом этдик, - деди.
Ўғлининг гаплари отани қаттиқ таъсирлантирди...
Она ўғли Самирни қаттиқ қучоқлаб олди ва:
- Мактабдан қайтганингда, ҳамиша сени бағримга босаманку, болажоним, - деди.
Ота машинада ўтирар экан, кўз ёшлари тўғонини очиб юборувчи сўзлар янгради...
Самир онасига:
-Ойижон! Мен дадамнинг қучоғига муштоқман, унга тўймайман, - деди.
Онаси:
- Самир ўғлим, даданг кун бўйи ишлаб, чарчаб келадилар, - деди, болани юпатмоқчи бўлиб.
Самир:
-Биламан. Рўзғорга керак нарсаларни кўтариб келадилар. Дам олишга ўтирганларида қўлларига телефонларини олиб, битмай қолган ишлари билан банд бўладилар, - деди.
Самир гапини тугатгач, онасидан қўл телефонини сўради. Кечки таом тайёр бўлгунча, ўйнаб туриш учун.
Самирнинг отаси ўғли сезиб қолмасидан, тезда алоқани ўчирди.
Ўғлининг гапларини таҳлил қилди.
Ўтган кунлар, ойлар, йиллар кинолента каби кўз ўнгида бирма-бир гавдаланди...
Эшитган сўзлари рост...
Кечинмалар қалбини ўртарди...
Ўғли қанча йилларни отасини бағрини соғиниб ўтказган экан...
Аслида ўзи боласининг қучоғига муҳтож эди...
Дўконга кирди, янги шахмат сотиб олди...
Совға янада гўзал бўлиши учун чиройли қутичага солди.
Уйига тезда қайтди...
Лекин...
Нима қилишни, гапни нимадан бошлашни билмасди.
Ягона билган нарсаси бу - ўзининг ўзгаргани, тўғирлангани эди...
Иш ҳужжатларини мошинасида қолдирди...
Қўлида совғадан бошқа ҳеч нарса йўқ эди...
Уйига етиб келгач, эшик олдида тўхтаб қолди...
Одатига кўра эшикни калит билан очмади...
Эшик қўнғироғини чалди...
Сабаби, ўғли югуриб келиб эшикни очишини биларди...
Самир эшикни очди. Дадасининг юзида табассум, қўлида совға билан турганини кўриб ҳайратланди. Илгари Самир бундай ҳолни кўрмаган эди.
Онаси:
- Самир, ким экан? - деди.
Самир:
- Дадам эканлар, - деб жавоб берди.
Самирнинг кўзи совғага тушди, ичида "бу мен учун бўлмаса керак" деб ўйлади. Отаси уйга кирди. Самир эшикни ёпиб, хонаси томон юрди. Отаси ҳамон эшик олдида турарди.
Отасининг:
- Самирнинг қучоғи қани?! - деганини эшитди.
Самир турган жойида қотиб қолди. Боши айланиб кетгандек бўлди. Эшитган сўзлари ростми, йўқми тушунишга уринарди........

Кўнгил кечинмалари

Атрофни зулмат билан ўраган қора тун,  ўз ўрнини оппоқ тонгга бўшатиб бергунича қийналаман.
Қоронғуликдан қўрқаман.
Бошим қўйиб ётганим юмшоқ пар ёстиғимнинг тиканлари юзимни тирнайди.

Кўз ёшларим селига ғарқ бўламан.
Юмшоқ ўрним мени ўзидан безитади.
Тиканнинг устида ётгандек тўлғонаман.

Атрофга аланглайман. Атроф осуда.
Лекин  менинг жисмимда исён.
Бўғзимга тиқилиб турган  фарёд вулқондек отилишни истайди.
Аммо овозим чиқмайди. Унсиз йиғлайман.

Ўн икки йилдан бери тунлари бедорман.Сизсиз ўтаётган куну тунларимда  Ҳаловатим йўқ.
Вужудимни ўраб олган оғриқ руҳимга таскин бермайди.
Юрагим йиғласада кўзим кулади.

Хаёлларим ўргимчак тўридек бир бирига ўралашади.
Таскин қидираман, аммо тополмайман.

Соғинчнинг юки елкамдаги тоғ қадар гуноҳларим юкидан оғир.

Сизни соғинаман Меҳрибоним.

ДАРДЛАРИНГИЗГА МАЛҲАМ БЎЛА ОЛМАГАН, ФАРЗАНДЛИК БУРЧИНИ АДО ЭТА ОЛМАГАН МЕН НОШУД ҚИЗИНГИЗНИ КЕЧИРИНГ ОНАЖОН.

СИЗНИ ЖУДА ЖУДА СОҒИНДИМ.

ОЛЛОҲ РАҲМАТИГА ОЛГАН БЎЛСИН СИЗНИ ФАРИШТАМ
😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔😔

Маъруфа СОЛИЕВА






https://t.me/Marufa_Soliyeva

МУЛОҲАЗА
Ҳаётни кузатганинг сари, турли ҳақиқатларга дуч келавераркан одам.
Бир оила бўларди, ҳамма ҳавас қиладиган, ўхшагиси келиб орзулайдиган. Оила бошлиғи элнинг назаридаги инсон бўлиб, катта обрўга эга эди. Топиш зўр, оила шоҳона ҳаёт кечирарди. Ҳудуддаги энг хашаматли уй шуларники, қўша-қўша даврнинг энг замонавий машиналари шуларнинг эшигида ярақларди. Фарзандлар боғчага ҳам, мактабга ҳам пиёда бормасдилар.
Болаларнинг айтгани-айтган, дегани-деган. Ота бор куч-ғайратини, меҳр-мурувватини болаларига сарфлаган, кафтида кўтариб киприклари соясида асраган.
Одатда бундай омадли, нуфузли оилалар атрофида дон чўқилайдиган қушлар ҳам сероб бўлади. "Қариндошлар" кўпайгандан кўпаяди. Униси ҳам жойида.
Лекин ҳаёт деганлари шунақаки, доим бир текис кетавермайди.
Отанинг умри ниҳоясига етди бир куни. Ҳеч қанча ўтмай она ҳам дунёдан кўз юмди.
Тезгина "қариндошлар" қатори ҳам сийраклади.
Оила учун, фарзандлар учун ҳақиқий ҳаёт энди бошланди!
Мерос қолган мол-мулк аста-секин емирилиб борди. Машиналар бирин-кетин бозорга солинди.... Хуллас, сотиб пул қилса бўладиган ҳамма нарса жойини топиб кета бошлади...
Ҳамманинг кўзини ўйнатган қасрдай бино мунғайиб, чўкиб, аста-секин тўкила бошлади. Тушиб кетган сувоғини ўнглаб қўядиган қўл йўқ. Одам саноғига кириб, бир-иккитадан фарзандга ота бўлиб улгурган эркатойлар тайёрига ўрганишган, ахир! Моддий қийинчилик маҳалла идораси остонасига ҳам етаклаб келишга улгурганига нима дейсиз.....
Аҳволни кузатар экан, инсонга битта ҳақиқат аён бўлади: ФАРЗАНДГА ОТА-ОНАДАН ҚОЛАДИГАН ЭНГ ЯХШИ МЕРОС ТЎҒРИ ТАРБИЯ ЭКАН! АГАР БОЛАНГИЗГА ГЎЗАЛ ТАРБИЯ БЕРИБ, УНИ МЕҲНАТГА, МУСТАҚИЛЛИККА, ОИЛА БОШҚАРИШ САНЪАТИГА ЎРГАТМАС ЭКАНСИЗ, УНИНГ КЕЛАЖАГИГА ЗОМИН БЎЛАРКАНСИЗ! ЁТИБ ЕСАНГ, ТОҒ ҲАМ ЧИДАМАЙДИ, ДЕГАНЛАРИДЕК, ҚАНЧА МОЛ-МУЛК МЕРОСИНГИЗ ТЎҒРИ БЕРИЛГАН ТАРБИЯ ОЛДИДА ОДДИЙ ХАСЧАЛИК ЭМАС ЭКАН....



Лутфия УМАРОВА






https://t.me/Marufa_Soliyeva

Бўлган воқеа

Бор экан Фарғонада
Ёши катта бир Бобой
Ўтган аёлни пойлаб
Гап отаркан у "тупой"

Аёлларни кўрганда,
Оғзидан суви оқиб,
Юраркан у бечора
Камарни елка осиб.

Бўлмаса шими шўрлик
Тушиб кетай дерканда?!
Бобойни қорни семиз
Эмиш катта Ишкамба?!

Нафси ўлгур хўп бузуқ
Ямламасдан ютаркан
Тўримга ким тушар?! деб
Аёлларни кутаркан.

Ўзи эса обрўли
Жойда тайин ишларкан.
Аёлларни кўрганда
Лабини бир тишларкан.

Унвон олмоқчи бўлган
Олдидан бир ўтаркан
Шартга кўнса дарровда
Уни иши битаркан.

Бир кун Бобой ҳар галги
Ўйинини бошлабди.
Ишга келган бир жувон
Кўнглига йўл овлабди.

Бобой кун ва ой санаб
Пайитини хўп пойлабди.
Аёл бемалол қолгач
Машинага чорлабди

Ташлаб қўймоқчи бўлиб
Аёлни манзилига
Иккиси йўлда бўлгач
Қўл солибди кўнглига.

Манзилига етганда,
Тўхтатиб машинасин
Шилқимликни бошлабди
Бошлабди зўр ҳийласин

-"Юринг эрта ё индин
Дачамни бир кўрамиз
Байрамга ҳам оз қолди
Бирга байрам қиламиз.?! "

-"Вой, қўрқитманг Хожака
Мен дачада нетаман
Қўлим қўйиб юборинг
Мен ишимга кетаман."

-"Ийи, қийнаманг мени
Бўлди энди гап тамом
Кутубхона олдида
Индин Ўнда кутаман.
Бошқа гапга йўқ ҳожат
Муҳокама қилмаймиз
Иккимиз бир яйраймиз
Бошқасини билмаймиз?! ".

-"Вой тавба сизни ўзи
Айтишганди чол Бабник
Нечта хотинингиз бор
Уйдагичи вой шўрлик?! "

-"Эҳҳеее ўша одамлар
Айтибдилар бетайин
Менда ўзи атиги
Бордир бир дона хотин.
Келинг энди қийнаманг
Жа анақа қивордиз
Бунча ялинтирасиз
Юрагимни эзвордиз?!
Боғни кўриб сиз менга
Бир маслаҳат берасиз
Бошқа нарса қилмайман
Майли шундай келасиз?! "

-"Ахир мени ишим бор
Раҳбарга нима дейман
Билиб қолса ўламан
Эримдан калтак ейман".

-"Раҳбарга секин дейсиз
Ҳокимият чақирибди
Мана тайёр баҳона
Бир марта нима бўпти
Гаплашиб ўтирамиз
Бошқа ҳеч ким бўлмайди
Келинг энди йўқ деманг
Биров ғиринг демайди?!
Иссиққина голубцый
Овқат қилиб бераман
Не шарт бўлса розиман
Не бўлса обераман.".

-"Вой тавба хожи қўйинг
Шоҳ чиқарми бу ишдан
Дачангизда нима бор
Мени қолдирманг ишдан".

"Шоҳ чиқарми деяпман
Келинг энди йўқ деманг
Хуллас энди гап тамом
Жааа анақа қиворманг."

Шунақа гаплар билан
Бобой роса ялинди
Аёлга шилқимлик қиб
Юраклари тилинди.

Хуллас бу воқеалар ҳам
Фарғонамизда бўлган
Ўша Бобой хожидан
Ҳаммани кўнгли ўлган.

Аёл ҳам ўзин асли
Қилиш учун ҳимоя
Ёзиб олиб овозин
Боплаб қилган ҳикоя.

Воқеадан хабар топган
Аёлнинг эри шунда
Бобойга қўнғироқ қиб
Тўполон қипти бунда.

Телевидение эшигин
Олдига кепти етиб
Бобой қўрқиб кетгандан
Чақирибди вой ИИБ

Келган ходимлар шу он
Дебдилар аста "Ҳой, ҳой
Дебди ўша хожига
-"Уялингей сал Бобой.
Тавба кап катта одам
Ярашмайди, Ё Пирим.
Ундан кўра аёлдан
Сўранг дарҳол Кечирим".

Шундан сўнг Қаҳрамоним
Узр сўраб Ўтиниб
Жонини сақлаб қолган
Юрган анча беркиниб.

Бу тийиқсиз Хотинбоз
Кўп нарсани ямлаган
Қандайдир тадбирлар деб
Анча маблағ ғамлаган.

Халқ пулига қурилган
Бино иншоотларни
Ўзиники қилвоган
Қақшатиб не зотларни.

Клиника, ғишт завод
Яна фермер хўжалик
Ўлса олиб кетарми
Кўрамиз бўлсак тирик.

Тарқаб кетиб аудио
Тармоқда бўлган шов шув
Бобо Хожи тоғамиз
Бўлган ҳаммага кулгу

Янаям бет без экан
Кўтарди шуууунча гапни
Қўбиз чалиб билмадим
Битирган қай мактабни?!

Кучи етмайдигандек
Танобини тортгани
Ҳеч ким ҳеч нарса демас
Ўқимиз йўқ отгани

Янаям у шўрликни
Ер юрибди кўтариб
Менимча у ҳозир ҳам
Юрар хотин ахтариб.

Ўйламагин чол Бобой
Бизни содда авоми
Бу шеърга изоҳ берсам
КЕТМОНСОПни давоми.



😄😄😄😄😄😄😄😄😄😄😄

😄😄😄😄😄😄😄😄😄😄😄




Маъруфа СОЛИЕВА



21.12.2024 йил
Соат 21:12






https://t.me/Marufa_Soliyeva