Kitobxonlar klubi

​​Bilasanmi, keksayish bu faqatgina so‘lish degani emas. Bu o‘sish degani. Ajaling yaqinlashayotgani yomon, albatta, ammo o‘lim muqarrarligini anglab yetishing va shu sababli
ham mazmunliroq hayot kechirishing – keksayishning ijobiy tomoni.

– To‘g‘ri, — dedim men. – Lekin keksayish shuncha afzalliklarga ega bo‘lsa, nega odamlar doim

“Qaniydi, yoshligimga qaytib qolsam!” deydi? Kimningdir “Oltmish besh yosh bo‘lib qolsam edi!” deganini hech eshitmaysiz.

U jilmaydi.

– Bilasanmi, bu nimadan darak beradi? O‘z hayotidan qoniqmaslik. Behuda kechgan umr.

Mazmuni topilmagan hayot. Sababi, agar sen hayoting mazmunini topgan bo‘lsang, ortga qayting kelmaydi. Olg‘a intilging keladi. Yanada ko‘prog‘ini ko‘rishni, kattaroq ishlarni amalga
oshirishni xohlaysan. Oltmish besh yoshingni orziqib kutasan. Quloq sol. Sen bir narsani
tushunishing kerak. Barcha yoshlar buni bilishi kerak. Agar nuqul keksayishga qarshi kurashish bilan band bo‘lsang, bir umr baxtsizligingcha qolaverasan, chunki keksalikdan qochib qutula
olmaysan. Ha, yana bir gap, Mich, — u ovozini pastlatdi. – Haqiqat shuki, sen ham oxir-oqibat o‘lasan.

Men bosh irg‘atdim.

– O‘zingni nimalar deb ovutishingdan qat’iy nazar.

– Bilaman.

– Biroq, umid qilamanki, — dedi u, – ungacha hali juda, juda ko‘p vaqt bor.

Mich Elbom "Morrining seshanba darslari"