⃟⃖⃗🦋 🅹🆄🅵🆃🅻🅸🅺🅻🅰︎🆁 🆄🅲🅷🆄🅽 💜⃟⃖⃗ HIKOYALAR

#ҲАЁТГА_ҚАЙТИШ


Муаллиф Шамсинур

40-қисм


Фаррух иккинчи ўғли туғилгандан кейин Россия Федерациясига товар олиб келиш учун кетди. Об ҳаво жуда совиб кетгани сабабли йўллар музлама бўлганди. Икки машина юкни ишчиларига ишонмай ўзи бирга олиб қайтадиган бўлди. Аксига олгандек, юкни ҳужжатларида қандайдир муаммо чиқиб ўша ерда икки ой қолиб кетишди.


Эркакчилик икки ой давомида хотиндан йироқ юриш Фаррухни тоқатини синарди. У ҳам шайтонни гапига кириб ўз нафсини қондириш учун қарор қабул қилди. Унинг наздида бу хиёнат эмас фақатгина эҳтиёж туғилганда иш битириш эди.


Ҳаммаси рисоладагидек ўтиб, суйганини бағрига қайтганда ҳам қилиб келган иши виждонини зарра бўлсин қийнамади. Бонунинг кўзларига ғарқ бўлиб ширин турмушини давом эттирди. Аммо бир кун тўсатдан шифокордан келган хотини унга ғазаб билан қараб турарди.

-Нима бўлибди сенга, яхши эканингми?


-Ким билан қаерда нима қилгансиз, билмайман. Аммо менга касаллик юқтирибсиз.


-Эсинг жойидами?




💮💮💮💮💮


✡✡✡✡✡



ГУЛНИГОР


Анчагина даволанишдан сўнг Гулнигор ўзига кела бошлади. Шунда ҳам тушкунликдан чиқмаганди. Фикр-у ҳаёли жойида, аммо боласини қўмсарди.

Ҳаёлида боласи йиғлагандек бўлаверар, уни чақиргандек бўларди. Икки ойлик даволанишдан сўнг Гулнигорга уйга жавоб беришди. Аввалги ҳаётга чанқоқ Гулнигорни ўрнини энди тушкунлик ботқоғига ботган мотамсаро аёл эгаллаганди.

Қизи келганидан бери ўша куни нима бўлгани ҳамон мавҳум бўлиб келган саволни беролмай юрган ота онага Гулнигорни ўзи ҳаммаси айтиб берди.



- Қайнонанг одаммас экан. Унақаларни қандай қилиб ер кўтариб юрибди ҳайронман. Ўлган бегона эмаси, набираси эди. Ўғлини дарровда уйлантириб қўйди.


Эрини уйланганини Гулнигор ҳали эшитмаганди. Боласидан айрилгани олдида бу чивин чаққандек ҳам таъсир қилмади.


-Онасини этагидан чиқолмаган унақа эрни боридан йўғи.

Саломат амма билан ҳам оралари бузилди.

Овсинини қандайлигини билмаслиги мумкин эмас дейишди.


Ўзида куч топа олган куни Гулнигор онасидан боласини қабрига олиб боришини илтимос қилди.


-Ойи боламни қабрига олиб боринг.

-Қўйгин болам, тинчгина уйда ўтир. Яна мазанг қочиб қолади.

-Энди ундай бўлмайди. Илтнос ойи олиб боринг. Менга рахмингиз келсин.

-Қизим...

Ойгул опа кўзлари жавдираб турган бу муштипаргинага йўқ дея олмади.


-Илтимос...


Давоми бор
Layklarga qarab

колганлар ҳам боқий умр кечирмаслигини тушунганимда, шунга қатъий ишонч ҳосил қилдимки, бандаларининг бошига келадиган ўлим менинг бошимга ҳам келади... Қусс ибн Соида гапларини тугатди. Афсусли томони шундаки, «Оллоҳнинг бир иайғамбари бордир, замони жуда яқинлашиб қолди», дер экан, уни тинглаётганлар орасида ўша шонли Набийнинг, оламларга рахмат бўлажак ўша Буюк Расулнинг борлигидан, ҳамма катори, у ҳам бехабар эди. Ҳатто яқин йиллар ичида вазифа олиши азалий тақдир зарурати бўлган Буюк Пайғамбарнинг ўзи ҳам... Ўша бозорда савдосотиқ қилган ўттиз олтиўттиз саккиз ёшлардаги Ал-Амин Қусс ибн Соида тилга олган ҳақиқатлар хақида кейин ҳам тезтез ўйларди. Инсонлар том маънода тушкунлик ботқоғига тобора чуқурроқ ботиб бораётган эдилар. Бу аянчли ҳаёт тарзи ўзининг борйўқлигидан ҳам бехабар жонсиз тошларни ибодатга лойиқ маъбуд деб ишониш асосига қурилган эди. Арзимайдиган бир баҳона ҳам катта жанжалнинг чиқишига сабаб бўларди. Гўдаклик чоғида тириклайин тупроққа кўмилган қизларни кўрганди. Бу чиркин, ваҳшиёна одат тобора кенг тарқалмоқда. Шароб ҳар қандай зиёфатнинг доимий неъматига айланган. Ичмайдиганлар бармоқ билан саноқли даражада кам. Оллоҳнинг яратган шифобахш неъматлари хисобланмиш хурмо, узум сингари мевалардан ҳаром ичкилик тайёрланар ва уни истеъмол қилганлар ихтиёрий жинниликка берилар эдилар. Одамлар худди ҳайвонлардек бозорларда сотилар, сўнгра сотиб олинганлар томонидан ҳайвонлардек ишлатилар эди. Бу бечора қулларнинг ҳам ўзлари сингари бир инсои эканликлари ҳақида ўйламасдилар. Баъзан бу аҳмоқона одатларга қарши чиққан кишилар учраб турарди. бироқ улар халқнинг дардига дармон бўлишга қодир эмас эдилар. Ҳотами Тойийнинг шон ва шараф даъвоида қилган, кейинчалик тилларда достон бўлган сахийлиги; Зайд ибн Амрнинг ўлдирилаётган гўдаклардан бир нечасининг ҳаётини сақлаб қолиши; Абу Бакрнинг инсонлик шарафига номуносиб, дея бутга сиғинмаслиги, шароб ичмаслиги ва зинодан узоқ юриши; Қусс ибн Соиданинг Укозда келишига оз қолган бир пайғамбар ҳақида маълумот бериши... Булар бутун бир миллатни, инсониятни жаҳолатдан халос этиш учун етарли эмас эди. Булар жўшқин оқар дарёнинг юзидаги кўпиклар янглиғ гап эди, холос. Бутун шиддати билан кутуриб оқаётган бу жаҳолат дарёсини муаззам бир тўғон ёрдамидагина тўхтатиш мумкин эди. Бу эса, Оллоҳнинг кўмагига муносиб бир Пайғамбаргина қодир бўлган иш эди. Муҳаммад Ал-Амин ҳаетининг ўттиз тўққиз йилу олти ойини яшаб бўлди. Машаққатли хаёт сўқмоқларидан шу кунгача етиб келди. Туғилмай туриб отасидан, олти ёшида онасидан, саккиз ёшида бобосидан жудо бўлишнинг аччиқ аламларини тортган, Абу Толибнинг уйида йигирма беш ёшга тўлгунга қадар фақирона ҳаёт кечирган, шундан кейин Хадичага уйланиб, беқиёс бойлик, мол-дунёни идора қила бошлаган эди.
Ўқиш, ёзишни билмасди. Бу соҳада ҳеч кимдан сабоқ олмаган эди. Яхши тарбия олиш учун биронбир устоз ҳузурига жўнатилмаган эди ҳам. Аслида, бунга имконият ҳам йўқ эди, зарурат ҳам. Чунки ҳар жиҳатдан ҳавас қилса арзигудек одоб, хулқатвор эгаси бўлиб етишган, ҳеч кимнинг унга одоб муаллими бўлишига ҳожат йўқ эди. Ёнатрофда унинг барча фазилатларига гувоҳ бўлган, дуч келган кишига лақаб берадиган халқ унга ҳам узоқ синовлардан сўнг «Ал-Амин» лақабини муносиб кўрган эди. Уни «Ал-Амин» деб атай бошлаганларидан бери анча йиллар ўтиб кетди. Ҳеч ким уни бу лақабга нолойиқ деб билмасди, ҳатто шундай деб ўйламасдилар ҳам. Ҳеч ким, бу лақабни унга бериб янглишган эканмиз, демади.

@islom_qizlari
Oʻqiganlardan bittadan 👍

УКОЗ БОЗОРИ

Укоз араблар кўп йиллардан бери савдосотиқ қиладиган энг катта ва марказий бозор эди. Бу ерда олдисотдининг ҳар хил турини учратиш мумкин эди. Узоқузоқ манзиллардан чиқиб, бепоён чўллар оша йўл босган карвонлар бир томони Шом, иккинчи томони Яманнинг кўпгина шаҳар ва қасабаларидан келтирилган молларини шу ерга туширар эдилар. Шом билан Яман орасида чўзилиб кетган юзларча чақиримлик масофа Укоздан ҳам катта ва машҳурроқ бирор бозорни билмасди. Бу қадар гавжум, харидори бунчалик кўп бозорни юз йиллар бўйи араб миллати кўрмаган. Бир томонда озиқовқат ва кийимкечаклар, иккинчи томонда аёлу эркак, болалардан иборат қуллар ўз харидорларини пойлар эдилар. Яна бир томонда эса, мол бозори жойлашган эди. Шу орада ҳар тарафда дошқозонлар қайнар, келибкетувчиларга овқатлар тортилар эди. Махсус вазифа берилган кишилар эса: — Ейишга овқат, ётишга бошпанаси йўқлар, қарзини тўлашга пули бўлмаганлар, бу ёққа келинг... Душманидан қўрққанлар, бу ёққа келинг. Озодлигини сақлаб қолишга пул тополмаганлар, бу ёққа, фалон кишининг ёнига келинг... — деб бақирибчақириб юрардилар. Шоирлар шеърларини ўқир, нотиқлар баланд жойларга ёки бирор туянинг устига чиқиб нутқ сўзлар эдилар. Хадичанинг молларини бозорга олиб келган Буюк Амин Абул Қосим Муҳаммад ибн Абдуллоҳ ҳам бу йил Укоз бозорида савдосотиқ қиларди. Бозор майдонининг ўртасида қизил туянинг устига чиқиб олиб халққа қарата хитоб этаётган бир қариянинг сўзларини охиригача диққат билан тинглади. Бу киши Ийад қабиласига мансуб машҳур Қусс ибн Соида эди. У араб қабилалари орасида чиройли нутқи билан шуҳрат қозонган эди. Қария араб адабиёти учун ажойиб бир намуна бўла оладиган нутқини шундай тарзда бошлади: — Эй одамлар, эшитмадим деманглар, эшитганлар дармонда, эшитмаганлар армонда. Бир нарсани ўргандингизми, ундан фойдаланишни ҳам билинг. Шубҳа йўқки, яшаган ўлади, ўлгач, номи ўчади. Келажакда такдирда нима бўлса, албатта, ўша юз беради. Ёмғир ва ўсимликлар... Озиқовқат ва нознеъматлар... Оталар, оналар, жамоалар ва яккаёлғиз кишилар... Ибрат берувчи далиллар, сўнгра яна далиллар... Кўкда хабар бор, ерда эса, ибрат. Қоронғи кеча буржлари билангина биргаликда мовий, дунё водийлари билан дунё, денгизлар тўлқинлари билан денгизлардир... Менга нималар бўлаётир ўзи? Одамларнинг кетаётганини кўряпман, ҳолбуки, бу одамлар бошқа қайтмаётирлар. У жойда қолишга рози бўлиб, ўша жойда қолдиларми ёки қолдирилдилару уйқуга толдиларми?.. Қусс ҳақиқий бир қасам билан, тўғри йўлдан тоймай, гуноҳ ишларга яқинлашмай соф юрак билан онт ичадики, Оллоҳнинг шундай дини борки, у дин сизнинг ҳозирги динингиздан ғоят мукаммаллиги, севимли ва ҳақиқийлиги билан ҳақ диндир. Бир пайғамбари бордирки, энди унинг замони яқин, сояси устингизда юрибди. Унга етишган ва иймон келтирган, йўлидан юриб ҳидоятга етишганлар нақадар бахтли бўладилар. Унга қарши чиққан ва исён кўтарганларнинг эса, ҳолига вой... Ғафлатда қолганлар, кечмиш асрлар ва ўша асрларда яшаган умматлар ҳалок бўлдилар. Эй Ийад аҳли, қани, қаерда оталар ва боболар? Қаерда қамчисидан қон томган, шиддатидан оёғи остидаги ер ларзага келган ўша фиръавнлар? Қаерда муҳташам биноларни бунёд этиб, тиллаю кумуш билан безатганлар? Қани мол-дунё, авлодаждодлар қани? Ўзидан кетиб қутурган, ўлартириларига қарамай бойлик тўплаган, мен сизнинг энг буюк Роббингизман, деган Намруд қаерда, қани? Улар сизлардан кўра бойроқ эмасмидилар? Улар қаерда, қани? Улар сиздан кўра, кўироқ умр кечирдиларми? Дунё тегирмони уларни ҳам тошларнинг остига олиб босибянчиб ташламадими? Энди уларнинг чириган суяклари ва бўмбўш бўлиб қолган гўшаларигина қолдики, у ерларни қуртқумурсқалар жонлантирмокда... Йўқ, иш сизлар ўйлаганингиздек, осон ва оддий эмас, асло! Яккаю ягона Оллоҳ бор, ибодатга муносиб зоти Олий Удир. Туғмаган, туғилмаган.. ўлмайдиган... боқий ва чексиз қудрат соҳибидир У... Утмиш авлодларимиз ҳаётига чуқур назар солсак, кўплаб ибратли мисолларни топишимиз мумкин. Ўлимга олиб борувчи ва муқаррар бўлган йўлларни кўрганимда, қавмимнинг ёшмиқарими, каттамикичикми, ҳаммаси вақтисоати билан шу йўлга киришини муигаҳада этганимда, кетганларнинг орқага қайтмаганини ва

Bismillah
#saodat_asri_qissalari

#ҲАЁТГА_ҚАЙТИШ

Муаллиф Шамсинур

39-қисм



Афрузани пойқадами хуш келиб, Ғуломовлар оиласи иши ривожланиб кетди. Турли вилоятларда дўконларга эга бўлдилар. Саховатда ҳам уларга тенг келувчи йўқ эди.

Балки шу сабабдан Зулхумор бошқа турмуш қуришни ҳаёлига келтирмасди. Уни ҳеч нимадан ками йўқ, икки укаси кам кўстини тўлдириб турарди.


Келинига маҳлиё бўлиб қолган укасига энса қотириб қўярди. Эри унга худди чўридек муносабатда бўлган,бирор нарса егиси келса ҳам онангга айт дерди. Ўз боласига ҳам харж қилишни истамасди. Охирги бор арзимас нарсадан жанжал бўлиб, эри Зулхуморни қаттиқ калтаклаганди. Шу билан Зулхумор ота уйига кетиб қайтмади. Отасини уйидаги шоҳона ҳаётни, турқи совуқ эрини башарасига термулиб ўтиришдан афзал билди.

Дўконларни бирини бошқарай деганида кескин қаршиликка учради. Бу уйдаги эркаклар аёлларни ишлатадиган эркаклар эмасдилар. Зулхумор ҳам уйда ўтиришга мажбур эди. Бу мажбурлик зерикишга олиб келиб Афрузани кетини ковла ковла қиларди. Онаси неча бора жим деса ҳам Бонуни ишидан камчилик топар, уни уқувсизликка чиқарарди. Бону ҳам ичига ютиб кетадиганларда эмас, пайти келганда шундай жавоб зарбаси йўллардики, Зулхумор аламидан дод деб юборай дерди.

Бугунам янгича рецепт асосида овқат тайёрлаган Бонуни гап билан узиб олди.


-Бунча исроф нимага керак. Ўзимизни оддий овқатлардан қилса бўлмасмиди? Кўрмаганни кўргани қурсин эканда?


-Опажон овқат ойижонга маъқул исрофга хожат йўқ.

Кейинги гапи келинни кўнглига теккан бўлса ҳам ўзида бирор ўзгариш сезмади. Зулхумор қариндошлари билан ҳам чиқишолмас, Бону эса ҳаммани кўнглини топиб улгурганди. Эрининг севимли рафиқаси, қайнона-қайнотани севимли келини, лекин қайнопани кўрарга кўзи йўқ душмани эди.

Бону биринчи фарзандини дунёга келтирганида бу уйда байрам эмас тўй бўлиб кетди, чақалоққа атаб сўйилган қўйларни саноғи бўлмади. Тоза енгил бўлган келинни эса асраб авайлашарди. Туғруқхонадан ҳам катта дабдалар билан чиқди. Ҳаммани энг ҳаваси кетгани эса,Фаррухнинг Бонуга атаб олган гулдастаси бўлди.

Гулдаста шу қадар бежирим эдики, кўрган одамни ҳаваси келарди.

Туғруқхона эшигидан доялар ёрдамида чиққан аёли Фаррух оила аъзолари билан қарши олди. Доялар суюнчини додасини олиб кейин чақалоқни узатишди. Фаррух ўғлини бағрига босиб тўйиб ҳидлади, кейин онасига берди. Қўлига гулдастани олиб Бонуга яқинлашди. Барча қараб турган нигоҳларгапарво қилмай хотинига гулни тутқазиб уни пешонасига лаб босди. Кўпчиликни ичида Бону ўзи оппоқ эмасми шолғом бўлиб қолди.

Бахтли кунлар сувдек ўтиб кетар экан. Бу йиллар уларни мухаббатини янада кучайтириб борди. Бир бирга мехр билан тикилишлар, янги келин куёвликдагидек эди. Асло ўзгармаганди. Орадан ўтган уч йил муддат ҳаётларини энг бахтли онлари бўлди. Иккинчи фарзандини ҳам дунёга келтирган Бону дунёдаги энг бахтли аёл ҳисобларди ўзини. Эри у нима десадарров муҳайё қилар, ҳақиқий аёллик бахтини тўла тўкис ҳис этганди. Фаррухни рашкчилиги ортиб бориб Бонуни рўмолда юришга мажбурларди. Бонуга рўмол ҳам жуда ярашганди. Хотини доимо ҳаммадан қизғаниб келарди.

Ҳаттоки қизнинг отаси ва акалари билан муносабатини муҳокама қиларди.

-Сен энди ёш қизалоқ эмассан,. Дадангни қучоқларига отилишни ва бас. Аканг билан кўришишда ҳам чегарани унутма.

Давоми бор.
Oʻqiganlardan bittadan layk

#ТЕЛБА_ИШҚ

#МУАЛЛИФ_АЙДИН


#H_36



Бироз ҳовуримдан тушиб, иккиланиб гапирдим. Аммо сўтакбейнинг ўткир нигоҳларига дуч келгач, оғир ютиниб олд ўриндиқдан жой олдим.
— Эй Аллоҳим, тинчгина уйимга бориб олайда. Буни жиннилиги қўзиди, xа аниқ қўзиди. Шартномани ҳам бекор қилиб ташлади. Аламини мендан олмаса эди....
— Нималар деб бидирлаябсан?
Ўз ўзимга пичирлаб гапира бошлаганимда, рулда утирган Самир жаноблари менга қисқа нигоҳ ташлаб, савол берди. Овозидан ҳали ҳам яхшигина асабда эканлиги яққол маълум.
— Сиз ҳаддан зиёд кўп шахсий ҳаётимга аралашябсиз Самир жаноблари. Ҳеч шунга эътибор берябсизми-а? Рустам бечорада нима айб эди-ки, унга мушт туширдингиз? Йўқ ҳеч тушуна олмайман, нега бундай қилдингиз ўзи? Ҳамкорлик ҳам бекор бўлди-я. Ўзингиз эмасми менга бу ҳамкорлик муҳим деган. Нима эмиш, маъсулияциз инсонлар билан, ҳамкорлик қилмайман эмиш. Ақлдан озиб қолмадингизми ўзи Самир жаноблари?
— Демак Рустам бечора, шундайми? Тағин у айбсиз, мен айбдорман. Шунақа демоқчимисан?
Мени шунча гапимдан шуни илиб қолган Самир жанобларига қараб, эсим оғиб қола ёзди.
— Нега менга жаҳл қилябсиз? Мен сизга нима қилдим? Тутқаноғингиз борми нима бало, ҳар замон тутиб қоладиган-а?
—Севинч ўша Рустам деганинг, сенга суйкалаётганини кўрмадингми? Менга раҳмат айт, сени ундан қутқардим.
— Вой вой вой, буни қаранглара. Қачон суйкала қолди-а? Қачон? Агарда суйкалса ҳам сизга нима? Менга суйкалади сизга эмас. Сиз нега аралашасиз-а? Жавоб беринг нега?
— Сен қиз мени жинни қиласан. Ҳой инсон, ёрдамчим бўлганинг учун бунга кўз юммадим, шу фақат. Яна нима булиши мумкин Севинч?
Машинани чеккада тўхтатган Самир жаноблари менга қараб асабий, сал кам ўшқириб юборди.
— Менга бундай муомила қилолмайсиз жаноб. Бошлиқ бўлсангиз ўзингизга. Сабаб, бесабаб ҳаётимга аралашманг. Менга бало ҳам урмайди, қўрқманг, тушундингиз? Умрим бино бўлиб, биринчи маротаба рестаранга боргандим, одамга ўхшаб. Шуни ҳам кўп кўрдингиз. Шарманда қилдингиз мени, барчани ёнида. Қаранг-а, темир дафтаримга ёзиб қўяябман. Мени кўп асабимни чиқарманг!
— Қаерда экан? Ўша сени темир дафтаринг қизиқ ва асабингга тегсам нима? Нима қиласан Севинч? Қара, мен шундоқ ҳам асабийман. Аслида сен баттар қилябсан.
Кўзларини асабий юмиб очиб, машина рўлини муштлаган сутакбей, шу вазиятда ҳам кесатишини канда қилмади-я?
— Мен айбдорманми ҳали? Менааааа?
— Сен ўша йигитга ҳаётинг ҳақида ҳисобот бераётгандингку, нега менга аралашма деябсан? Самир жанобларини лочинникидек кўзларида ғазаби билан, менга шу қадар қаттиқ тикилиб гапирябди-ки, айтаётган гапим ҳам эсимдан чиқиб кетди ҳатто. — Мен сени бошлиғинг эканлигимни унутиб қўйдинг чоғи. Учи? У ким сен учун Севинч? У кимки, сен нега рестаранга мен билан борганинггача тушунтириб беришинг керак? А, ким у? Гапир

Kim oʻqib boʻlsa layk bosib qoʻyishimga

#ТЕЛБА_ИШҚ

#МУАЛЛИФ_АЙДИН


#H_35



Самир жаноблари унга қарата ҳафсаласиз гапирди-да, тўсатдан ҳеч кутилмаган вазиятда, Рустамга мушт тушириб қолди.
Етти ухлаб, тушимга ҳам кирмайдиган бундай воқеани гувоҳи бўлиб, кўзларим косасидан чиққудек бўлиб кетди ўзи ҳам.
— Жаноб, нима қилябсиз? Самир жаноблари... - иккинчи марта унга ташланмоқчи бўлганида, мийям ишлаб кетиб, тезда йўлини тўсиб олдим.
— Сен аралашма Севинч. Сени ҳам жавоб берадиган вақтинг келади. Ҳой, қўйиб юбор мени Севинч. Қўйиб юборсангчи...
Унинг важоҳатидан қўрққаним учун, сўтакбейни қўлини қучоқлаб, чирмовиқдек ёпишиб олдим. У бўлса тинмай қўлини силтаб ташлаябди. Филдек кучи бор экан ўзиям. Рустамни ҳам бир мушт билан ухлатиб қўйди-я.
— Илтимооос, Самир жаноблари бас қилинг. Тўхтасангизчи. Жаноооооб
ИЛТИМОС ДЕДИМ СЕН СЎТАККА, ТЎХТАСАНГЧИ ЯРАМААААС..
Қўлларимдан озод бўлиб энди ўзига келган Рустамни иккинчи мушти билан сийлаган бошлиғимга қараб, асабий бақириб юбордим.
Қойил қолса арзийди, у таққа тўхтади ҳаракатдан. Камига менга ғалати нигоҳда қараб қолди. — Менга ўқрайманг. Шу кўзингизни ўйиб олайми? Бу нимаси? Ақлдан озганмисиз? Нега уни урасиз? Шарманда....
Жаҳлим чиқиб кетгани учун ҳеч ўзимни боса олмай, унга қарата бидирлай бошладим, токи ҳамкорларимиз келиб қолмагунча.
— Бу ерда нима бўлябди?
- деди бири бизни аҳволимизга разм солиб, ҳайратланганча.
— Сизга алоқадор бўлмаган ишларга аралашмаганиз маъқул.
Сўтакбей ҳозир жавоблик қилиб, тезда жавоб берарди. Оғзи-бурни қон бўлган Рустамни, шериклари келиб ўрнидан турғизмоқчи бўлишди, унга ачиниб кетдим. Икки марта беайб мени деб шу вазиятга тушиб ўтирибди ахир.
Икки қадам Рустам тамон юрганимни биламан, сўтакбей қўлимдан маҳкам тутиб қолди.
— Маъсулияциз инсонлар билан ҳамкорлик қилмайман. Сизлар ярим соат кечикиб келябсиз. Мен эса, ишга жиддий қарайман. Соғ бўлинглар.
Гапларини қаттиқ таъкидлаб гапирган сўтакбей, мени ташқари тамон судрай бошлади.
Ортимиздан эса нима бўлганини тушуниб улгурмаган, янги... А, йўғ-э, собиқ ҳамкорлар тинмай, ,, Жаноб Самир мазур тутасиз ъъ - деб чарчамаётган, рестаран иш бошқарувчиси анқайганча қолиб кетди.
— Қаерга судраябсиз мени? Қўлимни қўйиб юборинг. Ўзим ҳам юра оламан. Ҳой псих, мен сенга гапирябман.
Машина тамонга судраётган сўтакбейни озодликдаги бир қўлим билан тинмай уриб, бақиравердим. Унинг мен ҳеч тушунмаётган ҳаракатлари, аллақачон қўрқита бошлаган эди ахир.
—Севинч, бас қил. Ҳаммани диққатини тортябсан.
— Унда қўйиб юбор қўлимни.
Асабий гапириб машинани эшигини очган сўтакбейга қараб, ҳали ҳамон ушлаб турган қўлига ишора қилдим.
— Шундоқ ҳам қўйиб юбораман. Зарда қилишинг шарт эмас. Қани ўтир машинага.
— Мен сиз билан кетмайман.

#ТЕЛБА_ИШҚ

#МУАЛЛИФ_АЙДИН


#H_34



Мен бугун беқиёсман.
— Кетдик.
Қисқа гапириб, ортига угирилиб кета бошлаган сўтакбейни кетидан, шу бугунни тинчгина ўтказиб олишни Аллоҳдан сўраган кўйи эргашдим. Бир фалокат бошланмасинда. Яъни бошламайин.
— Нега телефонингни кўтармадинг? - Деди, сўтакбей машинада кетар эканмиз, менга қисқа нигоҳ ташлаб.
— Ҳааа, уми? Бир қарасам овозсиз режимда экан жаноб. Сиздан эса қўнғироқ келибди, мен бўлса эшитмабман. Албаттада, овозсиз бўлганидан кейин эшитмайманда шунақами? Қисқаси, шу учун жавоб бера олмадим.
— Демак овозсиз режимда эди ва мен бунга ишонишим керакми?
— Ҳа, ҳудди шунақа.
Ишонқирамай берган саволига тезда жавоб бердим.
— Сенинг масъулияцизлигинг менга шундоқ ҳам маълум Севинч. Қара, буни ҳамкорларимиз ҳам билиши керакми сенингча? Агар кеч қолган бўлсак ва улар кутиб қолган бўлса, аламимни сендан оламан. Нақ йигирма кило бўлиб осилган қовоқларимни унга терс буриб, машина ойнасидан ташқарини кузата бошладим. Унинг бу гапига жавоб бермадим. Айни дамда кўп эмас, озгина кечикаётганимизга айбдор эдимда.
Унга ҳам инсоф кириб, токи учрашув белгиланган жойгача, жим кетди ҳар қалай.
Катта ҳашамдор залга кириб борар эканмиз, майин мусиқа овозлари қулоғимга ҳуш ёқа бошлади. Бизга кўрсатилган стулга жойлашганимизга беш дақиқалар бўлди ҳам-ки, ҳамкорлардан дарак йўқ. — Кечикмайлик дегандингиз, мана энди кутиб ўтирибмиз.
Вазиятдан фойдаланиб, узун тилим билан чақиб олдим.
— Ҳа, омадинг бор экан. Улар кечикишябди.
— Йўқ, адашдингиз. Менимча улар умуман масъулияциз ва биз буни билиб бўлдик.
—Севинч, ҳар хил пичинг гап қилма. Айниқса улар келишгандан сўнг, тушундингми?
Тешиб юборгудек нигоҳлари билан қаътий гапирган сўтакбейга қараб, номига жилмайиб қўйдим.
— Нима буюртма қиласизлар?
— Рустам? Сиз бу ерда....
— Севинч.
Буюртма олиш учун келган офитсанд, афтобусдаги йигит эканлигини кўриб, ҳайратимни яшира олмай гапириб юбордим. Жумладан, у ҳам мени кўрганига, юзида кенг табассум пайдо бўлди.
— Сиз шу ерда ишлайсизми?
Тўғриси, жуда ҳам ҳайратландим уни кўриб. Тасодифни қаранг-ки, биз яна учрашиб қолдик.
— Ҳа шунақа, рости сизни бу ерда учратаман деб ўйламаган эдим.
Рустам сўтакбейга қисқа разм солиб, сўнг менга қараб, кулиб гапирди.
—Тўғриси, ўзим ҳам бу ерга келишни ўйламаган эдим. Иш бўйи...
—У мен билан келган, кўрмаябсанми?
Тўсатдан стулни зарб билан уриб, ўрнидан важоҳатланиб турган сўтакбейни кўриб, жағим осилиб қола ёзди.
— Кўрдим жаноб. Узр сурайман, ёрдамчингизни танир эдим. Шунинг учун.
— Ёрдамчимми?
Самир жаноблари унга қарата ҳафсаласиз гапирдида, тўсатдан.....