Пахтаобод тумани ,, Имматали Хожи ,, жомеь масжиди .

РАМАЗОН – НАФСНИ ТАРБИЯЛАШ ОЙИ

Рамазон нафс тарбияси ойидир. "Нафс" сўзи Қуръони каримда 295 марта зикр қилинган. Баъзилар нафсни руҳ билан битта дейишади. Аммо руҳ ва нафс алоҳида нарсадир. Нафс ақл ва жонга бўлинади. Инсон ухлаганда ақли олинади, аммо руҳи бўлган нафси олинмайди. Жони олинганда эса руҳи бўлган нафси олинади. Яна нафсни ҳам, руҳни ҳам қон деганлар бор. Яъни инсоннинг қони чиқиши билан унинг руҳи ҳам чиққанлиги боис шундай дейилган. Нафс инсон қалбидан ўрин олган. Нафсни тарбиялашдан мақсад қалбни саломат ҳолатга келтиришдир. Қалби саломат бўлган одамгина Қиёмат куни нажот топади.
Ибн Жавзий раҳимаҳуллоҳ ва бошқа муфассирлар айтадилар: “Нафс Қуръонда саккиз важҳ билан келади”:
1.  Ҳазрати Одам алайҳиссаломни Аллоҳ таоло Қуръони каримда нафс деб атайди. 
2.  Она ҳам Қуръони каримда нафс маъносида келтирилади.
3.  Жамоат ҳам нафс маъносида келади. 
4.  Кишининг аҳллари ҳам нафс маъносида келган.
5.  Дин аҳлларини ҳам Аллоҳ таоло нафс сўзи билан ифодалайди.
6.  Инсон ҳам нафс маъносида келади. Шунингдек, нафснинг ўзи ҳам ўз маъносида келади.
Нафс ҳар доим ўзгариб туради. Унинг мартабалари бор. Инсоний нафслар Қуръони каримда уч кўринишда келади. Булар:
1) маломат қилувчи нафс;
2) ёмонликка бошловчи нафс;
3) хотиржам нафс.
Бундай нафсларнинг далиллари Қуръони каримда келтирилган. Хотиржам нафс ҳақида Аллоҳ таоло:
"Эй хотири жам, осуда нафс!Раббингга сен Ундан, У сендан рози бўлган ҳолда қайт!" (Фажр сураси, 27–28-оятлар).
Маломат қилувчи нафс ижобий нафслардан ҳисобланади. Киши бирор гуноҳ қилиб қўйса, нафси уни маломат қилади. Ёки яхшилик қилмаса, ўз эгасини маломат қилади.
"Қиёмат куни билан қасам. Ва маломатчи нафс билан қасам", (Қиёмат сураси, 1–2-оятлар).
Аллоҳ таоло маломат қилувчи нафс билан қасам ичяпти. Демак, бу улуғ нафсдир. Инсон учун энг ёмони ёмонликка бошловчи нафсдир. Бу нафс инсон учун шайтондан ҳам хатарлидир. Аллоҳ таоло Қуръони каримда: "Ўзимни оқламайман. Албатта, нафс, агар Роббим раҳм қилмаса, ёмонликка ундовчидир. Албатта, Раббим ўта мағфиратлидир, ўта раҳмлидир". (Юсуф сураси, 53-оят).
Агар Аллоҳ таоло бандасига раҳм қилмаса, унинг нафсини ёмонликка бошловчи қилиб қўяди. Банда эса нафсининг қули бўлиб, ёмонлик учун хизматкорга айланади.
"Аллоҳга қўлингиздан келганича тақво қилинг ҳамда қулоқ осинг, итоат қилинг ва нафақа қилинг, ўзингизга яхши бўладир. Ким ўз нафсининг зиқналигидан сақланса, ана ўшалар – ўзлари зафар топувчилардир", (Тағобун сураси, 16-оят).
Уламолар нафсни жиловлаш учун унинг айтгани тескарисини қилишни тавсия этишади. Яъни нафс нимани хоҳласа, унга муҳайё қилиб, у бошлаган йўлдан юрмаслик керак. Руҳий тарбия машойихлари нафсни жиловламоқ учун киши жуда оч қолганда овқатланмоғи, ухламаса илож қолмайдиган уйқу келганда ухламоқ, мажбур бўлгандагина сўзламоқ керак эканлигини айтадилар. Нафс одатда уйқуни, тўйиб овқатланишни ва вайсашни ёқтиради. Қайси йўл билан бўлса ҳам, ўзини ғолиб келишини ва яхши ном билан аташларини хоҳлайди. Банда унинг айтгани тескарисини қилиш билан унга қарши туриши лозим. Нафсни поклаш банда бажарадиган энг улуғ амаллардандир. Нафсини поклаган инсоннинг қалби покланади. Унда дунёнинг кераксиз матоҳларига бўлган эҳтиёж камаяди. Қалбнинг занглари кетади. Нафс энди бандани учун яхшиликка элтиш учун хизмат қилади. Ўз нафсини поклаган ҳар бир банда жаннат билан сийланади. Аммо бу нафсини жиловламай унга қул бўлган, бутун умрини мол-дунё тўплаш билан ўтказиб, хайр-эҳсондан йироқ бўлиб, гуноҳ-маъсиятда умргузаронлик қилган бандага афсуслар бўлсин.
Ҳеч бир бандани нафси хуруж қилиб, уни ҳақдан оздириб, йўлдан адаштирмаслигини Аллоҳ таолодан сўраймиз.

ФИТР САДАҚАСИНИНГ 10 ФАЗИЛАТИ

Ким фитр садақаси берса, унга ўн нарса берилади:
1) жасади гуноҳдан покланади;
2) дўзахдан озод бўлади;
3) рўзаси қабул бўлади;
4) унга жаннат вожиб бўлади;
5) қабридан омонликда чиқади;
6) Аллоҳ таоло унинг эзгуликларини шу иши туфайли қабул қилади;
7) унга қиёмат куни шафоат вожиб бўлади;
8) сирот кўпригидан яшин тезлигида ўтади;
9) тарозиси оғир келади;
10) рўзаси қайтарилмайди ва унинг номи бадбахтлар рўйхатидан ўчирилади.

Гуноҳларни Сендан бошқа ҳеч ким кечира олмайди

Абдуллоҳ ибн Амр ибн Ос розияллоҳу анҳу Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳудан ривоят қиладилар:

У киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан намозда ўқиб юришлари учун бир дуо ўргатишларини сўрадилар. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Абу Бакрга:

اللهُمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْمًا كَثِيرًا وَلاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ فَاغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ وَارْحَمْنِي إِنَّكَ أَنْتَ الغَفُورُ الرَّحِيمُ

«Аллоҳумма инний золамту нафсий зулман касийрон ва ла йағфируз зунуба илла анта фағфирлий мағфиратан мин ъиндика варҳамний иннака антал ғофурур роҳийм», деб айтинг», дедилар.

(Маъноси: Аллоҳим, мен нафсимга кўп зулм қилдим. Гуноҳларни Сендан бошқа ҳеч ким кечира олмайди. Ўзингнинг ҳузурингдан бўлган мағфират ила гуноҳларимни кечир ва менга раҳм қил. Албатта, Сен кечиргувчи ҳамда раҳмли зотсан.)

Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.

Ассалому алайкум вароҳматуллоҳу ва барокатуҳ!

Кун ҳикмати...


Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Раҳмларингизни салом билан бўлса ҳам ҳўллаб туринглар”, дедилар.

Имом Қуртубий раҳимаҳуллоҳ: “Уммат силаи раҳм вожиблигига, уни узиш эса ҳаромлигига иттифоқ қилган”, дедилар. “Жамиъул аҳкамил Қуръан”дан.

🔹Изоҳ: Силаи раҳм – қариндошлик ришталарини боғлаш бўлиб, у инсоний муомалаларнинг энг афзалидир. Унинг акси бўлган қариндошлик ришталарини узиш эса, энг оғир гуноҳлардан ҳисобланади.https://t.me/ImmataliMasjid/4439

Ассалому алайкум вароҳматуллоҳу ва барокатуҳ!

Кун ҳикмати...

Абу Ҳурайра розияллоҳу ривоят қилган, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Агар хато қилсаларингиз, ҳаттоки хатоларингиз осмонга қадар етган бўлсада, сўнгра тавба қилсанглар, албатта қабул қилинади”, дедилар. Имом Можа ривояти.

Аллоҳ субҳанаҳу Тавваб, Раҳим, Ғофур ва Карим Зотдир. Албатта У гуноҳлари қанчага етган бўлмасин, осий бандалари учун тавба эшикларини очиб қўйгандир.
Бу эса, яъни фасод йўлини тарк этиб, нажот йўлига қайтиш йўлини очиб қўйиши Аллоҳ азза ва жалланинг бандаларига (нисбатан кўрсатган) раҳматидандир. 
(Шарти), тавба Аллоҳ таолонинг Юзи учун холис бўлмоғи лозим.Унда дунё талаби ёки одамларнинг мақташи ва уларнинг хушомад, санолари ирода қилинмаган бўлиши лозим.Сўнгра маъсиятдан тўхташ, четланиш, сўнгра унга қайтмасликка азми қарор қилган ҳолда уни амалга оширганидан афсус-надомат чекиш, сўнгра, агар маъсиятда ўзгаларнинг ҳаққи поймол бўлган бўлса, унинг эгаларига ҳаққини қайтариш (масалан, молини зулм билан тортиб олган, ўғирлаб олганни топиб қайтиб бериш ва ҳаказо).
Муҳими, тавба ўлим етиши(жон чиқиши, ғарғара)дан аввал бўлиши лозим.