Ўз ҳиссиётларини очиқ ифодалашни болаликдан хориж фильмларидан кўриб ўрганамиз. Балки, шунинг учун ҳам кўпгина одамлар эмоцияларини чет эл сўзлари билан ифодалашса керак. Бизга болаликда бундай тарбия берилмайди, одатда("уят бўлади").

Одамлар билан очиқ қалб муносабатда бўлиш, ўзи билан ўзи ҳаққоний муносабатда бўлиб, мияси билан келишиб олиш кўпроқ чет эл киноларида тарғиб қилинади.

Америка сериалларида эътиборимни тортган жиҳат—садоқат ғоясининг тарғиб қилиниши. "Маънавиятсиз" саҳналари борлиги бизга сингдириладиган аксарият сериалларда вафо, садоқат, яхшилик, адолатпарварлик юқори планга олиб чиқилади.

Масалан, ўзбек сериалларида куёвнинг опа-сингиллари "қайнсингил", келин билан" бўғма илон ва қуён" муносабатида бўлиши тасвирланса, кеча мен кўрган Америка сериалида ака умрида бир марта севиб қолиб, севгилиси синглисига зарар етказгани учун бўлажак аёлини кечирмади. У синглисига оила ва садоқат тимсоли сифатида қаради ва ўз ҳузуридан кечиб, синглисини ҳимоя қилди. Лекин, мен бизни сериалларда ёки реал ҳаётда ҳам бундай муносабатда келин ёки сингилни фақат " қурбон" образида кўрганман. Ёки ўта яхши, гўл, ёки ўтакетган аблаҳ...

Давоми бор.

@imaginative_girl