MEHRU OQIBAT HAQIDA BALLADADema ko‘tarildi mehru oqibat,
Birgina chora bor bunday chog‘ faqat.
Toki tanangda jon, og‘zingda so‘zing,
Endi xabar olgin o‘zingdan o‘zing.
Xotin nonushtaga olib kirsa choy,
O‘zingni taklif qil: — Ich, falonchiboy!
Tongda ishxonangga qo‘ysang gar qadam,
Jumladan, salom ber o‘z-o‘zingga ham.
Ilgakka paltongni hurmat bilan os,
Ko‘rsat o‘zingga ham sadoqat, ixlos.
Odatda bir kimsa ishga bo‘lar g‘ov,
Hayfsan e’lon qilgin o‘zingga darrov.
Balki yo‘l olarsan uzoq safarga,
Yiroq qishloqqami, olis shaharga,
Hol so‘rab dadangdan, tuqqan onangdan,
O‘zingga maktub yoz borgan joyingdan.
Dema, ko‘tarildi mehru oqibat,
Buning chorasi bor, izla, top faqat.
Tug‘ilgan kuningni balki bilarsan,
O‘zingga nimadir sovg‘a qilarsan.
Nogoh tushib qolsang kasalxonaga,
Ko‘z tikkil na do‘stu na begonaga.
Yaxshisi, o‘g‘lingga tezlikda sim qoq,
Degil: Kelmasang gar, oq qilaman, oq!
Magar shoir bo‘lsang g‘azal yoz, yoz fard,
Lekin topilmaydi o‘qiydigan mard.
Ijro et she’ringni o‘zing baralla,
Degil: qotiribman, uh, barakalla!
Nabirang ko‘ngliga izlasang kalit,
Bir juft chaqich beru o‘zingni tanit.
Ulfat izlamagin ko‘cha yuzidan,
Hozir hamma ketgan pulning izidan.
Nihoyat qartayib, horib tolgaysan,
Barcha tashabbusni qo‘lga olgaysan.
Bir kun tramvayga chiqsang hoynahoy,
Senga biror kimsa bo‘shatmagay joy.
Xoli o‘rindiqqa tushsa gar ko‘zing,
O‘tiring, domla! — de o‘zingga o‘zing.
Kimlardir tortmasin, tashvish, jabringni,
Albatta, qazdirib qo‘ygin qabringni.
Bir juft so‘z o‘ydirgin marmar toshga ham:
"Bu yerda yotibdi Eng Yaxshi Odam!"
Axir tirigingda yo‘qlashmadi, bas,
O‘lganingdan so‘ng ham hech kim eslamas.
Xullas, yo‘qolmagay mehru oqibat,
Buning chorasini izla, top faqat.
Abdulla Oripov, 1994.@hikmatlarimiz